คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : สถาปนิกมือโปร 3
“ที่นี่สวยทุกห้องจริงๆ ค่ะ”
“อยากเห็นสภาพก่อนรีโนเวตไหม”
“เป็นยังไงคะ”
เขาหยิบโทรศัพท์มือถือไอโฟนรุ่นล่าสุดบนโต๊ะทำงานขึ้นมาเปิดภาพให้เด็กสาวได้ดูสภาพตึกเก่าๆ
นานร่วมยี่สิบปีก่อนการปรับปรุงซ่อมแซม
“จริงเหรอเนี่ย”
อลินเห็นรูปถ่ายก่อนทำการรีโนเวตแล้วถึงกับเลิกคิ้วเพราะสภาพภายในแทบเหมือนบ้านร้างที่ไม่มีคนอยู่อาศัยโดยทุกมุมต่างจากสถานที่จริงที่หล่อนยืนอยู่ในเวลานี้ราวกับคนละโลก
“ไปดูห้องครัวกันไหมครับ”
หล่อนเดินตามเขาออกจากห้องทำงานเย็นฉ่ำไปยังห้องครัวที่อยู่บนชั้นสอง
เป็นครัวขนาดใหญ่พอสมควรที่ตกแต่งด้วยโทนสีขาวดำแบบที่มีโต๊ะรับประทานอาหารขนาดหกที่นั่งอยู่ภายในห้องครัว
“ว้าว...สวยอีกแล้วค่ะ”
อลินรีบเดินเข้าไปดูเคาน์เตอร์ครัวแสนสวยรูปตัวแอลที่สามารถทำอาหารได้จริงๆ
ต่างจากห้องแพนทรีเล็กๆ ที่คอนโดของหล่อนลิบลับ
“น้องอินทำอาหารเป็นไหมครับ”
“เป็นค่ะ แต่ทำไม่ได้ทุกอย่างนะคะ”
“บางทีพี่ก็ทำอาหารกินเอง”
“พี่ภูทำกับข้าวเป็นด้วยเหรอ”
“เป็นสิครับ ไม่งั้นคงไม่ทำห้องครัวใหญ่ขนาดนี้หรอก”
“นั่นสินะ
อินนึกว่าเป็นสถาปนิกจะทำอาหารไม่เป็น แล้ววันนี้น้องเบสไปไหนคะ”
“คุณปู่กับคุณย่าขอไปเลี้ยงสองวันครับ
น่าจะมีพี่ๆ บ้านป้าณีมาร่วมวงด้วย
ไปตั้งแต่เมื่อคืนนี้จนป่านนี้ยังไม่โทร.หาพ่อเลย น่าจะสนุกกันใหญ่”
พอได้ยินเรื่องเด็กชายเบสที่น่าสงสาร
ใบหน้าสวยใสก็ยิ้มละมุนขึ้นมาทันทีด้วยความเอ็นดู
อลินรู้สึกทั้งรักและสงสารเด็กชายผู้โชคร้าย
แม้เกิดมามีพร้อมทุกสิ่งแต่สิ่งที่เขาขาดกลับเป็นความรักจากแม่ผู้ให้กำเนิด
เขาพาหล่อนเดินขึ้นชั้นสามไปดูส่วนที่เป็นพื้นที่ส่วนตัวจริงๆ
บนชั้นสามมีห้องนอนขนาดใหญ่หนึ่งห้องและห้องนอนเล็กสองห้อง
และมีส่วนที่เป็นห้องโถงใหญ่สำหรับนั่งพักผ่อนในครอบครัว
“ตึกหลังนี้ดูน่าอยู่กว่าบ้านเดี่ยวบางหลังที่อินเคยเห็นด้วยซ้ำ”
“ขอบคุณครับ”
“พี่ภูออกแบบภายในสวยมาก
แบบนี้ลูกค้าต้องเยอะแน่ๆ แค่มาเห็นตึกหลังนี้ก็คงเซ็นสัญญาจ้างแล้วล่ะค่ะ”
ความคิดเห็น