คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : 5
5
เซเวอรัสมองทั้งสามอย่างพิจารณา หญิงสาวที่อายุพอๆกับเดรโกลูกทูนหัวของเขามีดวงตาสีเขียวมรกตและโครงหน้าคล้ายลิลลี่ แต่มีผมสีเข้มยาวสลวย และเด็กชายอีกสองคนที่สีผมแตกต่างกันอย่างชัดเจน
คนแรกที่ตอบเขามีผมสีเข้มดวงตาสีเทาจมูกรั้น แววตาใบหน้าคล้ายกับเดรโกมาก คงจะเหมือนกับเดรโกอย่างกับฝาแฝดถ้าไม่มีผมสีเข้มที่ดูยุ่งเหมือนคนที่เพิ่งตื่นนอนทำให้เขานึกถึงผมยุ่งๆของคู่อริอย่างเจมส์ พอตเตอร์ที่เขานึกหมั่นไส้อยากจะตบหัวยุ่งๆนั้นซะครั้ง
อีกคนมีผมสีบอล์นเรียบปล่อยสบายๆไม่ได้จัดทรงให้เลิศหรู และ ดวงตาสีมรกตที่เป็นมิตร ใบหน้าเปื้อนรอยยิ้มที่ดูโง่อย่างกับเจ้าตัวหัวโจกแก็งตัวกวน
เซเวอรัสใช้ความคิดอย่างหนักถึงความเป็นจริงที่เป็นไปได้ เขาไม่อยากจะเดาความคิดตัวเองว่าทั้งสามคือคนที่เขารู้จัก
ซีเรียสมองทั้งสามอย่างใช้ความคิด แววตาของหญิงสาวที่จ้องมองเขามีน้ำตารื้อคลออยู่ในดวงตาสีเขียวมรกต เขามองเธอไม่ต่างจากเธอที่มองเขาอย่างว่าเขาลุกมาจากสุสานอย่างงั้นแหละ
แฮร์รี่ใช้เวลาตั้งสติอยู่นานพอสมควร เธอโผเข้าหาซีเรียสอย่างคิดถึง
“ซีเรียส คุณยังไม่ตาย” แฮร์รี่พูดเสียงอู้อี้ แต่ก็ยังจับใจความได้ “ผมขอโทษที่ใจร้อนวู่วาม ถ้าวันนั้นผมไม่ไปตามที่โวลเดอมอร์หลอก” เสียงหญิงสาวเปลี่ยนเป็นเสียงชายหนุ่ม
“แฮร์รี่ แฮร์รี่จริงๆหรอ เธอยังไม่ตาย” ซีเรียสถามกับไปเขาจำน้ำเสียงลูกทูนตัวเองได้แม่น แม้ว่าเวลาที่อยู่ด้วยกันจะเป็นแค่ช่วงเวลาสั้นๆ
“ใช่ ผมเอง”
“แต่ทำไม..” ซีเรียสผลักออกจากอ้อมกอด เขามองลูกทูนหัวตัวเองที่แปลกไปอย่างไม่เชื่อสายตาตนเอง เขาได้ยินแฮร์รี่พึมพรำอะไรบางอย่างร่างหญิงสาวกลับมาเป็นชายหนุ่มอีกครั้ง
“เกิดอะไรขึ้นพอตเตอร์” เซเวอรัสถาม
“แฮร์รี่ครับ ศาตราจารย์สเนป” แฮรี่ร์พูด
“เธอจะเรียกฉันว่าเซเวอรัสก็ได้ เกิดอะไรขึ้นแฮร์รี่” เซเวอรัสถามซ้ำอีกครั้ง
