คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : ว่าที่คู่หมั้น 3
-------------------------------------------------
หลังดินเนอร์อันแสนอร่อยที่จัดโต๊ะไว้เป็นพิเศษสำหรับต้อนรับเจ้าชายรัชทายาท ดานิยามีเวลาไปทำธุระส่วนตัวเพียงสิบนาทีแล้วต้องรีบกลับมาต้อนรับแขกอีกครั้งตามมารยาท
แต่ปรากฏว่าที่ห้องโถงรับแขกไม่มีใครอยู่สักคนนอกจากเจ้าชายราเมซที่กำลังนั่งคอยเจ้าของบ้านด้วยสีหน้าเรียบเฉย ซึ่งเป็นใบหน้าตามปกติของเขาที่ดานิยาเคยเห็นตามสื่อต่างๆ และสีหน้าเช่นนี้เองที่ผู้คนชาวอมาลิเซียต่างก็เกรงขามหรืออาจจะถึงขั้นเกรงกลัวองค์รัชทายาทที่มีวัยเพียงแค่ยี่สิบแปดปีเท่านั้น
“ท่านน้าทั้งสองขอตัวไปพักผ่อน”
เจ้าชายราเมซบอกญาติสาวด้วยน้ำเสียงที่ปรับให้อ่อนโยนลงกว่าปกติ เพราะตลอดเวลาที่พบปะกันตั้งแต่นาทีแรกจนถึงตอนนี้ ดานิยาแทบไม่มีรอยยิ้มอยู่บนใบหน้า ดูเหมือนหล่อนกำลังอยู่ในอาการเกร็งมากกว่าประหม่า แถมสีหน้าก็ยังวิตกกังวลราวกับว่าการมาของเขาทำให้หล่อนสูญเสียความเป็นตัวเอง
“ค่ะ”
“พี่มีเรื่องอยากคุยกับดาเนีย”
“ค่ะ”
หล่อนตอบเหมือนเดิมก่อนจะนั่งลงบนเก้าอี้โซฟาฝั่งตรงกันข้ามแล้วเหลือบไปมองร่างสูงใหญ่ในชุดประจำชาติสีขาวสะอาดตา
“พี่อยากคุยเรื่องของเรา”
ดานิยาได้ยินแล้วได้แต่นั่งนิ่งเพราะหล่อนไม่มีอะไรจะพูดกับเขา ตอนนี้รู้ตัวแล้วว่าคงไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธ เพราะไม่เคยมีรัชทายาทคนใดในประวัติศาสตร์แห่งชาติอมาลิเซียถูกปฏิเสธมาก่อนในการทาบทามหญิงสาวสักคนมาเป็นเจ้าสาว
“ค่ะ”
“น้องกำลังจะสอบใช่ไหม แล้วพอสอบเสร็จก็ไม่ต้องเรียนอีกแล้วอย่างนั้นรึเปล่า”
“ค่ะ ก็คงไม่ได้เรียนแล้ว”
เจ้าหญิงวัยสิบแปดตอบด้วยน้ำเสียงละห้อยอย่างแสนเสียดาย เพราะหลังจากนี้เพื่อนๆ หลายคนกำลังจะบินไปลอนดอนเพื่อเรียนต่อซึ่งเป็นความฝันของดานิยามาโดยตลอด
“ดาเนียอยากเรียนต่อรึเปล่า”
“ก็อยากค่ะ แต่ว่า...ท่านพ่อไม่อนุญาต”
“ถ้าแต่งงานกันแล้วก็คงไม่ได้เรียน”
“เจ้าชาย...”
ดานิยาอยากจะบอกอะไรบางอย่างกับเขา แต่สุดท้ายก็ต้องเงียบเสียงลงเพราะพูดไม่ออก
ความคิดเห็น