ตอนที่ 1 - Hogwarts Of Magic Love เวทมนตร์รักกั๊กหัวใจยัยแม่มดจอมเพี้ยน

ข้อมูลเบื้องต้น

"จะถึงรึยังเนี่ยเรเนียส กรี๊ดดดดดดดดด \\T[]T//"

 

 

แว๊บบบ วั๊บบ พวั๊บบ แพว๊บบ!!~

 

 

โอ๊ย ฉันจะบ้าตายกับไม้กวาดถากมะพร้าว 2012 ซะจริงๆ ทำไมมันซิ่งยิ่งกว่ารถมอเตอร์ไซค์ของพวกเด็กแว๊นอีกฟะเนี่ย ถ้าฉันตกลงไปจะทำยังไงอ่ะ T[]T

 

 

 

"ยังๆ อีกประมาณสองกิโลได้มั้ง"

 

 

สะ...สองกิโล =[]=;; ตูคงช็อคตายคาอากาศก่อนแหง T^T

 

 

แว๊บบบ วั๊บบ พวั๊บบ แพว๊บบ!!~ 

 

 

เหอๆ รู้สึกเกิดอาการวิงเวียนศรีษะ คล้ายจะเป็นลม ขอยาดมตาโป๊ยเซียนโดยด่วน #.,#

 

 

ในที่สุด...ไม้กวาดถากมะพร้าว 2012 ก็จอดลงสู่พื้นอย่างสันติภาพ -O-

 

 

"เอาล่ะ ลงได้แล้ว"

 

 

ฉันกระโดดลงมาจากไม้กวาดด้วยสภาพที่หัวชี้ฟูเหมือนอีเพิ้ง

 

 

เอ๋ O_o ที่นี่ที่ไหนกันอ่ะ มีแต่คนแต่งตัวประหลาดๆ ใส่ผ้าคลุมอะไรก็ไม่รู้ ยาวลากพื้นเลย

 

 

"เรเนียส ที่นี่ที่ไหนกันน่ะ"

 

 

"เดี๋ยวแปปนึง ฉันว่าฉันควรเปิดเผยรูปร่างหน้าตาให้เธอดูแล้วล่ะ"

 

 

เออ อยากเห็นเหมือนกันว่าจะสวยสักแค่ไหน -*-

 

 

ปิ้ง~

 

 

จู่ๆ ก็มีแสงสีทองประกายฟ้าอ่อนๆ สะท้อนตรงด้านหน้าของฉัน ก่อนที่จะดับไปพร้อมกับ

ปรากฏร่างสูงของผู้หญิงคนหนึ่ง

 

 

เธอคนนี้เป็นใครกันน่ะ ผมสีทองๆ ยาวประบ่า ดวงตากลมโตดูมีเลศนัย ปากสีชมพูหวานๆ

ดูแล้วน่าดูดดื่ม ใส่ชุดคลุมเหมือนนักเรียนที่โรงเรียนฮอกวอตส์ในแฮร์รี่ พอตเตอร์ด้วย

O_o

 

 

"จะมองฉันอีกนานมั้ยยะ -_-;"

 

 

หรือว่าเธอจะเป็น...

 

 

"เรเนียส!!"

 

 

"ก็ใช่น่ะสิ ทำไม ตะลึงความสวยของฉันล่ะเซ่ ฮิฮิ"

 

 

หลงตัวเองชะมัด -_-^ แต่ก็สวยจริงๆ อ่ะแหละ

 

 

"แล้วสรุปที่นี่คือที่ไหนกัน เรนียส"

 

 

"อืม ฉันก็ลืมบอกเธอไปเลย ที่นี่น่ะ คือตรอกไดแอกอนยังไงล่ะ"

 

 

นะ..นี่น่ะเหรอ ตรอกไดแอกอน O_O ว้าวว มันใหญ่กว่าที่ฉันดูในหนังอีกนะเนี่ย คนก็เยอะ

แยะเต็มไปหมด เห็นแล้วครึกครื้นดีจัง >_<

 

 

"มันมีอยู่จริงเหรอเนี่ย >O<"

 

 

"ก็จริงนะสิยะ ตอนนี้เธอทะลุมิติเข้ามาอยู่ในโลกเวทมนตร์แล้วนะ"

 

 

