คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : 1 The KINGS
1
The KINGS
“ขิงคิดว่าขิงคงเคยติดหนี้เวรกรรมอะไรสักอย่างกับคุณคิงส์ในชาติก่อนแหละ ชาตินี้ขิงถึงต้องมาตามรับใช้คุณเขาราวกับทาสในเรือนเบี้ยแบบนี้”
ชายหนุ่มผิวเข้มในชุดเสื้อยืดกางเกงยีนขาดเข่าแฟชั่นนั่งยองๆ มือท้าวคางเอ่ยบ่นกระปอดประแปดกับมารดาที่กำลังต่อสายเชือกให้วัวแต่ละตัวเพื่อเตรียมตัวออกจากคอก เจ้าวัวพวกนั้นเหล่ตามองเขาทีหนึ่งแล้วสะบัดหูพรึบพรับหันไปดื่มน้ำด้วยความเร็วราวเดอะแฟลช น้ำลดลงฮวบๆ จนจะถึงก้นอ่างเต็มที เฮ้ๆ ไม่ต้องรีบขนาดนั้น ขิงยังไม่อยากถูกไล่ให้ไปเติมน้ำเพิ่มนะ คือเข้าใจไหมว่าเพิ่งนั่งลงยังไม่ถึง 30 วินาที
“เรียกพี่คิงส์สิลูก เราครอบครัวเดียวกัน” ผู้เป็นมารดาหันมาพูดปรามหน้าดุแต่รู้หรอกว่าแกล้งทำไปอย่างนั้นแหละ
มอ! มอ! วัวในคอกก็ร้องรับเป็นจังหวะดีจริงๆ พวกเอ็งรู้ภาษาคนใช่ไหมตอบ
ขิงยิ้มแหยให้กับมารดาและพ่อพันธุ์วัวทั้งหลาย คิดดูสิ ชายหนุ่มอายุ 24 ปี ต้องนับวัวในคอกเป็นพี่ ฟังไม่ผิดหรอก พี่คิงส์เป็นวัว วัวที่เป็นเสียงนำพรรคพวกร้องมอๆ เมื่อกี้นี้ไง
เราครอบครัวเดียวกัน น่าเอ็นดูจังเลยเนอะ! ทำไมต้องให้ขิงเป็นน้อง
เรื่องนี้เคยเป็นที่โต้เถียงกันในครอบครัวเมื่อ 8 ปีก่อน ในตอนที่พ่อรับพี่คิงส์มาอยู่ด้วยใหม่ๆ พ่อให้เหตุผลว่าพี่คิงส์เป็นลูกรักและมีฐานะเป็นพี่ใหญ่ของวัวทุกตัวในคอก ทุกๆ คนจึงต้องเรียกพี่ ทำนองเหมือนเราเรียกลูกที่เกิดก่อนว่าพี่และเรียกลูกที่เกิดหลังว่าน้อง
แต่เดี๋ยวก่อน ขิงเกิดก่อนนะพ่อ
พ่อหันมาถามประโยคเดียวว่าเอ็งทำงานหาเงินได้หรือยัง
ขิงเงียบปากไปเลย ได้แต่ก้มหน้ายอมยกให้พี่คิงส์เป็นพี่ก็ได้เพราะพี่เขาขายน้ำเชื้อหาเงินเข้ากระเป๋าให้พ่อได้แล้ว ขิงยอมเป็นน้องเพราะยังแบมือขอเงินพ่ออยู่ และตอนนี้ก็กำลังจะกลายเป็นทาสหมายเลขหนึ่งของพี่คิงส์แล้ว
ข้าพเจ้านายขิง บุญรักษา เรียนจบคณะสัตวแพทยศาสตร์ด้วยดีกรีเกียรตินิยมเหรียญทองอันดับหนึ่ง เพิ่งหอบข้าวของจากหอพักกลับถึงบ้านเมื่อครึ่งชั่วโมงที่แล้ว แทนที่จะได้รับการต้อนรับการเฉลิมฉลองอย่างอบอุ่น ขิงกลับโดนพ่อไล่ให้มาหิ้วน้ำเทใส่อ่างช่วยแม่ นี่ไม่ต่างจากทาสตรงไหนบอกที
ขิงทำใจสักครู่ก่อนลุกเดินไปหาพี่ชายสุดที่รักของเขา อีกฝ่ายใช้ดวงตากลมโตเหล่มองขิงอย่างไม่ใส่ใจ มองราวกับมนุษย์ผู้นี้เป็นข้าทาสบริวารต่ำต้อยผู้หนึ่ง โอ๊ยเจ็บกระดองใจสุดๆ
"ไงพี่คิงส์ ไม่เจอเกือบปี คิดถึงกันไหมเอ่ย" ช่วงปีที่ผ่านมาขิงยุ่งมากกับการเรียนปีสุดท้ายเลยไม่ได้กลับบ้านเลย แต่พ่อกับแม่ชอบถ่ายภาพพี่คิงส์ส่งมาให้เขาดูบ่อยๆ รวมถึงเล่าชีวิตประจำเรื่องราวของพี่คิงส์กับเดอะแก๊งให้ฟังอยู่ตลอด ใส่ใจยิ่งกว่าความเป็นอยู่ของลูกแท้ๆ นะบอกเลย