แฮร์รี่ไม่รู้จะเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นทั้งหมดได้ยังไงดี เขาเลยดึงความทรงจำที่ไหลติดมาตามไม้กายสิทธิ์ใส่ขวดแก้วใบเล็กให้ทั้งสองพร้อมทั้งเรียกเพนซิฟ ภาพความทรงจำทั้งหมดได้ถ่ายทอดเรื่องราวตั้งแต่จอมมารบุกไปก๊อดดิโฮโล่ร่ายคาถาพิฆาตใส่เขา จนถึงหลังสงครามครั้งสุดท้าย เซเวอรัสและซีเรียสเงยหน้าออกมาจากเพนซิฟ
“ลิลลี่รอบครอบเสมอ” เซเวอรัสกล่าว
“แฮร์รี่ เธอจะกลับสู่โลกเวทมนตร์ไหม”ซีเรียสถาม
“ผมจะกลับไปถ้ามีคนต้องการผม” แฮร์รี่บอก
“แล้วเดรโกล่ะ” เซอรัสเอ่ยถาม เพราะหลายปีที่ผ่านมาเขาเห็นลูกทูนหัวเศร้าทุกข์ทรมาน
“ผมไม่รู้จะกลับไปยังไง เพราะความทรงจำทั้งหมดพึ่งกลับมา พวกคุณก็รู้กว่าผมจะฟื้นก็ปาไปสองปีแล้ว ไหนจะความจำเสื่อมอีก” แฮร์รี่เอ่ยกลับ
“ตอนนี้ฮอกวอกส์ตยังขาดศาตราจารย์ป้องกันตัวจากศาสตร์มืด เธอคงทำได้ดีอย่าให้เสียชื่อผู้พิชิตจอมมาร ฉันจะบอกมิเนอร์ว่าให้” เซเวอรัสเสนอ
“แล้วฉันล่ะไอ้หัวเมือก ฉันสอนอยู่นะ” ซีเรียสโวย
“นายจะให้ฉันไปเฝ้านายสอนทั้งวันเลยหรือไง เดี๋ยวก็อ้วก เดี๋ยวก็เป็นลม ถ้าน็อคกลางระเบียงทางเดินฉันจะทำยังไง จะให้ฉันห่วงแทบเป็นบ้าไปถึงไหนฮะ ซีเรียส แบล็ค” เซเวอรัสตะคอกใส่อย่างโมโหใส่คนไม่ห่วงตัวเอง
“ก็ใครเป็นคนทำฉันท้องล่ะ แล้วนายจะให้ฉันทำอะไร ก็มันว่างนี่หน่า” ซีเรียสก้มหน้าลงอย่างรับรู้ความผิดของตัวเอง
“ฉันอนุญาตให้นายสอนปีหนึ่งกับปีสอง” เซเวอรัสพูดอย่างอ่อนอกอ่อนใจ
“มันต้องอย่างนี้สิ” ซีเรียสกระโดดไปคล้องคอหอมแก้มเซเวอรัส เรียกสีหน้าเอ๋อของแฮร์รี่ที่มองสองคนตรงหน้า
“อะแฮ่มๆ” แฮร์รี่กะแอมเรียกทั้งคู่ “ผมตกลงฮะ แต่จะไม่ได้ไปในฐานะแฮร์รี่ พอตเตอร์”
“แล้วไปในฐานะอะไร” เซเวอรัสถามเรียบๆ
“พรินซ์ ลูกทูนหัวของพวกเราไงเซฟ ความคิดฉันยอดใช้ไหมล่ะ” ซีเรียสโพล่งขึ้น
“เธอว่าไง แฮร์รี่” เซเวอรัสถาม
“ถ้าคุณอนุญาต แล้วซีเรียสท้องหรอครับ ” แฮร์รีถาม
“ใช่ แล้วทำไมฉันต้องอนุญาต ในเมื่อเธอเป็นลูกทูนหัวอีกคนหนึ่งของฉัน ลิลลี่เป็นคนตั้งให้” เซเวอรัสพูด
“ทำไมฉันไม่รู้เรื่องนี้ห๊ะ” ซีเรียสโวย “ฉันต่างหากที่เป็นพ่อทูนหัวของแฮร์รี่”
“ตอนนี้นายคงต้องเป็นแม่ทูนหัวแทนแล้วล่ะ ที่รัก” เซเวอรัสบอก