อ๊ายยย ฉันเข้ามาอยู่ในโลกเวทมนตร์แล้วจริงๆ น่ะเหรอ ไม่อยากจะเชื่อเลย >[]<

 

 

"ทะลุมิติเข้ามาอย่างงั้นเหรอ O_o แล้วถ้าฉันจะกลับไปยังโลกมักเกิ้ลล่ะ ฉันจะต้องทำยัง

ไง"

 

 

"ไม่รู้เหมือนกันอ่ะ - -"

 

 

"เฮ้ยยย ไม่รู้ได้ยังไงเนี่ย พามาก็ต้องพากลับสิ"

 

 

ซวยแล้วไง ฉันจะต้องเป็นยัยแม่มดจอมเอ๋ออยู่ในโลกเวทมนตร์แห่งนี้ไปจนแก่จนตายเลย

ใช่มั้ย -O-

 

 

แต่ก็ดีเหมือนกันนะ มันก็เป็นความฝันที่ฉันอยากจะให้มันเกิดขึ้นอยู่แล้วนี่นา ><

 

 

"เอ้อ เรนียส แล้วไหนล่ะแฮร์รี่ พอตเตอร์ >_<"

 

 

"อะไร ใครคือแฮร์รี่ พอตเอตร์ ฉันไม่เห็นจะรู้จัก ไม่เคยได้ยินชื่อนี้เลยด้วยซ้ำ -_-"

 

 

"ก็แฮร์รี่ พอตเตอร์ที่เป็นแฟนกับ จินนี่ วิสลีย์ไง >O<"

 

 

"ฉันจะไปรู้มั้ยล่ะยะ รีบๆ ไปกันสักทีเหอะ เธอจะต้องไปซื้ออุปกรณ์การเรียนและสัมภาระอีก

เยอะแยะเลยนะ จะบอกให้"

 

 

เอร๊ยย เรเนียสก็คงจะเปรียบเสมือนแฮกริดอ่ะแหละเนอะ ฮ่าๆๆ ><

 

 

"แล้วเราต้องไปเบิกเงินที่ธนาคารกริงกอตส์ก่อนหรือเปล่าเหรอ เรเนียส"

 

 

"ไม่ต้องหรอก ฉันเตรียมเงินมาจับจ่ายเรียบร้อยแล้ว เอ๊ะ! ว่าแต่เธอรู้จักธนาคารนี้ได้ยัง

ไงอ่ะ (- -; ) (- -; )"

 

 

"อะ...อ๋อ กะ...ก็นู่นไง ~"

 

 

ฉันชี้นิ้วไปที่หน้าตึกธนาคารกริงกอตส์ที่อยู่ด้านหลังของเรเนียส 

 

 

"ตาดีเหมือนกันหนิ แล้วเธอรู้ได้ไงว่าต้องไปเบิกเงินก่อน?"

 

 

โอ๊ย จะถามอะไรนักหนาฟะ ฉันไม่รู้จะสรรหาคำตอบมาตอบได้ยังไงแล้วนะ T^T

 

 

"ก็...ก็...ก็เถอะน่า รีบๆ ไปซื้อของเถอะ ไหนเธอบอกว่ามีอะไรอีกหลายอย่างที่ต้องซื้อไง

งั้นเราก็รีบไปกันเถอะ"

 

 

"อืม งั้นตามฉันมาเลย~"

 

 

ฉันเดินตามเรเนียสไปเรื่อยๆ จนกระทั่งเราสองคนมาหยุดอยู่หน้าร้านค้าร้านหนึ่ง ซึ่งฉันคุ้น

เคยและรู้จักอย่างดีเลยแหละ ^^

 

 

"ตามเข้ามา"

 

 

ฉันเดิมตามเรเนียสเข้าไปภายในร้านต้อยๆ 

 

 

ในร้านมีชั้นวางของเป็นแทบๆ อยู่รอบบริเวณในตัวร้าน ซึ่งชั้นวางของก็มีแต่กล่องขนาด

เล็กๆ ยาวๆ วางเกลื่อนเต็มไปหมด

 

 

ไม่ต้องเดาก็รู้ ว่านี่คือร้านอะไร คิคิ

 

 

"เฮ้ คุณอยู่มั้ย โอลิแวนเดอร์"

 

 

