คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทที่ 1 งานเข้าซะแล้ว!
1
งานเข้าซะแล้ว!
“อะไรนะคะคุณแม่!!” เสียงตะโกนของฉันที่ดังเกิน 180 เดซิเบล ทำเอาทุกคนในค่ายเพลง “Rose Music” จะไม่ให้ตะโกนได้ยังไงล่ะก็ในเมื่อแม่ของฉันจะให้นักร้องวงใหม่ที่เพิ่งจะมาออดิชั่นผ่านมาอยู่ในความดูแลของฉันและพี่น่ะสิ ถึงแม้ว่าพวกเราจะเป็นนักร้องที่กำลังดังที่สุดในตอนนี้ แต่ก็ใช่ว่าพวกเราจะดูแลพวกเด็กใหม่ได้นะ
ใช่แล้วฟังไม่ผิดหรอกฉันและพี่สาวเป็นนักร้อง ชื่อวงก็คือ “Twins Roes” เหตุที่ชื่อวงอย่างนี้น่ะเหรอก็เพราะว่าพวกเราเป็นฝาแฝดกัน แต่ถึงอย่างนั้นเราทั้งสองก็นิสัยต่างกันคนละขั้ว ฉันชอบดนตรีร็อคส่วนพี่ไวท์ชอบดนตรีคลาสสิก ถึงอย่างนั้นพี่ไวท์ก็ถูกฉันลากเข้ามาเป็นนักร้องเพลงร็อคอยู่ดี และเหตุผลอีกประการก็คือความสามารถพิเศษของเราทั้งสองก็คือสามารถเสกดอกกุหลาบออกมาได้ตามสีประจำตัวของตัวเอง ของฉันกุหลาบสีชมพูส่วนของพี่สีขาว ฉันจึงได้ชื่อว่า “พิ้งค์โรส” และพี่ไวท์ก็ชื่อ “ไวท์โรส”
มันเป็นพลังพิเศษของตระกูลเราที่ทุกคนจะสามารถเสกดอกกุหลาบออกมาได้หมด และกฏของบ้านนี้ก็คือทุกคนจะต้องชื่อตามสีของกุหลาบที่สามารถเสกได้และตามด้วยคำว่าโรส และคิดดูสิ ถ้าฉันเกิดเสกกุหลาบสีดำได้ ฉันก็คงต้องชื่อ “แบล็คโรส” น่ะสิ -_- ช่างไม่สร้างสรรค์เอาซะเลย
แต่นั่นไม่ใช่ประเด็นสำคัญ ประเด็นสำคัญตอนนี้อยู่ที่ว่าเรื่องที่ฉันจะได้นักร้องหน้าใหม่มาอยู่ในความดูแลนี่ล่ะ ถึงจะเป็นแค่การให้ช่วยดูด้านการแสดงร้องเพลงต่างๆที่ฉันถนัดก็เถอะ แต่ว่าไม่เข้าใจแม่เลยจริงๆ ทำไมถึงต้องเป็นฉันกับพี่ไวท์ด้วยนักร้องดีๆในค่ายของเราก็มีตั้งเยอะ พวกเราไม่ได้มีเวลาว่างขนาดนั้นสักหน่อย
“น่าๆ ใจเย็นๆนะพิ้งค์ ก็แค่ช่วยดูแลนิดๆหน่อยถือว่าทำเพื่อค่ายเรานะจ๊ะ ^^” พี่ไวท์พูดพร้องกับรอยยิ้มที่อ่อนโยน แต่ว่าฉันไม่ได้เป็นคนเรียบร้อย อ่อนหวาน สุภาพ และใจดีแ บบพี่นี่ ฉันไม่มีทางยอมคุณแม่ง่ายๆหรอก
“พี่ไวท์ อย่าเข้าข้างคุณแม่สิ เราไม่ได้มีเวลาว่างขนาดนั้นสักหน่อย งานยุ่งจะตายไป”
“ก็ไม่ต้องดูตลอดก็ได้นี่ พิ้งค์อย่าลืมสิว่าเรายังมีผู้จักการชองวงนั้นอยู่เพราะฉะนั้นเราก็ไม่จำเป็นต้องดูและตลอดนี่จริงไหม พิ้งค์โรส ^^+”
แย่ล่ะ พี่ไวท์เริ่มโกรธซะละ เวลาพี่ไวท์โกรธน่ะน่ากลัวจะตายไป แถมยังดูง่ายอีกด้วยปกติพี่ไวท์จะเป็นคนสุภาพแต่ถ้าโกรธจะตัดคำสุภาพนั้นทิ้งหมดและเรียกชื่อเต็มๆของคนคนนั้นถึงแม้ใบหน้าจะมีแต่รอยยิ้มก็เถอะ คงโมโหที่เราไม่ยอมฟังพี่ไวท์แน่ๆ แต่ช่วยไม่ได้ยังไงเราก็จะไม่ยอมคุณแม่เด็ดขาด
“แต่วา พี่ไวท์...”
“พิ้งค์!!!”ยังไม่ทันที่ฉันจะได้เถียงกับพี่ไวท์ตอ่ ก็ถูกคุณแม่ขัดซะก่อน โอ๊ยตายล่ะ ทั้งแม่ทั้งพี่โกรธฉันแล้ว คงจะขัดคำสั่งไม่ได้แล้วล่ะสิ แง~ T^T
“ไม่ว่าลูกจะว่ายังไง แต่นี่เป็นคำสั่งยังไงลูกก็ต้องทำตามเข้าใจไหม!” แม่พูดทิ้งท้ายก่อนจะเดินออกจากห้องไป ทิ้งให้ฉันอยู่กับพี่สองคน ถ้าแม่พูดแบบนั้นล่ะก็แสดงว่ายังไงก็ไม่มีทางขัดคำสั่งแม่ได้อยู่ดี แย่ล่ะ แล้วชีวิตของฉันจะเป็นยังไงต่อไปล่ะเนี่ย
ความคิดเห็น