คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : หมั้น O//////O!!!!
เวลา 18.00 น.
"เอาล่ะ วันนี้พอแค่นี้ก่อน พรุ่งนี้เราจะฝึกการต่อสู้กันเตรียมตัวไว้ให้ดีล่ะ"
"เอ่อ...อืม"
"ไปๆกินข้าวได้แหละ"
ณ ห้องอาหาร
'ปัง!!!!!!'
"ต๊าย มาแล้วจ้ะมาแล้ว"
"เอ่อ...คุณน้าครับเก็บอาการหน่อยก็ได้ครับ -_-!"
"ต๊าย ฉันดีใจที่พวกเขาใกล้ชิดกันขนาดนั้นไม่ไหวแล้ว >< "
" =O= "
"ไปเสวยพระกาหารได้แล้วเพค่ะ องค์ราชินี"
"จ้ะ จะไปเดี่ยวแหละจ้ะ ไปกินข้าวกันเถอะจ้ะ เฮฟ"
"ครับ!คุณน้า"
10 นาทีต่อมา
"มาแล้วครับ"
"โอ้ย!!!ไม่ต้องลากก็ได้ฉันเดินไปเองได้"
"ต๊าย ใกล้ชิดกันอีกแล้วน่ะจ้ะลูกรัก คุณค่ะอย่างงี้เราน่าจะรีบจับหมั้งสะเลยน่ะค่ะ ก่อนที่หนูโรจะถูกจองก่อน"
"คอล!!!นายจะสละโสดอย่างงั้นหรอ ไม่ได้น้า~~~ฉันต้องสละโสดก่อนนายสิ นายจะสละโสดก่อนฉันไม่ได้น้า><"
"-_-!จะบ้าหรือไง แม่ครับ -////- อย่าพูดเรื่องหมั้นต่อโรสิครับ"
"แหม่~~~อายหรอจ้ะ"
"เปล่าสะหน่อยทำไมผมต้องอายด้วยล่ะครับ แม่ก็"
"แล้วทำไมหน้าแดงล่ะ คอล"
"เงียบไปเลยเฮฟ!"
"นั่งลงก่อนเถอะลูกรัก หลังจากกินอาหารเสร็จแล้วพ่อมีเรื่องจะบอกลูกและบอกเรื่องของเธอด้วยโร"
"ค่ะ/ครับ"
"โฮะๆ เป็นเรื่องอะไรค่ะ คุณบอกฉันได้ไหมค่ะ"
"เดี่ยวก็รู้จ้ะที่รัก ^=^"
หลังจากกินอาหารเสร็จ
"เอาล่ะเรื่องที่พ่อจะบอกกับลูกมี 3 เรื่อง เรื่องที่ 1 ดูเหมือนว่าจะมีปีศาจตนนึงออกมาจกถ้ำดอกไม้น่ะลูกรัก พวกชาวบ้านเขาลือกันใหญ่เลย เรื่องที่ 2 เป็นเรื่องที่พ่อต้องบอกลูกและเธอด้วยโร เรารู้แล้วว่าใครเป็นอีกคนนึงที่ถูกปีศาจนั้นจับตัวไป คนนั้นชื่อ ยูนิพา วอร์เรียมและนี่รูปจ้ะ เป็นอีกคนที่หลงเข้าไปในถ้ำดอกไม้นั้น"
"พ่อรู้ได้ยังไงครับ"
"เราพบกำไลขอลเธอตกอยู่ทางเข้าถ้ำดอกไม้นั้น พ่อก็เลยถามคนที่รู้จักแถวนั้น คนแถวนั้นบอกว่าเคยเห็นยูนิพามาเดินแถวๆนี้เหมือนกันและตอนกลางดึกคืนนึงก็ได้ยินเสียงร้องของเด็กผู้หญิงคนนั้นแค่ดังแว่วๆมารอบเดียวแล้วก็เงียบไปเลย เขานึกว่าแค่ฝันร้ายมั้งก็เลยไม่ได้ใส่ใจอะไรเลยนอนต่อ และเช้าวันรุ่งขึ้นคนแถวนั้นก็เห็นสร้อยรูปดาวที่เป็นของยูนิพาตกอยู่ เขาก็ไม่ได้คิดอะไรเหมือนเดิมคงจะคิดว่า ยูนิพาเอามันมาทิ้งเพราะพ่อของเขาซื้อให้และพ่อของเขาก็ดันทิ้งเขากับแม่ไปอยู่กับหญิงสาวคนอื่นที่ถูกคลุมถุงชนน่ะ"