อ๊ายย ฉันจะได้เจอโอลิแวนเดอร์ตัวจริงด้วยลูกตาของฉันทั้งสองข้างเลยเหรอเนี่ย อ่ะจ๊าก

ตื่นเต้นๆ ><

 

 

"โอ้ ขอโทษทีที่ทำให้ยืนรอนาน"

 

 

ไม่นานนัก เสียงที่ฟังดูเหมือนคนแก่ชราก็ดังขึ้นพร้อมกับชายผู้สูงอายุคนหนึ่ง ที่กำลังเดิน

ลงมาจากบันไดชั้นบน

 

 

"ไม่นานเท่าไหร่หรอก เอ้อ ช่วยดูไม้กายสิทธิ์ให้เด็กคนนี้หน่อยสิ"

 

 

"หืม ลูกใครกัน ไม่คุ้นหน้าคุ้นตาเอาซะเลย"

 

 

โอลิแวนเดอร์เดินเข้ามาใกล้ๆ ฉัน พลางทำสีหน้างุนงงและเขม่นตา

 

 

"คุณช่วยเลือกให้ไวๆ เถอะน่า"

 

 

"อ้อ! โอเค"

 

 

พูดจบ โอลิแวนเดอร์ก็เดินไปที่ชั้นวางกล่องไม้กายสิทธิ์ด้านขวามือ จากนั้นก็หยิบมันขึ้นมาหนึ่งกล่อง พลางกวักมือเรียกฉันให้ลองไปทดลองดู

 

 

"อ่ะ เจ้าหนู ลองดูเจ้าไม้นี้ซิ"

 

 

โอลิแวนเดอร์แกะไม้กายสิทธิ์ออกจากกล่องพลางส่งมันมาให้ฉัน ฉันรับมันออกมาจากมือเค้า พลางทดลองใช้มันอย่างไม่ต้องได้รับการฝึกจากศาสตราจารย์คนไหนเลยล่ะ ฮิฮิ

 

 

"วิงการ์เดียม เลวีโอซ่า!!~"

 

 

ฉันชี้ไม้กายสิทธิ์ไปที่กล่อง แล้วร่ายคาถาเสกวัตถุให้ลอยขึ้นออกมา

 

 

วืดดด~

 

 

เยส!!! \(>O<)/ กล่องลอยขึ้นอย่างแผ่วเบา และรีบง่าย ให้ตายสิ เรเนียสถึงกับตาค้างกัน

ไปเลยทีเดียว ก๊ากๆ

 

 

"เก่งเหมือนกันนะเนี่ย"

 

 

เรเนียสชมฉัน ? ไม่จริงใช่มั้ย ทุกทีเธอจะด่าฉัน แต่นี่เธอชมฉัน อ๊ายย ดีใจจัง ><

 

 

"แห่ะๆ ^^"

 

 

"งั้นเอาไม้นี้แหละคุณโอลิแวนเดอร์"

 

 

เรเนียสดึงไม้กายสิทธิ์ออกจากมือฉัน แล้วส่งให้โอลิแวนเดอร์ห่อแพ็กใส่กล่องให้"

 

 

"อืม...สองพันสองร้อยเกลเลียน"

 

 

โห ไม้กายสิทธิ์อะไรฟะ ทำไมมันถึงได้แพงขนาดนี้ =[]=;;

 

 

เรเนียสหยิบเหรียญกลมๆ ( ซึ่งมันก็คือเหรียญเงินเกลเลียนนี่แหละ) ออกมาจากกระเป๋า

เสื้อคลุมนักเรียน และส่งให้กับโอลิแวนเดอร์ด้วยสีหน้าที่เรียบเฉย 

 

 

เฮ้ย ไม่ตกตะลึงกับราคาเลยเหรอ -O-

 

 

"ป่ะ ไปซื้อเสื้อคลุมต่อ"

 

 

"ทำไมมันถึงมีหลายอย่าง หลายคะยอกอย่างนี้ล่ะ -^-"

 

 

"อย่าถามมากนักเลย เร็วๆ เข้าเถอะ"

 

 

และในที่สุด (ที่สุดอีกแล้ว) เรเนียสก็พอฉันซื้อของครบหมดทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็นเสื้อคลุม สัตว์เลี้ยง หนังสือเรียน ไม้กวาดไฟร์โบลต์ และอีกหลายอย่างมากมาย 

