[GOT7] My vampire (Jackbam)

ลำดับตอนที่ #6 : Final Chapter .. 100 %

© themy  butter

   " ฉันขอคิดดูก่อน.. " แบมแบมชักมือกลับ แล้วเดินเข้าห้องเรียน แจ๊คสันได้แต่ถอนหายใจพรวด..

แบมแบมยังไม่ยอมเดตกับแจ๊คสัน แต่เขาก็ไปดูแลยองแจตามปกติ เขาทำตัวห่างเหินกับแจ๊คสัน แทบไม่สบตากัน..
แบมแบมคิดว่าจะรีบกลับบ้านทันทีตอนหนึ่งทุ่ม  แต่ฝนดันตกกระหน่ำลงซะก่อน..

 "  อ้าว.. จะกลับยังไงล่ะเนี่ย..  "
 " นอนที่นี่ก็ได้ " แจ๊คสันเอ่ยขึ้น " ยองแจอยากให้เธออ่านนิทานให้ฟัง.. "
    
    แบมแบมเห็นแววตาเศร้าๆของเขาแล้วก็อดสงสารไม่ได้ เมื่อแบมแบมพยักหน้าลง แจ๊คสันยิ้มกว้างด้วยความดีใจ

กลางดึกคืนนั้น..
   
    แบมแบมออกมาหาน้ำดื่มจากอาการคอแห้ง  แต่กลับเหลือบไปเห็นแจ๊คสันที่ดูเหมือนกำลังมีอาการเหนื่อยหอบเดินออกมาแล้วจู่ๆก็ทรุดลงไปทั้งยืน แบมแบมรีบวิ่งมาดูด้วยความเป็นห่วง
    "  น..นายเป็นอะไร!  "
    "  อย่าเข้ามา!  " เขาหันหน้าหนี พลางส่งเสียงกร้าว แบมแบมตกใจยืนนิ่ง
    " นายไม่สบายรึเปล่า แล้ว..นายออกไปไหนมา "
    "  อย่าเข้ามายุ่ง! " เขาตะคอกอย่างฉุนเฉียว
    " แต่.. "
    "  ฉันบอกให้ไป!  "
    แบมแบมทำเป็นเดินเข้าห้อง แต่ยังแอบดูเหตุการณ์  จังหวะที่แจ๊คสันเงยหน้าขึ้นปะทะกับแสงไฟ ทำให้แบมแบมได้เห็นคราบเลือดที่ติดอยู่ตรงริมฝีปาก รวมทั้งเขี้ยวขาว และเล็บของแจ๊คสันที่ยาวขึ้นจนน่ากลัวมาก แบมแบมทั้งกลัวและอึดอัด เขาตรงหรี่ไปต่อว่าแจ๊คสัน
    " น นายเป็นปีศาจ.. นายเป็นแวมไพร์จริงๆ!  ไม่นะ ฮือๆ "
แจ๊คสันน้ำตาเอ่อ.. เดินเข้ามาหาแบมแบม
     " อย่าเข้ามานะ!  " แบมแบมหวีดร้องสุดเสียง
     " ฉ..ฉันไม่ได้จะทำร้าย.. " แจ๊คสันโผเข้ากอดแบมแบม
แบมแบมขัดขืน ทุบตีแจ๊คสัน
     "  ฮือ.. ปล่อย.. "
     " แบมแบม ฟังฉันอธิบายก่อน ไม่งั้นฉัน..จะจูบเธอ   " จู่ๆแบมแบมก็หน้าแดงขึ้น  แล้วหยุดการกระทำต่อต้านลง

