คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : moment
*อามีเนื้อหาสปอยในมัะ*
[ ] หมายถึเสียร้อนะะ
[หยฝนเเพรไหม] เม็น้ำสีใสร่วหล่นาฟ้าลสู่พื้นิน วามเย็นเ้าปลุม ท้อฟ้ามืลึ้ม
วาสีมรมอออไปนอหน้า่าภายในห้อที่มีเสียร้อับาน่อนะละสายาไป
[มือโบสะบัพั] มือเรียวโบสะบัไปมาร่ายรำท่วท่าามน่าหลใหลร่าอรรโยย้ายไปมาเ้าับเนื้อเพลที่ับาน
[ใบไม้นับร้อยสิ้นลิ่น]
ลิ่นอไม้เริ่มเือาแ่ยัวามามแม้ะเริ่มแห้เหี่ยวแล้ว็าม
[ุหลาบโเ่นหรูหรา]
เปรียบั่หิสาวที่ร่ายรำโเ่นและเลอ่าแ่มีหนามอยทิ่มแท
[ร่วลพื้น้อนึ้นอย่าเบามือ]
เป็นั่อไม้ทีร่วหลนลมาา้นเฝ่ารอว่าะมีนเห็นใหยิบึ้นมาม
[ทำสมาธิไ้ไม่สม่ำเสมอ พลัันิใในวัยเยาว์ไ้เ็มที่ฝันอยาเป็นผู้ให่ ]
เ็สาวไ้เพียเพ้อฝันว่าีวิะเป็นั่ที่้อารเมื่อโึ้นแ่มิอาเป็นไปไ้
[หมอบลานเพื่อราวัลอบแทน]
ยอมลทุอย่าที่มียอม้อย่ำเพื่ออยู่่อเพื่อมีีวิ
[้นฤูใบไม้พลิแลเพลิเพลิน]
เริ่ม้นฤูใบไม้ผลิแลูสวยาม
[สู่เหย้า่วยทาบ้าน]
ไ้เพียอยู่บ้าน่วยานบ้านไม่อาะไปไหนไ้
[ร้อยปีมีรั้พานพบมิรสหาย]
หิสาวไ้บัเอิพบับายนหนึ่ที่น่าหลใหล
[รายล้อม้วยวามเมา แล้าวไปสู่ท้อนภาลัย]
หิสาวหลุมหลในวามรั
[หันลับสู่ห่วนภา อย่าเปล่าประโยน์]
หิสาวไม่ไ้อะไรอบแทนวามทุ่มเทอนาเลยแม้แ่น้อย
[ับานบทเพลระุ้นให้ยืนหยัและรออย]
หิสาวยัรออย
[วามิรบวนหวนนึถึวามทรำ]
ิถึเพียแ่เวลาที่ผ่านมา
[ว วนยัที่เิมแลพัทลายล]
วนเวียนอยู่แ่วามเ็บปว
[อะ~อา~อะ~อา~]
[แลู่ายาย]
ภายนอหิสาวูไม่รู้สึอะไร
[แ่วามโรธยัเือพล่าน]
แ่วามโรธยัไม่หายไปไหน
[ลวลายบนร่ม สวมหน้าา พลันลับเปลี่ยนสีหน้า]
เริ่มสวมหน้าาปปิวามรู้สึ
ฮื้อ~ฮือ~อือ~อื้อ
หมอบ
ลาน
เพื่อ
ราวัล
อบแทน
เมื่อเพลบล
ร่าหิสาวหยุนิ่ในหัวาวโพลนมีเพียเสียบมือและำื่นมแล่นผ่านหูอเธอไป
หิสาวปลีัวออมาาห้อัานเลี้ยสัสรร์
"ออมาทำไม"
เสียแ็ร้าวัึ้นทำให้หิสาวหันไปมอทา้นเสียใบหน้าหล่อเหลาูไม่สบอารม์
"นาโอยะัเ้าะ ใเย็น่อนสิะ"
ใบหน้าอหิสาวส่ยิ้มอ่อนโยนให้ับายรหน้า
"เห๊าะ! ออมาาานเลี้ยแบบนี้เป็นโออิรันภาษาอะไรไมู่แลลู้า"
"ไยท่านึโรธเป็นฟืนเป็นไฟเ่นนี้ล่ะเ้าะ ้าเ้นรำเสร็แล้วล่ะเ้า่ะเลยอัวออมาพัเสียหน่อย"
ร่าอรรยับโยย้ายเอาใบหน้าบลบนอายรหน้าใบหน้าามโน้มเ้าใล้ใบหน้าหล่อเหลา
ริมฝีปาอวบอิ่มทับลบนริมฝีปาบาูบเป็นูบทีู่ื้มทั้สอเี่ยวพันลิ้นเ้า้วิวามหวานภายในโพลปาอันและัน
ูบันไ้สัพั่อนที่หิสาวะเป็นนถอนูบออวาสีมร้อที่วาอีสีอยู่สัพั่อนหิสาวะอัวออไป
"ันอัว่อนนะเ้าะเนอิ นา โอะ ยะั"
หิสาวพูึ้นพร้อมร้อยยิ้ม่อนะเินออไปอย่าไม่สนเสียโวยวายอน้าหลั
หิสาวเินไปทาฤหาสน์หลัเล็ที่แยออาัวฤหาสน์หลั
เมื่อเินออห่าาัวฤหาสฯหลั็ไม่มีแสาระเียอยนำทา
ในยาม่ำืนมีเพียแสาวันทร์เป็นสิ่นำทาเธอ
เมื่อไปถึ็เอับายหนุ่มผู้เป็นนนัพบเธอที่นี่
"มาแล้วหรอ"
ายหนุ่มเมื่อเห็นว่าหิสาว็เอ่ยทัึ้น
"อืม"
หิสาวไม่ไ้อบอะไรเพียแ่เินเ้าไปใล้ายหนุ่มรหน้า
ายหนุ่มไม่พูอะไรทำเพียแ่โอบเอวหิสาวรหน้าเ้าไปในเรือนและริ่ไปยัห้ออน
ทั้สอร่าเี่ยวพันสานสัมพันธุ์อยู่บนฝูภายในห้ออายหนุ่ม
สูบมลิ่นหอมาายอันและันแนบิันมาึ้นและมาึ้น
เ็มเิม่อว่าภายในอร่าบา้วยส่วนแนลายอร่าหนา
ูบปลอบและอันอย่ารัไร้แรเปลี่ยนสัมพัสอบอุ่น
ใบหน้าแล่ำเนื้อัว ร้อนผ่าว มีเม็เหื่อผุึ้นมาามร่าายมามาย
สุสมวนเียนะาใแ่ยัมิวายพูาท้ายทาย
"เป็นอะ อะไรไปล่ะโทิั แ่นี้็เหนื่อยแล้วหรอ"
"อย่ามาปาีนันะ"
บทรัอทั้สอในืนนี้ยัอียาวไลนรุ่สา
[ยัไม่แ้ำผิ]
ความคิดเห็น