 

 

ตอนนี้ฉันอยู่ที่สถานีรถไฟคิงส์ครอส - ชานชาลาที่ 9¾ เรเนียสบอกว่าให้ฉันเตรียมตัวรอ

รถไฟที่กำลังจะเดินทางมารับผู้โดยสารที่กำลังจะถึง ส่วนตัวของเรเนียสก็ได้จากฉันไปแล้ว 

 

 

แงๆๆ แล้วฉันจะไปถึงโรงเรียนฮอกวอตสืได้โดยที่ไม่มีเรเนียสคอยช่วยเหลือหรือเปล่าเนี่ย ฮือๆๆ รอน เฮอร์ไมโอนี่ พกวเธออยู่ไหนก๊านน TOT

 

 

 

แป๊น แป๊น!!~

 

 

ว๋ายย รถไฟมาแล้ว รถไฟฟ้ามาหานะเธอมาแล้ว >_<

 

 

แป๊น แป๊น แป๊น แป๊น...

 

 

รถไฟจอดแล้ว เอาล่ะ ทีนี้ก็ถึงเวลาที่เราจะได้ไปเป็นนักเรียนสาวแห่งโรงเรียนพ่อมดแม่มด

ฮอกวอตส์แล้ว อ่ะจ๊ากก ตื่นเต้นที่สวดด >.,<

 

 

 

เอ้า บึ๊ดจั้มบึ๊ดจั้มบึ๊ดจั้มบึ๊ด (หิ้วของขึ้นรถไฟ)

 

 

แฮ่กๆๆ เหนื่อย -O-;;

 

 

ตุ๊บ!~

 

 

ฉันวางของและสัมภาระทุกอย่างลงบนชั้นวางของข้างบน และนั่งพิงเบาะเก้าอี้หนังอย่าง

สบายตัว

 

 

อา...ไม่อยากจะเชื่อเลยแฮะ ว่ามันจะมีโลกเวทมนตร์อะไรแบบนี้อยู่จริงๆ ถ้าไปเราให้

เพื่อนๆ ที่โรงเรียนฟัง มีหวังโดนล้อกลับมาแหง T^T 

 

 

"นั่งด้วยคนสิ ^^"

 

 

หืม มีเด็กผู้หญิงหน้าตาน่ารักจิ้มลิ้มเดินมาตรงโซนเก้าอี้ที่ฉันนั่งบนรถไฟ พลางขอนั่งด้วย

และส่งยิ้มให้อย่างอ่อนหวาน

 

 

น่ารักจังเลย >_<

 

 

"อะ...อื้ม ได้สิ"

 

 

"ขอบใจนะ"

 

 

ว่าจบ เธอก็นั่งลงตรงฝั่งตรงข้ามฉัน และวางของสัมภาระลงกับพื้น 

 

 

ข้างบนมีให้วางดีๆ ทำไมไม่วางน้า - -

 

 

"ฉันชื่อไอร์นี่ ยินดีที่ได้รู้จักนะ แล้ว...?"

 

 

"อะ...อ๋อ ฉันชื่อวิปปิ้งครีม ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันนะ ไอร์นี่"

 

 

"ชื่อแปลกจัง ฮ่าๆ ช่างมันเถอะ เธอก็จะมาสมัครเป็นนักเรียนที่ฮอกวอตส์เหมือนกันเหรอ"

 

 

"อื้ม เธอก็เหมือนกันใช่มั้ย"

 

 

"ใช่จ้ะ ^^"

 

 

เมี้ยวววว~

 

 

เอ๋ O_o เสียงแมวที่ไหนเอ่ย = = ?

