คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : เดินทาง
มาเลีย : TALK
"ฮ้าวววววว~~~"
อีตานั่นนี่ จะหาเรื่องทะเลาะทำไมนักหนาก็ไม่รู้ปากมันจะดีสักวันก็ไม่ได้ ชิ!!!!! ทุกคนคงจะรู้จักฉันแล้วน่ะค่ะ วันนี้เป็นวันที่ฉันจะได้ไล่ฆ่าปีศาจ อ๊าย!!!! ตื่นเต้นที่สุดเล้ยยยยยยยยย
เมื่อฉันเดินลงบันไดมาอยู่ที่ลานด้านหน้าของปีศาจก็เห็นทุกคนยกเว้นอีตานั่นยืนรออยู่ก่อนแล้ว
"อ้าวคุณมาเลีย เฮฟล่ะค่ะ"
"เฮฟฉันไม่รู้หรอกค่ะ โร และเรียกฉันว่ามาก็ได้ค่ะ อ้อๆและก็ไม่ต้องเรียกคุณหรอก มันดูห่างเหิน"
"เอ่อ...ได้ค่ะ"
"จ้า ^-^ "
"คอลิน นั่นนายจะไปไหนน่ะ" เสียงของโรลีนีเทียพูดขึ้น แหม่ห่วงกันจังเลยน้า เฮ้อ!!! จะมีใครห่วงฉันแบบนี้บ้างไหมน่ะ (ก็เฮฟไงย่ะ มาเลีย : นักอ่านเงามืด จะบ้าหรือไงยัยคนแต่ง : มาเลีย)
"ไปตามไอ้เฮฟมัน ถ้าไม่ขึ้นไปปลุกมัน มันก็ไม่ตื่นหรอก"
จบการพูดของมาเลีย
คอลิน : TALK
เฮ้อ!!! ไอ้เฮฟมันต้องให้ฉันไปปลุกตลอดเลยน่ะ เบื่อจริงๆเล้ยวุ้ย
"ไอ้เฮฟ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! แกตื่นเดี่ยวนี้เลยน่ะ ตื่นสิโว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!!!!!!!!!!!!!"
"ว้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ไฟไหม้ปราสาทหรอ มีข้าศึกบุก น้ำท่วมหรอ" เฮฟสะดุ้งตื่นขึ้นมาพร้อมกับอาการสติแตกของนายเฮฟ
"อ้าวนายนั่นเอง คอลไม่ต้องแหกปากฉันก็ตื่นน่า"
"แล้วใครให้นอนต่อมิทราบ"
"ขอนอนอีกหน่อยน่า"
"เฮฟ วันนี้-เรา-ต้อง-เดิน-ทาง-ไป-ถ้ำ-ดอก-ไม้ เข้าใจม๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยย"
พรวด!!เสียงสะดุ้งลุกขึ้น(หรือกระโดด)จากเตียงของนายเฮฟเล่นเอา นายคอลแทบหลบไม่ทัน
เฮ้อ!!!!!ให้ได้แบบนี้สิเพื่อนฉัน
10 นาทีต่อมา
พวกผมก็มาอยู่ที่ลานด้านหน้าของปราสาทพร้อมกับไอ้เฮฟ
"ตื่นสายเหมือนเดิมเลยน่ะ เฮฟ"
"เงียบน่ายัยมา -3- "
"เหอะ!!!!!"
"ไปกันได้แล้ว"
จบการกล่าวของคอลิน
เฮ้อ!!!!!!!!! เบื่อจังเลยนั่งมาได้สัก 1 ชั่วโมงแล้วมั่ง ทำไมต่างคนต่างไม่พูดอะไรเลยล่ะ มันกดดันง่ะ
"โร เธอช่วยเล่าเรื่องที่เธอมาที่นี่ได้ยังไงให้ฉันฟังหน่อยได้ไหมจ้ะ" มาเลียพูดขึ้นเพื่อทำลายความเงียบและเรียกความสนใจของ 2 หนุ่มได้ในทันที
"จ้ะ คือว่าฉันน่ะกำลังเดินอยู่ในสวนของที่พักที่นึงในโลกของฉัน และฉันก็ไปเห็นหินที่มีสัญลักษณ์แปลกๆแล้วด้วยความที่ฉันชอบของแปลกฉันเลยเอามือไปสัมผัสมัน พอฉันสัมผัสแล้วฉันก็รู้สึกว่าปวดไปทั่วตัวอย่างรุนแรงแล้วพอฉันรู้สึกตัวอีกทีก็มาอยู่ในป่าแล้ว และฉันก็เดินหาทางออกจากป่ามาเรื่อยๆจนกระทั่งพออกมาแล้วฉันก็ได้เจอคอลิน พอเขาเห็นฉันพูดอะไรไม่รู้เรื่องก็เลยถามว่ามาจากไหน ฉันก็บอกว่ามาจากโลกแล้วฉันก็ถูกลากมาที่ปราสาทของเขาและก็เป็นแบบนี้แหละ"
"เป็นผู้ปราบปีศาจสิน่ะ"
"ก็ประมาณนั้นแหละจ้ะ"
"แล้วทำไมราชากับราชีนีถึงได้ยอมให้พวกเธอ 2 คนหมั้นกันล่ะ"
"ก็เพราะว่า..." คอลินยังพูดไม่ทันจบ จู่ๆรถเกวียนก็เบรกกะทันหันทำให้ทั้ง 4 คนที่อยู่ในนั้นหน้าขมำกันไปหมดแล้วก็ได้ยินเสียงกรีดร้องของคนขับเกวียน เมื่อเฮฟโผล่หน้าออกไปดูก็ต้องตกใจอย่างแรงและเอาหัวกลับมาบอกทุกคนว่า
"แย่แล้วล่ะ คนขับเกวียนนอนจมกองเลืดอยู่ข้างๆนี่แหละ และฉันเห็นบาดแผลของคนขับเกวียนแล้วมันเป็นเหมือนรอยแผลของ---ของ"
"ของอะไรเล่า!!!!!!!!!!!"
"ของเดวิล ฟาย์"
OoO <<<<<<<<<< หน้าตาของคอลินและมาเลีย
-_-? <<<<<<<<<<< หน้าตาของฉัน
TOT <<<<<<<<<< หน้าตาของเฮฟ
"หน๊อยยยยยยยย ไอ้ปีศาจชั่วนั่นอีกแล้วหรือไงน่ะ"
ความคิดเห็น