ภพพานรัก

พริมานักศึกษาแพทย์ปี 6 เกิดอุบัติเหตุตกน้ำป๋อมแป๋ม พอขึ้นฝั่งอีกทีก็กลับพบว่าตนเองกลายเป็นแม่หญิงพลับพลึงตัวตึงแห่งอยุธยา ที่มีชีวิตอยู่ในยุคพระเจ้าท้ายสระ โลกอีกใบที่ห่างไกลจากโลกเดิมถึงสามร้อยปี

คุณพระช่วย ความซวยยังไม่ทันจบ ก็ต้องมาพบว่าแม่หญิงพลับพลึงนั้นออกเรือนไปแล้ว ทว่าสามีอย่างขุนณรงค์ฤทธิเดชกลับชังเธออย่างเหลือใจ ทอดทิ้งไปทำศึกเสียตั้งแต่คืนเข้าหอ ต่อมาบิดามารดา ก็สิ้นบุญ แม่สามีก็ชิงชัง ชีวิตช่างอาภัพเหลือคณา

แต่เมื่อชีวิตไม่สิ้น ก็ต้องดิ้นกันไป หน้าประวัติศาสตร์ในความทรงจำถูกกางออก ยุคนี้ไม่มีศึกนอก มีแต่ศึกใน สงครามกลางเมืองครั้งใหญ่ที่สุดของกรุงศรีอยุธยา ใครจะเป็นใหญ่เธอไม่รู้ รู้แต่ว่าเธอจะต้องรอด ลอยตัวเหลือปัญหาการเมืองทั้งปวง ทว่าไหงไปๆ มาๆ เธอกลับต้องใช้ความรู้ที่เคยร่ำเรียนมาสร้างกองทัพอันเกรียงไกรให้สามีที่แสนชัง เช่นนี้แล้วนั้นเธอจะตัดเขาออกจากชีวิตได้อย่างไร เมื่อต้องอยู่ชิดใกล้กันทุกค่ำคืน

“ถึงเพลานั้นท่านขุนก็คงกลับจากศึกแล้วเจ้าค่ะ ท่านคงแบ่งเบี้ยหวัดรายปีของท่านมาทางนี้บ้างหากท่านยังมีสิ่งที่เรียกว่ามโนธรรมอยู่ในหัวใจ”

ประโยคหลังน้ำเสียงของอ่อนกระด้างขึ้นมาเหมือนมีความไม่พอใจในตัวท่านขุนคนนี้เป็นอย่างมาก และนั่นทำให้พริมาเริ่มอยากรู้ว่าบุคคลที่สามที่ถูกพูดถึงนั้นเป็นใคร เพราะเท่าที่รู้จักอ่อนมา ยังไม่เคยเห็นอ่อนมีทีท่าขัดเคืองใคร

“ฟังดูเหมือนเขาไม่เต็มใจที่จะให้ แล้วทำไมเขาต้องให้เราล่ะ เกี่ยวข้องอะไรกัน” ถามจบหญิงสาวก็หยิบจอกน้ำทองเหลืองขึ้นมาจิบเพราะเริ่มคอแห้ง

“แม่นาย แม่นายจำท่านขุน...เอ่อคุณเหมมิได้ด้วยรึเจ้าคะ” เสียงที่ถามกลับมานั้นแหลมประหลาดนัก

“จำไม่ได้ ฉันจำอะไรไม่ได้เลย” เธอจะไปจำอะไรได้อย่างไร ในเมื่อเธอไม่ใช่แม่หญิงพลับพลึงและเพิ่งจะเคยมาที่นี่ครั้งแรก

“แต่ถึงจักจำกระไรมิได้ แม่นายก็มิน่าจักลืมผู้ที่ขึ้นชื่อว่าเป็นผัวของตนได้ลงนะเจ้าคะ”

ดวงตาของพริมาเบิกกว้างกับสิ่งที่ได้ยิน ก่อนจะขอคำยืนยัน “เมื่อกี้อ่อนว่าอย่างไรนะ ใครเป็นผัวใคร”

“ท่านขุนณรงค์ฤทธิเดช...หมายถึงคุณเหมน่ะเจ้าค่ะ ท่านเป็นผัวของแม่นาย หรือจะพูดให้ชัดๆ แม่นายมีผัวแล้วชื่อคุณเหมเจ้าค่ะ” อ่อนตอกย้ำด้วยน้ำเสียงอันหนักแน่น

“ผัว! แค็กๆๆๆ” หญิงสาวสำลักน้ำทันที

เรื่องนี้ตีพิมพ์กับสำนักพิมพ์พิมพ์คำ สามารถหาซื้อตามร้านหนังสือชั้นนำทั่วไป และมีอีบุ๊คแล้วนะคะสามารถโหลดได้เลย

โปรดอ่านตรงนี้ก่อนนะเจ้าค่ะ 

ภพพานรักเป็นงานที่มีพลอตพัวพันกับเหตุการณ์ในประวัติศาสตร์ แต่ไม่ใช่นวนิยายอิงประวัติศาสตร์ หรือสารคดีประวัติศาสตร์ หรือจะกล่าวได้ว่าญนันทรขอยืมเหตุการณ์ในประวัติศาสตร์เหตุการณ์หนึ่งมาใช้เพียงเท่านั้น จึงอาจมีความผิดพลาดทางด้านข้อมูลเกี่ยวกับ เหตุการณ์ สถานที่ บุคคล และอุปนิสัยส่วนตัวของบุคคลที่นำมาอ้างถึง อีกทั้งอาจจะมีบางส่วนบางตอนและบางเหตุการณ์ที่มีความเกินจริงและยากที่จะเป็นไปได้ ซึ่งทั้งหมดนั้นล้วนแต่งตามจินตนาการของผู้เขียน ดังนั้นหากมีข้อผิดพลาดใดๆ ญนันทรใคร่ขออภัยแก่นักอ่านทุกท่านด้วยนะคะและขอน้อมรับความผิดพลาดนี้ไว้ด้วยใจ เพราะโดยจุดประสงค์ในการเขียนเรื่องนี้ต้องการเขียนเพื่อความบันเทิง ให้นักอ่านทุกคนได้เพลิดเพลินไปกับตัวอักษรที่มากมายกว่าหนึ่งแสนห้าหมื่นคำที่เล่าถึงการผจญภัยของนางเอกในโลกที่ไม่มีความคุ้นเคย โดยหวังเป็นอย่างยิ่งว่าหนังสือเล่มนี้จะทำให้คนที่ได้อ่านมีความสุขและเป็นอีกตัวเลือกหนึ่งสำหรับผู้ที่ชอบอ่านงานประเภทย้อนอดีต

 ปล.มีการแก้ไขเนื้อหานิยาย ขอให้ทุกท่านเข้าไปอ่านใหม่ตั้งแต่ตอนแรกนะเจ้าคะ

ฝากนิยายเก่าๆ ของญนันทรด้วยนะคะ