 

 

"อ้าว ตื่นแล้วเหรอ โซรัส"

 

 

ไอร์นี่พูดพลางอุ้มแมวตัวสีขาวๆ ออกมาจากกรงที่วางอยู่ข้างล่าง

 

 

"โซรัส แมวของเธอเหรอ"

 

 

"จ้ะ มันเป็นสัตว์เลี้ยงของฉันน่ะ ว่าแต่...ไหนล่ะจ้ะ สัตว์เลี้ยงของเธอ"

 

 

เอ้อ ฉันลืมคุณนกฮูกของฉันเลย ป่านนี้เป็นไงมั่งน้า ปีกหัก ขาเดี้ยงหรือยางง T^T

 

 

"นี่อ่ะ"

 

 

ฉันยืนขึ้นไปหยิบกรงนกฮูกลงมาจากชั้นวางของ และเอาลงมาให้ไอร์นี่ดู

 

 

"ไง คุณนกฮูก ^^"

 

 

คนบ้าอะไรฟะ พูดกับนกได้ด้วยเว้ยเฮ้ย =O=

 

 

"แล้วจะรังเกียจมั้ย ถ้าฉันจะขอนั่งด้วยคน"

 

 

เสียงใครอีกล่ะเนี่ย -_-;

 

 

ฉันหันไปมองทางต้นเสียง และฉันก็พบกับชายหนุ่มรูปร่างสูงๆ อวบๆ แต่ไม่ถึงกับอ้วน ที่

โผล่มาตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ กำลังยืนเอามือชันหัวอยู่ข้างๆ เบาะที่นั่งด้านข้างของไอร์นี่

 

 

"อื้ม ได้สิ ^^"

 

 

ไอร์นี่ตอบตกลงพลางส่งยิ้มหวานแหววไปให้ชายหนุ่มคนนี้

 

 

ถ้าฉันเป็นผู้ชาย ป่านนี้ฉันจีบไอร์นี่ไปนานแล้วนะเนี่ย คนบ้าอะไร น่ารักชิบ ><

 

 

ชายหนุ่มเดินเข้ามาวางของสัมภาระข้างบนชั้นวางของ จากนั้นเค้าก็ลงมานั่งข้างๆ ฉัน

 

 

"อะแฮ่มๆ ฉันชื่อกาวิน เป็นลูกชายองคุณนายมาเรียต้า ที่เป็นผู้จัดการเลขาสำนักงาน

กระทรวงเวทมนตร์ แล้วพวกเธอสองคนล่ะ ชื่ออะไร ลูกเต้าเหล่าใคร บ้านอยู่ไหน บ้านช่องเป็นยังไง"

 

 

โอ้โห -O- ยังไม่ทันจะมีใครถามอะไรหมอนี่เลยนะ ยังจะมีการมาถามคำถามกลับอีก

 

 

"อิอิ ฉันชื่อไอร์นี่ พ่อแม่ฉันเป็นคนทำสวนอยู่ที่วิทยาลัยโบซ์บาตงน่ะ ^^"

 

 

"คนทำสวน? เหอะๆ แล้วเธออีกคนล่ะ ชื่ออะไร"

 

 

หือ เธออีกคนคือใคร ฉันเหรอ (เออ จะเหลือใครได้ล่ะ = =;)

 

 

"อะ...เอ่อ...ฉันวิปปิ้งครีม มาจากโลกมักเกิ้ลน่ะ ส่วนพ่อแม่ของฉัน ท่านจากฉันไปนานแล้ว

ฉันอาศัยอยู่หอพักที่ทางโรงเรียนเค้าจัดให้น่ะ"

 

 

"อ่อ คงอยากจะเป็นแม่มดกับคนอื่นเค้าบ้างสินะ"

 

 

ทำไมมันรู้ดีจังวะ -^-

 

 

แป๊น แป๊น แป๊น แป๊น!!!~

 

 

รถไฟกำลังจะออกแล้ว เย้ๆๆ ฉันจะได้ไปเหยียบโรงเรียนฮอกวอตส์ดั่งใจฝันแล้ว เย้ๆๆ

 

 

ไม่นานนักรถไฟก็ได้เคลื่อนที่ออกไป เราสามคนนั่งพูดคุยสนทนาแลกเปลี่ยนกันไปเรื่อยๆ

จนกระทั่งฉันเผลอหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้...

