ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    สาวสวยน่ารักเผลอไปปิ๊งนายเพลย์บอย

    ลำดับตอนที่ #4 : สาวเสริฟคนใหม่

    • อัปเดตล่าสุด 3 เม.ย. 49



             ฉันกับเจ๊แอนคุยกันไปเรื่อยๆ จนฉันเริ่มเบื่อแล้วอะ ฉันเลยคิดอยากลองทำอะไรหนุกๆๆ

     /เจ๊ขา หนูอยากลองขายของเหมืนเจ๊บ้างจังอะ/ฉันพูดอ้อนวอนเจ๊
     
     /จะเอาจริงๆเหรอเรา/คำพูดของเจ๊ดูเป็นห่วงมากแต่ถว่าหน้าตาของเจ๊ลุ้นอยากให้ฉันลองเต็มที่

      /ค่ะ ฉันอยากลอง/ฉันตอบอย่างมั่นใจ
     
      /ได้นั้นก็ทำตามนี่นะ ทำแบบนี้....../เจ๊เริ่มร่ายยาวเรื่อยจนจบ

      /โอเคค่ะฉันเข้าใจแล้ว ขอบคุณนะค่ะ/
     
      /อืม ตั้งใจด้วยหละ/ฉันพยักหน้าแทนคำตอบ

      /รับอะไรดีค่ะ...../ฉันต้อนรับลูกค้าจนชำนาญแล้ว

      /เฮ้ยไอเรนนี่ตกลงแกมานัดบอร์ดหรือว่ามาเป็นแม่ค้าขายของ/เตยเดินมาแซวฉัน

      /แล้วแต่จะคิดนะ เพราะฉันบอกแกไปแล้วก่อนมาอะ/ฉันพูด

      /อ๋อ ขอโทดค่ะ ขอน้ำนางเอกสักแก้วซิค่ะ/ โห ยัยเตยเห็นฉันเป็นคนใช้หรือไงนะ
     
      /ได้แล้วค่ะ/ฉันเอาน้ำตามที่มันสั่งมาส่ง

      /ฉันทำเหมือนแกบ้างดีกว่านะ/ไม่ว่าป่าวเดินเข้ามาข้างในเฉยเลย

      /ตามใจ/

      /เอ้า คุณเรน ทำอะไรค่ะเดี๋ยวฉันช่วย/น้ำเดินเข้ามาหาฉัน

      /ดีๆ เข้ามาทำงานกันสิ/คราวนี้เตยพูดบ้าง

      /ทำไมน้ำต้องทำด้วยอะ/ฉันถามเพราะไม่รู้เรื่องอะไรเลย

      /ก้เราสามคนทำงานพิเศษที่นี้นะสิ/เตยตอบเรียบๆ

      /โห นั้นพวกแกก้ปิดฉันนะสิ/ฉันพูดแบบน้อยใจ

      /เอาน่า ยังไงตอนนี้แกก้ทำอยู่ไง/เตยพูด

      /ก้ได้ฉันไม่โกรธก้ได้/ฉันพูดแลวเดินเข้าห้องน้ำไปลางหน้า ทำให้เครื่องสำอางที่ทามาออกหมดเลย ตอนนี้ฉันดูตัวเองในกระจกแล้ว  ว้าว น่ารักมากเลยอะ นั่นใครอะ  .....ฉันเอง...5555

       /น้องครับขอน้ำส้ม...น้องขอน้ำองุ่น/ โอ้ คนมันเยอะจังวันนี้ฉันวิ่งไปวิ่งมาคอยส่งน้ำให้ลูกค้า แต่ไม่รู้ว่าสุ-นัขตัวไหนมันทำน้ำหกฉันเลยลื่นแล้ว...แล้วก้นฉันก้กระแทกเข้ากับพื้น โชคดีที่ฉันอยู่หลังเก้าอี้ทำให้ไม่มีใครเห็นท่าไม่หน้าไม่ดูของฉัน
      
      /โอย เจ็บจัง/ ฉันเอามือลูบตรงที่เจ็บก้น แล้วก้ลุกขึ้นมาเห็น โอ้ พระเจ้าเทพบุตรรูปหล่อ สี่คนอยู่ท่ามกลางน้ำส้มบ้าง น้ำองุ่นบ้าง  แถมอีกคนหนึ่งมีชิ้นมะนาวอยู่บนหัวอีก  ฮ่าๆๆขำมากๆ ใครมันกล้าทำได้ขนาดนี้นะเนี่ยมีหวังโดนพวกนั้นอัดแน่  เออ จริงสิฉันเป็นพนักงานร้านนี่ต้องดูแลลูกค้าเสียหน่อย

      /ขอโทดนะค่ะ/ฉันเดินเข้าไปหาพวกเขาฉันต้องเงยหน้ามองพวกเขาอะ เพราะว่าพวกเขาสูงมากๆ ประมาณว่าคงจะเกิน 180แน่ๆ

      /ไปตามพนักงานที่ทำเรื่องแบบนี้มา/ผู้ชายใส่เสื้อสีส้มสั่งให้ฉันไปตามพนังงาน ฉันกำลังทำท่าจะเดิน แต่ก็นึกขึ้นได้.......คนที่ทำเขาให้เป็นแบบนี้ก้คือ ....ฉันเอง..ตายแน่ๆ