"เอ็งก็ถามเหมือนพี่คิงส์รู้ภาษาคนนะไอ้ขิง" นั่นไง อะไรคือการเรียกวัวว่าพี่คิงส์ และเรียกลูกว่าไอ้ขิง ความยุติธรรมในครอบครัวนี้มีที่ไหน เสี่ยครามเดินอาดๆ เข้ามาหาบุตรชายแล้วยื่นย่ามถุงปุ๋ยให้ ภายในบรรจุน้ำเปล่า 1 ขวด กับห่อข้าวและถุงขนมขบเขี้ยวถุงละ 5 บาท 2 ถุง
"พูดกับลูกให้เพราะเหมือนพูดกับวัวบ้างสิพ่อ" ขิงเบะปากหมั่นไส้เบาๆ เขารับย่ามมาสะพายไหล่อย่างจำยอม และแล้วไอ้ขิงก็กลับมารับหน้าที่อันทรงเกียรติอีกครั้งหลังจากที่ห่างหายจากวงการนี้ 1 ปีเต็ม
"อย่าพูดมากน่า พี่คิงส์หนวกหูใช่ไหมลูก อ่ะๆ ปิดหูเนอะ ไม่ฟังๆ" เสี่ยครามดุบุตรชายก่อนจะหันไปพูดเสียงสองเสียงสามอันอ่อนหวานให้พี่คิงส์ พ่อพันธุ์วัวสุดรักสุดสวาทขาดใจที่เลี้ยงดูมาตั้งแต่ยังไม่แตกหนุ่มดี
เห็นลุงข้างบ้านรักไก่ชนยังไง พ่อเขาก็รักพี่คิงส์อย่างนั้น
รักยิ่งกว่าลูกในไส้นะบอกเลย ไอ้ขิงฟันธง
"มาส่งแล้วก็ไปทำงานทำการสิพ่อ ผมจะได้ปล่อยพี่คิงส์ออกจากคอก แหม.. ปากพูดว่ารักอย่างงั้นอย่างงี้แต่ไม่ยอมตามใจเราเลยเนอะพี่คิงส์ อยากออกไปเดินเล่นแล้วใช่ไหมครับ หืม..."
"เกลียดเสียงสิบของเอ็งจังไอ้ขิง"
ขิงหัวเราะฮ่าๆ "พ่อไปเถอะ วางใจได้"
"เออๆ ฝากด้วย"
"คร๊าบบบบบ จะดูแลอย่างดี"
พอเสี่ยครามจากไปแล้ว ขิงจึงเปิดคอกเพื่อปล่อยพี่คิงส์ออกไปเดินกินหญ้าในทุ่ง
พี่คิงส์เดินออกไปยืนหน้าคอก หันหน้าไปมองชายหนุ่มผู้เป็นเจ้าของตน ก่อนจะเดินไปยังคอกเพื่อนพ่อพันธุ์วัวตัวอื่นแล้วหันมาพ่นลมฟืดฟาดใส่
ขิงทำหน้าแหยๆ หูเหมือนได้ยินพี่คิงส์กำลังสั่งเขาเสียงเข้ม
ปล่อยเพื่อนกูด้วยไอ้ขิง
จ้าๆ กำลังจะไปปล่อยแล้วจ้า
ขิงรีบวิ่งไปเปิดคอกวัวตัวอื่นๆ พอปล่อยครบทั้งสิบคอก พี่คิงส์ก็เดินนำเดอะแก๊งไปยังทุ่งหญ้าในฟาร์ม ขิงเดินตามหลังฝูงวัวต้อยๆ สงสารชะตาชีวิตตัวเองจริงๆ
เสี่ยครามส่งเรียนสัตวแพทย์ก็เพื่อมารับใช้พี่คิงส์และเดอะแก๊งทั้งสิบตัวนี่แหละ
แต่ก็ยังดีกว่าไอ้เข้มน้องชายของเขา ที่ถูกส่งไปเรียนเกษตร เพื่อกลับมาปลูกผักปลูกหญ้าให้พี่คิงส์กิน เห็นหรือยังว่าพี่คิงส์มีความสำคัญแค่ไหนในใจของเสี่ยคราม
วัวเทวดาราคาสิบห้าล้านบาทของพ่อและของครอบครัวบุญรักษา
ฟาร์ม 'The KINGS' คือที่ของพี่คิงส์เขาล่ะ
วัวพ่อพันธุ์รูปร่างสมบูรณ์กำยำทั้ง 11 ตัว เดินรวมกลุ่มเลาะเล็มหญ้าตามคูคันนาอย่างเพลิดเพลิน โดยมีขิงนั่งดูอยู่ใต้ร่มกอไผ่ใบเขียว พื้นที่ทั้งหมดนี้ยังอยู่ในบริเวณฟาร์มและมีรั้วรอบขอบชิดทำให้เขากล้าปล่อยหนุ่มๆ ทั้งหลายเดินหากินตามใจชอบ
นี่แหละชีวิตที่ไอ้ขิงไฝ่ฝันหลังจากชีวิตได้ฝ่าฟันการเรียนมาอย่างทรหดในมหาวิทยาลัยมาหลายปี ได้ใช้ชีวิตที่ไม่ต้องกังวลใจอะไรแบบนี้ ไม่มีที่ไหนสงบสุขใจเท่าบ้านเรา
มอ! มอๆ ม้อ!
