คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #27 : ไม่อยู่ ไม่จาก
อนที่ 27 ไม่อยู่ ไม่า
เฮอร์ไมโอนี่มอเบลลาทริส์เินออไปาห้อ เธอรู้ว่าวระอยู่แ่ในห้อแ่วามอยารู้อยาเห็นมีอำนาเหนือเธอ ั้แ่มาถึเธอยัไม่เยเห็นส่วนอื่นๆ อบ้านเลย มันล้ายับว่าเธอิอยู่ในมิิที่มีารเปลี่ยนผันอเวลาไปในแ่ล่ะวัน เฮอร์ไมโอนี่เปิประูเ็ให้แน่ใว่าทาสะว เธอ้าวออไปยัห้อโถมืๆ เปิประูเ้าไปสำรวห้ออื่นๆ ที่ส่วนมามีสีอผนัและเฟอร์นิเอร์แ่าัน อาาศ้านนอหนาวเหน็บ เฮอร์ไมโอนี่ัสินใะลับเ้าห้ออนที่ไ้ยินเสียบาอย่า
ในั้นสอที่ห้อโถทาเินะมีราวระเบียที่หามอลไปะเห็นห้อนั่เล่น้านล่า เธอ่อนัวหลอมรวมับวามมืมอลยัผู้น้านล่า
ทอมอยู่้าล่า เินไปรอบๆ วาใส่ผู้นมามาย
“ัน้อบอพวแี่รั้ี่หน?!” ทอมวา “อย่าไ้ใ้ผฟู! พวระทรวอยรวสอบอยู่ลอเวลา หาพลาพลั้แ่รั้เียว เรื่ออพวเราทั้หมะถูเปิโป!”
ลูเียส มัลฟอย้าวึ้นมา้าหน้า
“นายท่าน โปรให้อภัยแรปป์ับลอย์เถิ เ้าพวนั้นมันปัานิ่ม” เาเอ่ย “นั่นือเหุผลที่ระผมพาลูายเ้ามาร่วมับแผนารอเราในรั้นี้”
ลูเียสระินิ้ว เฮอร์ไมโอนี่เห็นเรโ มัลฟอย้าวมายืนเีย้าพ่อ ผมบลอน์ีถูหวีเรียบ ใบหน้าีเียวและวาสีน้ำเินเย็นา เรโลี่ยิ้ม
“นายท่าน” เรโพูพลาูบมืออทอม
“อา ลูเียส แ่ามีลูายที่ี ใ่ ใ่ ันเยไ้ยินเรื่ออเธอมาบ้าเ้าหนู” ทอมพู “ใ่ เธอะไ้รับมอบหมายในแผนารอันยิ่ให่ ิามหาหนอนไป เาะพาเธอไปยัห้อวาแผน เธอะไ้รู้เรื่อทั้หมทุอย่าเี่ยวับแผนอเรา”
หาหนอนผู้มีเนื้อัวสั่นเทาเินนำทาเรโออาห้อ ลูเียส้อทอม รู้สึไม่อบใที่นายท่านอเารูปร่าหน้าาเปลี่ยนไป ลับไปเป็นเ็หนุ่มผู้หล่อเหลาเหมือนเิม นายท่านอเาสมวระมีใบหน้าน่าเรามเหมือนที่เยมี ทุอย่าเปลี่ยนไป แม้แ่วามหล่อเหลานั่นอาะย้อนลับมาทำร้ายนายท่านอเาไ้
“ทีนี้นายท่าน ระผมมีอวัะมอบแ่ท่าน” ลูเียสเอ่ย ี้ไปยัแรปป์ับลอยล์นพ่อ
ทั้สอนลาร่าเ็สาวผู้มีสีหน้าหวาลัว ูแล้วอายุไม่น่าเิสิบเ็ หล่อนมีผมสีบลอน์และวาอ่อน้อยสีน้ำเิน ร่าทั้ร่าอหล่อนสั่นเทาะถูสอนนั่นโยนมาอับพื้นแทบเท้าอมมาร หล่อนเยหน้ามอเา ทอมหลุบสายามอหล่อน ลี่รอยยิ้มเหนื่อยอ่อน
“มัเิ้ลนสุท้ายที่อาศัยอยู่ที่นี่อรับ ระผมเ็บเธอไว้เป็นนัโทษแ่ิว่าเป็นารีว่าหาะมอบหล่อนแ่ท่านีว่าสัหารทิ้ไปเสียเยๆ พวเราะ่าหล่อนหลัานายท่านเสร็ธุระับหล่อน” ลูเียสพู “ื่ออหล่อนือโอลิเวีย”
“โอลิเวีย” ทอมทวนื่อหล่อน “ยืนึ้น”
แรปป์และลอยล์บัับให้โอลิเวียยืนึ้น พวเาหิ้วแนหล่อนนละ้า ทอมเินมาหาโอลิเวีย ยับมือลูบไล้เส้นผมหล่อน
“่ามีเส้นผมที่นุ่มนัสำหรับมัเิ้ล” เาเอ่ย
โอลิเวียัวสั่น ปิเปลือา เฮอร์ไมโอนี่มอวามพรั่นพรึและหวาหวั่นบนใบหน้าหล่อน ทอมเบียัว เลื่อนมือไปยัสายรัุระโปรอหล่อน เธอพยายามิ้นรนผลัเาออแ่เาูบไหล่อเธอ โอลิเวียราะลิ้นอุ่นอทอมไล้ลำอ่อนะเลื่อนไปยัริมฝีปา ลูเียสส่สัา แรปป์และลอยล์ปล่อยโอลิเวีย เ็สาวพันแนรอบอทอมะที่เาลอเลียลำออเธออีรั้ ทั้สอนเอนัวล้มบนโฟาใล้ๆ โอลิเวียูบทอมอบ ริมฝีปาประบันบ้าลั่
