คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : คุณพ่อลูกหนึ่ง 3
“บ้านพี่อินสูงมาก”
เด็กชายยื่นหน้ามาบอกหลังจากเงยหน้ามองผ่านกระจกรถขึ้นไปยังตึกสูงหลายสิบชั้น
“พี่ไปก่อนน้า...”
“บายๆ”
“เป็นเด็กดีนะครับ”
อลินจุ๊บที่แก้มพ่อหนูน้อยไปหนึ่งทีเพราะทนความน่ารักของเด็กชายไม่ไหว
น้องเบสหน้าตาไม่ค่อยเหมือนพ่อสักเท่าไหร่ แถมสีผิวยังไม่เหมือนกันอีกด้วย
แต่ก็น่ารักเหลือเกินในสายตาของหล่อน
ส่วนคนเป็นพ่อมองแล้วก็อดยิ้มไม่ได้
เขาเริ่มรู้สึกว่าอลินเป็นคนรักเด็ก
ทั้งที่ไม่เคยมีน้องเพราะหล่อนเป็นลูกสาวคนเล็ก และยังไม่เคยมีลูกของตัวเอง
แต่หล่อนก็ดูคุ้นเคยกับเด็กๆ ได้อย่างไม่น่าเชื่อ
“อินไปก่อนนะคะพี่ภู”
หล่อนยกมือไหว้เขาเป็นการอำลาก่อนจะเปิดประตูลงจากรถ
แล้วก็ถูกเรียกไว้เสียก่อน
“น้องอินครับ”
“มีอะไรคะ”
“นี่นามบัตรพี่ครับ”
“ขอบคุณค่ะ”
หล่อนรับมาถือไว้ก่อนจะกวาดตาอ่านคร่าวๆ
แล้วก้าวขาลงจากรถไปในที่สุด ปล่อยให้คนในรถต้องถอนหายใจด้วยความรู้สึกแปลกประหลาด
“พ่อ...”
“ว่าไงลูก”
เสียงเล็กๆ
ทำให้ชายหนุ่มเพิ่งรู้สึกตัวว่าจอดรถนานเกินไปแล้ว
“พี่อินจะมาหาเบสอีกไหม”
“เบสอยากเจอพี่อินหรือครับ”
“อยาก”
“ทำไมถึงอยากล่ะ”
“พี่อินสวยมาก”
“งั้นเหรอลูก”
เขาถามทั้งที่รู้แก่ใจดีว่าหล่อนสวยแค่ไหน
แถมยังมีเสน่ห์แบบสาววัยใสจนเขาเองยังอดมองซ้ำแล้วซ้ำอีกไม่ได้
ภูริไม่เคยมองผู้หญิงคนไหนมานานปลายปี
ก็คงตั้งแต่เขาแต่งงานกับเปรมิกานั่นแหละที่ทำให้ต้องหยุดมองคนอื่น
แต่ชีวิตคู่ของเขากับหล่อนกลับแสนทุลักทุเลและแทบไม่มีอะไรเข้ากันได้เลยแม้แต่เรื่องเดียว
สุดท้ายเขากับหล่อนก็มีปัญหากันจนต้องต่างคนต่างอยู่เหมือนเช่นตอนนี้
ตลอดสี่ปีกว่าๆ ที่ผ่านมา
ภูริแทบไม่รู้สึกด้วยซ้ำว่าตนเองมีเมียแล้วเพราะหล่อนกับเขาแทบจะเหมือนน้ำกับน้ำมันที่ไม่เคยเข้ากันได้เลย
ไม่ว่าจะพยายามคนหรือแม้แต่ใช้เครื่องปั่นก็ไม่มีวันละลายเป็นเนื้อเดียวกันได้
ความคิดเห็น