คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Chapter 6 : Stranger in the night
Chapter six : Stranger in the night
เฮอร์ไมโอนี่หมุนแหวนทอบนนิ้วอย่ามีวามสุ
“มิสพอเอร์ ันอบั” เธอพูพร้อมับหมุนัวไปรอบๆ ห้อนอนนเผลอปัเสื้อโ้ับเสื้อแ็แ๊ลพื้น สร้อยอที่เธอเ็บใส่ระเป๋าร่วหล่นออมาอบนพื้น เฮอร์ไมโอนี่้มลไปหยิบมันึ้นมาพินิพิาราู มันเป็นสร้อยอที่สวยมา มรเาามเิายบนสร้อยเส้นนี้ เธอลอสวมมันเ้าับอู แล้ว้อมอวามสวยามอมัน่อนะปละอ ถอออและวาลนอนบนโ๊ะ
เฮอร์ไมโอนี่รู้สึเหนื่อยเหลือเินพร้อมับำลัปีนึ้นเียโยไม่ไ้รู้ัวเลยว่ามีใรบานำลั้อมออยู่ วาสีแเ้ม้อมอทุิริยาบท เมื่อล้มัวลนอนไ้ไม่นาน เธอเิวามรู้สึแปลๆ ึ้น เป็นวามรู้สึทีูุ่้นเยอบ่าน่าประหลา หิสาวลุึ้นนั่บนเียพบหมอสีาวลอยอ้อยอิ่อยู่ภายในห้อทั้ที่ไม่ไ้เปิหน้า่าและรู้สึหนาวึ้นมา เธอระับผ้าห่มึ้นมาลุมร่าเอาไว้
“เฮอร์ไมโอนี่” เสียเย็นระิบ
เธอระโลาเียและว้าไม้ายสิทธิ์มาำไว้แน่น
“นั่นใรน่ะ!” เธอะโน
ายนหนึ่้าวออมาาเามื ายที่เธอเยเห็นในวามฝัน เฮอร์ไมโอนี่อ้าปาพยายามะรีร้อแ่ลับไม่มีเสียใเล็รอออมาาปาเลย
“อย่าลัวไปเลย” เาพูพร้อมับ้าวเ้ามาหาเธอใล้ึ้น
“ถอยไปนะ! พวผู้เสพวามาย!” เฮอร์ไมโอนี่ำราม ยไม้ายสิทธิ์ูึ้นสูแ่ลอร์โวลเอมอร์ลับว้าแล้วโยนมันไปนอนแหมะอยู่ที่ไหนสัแห่
เฮอร์ไมโอนี่้อมอลอร์โวลเอมอร์้าวเ้ามาใล้ึ้นเรื่อยๆ นในที่สุ็้อยอมถอยร่นไปเรื่อย วามรู้สึบาอย่าถาโถมเ้าใส่ มันเป็นวามรู้สึที่เหมือนราวับว่าเธอรู้ัายนนี้
“เธอรู้ไหมว่าันเป็นใร” ลอร์โวลเอมอร์ถาม ะนี้เายืนประันหน้าับหิสาวแล้ว
“ไอ้พวพ่อมั่วร้ายสารเลว!!” เฮอร์ไมโอนี่อบพร้อมู่ฟ่อ
ลอร์โวลเมอร์หัวเราะเบาๆ
“เาใหม่ิ” เาพู่อนะเอื้อมมือออไปสัมผัสใบหน้าเธอแล้วประทับริมฝีปาเาลบนริมฝีปาเธอ เฮอร์ไมโอนี่พยายามิ้นรนัืนแ่เมื่อสัมผัสไ้ถึริมฝีปาทีุ่้นเย เธอเริ่มหยุิ้นรนและยอมสบล ูบนี้่าเป็นูบที่ทรพลัยิ่นั ลอร์โวลเอมอร์ถอนริมฝีปาออ วาสบับวาเธอ
“ทีนี้ ันือใร” โวลเอมอร์ถามอีรั้
เฮอร์ไมโอนี่รู้สึถึลื่นอวามทรำทั้หมไหลทะลับ่าท่วมหัว หัวใอเธอเอ็รู้ำอบีอยู่แล้ว
“ทอม??” เธออบเสียเบา ยมือึ้นุมหน้าผา ปวศีรษะราวับปวไมเรน
“ใ่แล้ว ันือทอม”
เฮอร์ไมโอนี่รู้สึว่าัวเอป่วยมาๆ
“ันเป็นใร” เธอถามเา
“นรัอัน” เาอบพร้อมูบเธออีรั้
หิสาววัแนโอบรอบออทอม เธอูบเาราวับเ็ที่ไ้ลอิมน้ำาลรั้แร รู้สึไ้ว่ามืออเาลูบไปทั่วแผ่นหลั วา้อมอเ้าไปในวาเา
“ันิว่าุะไม่ลับมาแล้ว”
ทอมยิ้ม
“ันอยู่นี่แล้ว ันเยให้สัาับเธอและ้อรัษาสัา” ทอมล่าว แล้วทันในั้นเสียัปึปััึ้นหน้าห้อเธอึัวเธอลับมา
“มิสเรนเอร์! นี่ัมเบิลอร์ เปิประู้วย!” เสียสุุมลึนั้นสั่
เฮอร์ไมโอนี่หันไปมอ้นเสีย่อนะหันลับมาหาทอมและูบเาเป็นรั้สุท้าย
“ันะลับมาอีรั้…ในเร็วๆ นี้” ทอมพูพร้อมับหายัวไปาห้อเ่นเียวับหมอสีาว
ประูเปิผลัวะศาสราารย์ัมเบิลอร์ถลาเ้ามาภายในห้อพร้อมับศาสราารย์สเนป ศาสราารย์มัอลนาัลและศาสราารย์ฟลิวิ
“เาอยู่ที่นี่” เฮอร์ไมโอนี่บอพวเา
“พวเรารู้” ัมเบิลอร์พู
เฮอร์ไมโอนี่มอเ้าในวาที่ลัลุ้มอัมเบิลอร์ เธอเอ็รู้สึัวลใเ่นัน ายแปลหน้ายาม่ำืนไ้ปลุพลับาอย่าที่เธอไม่เยรู้ว่ามีมา่อนให้ื่นึ้นมา
------------------------------------------------------------------------------------------------
เว้นบรรทัแบบนี้อ่านันสบายาึ้นไหมะหรือว่าแบบเิมีแล้วเพราะเรารู้สึว่าแบบเิมมันูแออั เบียๆ ัน็เลยเว้นบรรทัเพิ่ม ลัวะอ่านแล้วลายาัน็เลยเว้นให้ อบแบบไหนมาว่าัน็บอไ้นะะ
ความคิดเห็น