      /เตยแกต้องช่วยฉันนะ/ฉันรีบวิ่งมาหาเตยแล้วเริ่มเล่าเรื่องให้เตยฟัง

      /ฮ่าๆ แกนี้เหลือเชื่อจริงๆนะ ซุปเปอร์ซุ่มซ่ามสุดๆๆ/

      /แกจะช่วยฉันหรือว่าจะตอกย้ำ/ฉันเริ่มงอนนิดๆ

      /เดี๋ยวฉันคุยให้/ ฉันกับเตยเลยเดินไปทางที่เทพบุตรยืนอยู่

      /ขอโทดนะค่ะ ที่พนักงานของเราไม่ทันระวัง/เตยเริ่มพูด

      /เราต้องการพบตัวคนที่มันซุ่มซ่ามครับ/ผู้ชายที่ใส่เสื้อสีส้มพูดขึ้นมาอีก

      /นี่ คุณใครซุ่มซ่ามมิทราบ/ฉันทนไม่ไหวที่จะให้ใครมาว่าฉันแบบนี้

      /เธอป็นคนทำใช่ไหม/เขาพูดแล้วมองมาทางฉัน ดูโหดจัง

      /ใช่ฉนเอง ต้องขอโทษด้วยนะค่ะ/ฉันพูดจบก้ก้มโค้งขอโทดพวกเขาแล้วทำท่าจะเดินกลับถ้าไม่มีมือของใครบางคนมาจับไว้

      /เธอจะเดินหนีไปง่ายๆ อย่างนี้เลยเหรอ/เขาพูดอีก

      /ขอโทดนะค่ะ พ่อแม่ฉันสอนว่าอยากแตะเนื้อต้องตัวคนแปลกหน้าและคนหน้าแปลกอย่างคุณ เพราะฉะนั้นกรุณาเอามือของคุณออกห่างรัศมีความเป็นส่วนตัวของฉันด้วยนะค่ะ/มันจริงหนิว่าห้ามให้คนแปลกหน้ามาจับตัว(ส่วนหน้าแปลกฉันคิดเอง)

       คุณอย่าคิดว่าผมอยากจุบตัวคุณนักสิ/พูดจบปล่อยแขนฉันเต็มแรง โอย..ฉันว่ามันชาๆนะ

      /แล้วคุณจะเอายังไงหละ/ฉันเริ่มหมดความอดทน

      /จ่ายเงินมา พวกเราสี่คนก้แสนหนึ่งพอดี/จะบ้าตายเขาไปเอาเสื้อที่ไหนมาใส่เนี่ยโครตแพงจริงๆ แต่ว่าพวกเราก้ไม่ใช่คนจนสักหน่อย ฉันทำท่าเตรียมหยิบกระเป๋าตัง

      /เราไม่มีเงินมากพอขนาดนั้นหรอกค่ะ/เตยตอบไป เฮ้ยทำไมไม่จ่ายๆไปให้มมันจบเรื่องอะ ฉันคิด

      /นั้นก้ต้องทำงานใช้หนี้ก้แล้วกัน ฉันอนุญาตให้หาคนมาช่วยได้อีกสองคนเริ่มตั้งแต่วันพรุ่งนี้เป็นต้นไป/เขาพูดโดยแทบไม่ต้องคิด

      /นี่นั้นฉันต้องทำงานให้คุณอีกนานเท่าไรถึงจะไปได้/ฉันไม่แน่ใจแล้วสิว่ามันจะต้องทำงานใช้หนี้นานแค่ไหนเพราะตั้งแสนหนึ่ง

     /จนกว่าเธอจะต้อนรับลูกค้าแล้วได้เงินมาครบ หนึ่งแสนนะสิ/

      /แล้วถ้าฉันไม่ทำ/ฉันลองยื่นข้อเสนอที่ฟังแล้วสุดจะงี้เง่าให้เขาฟัง
     
      /เธอก้ต้องมาเป็นเบ๊ให้พวกฉัน เป็นเวลาหนึ่งแสนวัน/คำตอบของฉันก็คือเรียกลูกค้าให้เขาดีกว่า

      /ก้ได้แล้วพรุ่งนี้พวกฉันจะมาใหม่/เตยพูดจบก้ลากฉันออกมาทันทีแล้วหยิบโทรศัพท์หาเพื่อนๆเรื่องวันพรุ่งนี้ ทุกคนโวยฉันใหญ่เลยอะ

     /เพราะแกคนเดียวไอเรนเพื่อนๆถึงต้องมาเดือดร้อนเนี่ย/ฝ้ายพอออกมาจากร้านก้เริ่มว่าฉันเป็นชุด 
     
     /ฉันขอโทด/ฉันไม่รู้ว่าจะทำไงดี เลยยอมเพื่อนๆอย่างเดียว

       หึหึเพราะนายนั่นคนเดียวถ้าไม่ต้องทำตามกฎให้ใช้หนี้ฉันคงไม่ต้องมาโดนเพื่อนว่าแบบนี้หรอก และฉันก้ไม่ต้องมาเจ็บก้นแบบนี้ด้วย ฝากไว้ก่อนเถอะ..ไอ้รูปงาม...
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×