คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : การสู่ขอ 5
-------------------------------------------------
ดานิยาจำได้ว่าเคยพบกับเขาครั้งสุดท้ายตอนที่หล่อนยังคงเป็นเด็กหญิง ตอนนั้นน่าจะอายุราวๆ สิบสองขวบกระมังที่หล่อนได้ไปร่วมงานเลี้ยงฉลองวันเกิดของ ราชินีไรดา ซึ่งก็คือพระมารดาของชีคราเมซนั่นเอง
แล้ววันนั้นชีครัชทายาทที่เพิ่งได้รับการแต่งตั้งให้เป็นผู้สืบทอดคนถัดไปก็เข้ามาในงานเลี้ยงซึ่งเป็นงานที่จัดเฉพาะสตรีฝ่ายใน ตามปกติแล้วก็จะมีเพียงแค่ผู้หญิงเท่านั้นที่เข้ามาในงานของฝ่ายสตรีได้เพราะในดินแดนอาหรับหญิงและชายไม่ร่วมสังสรรค์หรือเสวนากันใดๆ ทั้งสิ้น
แต่เจ้าชายราเมซกับเจ้าชายอีกสองคนซึ่งเป็นน้องชายร่วมมารดาขออนุญาตเข้ามามอบของขวัญและอวยพรพระมารดาในงานเลี้ยง ซึ่งบรรดาสตรีเกือบทั้งหมดก็เป็นญาติพี่น้องในสกุลอัลอามาลทั้งนั้นจึงไม่ได้เคร่งครัดกระไรนักที่เจ้าชายจะเข้ามาร่วมงานเพียงไม่ถึงยี่สิบนาที
ดานิยาจำได้ว่าชีคราเมซกับน้องชายเข้ามาทักทายญาติพี่น้องอย่างเป็นกันเองรวมถึงเด็กๆ อย่างหล่อนที่วันนั้นแต่งตัวกันอย่างสวยงามน่ารักเพื่อให้เกียรติแก่งานฉลองวันคล้ายวันเกิดของพระราชินี เขาทักทายหล่อนและเด็กหญิงอีกหลายคนซึ่งเป็นญาติกันทั้งหมด
ชีคราเมซเข้ามาถ่ายรูปหมู่ร่วมกับเด็กๆ แล้วจูบที่หน้าผากแทบทุกคนก่อนจะลากลับ ดานิยาจำได้ว่าเขาเป็นคนที่ดูค่อนข้างเคร่งขรึมและสีหน้ามีแววดุดันพอสมควรโดยเฉพาะตอนที่ไม่ยิ้มแย้มหรือทำหน้านิ่งๆ ก็ยิ่งดูน่าเกรงขามตามแบบทหาร แต่พอยิ้มออกมาแล้วก็ดูสดใสและใจดีอยู่เหมือนกันในสายตาเด็กๆ อย่างหล่อน
แล้วเขาก็จูบหน้าผากหล่อนก่อนจะกลับพร้อมกับพูดว่า...
“ดาเนียใช่ไหม”
“ค่ะ”
“ไม่ได้เจอกันนานมาก โตขึ้นขนาดนี้เลยเหรอ”
“เจ้าชายจำดาเนียได้เหรอคะ”
“จำได้สิ เมื่อก่อนเรามาเล่นที่วังนี้บ่อยๆ ใช่ไหม”
“ค่ะ มากับท่านพ่อกับท่านแม่”
“ตอนนี้โตแล้วเลยไม่มาอีกแล้วรึเปล่า”
“ก็คงจะอย่างนั้นค่ะ”
“พี่ชาย...คุยกับใครล่ะเนี่ย”
ชีคฮาริส น้องชายคนรองถัดจากชีคราเมซเดินเข้ามาถามไถ่อีกคนด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม
“ดาเนีย...นายจำได้ไหม”
“ลูกสาวน้าฟาอิดน่ะเหรอ”
“ใช่...”
“ยายตุ๊กตาฝรั่งโตขนาดนี้แล้วเหรอ”
ชีคฮาริสหลุดปากอุทานออกมาพร้อมกับทำตาโตขณะจ้องมองมาที่ใบหน้าเรียวเล็กของเจ้าหญิงวัยสิบสองขวบ
ความคิดเห็น