รักพลิกล๊อคของฉันกับนายหมาป่า

ลำดับตอนที่ #1 : เปิดเทอม

ชั้น ปุยนุ่น สาวน้อยหน้าใส ที่ซุ่มซ่ามติงต๊อง จนเพื่อนเรียกฉันว่า ยัยบื้อแห่งศตรรวษ ก็มันช่วยไม่ได้นี่นา ที่ชั้นเกิดมามีหน้าตาที่สวยและเพอร์เฟ็ค ยัยพวกนั้นเลยอิจฉาฉันกันเปนเรื่องธรรมดาหุหุ วันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรกของฉัน ฮ้าวง่วงอย่างแรงทำไมโรงเรียนของฉันต้องเปิดเทอมเร็วกว่าโรงเรียนอื่นอีกนะ ฮึ่มเจ็บใจจังไม่รู้ว่าป่านนี้ยัยปุยฝ้ายพี่สาวตัวแสบของชั้นจะตื่นรึยัง เฮ้อเศร้าจัง  ขณะที่ชั้นกำลังเดินไปที่ประตูหน้าโรงเรียน ก็มีตาผู้ชายหน้าจิ้งเหลนมาจับข้อมือชั้นไว้แล้วพุดว่า

“ น้องสนใจจะไปเที่ยวกะพี่มั้ยจ้ะ ”

อีตาหน้าจิ้งเหลนพุดพลางยื่นหน้าเข้ามาใกล้หน้าชั้น อี๋หน้าตานายจิ้งเหลนนั่นอุบาทมากเลยอ่ะชั้นจึงรวบรวมความกล้าแล้วตอบไปว่า

“ ชั้นไม่ไปกับพวกแกหรอกไอ้หน้าจิ้งเหลน ”  

ตายแล้วชั้นพูดอะไรออกไปเนี่ย พอไอ้พวกหน้าจิ้งเหลนได้ยินก้อหัวเราะแล้วก็พยายามลากชั้นไปแต่ขณะนั้นเอง

“ ปล่อยเธอเดี๊ยวนี้นะ ไอ้พวกหน้าจิ้งเหลน ”

เจ้าของเสียงเป็นหนุ่มหน้าตาหล่อมากๆ ตัวสูง ผิวขาว เอ๊ แต่เค้าใส่เครื่องแบบนักเรียนโรงเรียนชั้นนี่นา แล้วทำไมชั้นไม่เคยเห็นหน้าเค้านะ

“ แกว่าไงนะไอ้หน้าหล่อ ” เพื่อนของไอ้หน้าจิ้งเหลนพูด

“ แกรู้มั้ยว่าชั้นเป็นใครฮะ ไอ้พวกกระจอก ”

หนุ่มหล่อคนนั้นพูด หุหุ เค้าชั่งเท่บาดใจอะไรเช่นนี้เนี่ย

“ เฮ้ย นะ..นี่ มัน ริว นักสู้อันดับ 1 ของย่านนี้นี่หว่า ”

อยู่ดีๆไอ้หน้าจิ้งเหลนก็ร้องด้วยความตกใจ

“ ใช่ชั้นเอง ริว แล้วพวกแกเป็นใครถึงมาเหยียบถิ่นของชั้น ”  ริวพูดอย่างจริงจัง  

“ อ่อขอโทดครับ ต่อไปผมจะไม่มาถิ่นนี้แล้วครับ ”

นายจิ้งเหลนพูดอย่างตื่นๆ แล้ววิ่งหนีไป  แล้วพอพวกมันไปต่อมน้ำตาของฉันก็แตก

“ ฮือแง้ๆๆๆๆๆๆ ” ชั้นลงไปนั่งพลางร้องไห้ นายนั่นพอเห็นชั้นร้องไห้ก็เดินเข้ามาเขกหัวชั้น โป๊ก

“ โอ้ย นายทำบ้าอะไรของนายเนี่ยชั้นเจ็บหัวนะ ” ชั้นพูดอย่างโมโห

“ นี่เทอจะตะโกนใส่ผู้มีพระคุณของเทอรึงัยฮะ ยัยขี้แง  ”

เขาพูดพลางส่งผ้าเช็ดหน้ามาให้ชั้น

“ อ่ะเธอเอาไป ”