"เป็นเรื่องเศร้านะครับ"
"อย่าพูดแทรกสิเฮฟ"
"เอ่อ---ขอโทษ"
"ส่วนเรื่องที่ 3 เป็นเรื่องดีจ้ะ พ่อคิดว่าแม่เขาคงอยากให้ลูกมีพระคู่หมั้นเสียทีไหนๆลูกก็อายุ 14 แล้วนี่ มีพระคู่หมั้นได้แล้วน่ะ"
"แต่ว่าเราแค่ 14 เองน่ะครับร่วมทั้งยัยเตี้ยนั่นด้วย"
"อย่าไปเรียกเธอว่าเตี้ยน่ะ"
"อ่ะๆนายห่วงเธอหรอ กิ้วๆ"
"เงียบน่า"
"แต่ก็จริงของเขาน่ะค่ะพวกเราอายุแค่ 14 เอง"
"จริงๆแล้วพระราชวงศ์น่ะจ้ะส่วนใหญ่ก็แต่งงานทั้งอายุยังน้อยทั้งนั้นแหละจ้ะ อย่างฉันไงจ้ะ แต่งงานตอนอายุ 20 จ้ะ หมั้นตอนอายุ 12 จ้ะ"
O_O
"มะ--มะ---หมั้นตอนอายุ 12 หรอค่ะ"
"จ้ะ"
"พ่อก็เลยคิดว่าจะให้ลูกหมั้นกับหนูคนนี้โรลีนีเทีย"
"หา!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! OoO" ทั้งสองร้องออกมาพร้อมกัน
"พ่อครับ หมั้นกับโรเนี่ยน่ะครับ"
"จริงด้วยค่ะคุณอาจะให้หมั้นตอนนี้หรือค่ะ"
"แน่นอนจ้า~~~อย่างงี้ต้องประกาศต่อประชาชนแว้ว ><"
" (- -)(_ _)(- -)(_ _) ใช่ลูกรัก"
"เอาล่ะจ้ะ แม่ไม่บังคับหรอกจ้ะว่าลูกจะยอมแต่งกับเธอไหมแต่หมั้นไปก่อนน่ะจ้ะ พอลูกอายุ 20 เมือไรถ้ายังไม่เปลี่ยนใจจะรักเธอก็ถอนหมั้นได้จ้ะ หนูโรก็ด้วยน่ะจ้ะ หมั้นกับเขาก่อนถ้าหนูอายุ 20 แล้วแต่ยังไม่รักเขาถึงตอนนั้ก็ถอนหมั้นได้เลยจ้ะ"
"เฮ้อ!ก็ได้ครับ/ค่ะ"
"ว้า~~~คอลมีเจ้าของสะแล้ว อย่างงี้ต้องรีบหาบ้าง"
"อย่าแก่แดดเฮฟ -/////-"
"โหย!!!หน้าแดงใหญ่เลยอ่ะ"
"เงียบน่า"
"ขอตัวก่อนน่ะคะ"
ฉันรีบเดินออกจากห้องอาหารทันทีที่ถูกจับหมั้นมาอยู่ยังไม่ถึง 7 วันเลยอ่ะ ถูกจับหมั้นสะแล้วเฮ้อ!!! พอฉันเดินมาถึงห้องฉันรีบเข้าไปและล็อกทันทีและทิ้งตัวลงที่นอนนุ่มๆ อย่างแรงด้วยความเหนื่อยหรืออะไรก็ไม่รู้ฉันจึงผล็อยหลับไปเพียงยังไม่ถึงนาที โดยที่ไม่รู้ว่ามีคนแอบตามมาและเฝ้าเธอหลับอยูห่างๆ
ความคิดเห็น