 

 

"วิปปิ้งครีม วิปปิ้งครีม"

 

 

หะ...หือ =^=

 

 

งึมงำ งึมงำ -O-

 

 

"ถึงแล้วจ้ะ ^^"

 

 

ไอร์นี่ปลุกฉันหรอกเหรอ ดีนะที่มีคนปลุก ไม่งั้นฉันคงนอนหลับและเผลอนั่งเลยไปกับรถไฟแหงๆ 

 

 

"ถะ...ถึงแล้วเหรอ ฮ้าววว ~"

 

 

"มัวแต่หาวอยู่นั่นแหละเธอ รีบๆ ขนข้าวขนของและลงจากรถเถอะ"

 

 

ไอตากาวินก็เอาแต่สั่งๆ ไม่ช่วยกันบ้างเล้ย T^T

 

 

ฉันขนข้าวขนของลงมาจากรถไฟ และลงมาบิดขี้เกียจไปมา ฉันใช้สายตามองไปรอบๆ บริเวณที่ขาทั้งสองข้างของฉันกำลังยืนอยู่ 

 

 

นะ...นี่มัน ทางเข้าของปราสาทฮอกวอตส์นี่นา >[]<

 

 

"เป็นไง ยังง่วงอยู่อีกเหรอจ้ะ อิอิ ^^"

 

 

ไอร์นี่ที่เดินตามลงมา เดินเข้ามาใกล้ๆ ฉัน พลางถามด้วยรอยยิ้มอันแสนชวนฝัน

 

 

โฮก จะบ้าตายเพราะความน่ารักของเธอคนนี้ >///<

 

 

"นี่น่ะเหรอโรงเรียนฮอกวอตส์ ฉันไม่ได้ตาฝาดไปใช่มั้ยไอร์นี่"

 

 

"ฮ่าๆๆ ทำไมเหรอจ้ะ แต่มันทั้งใหญ่และสวยดีเนอะ"

 

 

"ใช่ สวยกว่าในหนังอีก ><"

 

 

"หืม หนังอะไรเหรอจ้ะ"

 

 

นั่นไง เผลอหลุดปากพูดออกไปอีกแล้ว -^-

 

 

"อะ...อ๋อ เปล่าจ้า ไม่มีไร แห่ะๆ ^^"

 

 

"จ้า ^^"

 

 

เด็กนักเรียนเยอะชะมัดเลย มีคนหล่อมั้ยจ้ะ คนหล่ออยู่ไหน ขอเสียงหน่อยเร็ว ยู้ฮู >3<

 

 

"เด็กนักเรียนปีหนึ่งทุกคนฟังทางนี้ ~~~"

 

 

มีเสียงของผู้หญิงคนหนึ่งตะโกนออกมาจากประตูทางเข้าของปราสาท และก็ปรากฎร่าง

ของหญิงสาวคนหนึ่งออกมา

 

 

 

เย้ยยย นี่มันเรเนียสนี่นา -O-

 

 

"เด็กปีนักเรียนปีหนึ่งทุกคนโปรดทราบ ให้ทุกคนต่อแถวตอนลึกยาวหนึ่งแถว ฉันจะส่ง

กระดาษให้เขียนรายชื่อของพวกเธอลงไปในนี้ เริ่มจากคนที่หนึ่งเลยนะ"

 

 

มาโผล่อยู่ที่นี่ตั้งแต่เมื่อไหร่ฟะ แวบไปแวบมา -*-

 

 

และแล้วเด็กนักเรียนทุกคนก็เขียนชื่อของตัวเองลงไปในกระดาษจนครบหมดทุกคน ตอนนี้

ก็มีเด็กนักเรียนของฮอกวอตส์กำลังนำทางพวกเราให้เข้าไปสู่ในตัวปราสาท 

แต่เอ...ที่ฉันดูในหนังมันต้องนั่งพายเรือเข้าไปนี่นา แต่ที่นี่มันเป็นพื้นปูน ไม่ใช่แม่น้ำ

 

 

โอ้โห *O* ข้างในนี้สวยชะมัดเลย ทุกอย่างถูกตกแต่งด้วยวัตถุโบราณที่ดูแล้วงามตระการ

ตามากๆ อ๊ะ! นั่นมัน...ศาสตราจารย์ดับเบิ้ลดอร์ >[]<!! เค้ากำลงัยืนอยู่บนแท่นประจำที่ฉันคุ้นเคยมากในหนัง

 

 

ไม่อยากจะเชื่อ นี่น่ะเหรอศาสตราจารย์ดับเบิ้ลดอร์ ตัวจริงดูดีมีราศีกว่าในหนังเยอะเลยนะ

เนี่ย >O<

 

 

"เอาล่ะ ขอให้นักเรียนทุกคนอยู่ในความสงบ"

 

 

เอ๊ะ แล้วเสียงนี่มัน...