เขาส่งผ้าเช็ดหน้าสีขาวมาให้ฉัน แล้วก็เดินออกไป  ว่าแล้วชั้นก็หยิบผ้าเช็ดหน้าของ ริวมาเช็ดน้ำตา ฮ้าผ้าเช็ดหน้าของริวนี่หอมจังเลยสงสัยจังว่าเค้าใช้น้ำหอมยี่ห้ออะไรนะ จะได้ไปใช้มั่ง หุหุ ว่าแล้วชั้นก้อรีบเดินไปโรงเรียน วันนี้ชั้นต้องไปดูห้องก่อนนิ พอชั้นไปถึงโรงเรียนก็เห็นหน้า ยัยอเอมี่ เพื่อนชั้นเป็นคนแรก

“ นี่ยัยเบอาะเทอกะจะมาตอนโรงเรียนเลิกเลยรึงัยฮะ ” ยัยโอเล่ถาม

“ ก้อแหมวันนี้พี่ฝ้ายเค้าไม่มาปลุก นินา ”

  ชั้นรีบโยนความผิดให้ปุยฝ้ายพี่สาวชั้นทันที

“ นี่เทอชั้นมีข่าวร้ายจะมาบอก ”

ยัยเอมี่พูดอย่างเป็นการเป็นงาน

“ อะไรอ่ะ ”  ชั้นถามพลางทำหน้าซื่อบื้อ  โป๊ก !!!

“ โอ้ย ทำอะไรของเธอยะ ยัยบ้า ”  ชั้นพูดพลางจับลูบหัวของตัวเอง  

“ ก้อเลิกทำหน้าแบบนั้นซะทีสิยะ ”  ยัยโอเล่พูดอย่างรำคานๆ    

“ ทำไมอิจฉารึไงที่เค้าสวยกว่าอ่ะ ”  ชั้นพุด

“ นี่อยากตายรึงัยยะ ” ยัยเอมี่พูดพลางจะเงื้อมือมาบีบคอฉัน

“ ข่าวร้ายที่ชั้นจะพูดก็คือปีนี้ เทอกับชั้นจะไม่ได้อยู่ห้องเดียวกันอ่ะ ”

ยัยเอมี่พูดอย่างเศร้าๆ

“ แล้วก็ปีนี้ เทออยู่ห้องเดียว กะ ยัย มีมี่ แล้วก้อยัย ลูกปัด ”

ยัยเอมี่พูดพลางตบบ่าชั้นอย่างปลบใจ  โอ้พระเจ้าทำไมต้องให้ชั้นอยู่ห้องเดียวกะยัย มีมี่ด้วยเนี่ย เฮ้อเศร้าจังเลย

“ นี่ยัยเบอาะเหม่ออยู่ได้อยากตายรึงัยยะ ” ยัยเอมี่พูดพลางรีบวิ่งเข้าตึกเรียน

  “ อ่อเออใช่ ” ชั้นพูดพลางวิ่งขึ้นตึกเรียนตามยัยโอเล่ไป

“ เออนี่เอมี่ เทออยู่ห้องไหนอ่ะ ” ฉันถามยัยเอมี่

“ ห้อง A ”  

ยัยเอมี่พูดพลางนำหน้าชั้นแล้วขึ้นบันไดไป   เมื่อมาถึงหน้าห้อง  A ยัยเอมี่ก้อหันมาพูดกับชั้น

“ อ่อเทออยู่ห้อง B นะปุยนุ่น แล้วเจอกันตอนกลางวัน ”

เอมี่พูดพลางเดินเข้าห้องไป  ชั้นได้แต่มองตามยัยเอมี่ไป ว่าแล้วชั้นก้อรีบเข้าไปในห้องเรียนของฉัน แต่ก่อนจะเข้าชั้นดูชื่อเพื่อนร่วมห้องก่อนดีกว่า โอ้เหมือนสวรรค์กลั่นแกล้ง เพราะ แก๊งค์ของยัยมีมี่อยู่ห้องชั้นแทบทั้งนั้น แล้วเพื่อนชั้นก็มีอยู่แค่  6 คนเอง  พอชั้นไล่สายตาไปเรื่อยๆ ก้อเห็นชื่อของ ริว หาริวอยู่ห้องเดียวกับชั้น  เฮ้อจะมีอะไรแย่ไปกว่านี้อีกมั้ยเนี่ย ว่าแล้วชั้นก็เปิดประตูเข้าห้องไป