ทอมเลื่อนมือปลสายรัุระโปร ูบไหล่เนียน โอลิเวียปลเสื้อลุมอทอม ทอมโยนมันออไป มือเล็ๆ อโอลิเวียเลื่อนไปปลระุมเสื้อเิ้ หล่อนระาเสื้อออเผยแผอว้าำยำ ทอมเอ็ถอุอโอลิเวียออเผยเรือนร่าผอมาวี หน้าอไร้ึ่อะไรปปิ มือเาำรอบหน้าออหล่อน บีบลึอ่อนโยน โอลิเวียราเมื่อลิ้นอุ่นๆ ระทบ มืออหล่อนลูบไล้แผอทอม เธอึเ็มัอเาออโยนมันอับพื้น ทอมเลื่อนมือ้าหนึ่ลล่า
เฮอร์ไมโอนี่ทนมอ่อไปไม่ไหวอีแล้ว น้ำาร่วไหลเป็นสายอาบแ้มะเธอยืนึ้นและวิ่หนีหลบไปาานี้ เธอพาัวเอลับห้อ ปิประูามหลั เธอทนไม่ไหวแล้ว ทอมนนี้ไม่ใ่ทอมที่เธอรู้ัอีแล้ว ไม่ใ่ทอมที่เธอหลุมรั้วย เฮอร์ไมโอนี่ิถึแฮร์รี่และรอนเหลือเิน
“ันะไม่ยอมทนอยู่ที่นี่อี่อไป” เธอพู
เธอสวมเสื้อลุมรอบุนอนัวบา ยัเท้าเ้าไปในรอเท้าบูท หยิบไม้ายสิทธิ์ออมาาระเป๋าเสื้อลุมและพยายามะหายัวไปแ่ไม่มีอะไรเิึ้น
“ให้ายสิ!” เธอรีร้อ น้ำาไหลอาบแ้ม
เธอือนัโทษ เธอ้อไป เธอ้อไปาที่นี่
“่าหัวำพยาร์มันสิ!” เธอรีร้อ
เธอระาผ้าห่มและผ้าปูที่นอนผูเป็นปม เปิหน้า่าและโยนผ้าลไป ลมเย็นหนาวเหน็บพัปะทะร่าเธอ เล็หิมะโรยัว เฮอร์ไมโอนี่สูลมหายใลึ ไ่ผ้าแทนเือลไปยัพื้นเย็นนุ่ม้านล่า หิมะถูเหยียบย่ำใ้รอเท้าบูท เฮอร์ไมโอนี่เห็นว่าที่นี่ือฤหาสน์หลัให่ั้อยู่ที่ไหน็ไม่รู้ เธอสัเเห็นป้ายเียนว่า ฤหาสน์มอนาิว แสว่าถึอยู่ที่ไหนสัแห่ในฝรั่เศส เธอเสาถาลูมอส เริ่มวิ่้ามสนามห้าไปยัรั้วสู
+---+
ทอมเลื่อนมือลล่า เาเหลือบามอเ็สาว เห็นวาสีน้ำเินายแววอ้อนวอน
“ไม่” เาเอ่ยพลาึัวเอออาร่าเธอ “ไม่”
ลูเียสโผล่หน้าลับมา
“ทำไมเล่าอรับนายท่าน”
ทอมลุึ้นยืน เายัสวมาเอยู่แ่แผอนั้นเปลือยเปล่า เาบหน้าับฝ่ามือ
“เอาเธอออไป”
ลูเียสหันไปพยัหน้าให้แรปป์ับลอยล์ พวเาลาัวโอลิเวียออไป รู้ว่าะ้อ่าและทำลายหลัานอย่าไร
“นายท่าน ท่านไม่อบอวัาระผมหรือ” ลูเียสถาม
ทอมเอามือออาใบหน้า เาว้าเสื้อเิ้ สวมมันลับ ไม่ิะิระุุม
“มันไม่ใ่แบบนั้น ันแ่ไม่เยมีใรั้แ่เธอายไป” ทอมพู
ลูเียสยิ้ม
“นายท่าน ระผมิว่านั่นไม่ใ่เรื่อีที่ท่านปล่อยให้วามรัทำให้ท่านอ่อนแอ”
ร่าอลูเียสระเ็นไป้าหลัะทอม่อยลูเียส ลูเียสหล่นุ้บับพื้น ุมราม สายาเือาลวัใส่อมมาร ใบหน้าหล่อเหลานั่น
“แล้าียัไมาพูับันแบบนั้น แลืมไปแล้วเหรอว่าแรับใ้ใร!” ทอมู่ฟ่อ
+---+
เบลลาทริส์เปิประูเ้ามา ถือถ้วยาสอถ้วยและาน้ำาบนถาเิน ลมเย็นปะทะร่าเธอ
“เฮอร์ไมโอนี่ ทำไมห้อถึเย็นนั”
เบลลาทริส์เห็นหน้า่าเปิ้าไว้พร้อมับเือ ถาเินร่วหลุามือ าน้ำาและถ้วยาแระาย
“อ๊า!” เธอรีร้อเสียสู
+---+
“นั่นเสียอเบลลาทริส์” มัลฟอยพูพลาลุึ้น
ทอมและผู้เสพวามายสอสามนวิ่ไปยัห้ออเฮอร์ไมโอนี่ เห็นถ้วยาและาน้ำาแระายบนพื้นไม่ไลนัาเาผิ หิมะโรยัวเ้ามาในห้อ
“มีอะไร” ทอมู่
เบลลาทริส์ี้หน้า่า
“เฮอร์ไมโอนี่ เธอหายไปแล้ว!”
