สาวสวยน่ารักเผลอไปปิ๊งนายเพลย์บอย

ลำดับตอนที่ #2 : ถึงเวลาเข้าครัว

                 /โอ้ย ยัยหนามเตยแกไปอยู่ซอกไหนของโรงเรียนวะเนี่ย/ฉันเรนโบว์เริ่มรำคาญกับการรอนานของเพื่อน
                
               /แฮ่ก แฮ่ก แอ่ก/เสียงหอบของหนามเตย
         

 ........หนามเตย อยู่ห้องเดียวกับฉันและเพื่อนๆ เธอเป็นผู้หญิงที่ดูดีน่ารัก(รับรองว่าต้องน้อยว่าฉัน)เธอเป็นลูกครึ่ง ไทย-อิตาลี เห็นไหมเพื่อนๆฉันนี่อินเตอร์กันหมด


              
                /ไปทำอะไรมาถึงได้ช้าแบบนี้นะ....../ฉันเริ่มโวยวายเมื่อเห็นพื่อนมายืนตรงฉัน ซึ่งฉันก้เป็นเพื่อนที่นิสัยดีเล่นใส่ไฟเป็นชุด
              


               /เฮ้ยแกช่วยหยุดพูดให้ฉันหายใจหน่อยดิ/หลังจากหายเหนื่อยมันก้เริ่มสั่งฉัน
              


              /โอเค เเต่แกจะแก้ตัวยังไง/ฉันรู้ว่ามันต้องแก้ตัวเลยฟังมันพูดบ้าง
            


              /คือว่า ฉันไปเจอพวกรุ่นพี่ปีสองที่เขาไม่ค่อยชอบขี้หน้าพวกเรามา/ฉันฟังต่อ
             


               /แล้ว/ฉันเห็นมันเงียบเลยพูดอีก
              


              /ฉันก้เลยรีบวิ่งมาหาแกและพร้อมที่จะกลับบ้านแล้วนะสิ/สรุปแล้วฉันก้ยังงง
อยู่ดีอะ แต่ไม่ดเป็นไรพวกนั้นหนะขี้อิจฉาจะตายไป


            ...ครอบครัวของพวกเราทั้ง 4 คนมีฐานะที่เรียกง่ายๆว่า "รวย" เพราะพวกพ่อแม่ของพวกเรานั้นทำงานธุรกิจเป็นส่วนใหญ่  แต่ก่ไม่ได้ทำให้ลูกๆชอบนัก ฉันกับหนามเตยเลยย้ายจากราชวังมาอยู่บ้านเช่าเล็กๆ ซึ่งเราสองคนอยูบ้านหลังเดียวกัน
            


             /นี่เรนพรุ่งนี้วันศุกร์ ไปซื้อเสื้อผ้าใหม่ๆดีกว่า/หนามเตยชวนฉัน
            


            /แกก้ชอบแต่ซื้อเสื้อผ้า/ฉันบ่น
           


            /ตกลงจะไปไม่ไป หะชอบบ่นจริงๆเลยเธอนี่/ยัยเตยเริ่มโมโหแล้วอะ
          


           /ไปก้ไปดิ แต่ฉันไม่ซื้อนะ/รีบพูดก่อนเลยเดี๋ยวกระเป๋าตังค์แห้ง
         

          /เออ นั้นโทรไปบอกสองตนนั้นด้วยนะ/ใช้ฉันทุกที
         


         /อืม/ฉันตอบสั้นๆ


         "วันนี้จะทำอะไรกินดี"ฉันคิด ก้ทุกครั้งฉันต้องเป็นคนทำอาหารเพราะยัยเตยทำ

ไม่เป็น(เรียกว่าไม่เป็นก้ไม่ถูกนะ เพราะเตยมันทำเป็นแต่รสชาติฉันชนะขาดลอย)"คิดไม่ออกโว้ย"
         


         /ไอเตยวันนี้แกจะกินอะไรค่ะ/ เป็นไงหละคำพูดฉันเพราะไหม
         


        /ไข่ดาว ข้าวเปล่า น้ำนางเอก/เสียงลอยมาจากหน้าทีวี
        


        /เฮ้ย ไข่ดาว ข้าวเปล่า น้ำนางเอก ออแล้วน้ำนางเอกนี่มันอะไรเนี่ย ไอเตยน้ำนางเอกอะไรองแกอะ/ฉันตะโกนให้ดังขึ้น


        โอ้แย่แล้ว ไอเตยเดินมาทำหน้ายักษ์ใส่ฉัน /น้ำส้มไงแล้วช่วยกรุณาเบาเสียงหน่อยคุณโบว์/ฉันพยักหน้า
          


        เพราะฉันชื่อ เรน-โบว์ ทำให้มันเรียกได้ทั้งสองอย่าง  แจ๋วไหมหละ  และสักพักหนึ่งเตยก้เดินเข้ามา
         


         /โห กลิ่นหอมมาแต่ไกลเลยนะเนี่ย/รีบชมเชียวนะ สงสัยคงจะหิว
        


          /หยุด! แค่นั้นเลยนะไปหยิบโทรศัพท์แล้วโทรบอกเพื่อนๆเรื่องวันพรุ่งนี้  เดี๋ยวนี้เลย/ฉันพูดเรียบๆ
         


        /แต่แกบอกว่าจะจัดการเองนะ /เตยโวยวาย
        


        /ไหนฉันพูดตอนไหน พุดว่าฉันจะเป็นคนโทรศัพท์นะหรือ ถ้าจำไม่ผิด ฉันไมได้พูดนะ/คราวนี้ฉันพูดนิ่งกว่าเดิม


       สักพักยัยเตยก้หน้าบึ้งไปหยิบโทรศัพท์หาเพื่อนๆแล้วกลับมานั่งที่เดิม
       


        /เอาน่า อย่าโกรธฉันเลยนะ/ฉันอ้อนเตย
       
       /......../
      

       /หายโกรธนะ วันนี้ฉันทำหมูทอดเพิ่มเดี๋ยวให้ 2 ชิ้นเลยนะ/ เท่านั้นหละ ยัยเตยก้ยิ้มซะหน้าบานเป็นดอกบัวเชียว เฮ้ยทำตัวเป็นเด็กๆ
        


        .......หลังจากทานข้าวเสร็จเราก้แยกย้ายขึ้นห้องขอตัวเอง ฉันอาบน้ำ ทำการบ้านและก้อ่านหนังสือกว่าฉันจะเข้านอน้ตั้งสามทุ่มกว่า ตอนที่ฉันกำลังจะนอนนั้นก็นึกขึ้นได้ รีบกระเงขึ้นมาปิดหน้าต่างเพราะฉันจะไม่สบายง่ายมากนะสิ