แจ๊คสันเริ่มเล่าเรื่ืองราวทุกอย่างที่เป็นความลับดำมืดมาตลอดชีวิตของเขาให้แบมแบมฟัง เพราะหวังว่าคงจะเข้าใจและไม่คิดไปจากกัน...
    " ฉันเป็นแวมไพร์จริงๆ  "
    " แล้วนายจะให้ฉันช่วยนายยังไง.. "
    "  เรามีจิตผูกต่อกัน เธอเป็นรักแท้ของฉัน.. "  
    "  หยั่งกะนิยายน้ำเน่า - - "
    " ในเมื่อแวมไพร์มีจริง สิ่งที่ฉันบอกเธอก็คือความจริง  "
    " อืม.. " แบมแบมนิ่งคิด
    "  คือฉัน... โอ๊ย! " อยู่ดีๆแจ๊คสันก็ทรุดลงกับพื้น
    " แจ๊คสัน! นายเป็นอะไร อย่าพึ่งตายนะ!.." แบมแบมหน้าตื่น น้ำเสียงเครือ
    " ฉันมีชีวิตอยู่ต่อไปได้ เมื่อได้รับความรักจากเธอเท่านั้น ต.. แต่เธอไม่ได้รัก..ฉัน " แจ๊คสันเอ่ยอย่างกระอักกระอ่วน
    " ถ้าฉันไม่รักนาย ฉันหนีไปแล้ว ไอ้บ้า ฮือ.. " 
    " จริงหรอ บางทีคำพูดก็สู้การกระทำไม่ได้หรอก... " แจ๊คสันยิ้มและพูดทิ้งท้าย ก่อนที่ร่างของเขาเริ่มจางและสลายไปทีละน้อย เริ่มจากเท้าลามมาที่ขา แบมแบมน้ำตาไหลพรากและโผเข้าประกบปากกับแจ๊คสันอย่างรวดเร็วแต่อ่อนโยน
     
     "  ขอให้จูบของฉันทำให้แจ๊คสันรับรู้ว่า ฉันรักเขาด้วยความจริงใจ..."

เมื่อแบมแบมถอนริมฝีปากออก ร่างกายของแจ๊คสันก็กลับมาเป็นเหมือนเดิม.. หน้าตาดูสดใสขึ้นมาก แบมแบมดีใจจนพูดไม่ถูก

     " ฉันก็รักเธอ ขอบใจนะแบมแบม.. "
   .
   .
   .
   " ขอบใจนะแบมแบม "
   .
   .
   " ขอบใจนะ "
    .
    .
    .
    .
    .
    .

    " แบม.. "
    .
    .
    .
    .
    .
    " แบมแบมมมมมมมมมม ! "

    เสียงตะโกนดังลั่นจนแสบหู ทำให้คนบางคนตื่นจากภวังค์
    
    " แหม กว่าจะตื่นนะพี่ นี่แม่ใช้ผมให้เรียกพี่ตั้งนานนะ "
    
    " ห่ะ... นี่ไม่ใช่ความจริงหรอ " แบมแบมขยี้ตาเบาๆและมองไปรอบๆอย่างไม่น่าเชื่อ
   
    " อะไรพี่ ฝันอะไรมา 555 จะแปดโมงแล้วพี่ไปเรียนได้แล้ว " ยูคยอมพูดพร้อมกับหัวเราะเดินออกไป
   
   " นี่เราฝันเป็นตุเป็นตะขนาดนี่เลยหรอ.. "



ที่โรงเรียน


   " ไง แบมแบมมม " มินเข้ามาทักแบมแบมที่กำลังเดินเข้าห้องเรียน
   " ไง มิน " แบมแบมทักตอบ
   " นอนดึกหรอเมื่อคืน หน้านายเหมือนคนยังไม่ตื่นเลยนะ 555 " มินแซวแบมแบมพร้อมหัวเราะคิกคัก
   " 5555 เปล่าหรอก เข้าห้องเรียนกันเถอะ " แบมแบมตอบพร้อมเดินเข้าห้องพร้อมกับมิน แต่ไม่ทันไร...
   .
   .
   .
   .
"''ข่าวด่วนเว้ยข่าวด่วน..!'' 
  
.
.
.
.
.
.
.
 
.
.
.
.
.
THE END





 writer's talk     
- จบแล้วนะคะ ขอโทษที่ให้รอนาน(มาก) นี่เป็นนิยายเรื่องแรกของเราในเด็กดี ดีใจมากที่มีคนชอบ แต่ก็มีความผิดพลาดอยู่เหมือนกันคือความขี้เกียจของไรท์เอง - - 555 ที่พยายามอัพมาจนถึงทุกวันนี้ เรื่องนี้สอนให้รู้ว่าเวลาผ่านไปเร็วมาก //เกี่ยว? 555 ฝากด้วยนะคะ
ตามไปด่าไรท์ได้ที่@Pink4_KKK หรือ fb.com/choacrayonpop เน้อ บายยยยยย 5555 เจอกันฟิคหน้า //นี่ยังจะมีอีกหรอ-0- 555