คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #29 : ความรักในห้วงความทรงจำ
อนที่ 29 วามรัในห้ววามทรำ
เฮอร์ไมโอนี่เินลับไปยัห้ออเธอ เปลี่ยนไปสวมุนอนัวยาวสีน้ำเิน ลัษะไม่่าาุนอนสีลาเวนเอร์ สวมเสื้อลุม เธอเสียบไม้ายสิทธิ์ใส่ระเป๋าเสื้อลุม เธอรู้สึแย่ที่พยายามะหนีไป หนีไปาสิ่ที่เธอิถึมาที่สุ ประูไม่ไ้ล็อ เบลลาทริส์พูว่าริๆ แล้มัลฟอยเป็นนล็อประูทุืน
เฮอร์ไมโอนนี่เินไปามทาโถ พบับบันไที่ไม่เยเห็นมา่อน มันทำมาาไม้มะฮอานี เฮอร์ไมโอนี่สำรวเผื่อว่าำลัมีใรมออยู่่อนะเิน้าวึ้นบันไไปยัั้นสามที่่อน้ามืและวัเว เฮอร์ไมโอนี่สำรวทุห้อสัเว่ามันแ่าันแ่เ้าอี้ับโ๊ะ
เธอเินมาถึประูสอห้อสุท้ายที่สุโถทาเิน ที่ับลูบิเป็นรูปหส์ทอำ เฮอร์ไมโอนี่ผลัประู มันเปิออ้าๆ ห้อมืและหนาวเย็น ผนัและพื้นทำาไม้ ไม่มีไฟำรามอยู่ในเาผิ ภาพวามามายอทิวทัศน์ภูเาแวนเรียรายบนผนั ผ้าม่านเป็นสีเียวเ้มถูรูปิ เฮอร์ไมโอนี่เห็นเสื้อลุมสีำและาวแวนเียู่ัน เสื้อเิ้โยนพาอยู่บนเ้าอี้
เธอย่อไปแ้มผ้าม่านเปิ เห็นใบหน้าีเียวหล่อเหลาอทอม เายัหลับอยู่ สวมแ่าเและเ็มั เฮอร์ไมโอนี่ถอเสื้อลุมพาับเ้าอี้และ่อยๆ ลานึ้นเีย ผ้าปูนุ่มสัมผัสับผิวอุ่น เธอพิร่าทอม มอใบหน้าเายามหลับใหล เาูสบนิ่และอ่อนโยน โหนแ้มสููแ็ร้าว เธอสัเเห็นว่าเาำลัพึมพำอะไรบาอย่าแ่ฟัไม่ออ ัวเาเย็นเมื่อเฮอร์ไมโอนี่ลอสัมผัสแ้มเา
+---+
ทอมำลัฝันถึัวเาในวัยเ็ที่สถานรับเลี้ยเ็ำพร้า ทอมเ้าที่หน้าอไมเิล วลาและหลบไป่อนใ้เียาสายาผูู้แล เา่อนอยู่ที่นั่นรุ่นิถึแ่ว่าหาเาไม่ไ้มาอยู่ที่นี่ ป่านนี้ีวิเาะเป็นอย่าไร อนนั้นเอที่มีมือแ็แรึร่าเาึ้นมา
ผูู้แลอเา มิสเอร์อร์ วินี ายรูปร่าผอมแห้และวาลึโหลสีำ อุ้มร่าเาออมา
“ริเิ้ล!” เาะโนผ่านฟันเหลือๆ “แโนีแน่ั้แ่แม่ผู้น่าสมเพอแทิ้แไว้ที่นี่!”
