The KINGS โคกรุ๊ปอันดับหนึ่ง

ลำดับตอนที่ #2 : 2 หนูเล็ก

2

หนูเล็ก

อากาศร้อนจัดช่วงเที่ยงวันเร่งให้คิงส์เดินเร็วขึ้นเรื่อยๆ นำเดอะแก๊งไปยังห้วยเล็กๆ ท้ายไร่ ทุ่งหญ้าสำหรับพี่คิงส์และเดอะแก๊งมีขนาดไม่ใหญ่มากนัก วัดกันปีที่แล้วได้ยินว่ามีประมาณ 5 ไร่เศษๆ มีรั้วรอบขอบชิดป้องกันแฟนคลับ(ขโมย) บุกรุกเป็นอย่างดี ยกเว้นก็แต่ลำห้วยท้ายไร่เท่านั้น เนื่องจากน้ำสูงมิดหัวคงไม่มีแฟนคลับคนใดลอบพาโคกรุ๊ปค่าตัวแพงออกไปได้ 

วัวทุกตัววิ่งลงไปดื่มน้ำดับกระหาย น้ำห้วยใสและเย็นกำลังดีเลยล่ะ ส่วนขิงก็เดินเข้าร่มไม้ดูอย่างห่างๆ เช่นเคย 

"นั่นตัวอะไรอ่ะพี่ไค ใช่มีพี่แก๊งเรานอนอืดตายในน้ำป่ะ"

"หืย... ไอ้วัวผู้ดี ไอ้คานส์ ไอ้งัว" ไคพ่นลมแรงๆ จนจมูกบาน "นั่นมันควาย ไอ้โง่" พ่อพันธุ์วัวตัวดำเดินอาดๆ หนีจากไอ้เด็กผู้ดี ชาตินี้เกิดมากินแต่อาหารเสริมในคอก เรื่องราวประสบการณ์ชีวิตใดๆ ติดลบหลายร้อย

ไคยิ้มตาเป็นประกายไม่สนใจคำด่าใดๆ จากรุ่นพี่ปากจัด มันเดินลงน้ำไวๆ พอถึงกลางห้วยน้ำก็เกือบมิดหัว ร้องมอๆ ทำแตกตื่นกันทั้งฝูง

"ไอ้โง๊...  ขึ้นมาเร็ว" เป็นไคที่วิ่งลงไปก่อนใคร แต่ก็ไปได้แค่ตื้นๆ นั่นแหละ วัวตัวไหนๆ ก็ไม่ถูกกับน้ำสักเท่าไร

"ฮึก แค่กๆ หนูเหยียบไม่ถึง ช่วยด้วย แง้"

"ตั้งสติไอ้หนู ค่อยๆ หันมา"

"ก้าวขาซ้ายก่อนนะ แล้วค่อยก้าวข้างขวา" เคยได้ยินมนุษย์พูดกันบ่อยๆ ว่าขวาร้ายซ้ายดี

"อีกนิดเดียวๆ"

"ระวังลื่นนะครับน้องคานส์"

"เอ้าฮุยเล่ฮุย!  ฮุยเล่ฮุย!"

รุ่นพี่ผลัดกันแนะนำและให้กำลังใจกันชิดขอบห้วย 

คิงส์ทำหน้าเอือมระอา เขาก้าวลงน้ำไปหาคานส์อย่างช้าๆ ด้วยระดับความสูงกว่า 2 เมตรของเขา กับลำห้วยที่น้ำเริ่มแห้งในหน้าร้อนแบบนี้ย่อมทำให้เขาพอเดินข้ามได้อย่างไม่ลำบากนัก 

พอดีกับที่ควายสาวตัวอ้วนกลมที่ถูกกล่าวหาว่านอนตายขึ้นอืดลืมตาขึ้นมา ดวงตากลมโตคู่นั้นมองฝูงวัวเพื่อนบ้านอย่างไม่ทันเข้าใจสถานการณ์ 

"อึก แค่กๆ มอ.."

