ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    วิวาห์ทาสชีคเถื่อน

    ลำดับตอนที่ #16 : ว่าที่คู่หมั้น 5

    • อัปเดตล่าสุด 24 ก.ย. 65



     -------------------------------------------------

    ฉบับเต็ม "อันคัท" มีที่ E-book เท่านั้น
    ดาวน์โหลดกดลิงค์ที่รูปปกเลยค่ะ

    ขอบพระคุณทุกท่านที่สนับสนุนผลงานค่ะ
    ------------------------------------------------------


    “มาค่ะ”

    “ไม่ต้องให้ซัลวามาอีก”

    “อะไรนะคะ”

    คนฟังทำหน้าเหลอหลา ไม่เข้าใจว่าถูกสั่งห้ามด้วยเหตุใด

    “พี่จะมาติววิชาคณิตศาสตร์ให้เองจนกว่าจะสอบเสร็จ”

    ดานิยาอ้าปากค้างนิดๆ หน้าตาเต็มไปด้วยความมึนงงกับสิ่งที่ได้ยิน แล้วหล่อนเองก็ไม่ได้ปรารถนาจะมีติวเตอร์วิชาเลขที่มีตำแหน่งเป็นถึงรัชทายาท เพราะอาจจะนั่งเรียนไม่รู้เรื่องเลยก็เป็นได้

    “ไม่ต้องหรอกค่ะ”

    “หมายความว่ายังจะให้ซัลวามาที่นี่อีกใช่ไหม”

    ชีคราเมซถามเสียงเข้มแบบไม่พอใจ ดวงตาคมกริบบ่งบอกว่ากำลังไม่สบอารมณ์อยางยิ่ง

    “พี่ซัลวาเป็นพี่ชายของดาเนียนะคะ เราเจอกันบ่อยๆ ค่ะ”

    “แต่คู่หมั้นของรัชทายาทไม่ควรจะสนิทสนมกับผู้ชายคนไหนทั้งนั้น”

    เจ้าหญิงวัยสิบแปดได้ยินแล้วได้แต่เม้มปากสนิทด้วยความรู้สึกทั้งอึดอัดและขุ่นข้องใจเพราะไม่เคยถูกใครบังคับหรือกะเกณฑ์ใดๆ มาก่อน

    ดานิยาถูกเลี้ยงดูจากมารดาที่ให้อิสระตามสมควรและมีความทันสมัยทางด้านความคิดความอ่าน เพราะเจ้าหญิงยานีเป็นลูกผสมที่มีเชื้อสายทั้งอาหรับ อังกฤษ และไทย นั่นทำให้ดานิยาไม่เคยถูกตีกรอบให้อยู่กับธรรมเนียมดั้งเดิมที่อาจจะไม่เหมาะกับยุคสมัยนี้แล้ว

    ดานิยาจึงได้ร่ำเรียนในโรงเรียนสหศึกษาและเป็นโรงเรียนที่เต็มไปด้วยชาวต่างชาติหลากหลายภาษา แถมยังสามารถมีเพื่อนชายได้แบบไม่ต้องปิดกั้น แต่ก็ยังคงอยู่ในกรอบประเพณีอันดีงามตามสมควร ซึ่งต่างจากหญิงสาวชาวอาหรับที่ยังอยู่ในครอบครัวหรือธรรมเนียมแบบเก่าที่ไม่สามารถพบปะหรือพูดคุยกับชายหนุ่มคนใดได้เลย หากไม่ใช่พี่น้องแท้ๆ หรือญาติสนิทจริงๆ

    “แต่ตอนนี้เรายังไม่ได้หมั้นกันเลยนะคะ”

    “ดาเนีย!

    ราเมซเรียกว่าที่คู่หมั้นเสียงเข้ม เพราะตามปกติไม่เคยมีใครกล้าขัดใจเขาแม้แต่คนเดียว ไม่ว่าจะสั่งยังไงก็มักจะได้ตามนั้นเสมอ

    “ดาเนียแค่เกรงใจเจ้าชายค่ะ ไม่อยากรบกวน”

    เด็กสาวรีบแก้ด้วยน้ำเสียงที่บอกถึงความเกรงกลัว เพราะสีหน้าของท่านชีคเวลานี้ทำให้หล่อนใจแป้วแทบจะลงไปกองอยู่ที่ตาตุ่ม

    “ถ้าไม่อยากรบกวนก็รีบหมั้นกันก่อน”

    “คะ”

    “หมั้นกันแล้วก็คงไม่ต้องรู้สึกว่ารบกวนอีก”

    ดานิยาแทบพูดไม่ออก ได้แต่ก้มหน้านิดๆ เพราะไม่อยากต่อปากต่อคำกับเขาอีก ดูเหมือนยิ่งพูดก็ยิ่งจะไม่พอใจกันมากขึ้น




    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×