ทอมเหวี่ยัวหันมอเห็นผ้าปูเียถูถัเป็นเือ รู้สึทั้โรธและลัว
“เร็วเ้า! เธอ้อยัอยู่้านอแน่!” ทอมู่
+---+
เฮอร์ไมโอนี่วิ่อย่านาบอฝ่าผืนหิมะหนา เธอลอหายัวอีรั้แ่็ไม่มีอะไรเิึ้น ใรบานเสาถาป้อันไว้ เธอเห็นแนวรั้วอยู่รหน้าะวิ่้ามสนามไปหามัน เธอไ้ยินเสียำรามัมาาบ้านแ่็ไม่ิะหันลับไปมอ ทั้หมที่้อทำือหาทาออไปาที่นี่ หาทาลับบ้าน ลับไปหาเพื่อนๆ เธอพรั่นพรึนั เธออยาะบอัมเบิลอร์ว่าเธอทำไม่ไ้ เธอล้มโวลเอมอร์ไม่ไ้ เธอไม่สนะาอเธอแล้ว เธอแ่อยาไ้ีวิเิมืนมาและลืมเลือนฝันร้ายนี่เสีย
+---+
ทอมวิ่ัสนามห้า ฝ่าหิมะ เาโยนเสื้อลุมทับและัไม้ายสิทธิ์ เาและผู้เสพวามายแยย้ายันออไปหาเธอ ทอมมอเห็นแสเลือราอยู่้าหน้าไม่ไลนั
+---+
เฮอร์ไมโอนี่วิ่มาถึประูรั้ว รู้สึถึอะรีนาลีนเือพล่าน เธอพุ่ัวผ่านประูรั้ว เสียบไม้ายสิทธิ์ใส่ระเป๋าเสื้อลุม เธอวิ่่อไปบนพื้นบาๆ เธอไ้ยินแร๊อน้ำแ็และเพิ่ระหนัว่าำลัยืนอยู่บนแผ่นน้ำแ็ ถ้าหาเธอผ่านรนี้ไปไ้็ะไปถึรั้วอี้านหนึ่ เสียหนึ่ะโนัึ้น้านับเสียโหยหวนอลม
เฮอร์ไมโอนี่ย่า้าวระวับนแผ่นน้ำแ็ ไ้ยินเสียแร๊ลายาว เธอลั้นลมหายใและ้าวออไปเื่อ้า ทันในั้น แผ่นน้ำแ็บาๆ พลันปริแ ร่าอเฮอร์ไมโอนี่ร่วหล่นไปยัน้ำเย็นเียบเบื้อล่า ราวับว่าถูแท้ำแล้ว้ำเล่านับพัน เธอพยายามทุบน้ำแ็แ่มัน็ไม่แ แม้ว่าะใ้าถาเสน้ำแ็ไ้แ่มันะไม่ไ้ผลหาใ้ในน้ำ เธอทุบน้ำแ็แรึ้น รีร้อแ่็มีเพียฟออาาศผุออมา โลอเธอเริ่มมืทีละน้อยะมอผ่านน้ำแ็ สิ่สุท้ายที่เห็น่อนสิะับวูบือใบหน้าีเียวและวาสีเียวมร
*Talk*
ใรอยาบท่านลอร์อเราเหมือนผู้แปลบ้า ยมือ่ะ!
ป.ล. อนนี้มีาที่่อน้า 18+ เนื่อาว่าเราลในเ็ีึ้อลารใ้ำอะไรให้มันอฟ์ที่สุ เพราะะนั้นอนนี้ะแปลไม่่อยรัวโยเพาะานั้นนะะ
ความคิดเห็น