มีวัวหนึ่งตัวลอยตุ๊บป่องๆ อยู่ไม่ไกล อากาศมันร้อนเลยอยากลงเล่นน้ำสินะ

เล่นด้วยกันเยอะๆ ก็น่าสนุกดี

"มาตรงนี้สิ น้ำเย็นกำลังดีเลย" เจ้าหล่อนเอ่ยปากชวนอย่างร่าเริง ถือคติมิตรภาพไม่เกี่ยงเผ่าพันธุ์

"อึก หนูไปไม่ได้ จะจมน้ำตายแล้ว"

"น้องเป็นตะคริวเหรอจ๊ะ" ควายสาวทำหน้าตกอกตกใจ เคยได้ยินข่าวบ่อยๆ ว่ามนุษย์มักจะจมน้ำตายเพราะเป็นตะคริว ส่วนตัวหล่อนเองก็ไม่รู้เช่นกันว่ามันมีอาการเป็นอย่างไร

"อึก"

บุ๋งๆๆ

เธอกระพริบตาคู่โตปริบๆ ก่อนจะสไลด์ร่างอ้วนกลมนั้นไปหาเจ้าวัวที่กำลังจมน้ำ พร้อมๆ กับที่มีวัวสีดำอีกตัวเดินมาถึงพอดี 

ทั้งสองช่วยกันดุนร่างอ่อนเปลี้ยของคานส์ขึ้นมา พอถึงระยะที่ก้าวเดินเองได้ เจ้าตัวป่วนก็วิ่งขึ้นบกอย่างเร็ว

"ขอบคุณลูกพี่คิงส์ ขอบคุณพี่สาวด้วยนะจ๊ะ"

"ทีหลังถ้าอยากเล่นน้ำ น้องควรจะหัดว่ายน้ำให้แข็งก่อนนะคะ"

"ไม่เล่นแล้ว งื้ออออ"

ควายสาวยิ้มหวาน หันหลังลอยกลับไปฝั่งของตนอย่างรวดเร็วท่ามกลางสายตานับสิบคู่ของพ่อพันธุ์วัวฝั่งนี้

"ถ้าฝั่งเรามีสาวๆ บ้างก็คงจะดีเนอะ"

"แค่นี้ยังฮอตไม่พอเหรอคุณครีม"

"นั่นสินะ" ว่าแล้วก็หัวเราะฮ่าๆ ปลื้มอกปลื้มใจ ถึงที่นี่จะไม่มีตัวเมียแต่พวกเขาก็ไม่เคยขาดเรื่องอย่างว่าหรอก กลัวแต่จะผลิตน้ำเชื้อไม่ทันมากกว่า ทุกวันก็แค่บำรุงร่างกายให้แข็งแรง ออกกำลังกายฟิตกล้ามให้หล่อเหลารอสาวๆ มาสร้างความบันเทิงให้ถึงถิ่น

เหล่าเมมเบอร์ทยอยออกไปเล็มหญ้าตามร่มไม้ใกล้ๆ คอยวนๆ เวียนๆ อยู่กับลีดเดอร์อย่างลูกพี่คิงส์ 

ถึงจะหน้าดุไปบ้าง ปากหนักสักหน่อย แต่...

"เราเคยเจอกันมาก่อนไหมครับ" อ้าวลูกพี่ มุขนี้มันเชยไปนะ ลูกพี่คิงส์ยืนนิ่งมองน้องสาวตัวอวบอ้วนที่ยืนอยู่อีกฝั่งหนึ่ง

"คงไม่มั้งคะ" แม่ควายสาวหันมาตอบแล้วเดินสะบัดตูดหนีไป 

...แต่ทั้งหมดนั้นก็เพราะลูกพี่คิงส์เป็นจอมขี้อาย! 

"มีอะไรครับลูกพี่" ครีมรีบเสนอหน้าเผือก นานๆ ที ลูกพี่จะทักสาวให้เห็นเป็นบุญตา

"นั่นน่ะ" คิงส์หยุดให้วัวบางตัวลุ้นจะขาดใจตายเพราะทนขี้เสือกไม่ไหว "หนูเล็ก"

"หา!!!" ครีมตกใจจริงๆ "น้องหนูเล็กที่ตัวผอมๆ สูงๆ นั่นน่ะนะ!

