คู่รักเฉพาะกิจ (ประกาศผลผู้โชคดีชิงหนังสือ)

ประกาศค่ะ เรื่องคู่รักเฉพาะกิจ ผ่านการพิจารณากับสำนักพิมพ์ดอกหญ้า2000  

เพื่อนๆ ท่านใดสนใจตามอ่านเป็นรูปเล่มได้นะคะ



คู่รักเฉพาะกิจ เขียนโดย จอแก้ว 
ราคา 230.00 บาท 

นางแบบสาวเกลียดการแต่งงานจนถึงขั้นโรคจิต เธอไม่กล้ามองแม้ชุดแต่งงานหรือคนรักอื่น หากความผิดปกตินั้นกลับทำให้เธอจับพลัดจับผลูต้องมาฮันนีมูนกับชายแปลกหน้าทั้งที่ไม่รู้จักมักคุ้น มันเป็นเล่ห์เพทุบายใดเธอก็มิอาจทราบได้ แต่แล้วพลันที่คิดว่าร้ายกลับกลายเป็นดี เธอคว้าดวงดาวอันสุกสกาวนั้นมาแนบสนิทชิดกาย

ถึงคุณผู้อ่านทุกท่านที่อ่านเรื่อง คู่รักเฉพาะกิจ

เห็นมีเผยแพร่ที่เว็บไหน รบกวนแจ้งจอแก้วด้วยนะคะ

เพราะมันเกิดกรณีคัดลอกนิยายขึ้นแล้วค่ะ!

และสำหรับท่านใดที่คิดจะทำการคัดลอกนิยายทุกเรื่อง

 ขอให้หยุดค่ะ  

ขอเตือนด้วยความปรารถนาดี

จอแก้ว   

 

 

 

คู่รักเฉพาะกิจ

              “ “เธอนี่มันน่า...” นาริศโน้มตัวลงมาใกล้ ปลายจมูกแทบจะชนจมูกของเธอทำเอาคนตัวเล็กเบิกตากว้าง หายใจไม่ทั่วท้อง

              “คะ...คุณนาริศ”                                                                        

               เสียงอึกอักนั้นทำให้คนตัวสูงมีรอยยิ้ม ใช่...รอยยิ้มพิฆาต!

            ปากบอกว่าไม่ แต่ใจกลับ...

            “ว้าย!” ชมพูแพรวหวีดร้อง เมื่อจู่ๆ ตัวเขาก็โน้มทับลงมาจนร่างของเธอทานไม่ไหวล้มแหมะไปบนที่นอน

            “จะทำอะไรน่ะ”

“ไม่น่าถาม” เสียงนั้นแหบพร่าจนเธอสั่นสะท้าน สองมือยันอก แต่มือหนาก็รวบดึงราบไปกับที่นอน 

ชมพูแพรวเหลือบตาขึ้นมองมือที่ถูกยึด ซึ่งดูยังไงก็ไม่มีทางรอดได้เลย ยิ่งขัดขืนมีแต่ยิ่งทำให้พรหมจรรย์ที่ถือครองมายาวนานถูกพรากไปจากชีวิตเร็วขึ้น

 มันไม่คุ้มกันเลย!              

"อย่าเพิ่งวู่วามนะคุณนาริศ" เธอเตือนสติเขาด้วยเสียงอ้อนวอน "ฉันว่าคุณคิดดีๆ ก่อนดีกว่านะ ทำอะไรฉันลงไปมันมีแต่เสีย อีกอย่างรูปร่างฉันก็ผอมออกอย่างนี้ เนื้อก็ลาย ขาก็ลายไม่มีอะไรน่าสนใจหรอก คุณอาจจะเสียอารมณ์มากกว่าจะมีความสุขนะ"

     "หึ”

            นาริศนิ่งไม่กี่อึดใจก็หัวเราะออกมา ทำเอาคนชักแม่น้ำทั้งห้าอ้าปากค้าง 

               หน็อย! พูดตั้งเยอะแต่กลับหลุดออกมาแค่ ‘หึ’ เท่านั้นเองเหรอ

              "ฉันพูดจริงๆ นะ คุณคิดดูใหม่เถอะ ตัวฉันก็แทบจะไม่มีเนื้อหนัง แล้วยิ่งผิวใต้ร่มผ้าด้วยแล้วหยาบกร้านเชียวละคุณ ถ้าคุณเห็นคงไม่มีอารมณ์พิศวาสแน่" ชมพูแพรวยังปฏิบัติภารกิจปกป้องพรหมจรรย์อย่างเต็มที่

            “หึ คิดเหรอ?”          

            รอยยิ้มพรั่งพรายประกอบกับเสียงหัวเราะได้น่าหมั่นไส้นัก ชมพูแพรวอยากจะตบหน้าหล่อเหลานั้นสักฉาด หากความคิดของเธอยังช้ากว่าใบหน้าที่น่าตบนั่นก้มกระซิบที่ริมใบหู

             “เสียใจด้วย...”

”

   

ฝากเรื่องใหม่ด้วยนะคะ ไฮโซรสแซบ
เรื่องนี้แซบๆ หลายค่ะ 
สนใจคลิกที่รูปภาพได้เลยค่ะ