 

 

ศาสตราจารย์มักกอนนากัล >[]< 

 

 

กรี๊ดดๆๆ ศาสตราจารย์ในดวงใจของฉันเลย ได้เจอตัวจริงด้วย ฮือๆๆ อยากจะร้องไห้ออกมาเป็นภาษาคนใต้กำลังร้องเพลงหมอลำซะจริงๆ U^U

 

 

"ยินดีต้อนรับนักเรียนปีหนึ่งทุกคน เข้าสู่โรงเรียนคาถาพ่อมดแม่มดและเวทมนตร์ศาสตร์ฮ

อกวอตส์"

 

 

ศาสตราจารย์มักกอนนากัลตะโกนด้วยเสียงอันมีพลังอำนาจ

 

 

"นักเรียนทุกคน จะต้องผ่านการคัดสรรบ้านกับเจ้าหมวกใบนี้ก่อน"

 

 

ศาสตราจารย์มักกอนนากัลกล่าว พลางใช้มือชี้ไปที่หมวกทรงประหลาดๆ ที่วางอยู่บนเก้าอี้

 

 

นี่น่ะเหรอหมวกคัดสสร ทำไมหน้าตามันไม่เห็นเหมือนตอนที่อยู่ในหนังเลยอ่ะ -*-

 

 

"เอาล่ะ ฉันจะเรียกชื่อของพวกคุณทุกคนจากใบรายชื่อที่พวกคุรได้ลงกันเอาไว้นะ เอาล่ะ

คนแรก...คุณลิตเติ้ล ชูการ์"

 

 

เด็กผู้หญิงตัวๆ อ้วนๆ เตี้ยๆ เดินออกมาด้วยสีหน้าที่ตื่นเต้น และนั่งลงบนเก้าอี้ที่

ศาสตราจารย์มักกอนนากัลได้หยิบหมวกคัดสรรขึ้นมา และหลังจากนั้นเค้าก็ใส่หมวกใบนี้

ลงไปบนหัวของเธอ

 

 

"โอ้!!!~ มันเป็นภาพที่ดูแล้วชื่นอกชื่นใจซะจริงๆ"

 

 

เจ้าหมวกคัดสรรเริ่มขยับปากพูดบนหัวของเธอ

 

 

"คัดไปอยู่...เรเวนคลอ!!"

 

 

เย้ๆๆๆๆ

 

 

นักเรียนทุกคนต่างพากันปรบมือและส่งเสียงให้ด้วยความดีใจ

 

 

ฉันชักจะตื่นเต้นซะแล้วสิ >_<

 

 

"ต่อไป คุณดารานิก"

 

 

ศาสตราจารย์มักกอนนากัลกลาวเรียกคนต่อไป

 

 

เจ้าของนามเดินออกไปนั่งด้วยสีหน้าเรียบเฉย ดวงตาดูหม่นหมอง เย็นชา และไร้ความรู้สึกโดยสิ้นเชิง แต่ใครจะไปรู้ ว่าดวงตาแบบนี้น่แหละ ที่จะทำให้หัวใจดวงน้อยๆ ของฉันละลายไปกับสายลมที่หนาวเหน็บ

 

 

กรี๊ดๆ หล่ออ่ะ >///<

 

 

"โอ้ อืมมม...ฉลาดมาก เอาตัวรอดได้อย่างแนบเนียน แต่ก็มีความร้ายผสมปนเปอยู่ใน

จิตใต้สำนึกเหมือนกัน เอาเป็นว่า...สลิธีริน!!"

 

 

สะ...สลิธีรินเหรอ =[]= 

 

 

ในหนังบ้านหลังนี้มันเป็นบ้านจอมขี้โกงนี่นา ไม่นะ สุดหล่อของฉัน T^T

 

 

"ต่อไป คุณไอร์นี่"

 

 

อ๊าย ในไอร์นี่จังสุดน่ารัก ขอให้เราได้อยู่บ้านหลังเดียวกันนะจ้าาา ><

 

 

"ฮ่าๆๆๆ สงสัยเธอคนนี้จะชอบการผจญภัยแฮะ ชอบการต่อสู้ ชอบความท้าทาย รักเพื่อนรัก

ฝูง มีจิตใจที่อ่อนโยน ตอนแรกก็กะว่าจะให้ไปเรเวนคลออยู่หรอกนะ โฮะๆๆ แต่มันคงจะ

ไม่ใช่ ถ้างั้นก็...คัดสรรไปอยู่...กริฟฟินดอร์!!!"