"อื้ม"

"..." ผ่านไป 1 ปีน้องขวัญใจของพี่อ้วนขึ้นเป็นกะละมัง

หากจะเล่าความหลังครั้งอดีตก็คงต้องกล่าวย้อนไปเมื่อปีที่แล้ว สมัยที่ลูกพี่คิงส์จับพลัดจับพลูมาเป็นพี่เลี้ยงควายตัวเมียวัยกระเตาะจอมเด๋อด๋าตัวหนึ่ง

วันนั้นอากาศร้อนมาก เป็นปีที่แห้งแล้งที่สุดจนน้ำในลำห้วยลดลงจนเห็นพื้นดินโคลนใต้น้ำ เหล่าเมมเบอร์วัยคะนองต่างอยากสัมผัสประสบการณ์ใหม่ด้วยการทดลองเดินข้ามน้ำไปอีกฝั่งหนึ่ง ฉวยโอกาสตอนที่นายพ่อแอบงีบนั่นแหละ

เพราะอยากจะรู้ว่าปลักกลมๆ ชื้นๆ ที่เต็มไปด้วยน้ำและโคลนนั้นดีอย่างไร ทำไมฝูงควายเพื่อนบ้านถึงนิยมนอนแช่กันนัก

'ใครจะลงไปก่อน' 

'เอ็งเป็นต้นคิดก็นำลงไปสิ'

'ไม่เอา'

'เพื่อความยุติธรรม พวกเราไม่ลองเดินไปพร้อมๆ กันล่ะ หากเกิดอะไรขึ้นจะได้ช่วยเหลือกันได้ทัน'

'บวกหนึ่ง'

'บวกด้วย'

'เอาๆ ตกลงตามนี้’

พ่อพันธุ์วัววัยคึกพยักหน้าหงึกหงักเห็นดีเห็นงามกับความคิดอันเจิดจรัสนี้ พวกมันยืนชิดฝั่งเรียงแถวหน้ากระดาน ก่อนก้าวลงน้ำยังไม่ลืมหันมาหาลูกพี่คิงส์ที่นอนหลับตาเคี้ยวเอื้องใต้ต้นกระโดนอยู่ไม่ไกล

'พวกผมจะรีบกลับมานะครับ'

ลูกพี่ทำเพียงเปิดเปลือกตาขึ้นมอง แล้วหลับลงไปอีกครั้ง

ถือเป็นคำตอบรับ 

อยู่ด้วยกันมานานย่อมรู้ใจ!

'ก้าวเท้าซ้ายเอาฤกษ์นะพวกเอ็ง' พี่คมผู้เคยถูกเลี้ยงดูโดยหมอดูผู้เลื่องชื่อเอ่ยบอกเพื่องฝูงเสียงเข้มขึงขัง เรื่องฤกษ์งามยามดีต้องไว้ใจเขาผู้นี้

'ขอรับพ่อหมอ'

โคกรุ๊ปที่ขาดลีดเดอร์แต่มีพ่อหมอคมตำแหน่งที่ปรึกษาด้านเทคนิคความเชื่อก้าวลงน้ำพร้อมกันอย่างมาดมั่น เท้ายังก้าวพร้อมกันไม่มีขาดเกิน แม้กระทั่งพวงหายังปัดไปทางเดียวกัน สมแล้วที่ถูกเทรนปนขวิดมาอย่างเข้มงวดจากลูกพี่ ถึงขาดลีดเดอร์เราก็ไม่ทำให้เสียชื่อ The KINGS!