“ผมะ...อโทษ” ทอมร้อ
“แ่อโทษมันไม่พอเ้าหนู!” อร์ะโนะยมือึ้น
ทอมรู้สึถึแ้มาิ
“ไ้โปร อย่า หยุเถอะ!” เาอ้อนวอน
+---+
ทอมื่นึ้นมา รู้สึว่าใรบานเอนพิร่าเาอยู่ มือลูบไล้แ้ม ทอมพลิัว ใรบานไว้้าใ้ร่า พันาเาับาอใรบาน มือุมออีฝ่าย
เฮอร์ไมโอนี่ถูอยู่ใ้ร่าทอม หวาลัวสุีวิ ทอมื่นพร้อมับลมือทำร้ายเธอ ทอมปรับสายาให้เ้าับสภาพแวล้อม อยาะเห็นนัว่าใรันที่ล้ารบวนเา ใรันที่ล้าเ้ามาในห้ออเา ใรันที่ล้าปีนึ้นเียเา
วาอทอมปรับให้เ้าับแส เฮอร์ไมโอนี่เห็นวาสีเียวมรวาววับแวาบ ทอมมอนใ้ร่า เห็นเรือนผมสีน้ำาล็อโแลแผ่สยายบนหมอน เามอเ้าไปในวาสีินนาม่อน
“เฮอร์ไมโอนี่หรือ” เาถาม
“ใ่” เฮอร์ไมโอนี่อบ
ทอม้อเธอ ประายสีแเลือนหาย
“ุเ้ามาทำอะไรที่นี่” เาถาม
เฮอร์ไมโอนี่ไม่รู้แน่ันัว่าเธอมาที่นี่ทำไม
“ันนอนไม่หลับ” เธอไ้ยินัวเอเอ่ย “ันอยาพบุ”
ทอมยั้อเธอ
“ผมหรือ ผมนึว่าุอยาไปาผมเสียอี ผมรู้ว่าุเห็น” เาพูเสียเย็น
เฮอร์ไมโอนี่น้ำารื้นเห็นม่านหมอบบั
“ทำไมุถึทำแบบนั้น” เธอถาม
“ผมไม่รู้” เาพู “มัน่าปล่าวเปลี่ยวนัเมื่อุทิ้ผมไปลอหลายปี ุเป็นรัแรและรัเียวอผม ุรู้ใ่ไหมว่าผมะไม่มีวันทำร้ายุ ็แ่หลายปีทีุ่าไป ผมแ่อยาหาใรสันที่เหมือนุ”
เามอน้ำาร่วไหลอาบแ้มเธอ เาล้มัวเอนพิับร่าเธอ มอเ้าไปในวาเธอ ประทับริมฝีปาลบนริมฝีปาเธอ เฮอร์ไมโอนี่ประหลาใในทีแร เมื่อยามสัมผัสริมฝีปาอเาแ่สุท้าย็ูบอบ ทอมปล่อยแนเธอ เฮอร์ไมโอนี่โอบแนรอบลำอเาและูบหนัึ้น
ทอมหยุัวเอไม่ไ้ มัน่านานเหลือเินที่เาไม่ไ้ลิ้มรสเธอหรือใล้ิับเธอ เาแทรลิ้นเ้าไปในปาเธอ รู้สึถึลิ้นอุ่น
เฮอร์ไมโอนี่ผละออหายใหอบ เธอ้อารอาาศ เธอสูลมหายใเ้าลึหนึ่ที่อนะลับไปลิ้มรสริมฝีปาเาอีรั้ มืออทอมเลื่อน่ำ เฮอร์ไมโอนี่ลุึ้นนั่ ทอมลุาม ทอมถอุนอนเธอ เฮอร์ไมโอนี่ยแน ยินยอมให้เาถอุนอนพลาโยนมันไป้าๆ เผยเรือนร่าาม เหลือแ่เพียุั้นในสีำปปิหน้าอ ลิ้นอทอมสัมผัสหน้าท้อ ผิวอเธอเป็นสีแทน แนาเรียวสวย
ทอมพยายามปละอบราแ่มันไม่หลุ เาเลียเวลาแบบนี้ริๆ เฮอร์ไมโอนี่เลื่อนมือ่วยทอมปละอ เาโยนมันไปอีทา เฮอร์ไมโอนี่รู้สึถึลิ้นอุ่นบนผิว ไล่าลำอมาถึหน้าอ
เฮอร์ไมโอนี่ไม่เยมีอะไรับใรมา่อน เธอยับริสุทธิ์และรู้ว่าวระมอบรั้แรให้ับนที่เธอรัและทอม็ือรัแท้อเธอ เธอำไ้ถึทุืนวานอันหวานื่นและร้อนรุ่ม เธอรู้ว่าารเสียวามบริสุทธิ์อาะเ็บเล็น้อยแ่ถึอย่าไรเธอลับรู้สึสบนั
เฮอร์ไมโอนี่ราเมื่อลิ้นอุ่นสัมผัสหน้าอ เธอเลื่อนมือปลเ็มัโยนมันออพลาปลระุมและิบ เา่วยเธอถาเ เะมันออาเีย เผยาเั้นในสีเียวเ้มผู้าย เฮอร์ไมโอนี่หัวเราะในใ อมมารับาเั้นในบ็อเอร์ เธอเะรอเท้าแะ
เฮอร์ไมโอนี่พลิัวอยู่เหนือร่าทอม ไล่มือับแผอำยำ ทอมมอเธอไล้าบนลล่า เธอสวยเินว่าเาะ้านทานไหว มืออเฮอร์ไมโอนี่รั้าเั้นใน ถอมันออโยนมันออาเีย ทอมำผ้าปูเียยามสัมผัสถึไออุ่นาปา เาำรามพึพอใ รวบัวเฮอร์ไมโอนี่เปลี่ยนเป็นฝ่ายอยู่เหนือเธอ
เฮอร์ไมโอนี่รา ิเล็บับหลัเา เฮอร์ไมโอนี่รับรู้ไ้ว่าทอมพาเธอมายัยอบนสุ เธอแอ่นหลัพึพอใ ทั้ทอมและเฮอร์ไมโอนี่หอบหายใ
หน้าออพวเาเอนแนบิันและัน ระเพื่อมึ้นลหนัหน่ว เฮอร์ไมโอนีู่บทอม
“ันรัุ” เธอพู
“ผม็รัุ”
ความคิดเห็น