คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : คุณพ่อลูกหนึ่ง 2
“ไม่เอาลูก อย่าเรียกพี่อินอย่างนั้น”
“พ่อก็เรียก”
“ไม่ได้ครับ เราเป็นเด็ก”
“เรียกอะไรก็ได้ค่ะ อินไม่ถือ”
“ดูเหมือนวันนี้นายเบสพัฒนาการดีขึ้นเยอะเลยครับ”
“อินคิดว่าน้องไม่ได้มีอะไรผิดปกติหรอกค่ะ”
อลินเอียงหน้าเข้าไปกระซิบบอกเขาเสียงเบา
หลังจากเด็กชายถอยกลับไปนั่งที่เบาะหลังตามเดิมแล้ว
“น้องอินคิดอย่างนั้นเหรอ แต่ทางโรงเรียนไม่ยอมรับแกเข้าเรียนอนุบาลเลยต้องอยู่บ้านจนวันนี้”
“ไม่ต้องรีบเข้าโรงเรียนหรอกค่ะ”
“พี่กลัวว่าเบสจะเรียนไม่ทันคนอื่น”
“บางทีน้องเบสอาจจะยังไม่อยากไปโรงเรียนตอนนี้ค่ะ
รอให้ปรับตัวอีกสักพักดีกว่า”
“น้องอินรู้เรื่องเด็กด้วยเหรอครับ”
“ก็พอรู้ค่ะ”
“ยังไม่เคยแต่งงานหรือมีลูกแล้วรู้ได้ยังไง”
“แหม...ทั้งรายการทีวี
ทั้งช่องในยูทูบมีรายการเกี่ยวกับเด็กเยอะแยะไปค่ะ
สมัยนี้อยากดูอะไรก็มีอยู่ในมือถือหมดทุกอย่าง”
“ดูไว้เพื่อจะเตรียมตัวเป็นคุณแม่หรือครับ”
เมื่อภูริถามกันตรงๆ อย่างนี้
เด็กสาวก็ถึงกับพูดไม่ออก แล้วสุดท้ายใบหน้าสวยใสก็เริ่มกลายเป็นสีชมพูขึ้นมาเพราะหล่อนยังไม่ได้แต่งงานหรือแม้แต่มีแฟนเป็นตัวเป็นตนด้วยซ้ำ
แต่เขาถามข้ามขั้นตอนไปไกลทีเดียว
“เอ่อ...พี่ขอโทษ”
รถติดไฟแดงพอดี
ภูริจึงหันมาเห็นหน้าแดงระเรื่อของเด็กสาวหลังจากที่หล่อนนิ่งเงียบไปชั่วขณะ
“อินดูเรื่องเด็กๆ
เพราะบางทีอาจจะต้องไปรับจ๊อบเป็นครูสอนภาษาอังกฤษให้เด็กๆ ค่ะ”
“ครับ พี่ก็ไม่น่าถามเลย
น้องอินเพิ่งอายุแค่นี้เอง”
เขาไม่รู้ว่าหล่อนอายุเท่าไรกันแน่
แต่คงไม่เกินยี่สิบต้นๆ เพราะหล่อนเพิ่งเรียนจบมาหมาดๆ
จากมหาวิทยาลัยชื่อดังระดับประเทศ
“น้องอิน...”
เขาเรียกเด็กสาวอีกครั้งเมื่อจอดรถตรงหน้าอาคารหลังใหญ่ภายในโครงการคอนโดมิเนียมหรูริมน้ำเจ้าพระยาในย่านบางรัก
“คะ”
“ถ้ามีอะไรให้พี่ช่วยก็บอกได้นะครับ”
“ค่ะ ขอบคุณนะคะที่มาส่งอิน”
“หวังว่าเราคงได้พบกันอีก”
ความคิดเห็น