ช่างดูหล่อเหลาเต็มไปด้วยออร่าแห่งความสมบูรณ์แบบอย่างที่สุด

เมื่อไปถึงอีกฝั่งก็แยกย้ายกันสำรวจบริเวณนั้นอย่างกระหายใคร่รู้ 

'มันก็แค่โคลนป่ะวะ' ครีมก้มลงพินิจดูโคลนในแอ่ง ใช้เท้าเหยียบๆ ดูก็ไม่พบว่ามันจะเย็นอะไรมากนัก แถมยังทำให้ขนสลวยสีขาวครีมของเขาเปื้อนเปรอะอีกต่างหาก แหยะ! หมดหล่อไป 0.5 เปอร์เซ็นต์

'ฝั่งน้ำทางนี้ดูไม่ชันเท่าฝั่งเรานะ'

'ต้นหญ้าก็เหมือนๆ กันนี่หว่า'

'แต่น่าอิจฉาเจ้าทนจริงๆ นะครับที่มีเมียๆ เกือบ 20 ตัว มีลูกอีกเป็นโหลๆ'

เจ้าทนที่ถูกกล่าวถึงคือจ่าฝูงควายฝั่งนี้ 

'น่าสงสารลูกพี่คิงส์มากกว่าที่ต้องมาคุมฝูงวัวถึกๆ อย่างพวกเรา ฮ่าๆๆ'

สำรวจเสร็จจนพอใจแล้วก็ทยอยกลับฝั่งของตนอย่างเบิกบาน ข้างบนนั้นจ่าฝูงของวัวถึกทั้งหลายกำลังยืนอยู่ริมฝั่งพอดี

'มีอะไรเหรอครับลูกพี่ รู้สึกเป็นเกียรติมากที่ถูกรอต้อนรับ'

ลูกพี่คิงส์สะบัดหน้าพ่นลมเฮือกใหญ่ โอเค ครีมคิดไปเอง แฮะๆ

'ดูเหมือนเราจะมีแขก' คิงส์พูดเสียงนิ่ง ก้มลงสบตากลมโตของแขกตัวเล็กที่มานอนเล่นโคลนฝั่งนี้ตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้

ดูสิ ขนาดถูกวัวตัวโตๆ ยืนล้อมยังทำหน้าซื่อๆ ฉีกยิ้มโง่ๆ ให้อีก

ครีมเห็นแล้วใจละลาย 

'แม่ไปไหนน้องดำ' 

'เด็กนี่ชื่อหนูเล็ก' คิงส์แก้ให้ 'แม่นอนแช่ปลักอยูู่ตรงโน้น'

โอ้ ช่างเป็นลูกพี่คิงส์ที่แสนเฟอร์เฟ็ก ยืนจ้องตากับทารกยังได้นิมิตออกมาเป็นคำตอบ นับถือๆ

หนูเล็กพยักหน้า ขยับกายถูไถปลักเล็กๆ ของตนเองจนน้ำกระเซ็น

'อย่าแกล้งเด็กมันล่ะ เดี๋ยวพ่อเขามาเอาเรื่อง ฉันขี้เกียจไกล่เกลี่ย' คิงส์ว่าแล้วหันหลังเดินกลับ 

วัวๆ ทั้งหลายที่สถาปนาตัวเองเป็นพี่ทั้งที่อายุเท่าพ่อต่างรุมล้อมเด็กน้อยด้วยความเห่อ

'ชื่อหนูเล็กเหรอ เป็นตัวผู้หรือตัวเมียล่ะครับ'

'หนูเล็กเป็นตัวเมียจ้ะพี่จ๋า'

'อะหืยยย' ครีมถูกความน่ารักผลักตกหลุุม เขาอยากยกตีนขึ้นกุมใจจริงๆ

'น้องหนูเล็กทำไมชอบเล่นโคลนล่ะจ๊ะ'

'มันเย็นดีนะพี่จ๋า มาสิหนูเล็กแบ่งให้เล่น'  ว่าแล้วก็ขยับแบ่งปลักเล็กๆ ให้พี่ๆ ทั้งหลาย

'โอ๊ยกูจะตายแล้ว ตัวอะไรวะน่ารักสัด ถ้าเป็นลูกกูมันจะเป็นแบบนี้ไหม'

'ถ้าลูกมึงสีดำปี๋แบบนี้มึงคงต้องพิจารณาตัวเองใหม่แล้วล่ะไอ้ครีม'