 

 

เย้ๆๆๆๆๆ

 

 

อ๊ายย ไอร์นี่ได้อยู่กริฟฟินดอร์ด้วย หัวใจสิงห์เหรอเนี่ย แม่กระต่ายน้อยเอ๋ย -O-

 

 

"ต่อไป คุณน้ำฝน"

 

 

น้ำฝน -O-;; ทำไมชื่อเช้ยเชย

 

 

"อืมม...มีจิตใจที่รู้รักสามัคคี ซื่อสัตย์ สุจริต คัดไปอยู่...ฮัฟเฟิลพัฟ!!"

 

 

เย้ๆๆๆๆๆ

 

 

"ต่อไป คุณวิปปิ้งครีม"

 

 

อะ...เอ้ยยยยย ถึงคิวฉันแล้ว >3<

 

 

ตึกๆ ตักๆ

 

 

ฉันเดินออกไปจากแถวด้วยใจที่เต้นกัง โครมคราม โครมคราม ตื่นเต้นชะมัดเลย >O<

 

 

พุบ~

 

 

หมวกคัดสรรได้ลงมาครอบอยู่บนหัวของฉันแล้ว อ๊ากกก ตื่นเต้นเฟ้ยยย 

 

 

"โอ้วววว!!!!! มหัตภัยครั้งยิ่งใหญ่ หายนะกำลังจะบังเกิด ความชั่วร้ายกำลังจะคลืบคลาน

เข้ามาเรื่อยๆ"

 

 

เฮือกกก อะไรกันเนี่ย =[]=;;

 

 

"แต่!!!มันก็จะผ่านไปด้วยดี...ถ้ามีเจ้าร่วมต่อสู้แล้วเผชิญกับมันด้วยใจที่เก่งกาญ งั้นข้าขอ

คัดเจ้าไปอยู่...กริฟฟินดอร์!!!"

 

 

เยสสสสสส!!!!! กริฟ ฟิน ดอร์ เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ \(>O<)/

 

 

เวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ไม่มีใครบอก ทุกคนก็ได้รับการคัดสรรบ้านกันเรียบร้อยแล้ว ตอนนี้

 

ฉันอุ่นใจมาก ที่มีไอร์นี่และตากาวินอยู่บ้านหลังเดียวกัน หลังจากที่มีคนนำพาพวกเราเข้าไปในหอพักห้องนั่งเล่นของบ้านกริฟฟินดอร์ปุ๊บ ฉันก็จัดข้าวจัดของ และทำภารกิจส่วนตัวจนเสร็จสรรพ เอ้อ ลืมบอกไป บ้านแต่ละหลังมีหอพักสองหอนะ มีหอหญิงกับหอชาย

นี่มันก็ดึกมากแล้วนะเนี่ย คงได้เวลานอนแล้วล่ะ ฮ้าววว ง่วงจางเยยย =3=

 

 

ดีใจจัง ฉันได้นอนเตียงข้างๆ กับไอร์นี่ด้วย คิคิ ><

 

 

"วิปปิ้งครีม ฉันขอตัวเข้านอนก่อนนะจ้ะ พรุ่งนี้พวกเราต้องตื่นแต่เช้านะ คืนนี้หลับฝันดีนะจ้ะ กู๊ดไนท์ ^^"

 

 

ไอร์นี่บอกกู๊ดไนท์ฉันเสร็จ เธอก็ล้มตัวลงไปนอนบนเตียงอย่างสบายตัว

 

 

เอาล่ะ มันก็คงเป็นเวลาอันสมควรแล้วสินะ ที่ฉันจะต้องพักผ่อน ไม่รู้ว่าพรุ่งนี้ฉันจะต้องไปได้เจอกับอะไรใหม่ๆ ในชีวิตบ้าง แต่ฉันก็จะทำทุกๆ วันที่จะมาถึงให้ดีที่สุด ฮ้าวว ง่วงแล้ว

เหมือนกัน ขอตัวนอนก่อนนะเด้อค่าเด้อ ฝันดี -3-