มออออออออ....
วัวเด็กตัวนั้นมันยังไงหืม...
"ไอ้หนุ่มหน้าอ่อนคนนี้คือคุณขิงลูกชายคนโตของนายพ่อจริงๆ เหรอพี่ไค หนูนึกว่าเขาจะแก่กว่านี้เสียอีก อายุ 24 แล้ว ถ้าเป็นพวกเราคงแก่หงำเหงือกอ่ะ"
'คานส์' เมมเบอร์วัยเก้าเดือนที่เพิ่งเข้าร่วม 'The KINGS' โคกรุ๊ปอันดับหนึ่งของจังหวัดเอ่ยถามรุ่นพี่อย่างไม่เข้าใจ
"แล้วลูกพี่คิงส์แก่หงำเหงือกไหมล่ะ นั่นน่ะจวนจะ 30 แล้วนะเอ็ง"
"จริงเหรอพี่ไค"
"หึ"
"ยังไงหนูก็ไม่เชื่อพี่หรอก"
สีหน้างุนงงนั้นช่างน่ารักจนไคอดฟาดหางใส่ไม่ได้
หมั้นไส้ความหน้าตาดีนี้
ได้ยินว่านายพ่อซื้อเจ้าคานส์มาในสนนราคาเกือบห้าล้านบาท เพิ่งจะแตกเนื้อหนุ่มก็ฉายแววเป็นพ่อพันธุ์ดีจนมีข่าวลือแว่วๆ ว่าอาจลักษณะดีกว่าลูกพี่คิงส์เสียอีก
แต่ขอโทษเถอะ สาวๆ เขาชอบของดำ สีน้ำตาลไหม้อย่างเอ็งเขาคงไม่แล หุๆ
ไคเดินเชิดหน้าไม่สนใจคานส์อีก เห็นดังนั้นเจ้าตัวป่วนประจำฟาร์มเลยไล่ถามตัวโน้นตัวนี้ไปทั่วจนกระทั่งได้คำตอบที่ตรงกันเป็นส่วนใหญ่
"ลูกพี่คิงส์เพิ่งจะ 10 ปีเองนะพี่ไค พี่แม่งมั่วอ่ะ"
"อ้าวไอ้นี่"
"ฮ่าาา แบร่"
คานส์วิ่งวนไคอยู่สองรอบแล้วจากไป ทิ้งเสียงก่นด่าของรุ่นพี่หนุ่มใหญ่ไว้กับฝุ่นคลุ้งตลบอบอวล
"เกิดคึกอะไรขึ้นมาฮะเจ้าคานส์ มานี่เลย"
ขิงเดินไปผูกเจ้าตัวป่วนไว้กับต้นไม้ใหญ่กลางทุ่ง เห็นวิ่งวนไปทั่วเสียดตัวนั้นสีตัวนี้จนไม่เป็นอันกินหญ้าจึงต้องลงโทษเสียหน่อย
คานส์จึงสงบขึ้นบ้าง
เจ้าตัวเลยก้มลงเล็มหญ้าได้เสียที พอเงยหน้าขึ้นก็เห็นก้นพวกพี่ๆ อยู่ไกลลิบๆ จึงเริ่มกระวนกระวาย คานส์กลัวผีนะพี่จ๋า กลับมาอยู่เป็นเพื่อนกันก่อน
มอ... ม้ออออ มอ!
"หุบปากมึงเถอะครับ"
เฮือก!
ล.. ลูกพี่คิงส์
พ่อพันธุ์อเมริกันบราห์มันสีดำตรงหน้าดูจะเป็นยันต์กันผีชั้นดีเชียวล่ะ คานส์จึงก้มลงเล็มยอดหญ้าเงียบๆ ขณะเดียวกันก็เหล่ดูอีกฝ่ายไม่ให้คลาดสายตา
หูย.. ขนาดนอนหลับตาเคี้ยวเอื้องเฉยๆ ยังหล่ออ่ะ
สมแล้วที่เป็นลูกพี่คิงส์
"มองหาพ่อของคุณเหรอครับ"
วาจาก็ไพเราะ
ความคิดเห็น