'พี่ตัวสีดำไปไหนแล้วคะ' จู่ๆ หนูเล็กก็ถามขึ้น ทั้งหมดจึงมองไคที่มีสีดำเช่นกัน ไคส่ายหัว ก้าวเดินถอยหลัง 

มองอะไร อย่ามองกูวววว

หนูเล็กพาร่างผอมสูงลุกขึ้นยืน มองซ้ายมองขวาเห็นพี่ตัวสีดำกำลังยืนกินหญ้าอยู่ริมฝั่งน้ำจึงวิ่งไปหา ปากร้องพี่จ๊ะพี่จ๋าไปตลอดทาง

หลังจากนั้นลูกพี่คิงส์ผู้เป็นจ่าฝูงวัวก็มีตำแหน่งเป็นพี่เลี้ยงชั่วคราวให้กับควายเล็กๆ ตัวหนึ่ง 

คิงส์เดินไปที่ไหนหนูเล็กก็เดินตาม คิงส์นอนที่ไหนหนูเล็กก็นอนที่นั่น คิงส์เงียบเสียงเท่าไรหนูเล็กยิ่งพูดจ้อไม่หยุด

'พี่จ๋าหญ้าแบบนี้อร่อยมากเลย'

'พี่ชอบกินบึงไหมจ๊ะ ยอดบึงอ่อนๆ กรอบๆ วันหลังหนูเล็กจะพาไปกิน'

'เงียบสักทีเถอะน่า' คิงส์โบกหูไปมาคล้ายๆ จะรำคาญเต็มทน 

หนูเล็กกระพริบตา ก้มลงกินหญ้าได้สักพักก็เกิดความสงสัยขึ้นอีก

'พี่จ๋าทำไมตัวสูงจัง สูงกว่าพ่อหนูอีก'

'พี่จ๋าทำไมพี่ไม่มีเขา เขายังไม่ขึ้นเหมือนหนูเล็กเลย หรือเราจะอายุเท่ากัน แต่พี่จ๋าตัวโตมาก'

พวกเขาได้ยินเสียงพี่จ้ะพี่จ๋าพาให้ใจละลายอยู่ทั้งบ่ายจนกระทั่งเจ้าทนพาเมียมาตามลูกกลับบ้าน

น้ำเสียงสดใสที่อยากฟังอีกก็หายไปลับไม่กลับมาให้ได้ยินอีกเลย

รอจนลืมไปแล้วจริงๆ

"ทำไมลูกพี่จำได้ ทั้งที่ควายก็ตัวอ้วนๆ สีดำๆ กันหมด" ไม่เหมือนวัวอย่างพวกเราที่มีสีมีลาย ดูเป็นเอกลักษณ์ให้จดจำได้ง่ายกว่า

"หนูเล็กมีขนสีขาวตรงข้อเท้า" ตอนเป็นเด็กนั้นเห็นชัดกว่าตอนโต เขายังจำถุงเท้าทั้งสี่ก่อนที่จะเปื้อนปลักโคลนนั้นได้ แถมถุงเท้านั้นยังยาวจนถึงเข่าเลย

ถึงจะดูตลกไปบ้างแต่ก็... น่ารักดี

ครีมกดยิ้มมุมปาก เอนตัวมาเสียดสีข้างลูกพี่อย่างหยอกเย้า 

"ที่จริงก็ปลื้มเด็กมันนี่หว่า ทำเป็นดุเป็นขึงขัง หึๆ"

"ไปไกลๆ"

"แอบมองเธออยู่นะจ๊ะ"

พลัก!

"โอ๊ย"

คิงส์หันหลังเตะเจ้าวัวจอมกวนแล้วเดินหนีตัดรำคาญ ถึงแม้สีผิวใต้เส้นขนบนใบหน้านั้นจะแดงหน่อยๆ ก็เถอะ

"ยิ่งชอบมากก็ยิ่งเขินรุนแรงสินะ"

"หุบปากมึงเถอะครับ"

เขาไม่ใช่โคแก่นะที่จะชอบกินเด็ก ยิ่งเด็กตัวอ้วนแถมยังคนละสายพันธุ์แบบนั้นยิ่งไม่ใช่สเป็ก!