“ฉันไม่ยอมนะโว้ย แกปลดตำแหน่งฉันกลางอากาศไม่ได้” ซีเรียสไม่ยอม เสียงกลั้นหัวเราะเต็มที่ทำให้ซีเรียสหันมามองลูกทูนหัวตัวเองตาขวาง เขามองทั้งสองคนอย่างงอน
“โอเคครับเซเวอรัส คุณไม่ต้องเป็นห่วง” แฮร์รี่บอก “เตรียมต้อนรับศาตราจารย์เฮนรีน่า พรินซ์ ได้เลยค่ะ” แฮร์รี่เปลี่ยนกลับมาเป็นสาวสวยให้ทั้งสองเห็นแล้วเปลี่ยนกลับอย่างเดิม “ซีเรียส คุณกลับมาได้ยังไง วันนั้นผมเห็นคุณหายไป…”
“เอ่อ…”
“ฉันแอบตามเธอไป แฮร์รี่ เลยช่วยหมาบ้าออกมาได้ทัน หลังม่านประตูประสาทนั่น แต่ประตูนั่นส่งผลร้ายกับซีเรียส ฉันจึงตัดสินใจรักษาเขาแม้ว่าหลังจากฟื้นจะกลายเป็นหมาบ้ากัดแบบไม่ปล่อยก็ตาม” เซเวอรัสเล่าแทน
“มันส่งผลอะไรครับ”
“ซีเรียสจะมีชีวิตอยู่ได้ครึ่งเดียว เพราะได้สัมผัสภายในหลังประตูแห่งวิญญาณ ฉันเลยต้องปรุงยาโบราณพร้อมกับร่ายคาถาที่ทำให้เขาต้องเป็นผู้หญิงตลอดชีวิตที่เหลือ” เซเวอรัสอธิบาย
“ห๊า” แฮร์รี่ไม่เชื่อหูตัวเอง เขาไม่คิดว่าซีเรียสจะเป็นอย่างที่เซเวอรัสบอกจริงๆ
“เธอคงไม่เชื่อ ดูด้วยตาตัวเองเถอะ ฉันว่าเธอคงมีความสามารถมองเห็นผ่านภาพลวงตาได้อยู่แล้ว” เซเวอรัสยำความจริงอีกครั้ง
แฮร์รี่เห็นซีเรียสเป็นผู้หญิงจริงผ่านภาพลวงตาที่สร้างจากเวทมนตร์ที่แข็งแกร่ง รูปวงหน้าที่หวานห้าวถูกขับให้หวานซึ้งไม่ต่างจากนาร์ซิสซ่า รูปร่างองเอวถูกซ่อนภายใต้เวทมนตร์
“ผมเข้าใจแล้วทำไมคุณถึงหลงรักคู่ปรับตัวเอง เซเวอรัส” แฮร์รี่กระซิบกับอดีตศาตราจาร์ยสุดโหด
“ไม่ต่างจากเธอหรอกแฮร์รี่ เดรโกยังรักเธออยู่” เซเวอรัสบอก
“ฮ่าฮ่าฮ่า” เสียงหัวเราะโอบอวนห้องนั่งเล่น
“แล้วหลานฉันชื่ออะไรบ้าง” ซีเรียสเบี่ยงประเด็น เขายังเขินตลอดเวลาที่ใครรู้ความจริง
“ผม เจมส์ ซีเรียส พอตเตอร์ครับ คุณยายซีเรียซ่า” เจมส์แนะนำตัวเองกวนใส่ซีเรียส หลังจากถามอีกชื่อจากเซฟา
“อัลบัส เซเวอรัส พอตเตอร์ครับ”
“เจมส์ พอตเตอร์!!!” ซีเรียสยืนตะโกนใส่เสียงดังลั่นที่เจ้าตัวแสบเรียกตัวเองเป็นผู้หญิงถึงแม้จะเป็นความจริงในตอนนี้ก็ตาม
“ฮึฮึ…กรรมตามสนองเนอะที่รักนั่งลงเถอะน่า” เซเวอรัสเยอะเย้ย “แฮร์รี่ เธอไม่มีปัญญาตั้งชื่อลูกตัวเองหรืไงถึงเอาชื่อคนอื่นมาใช้”
“ก็ผมคิดถึงทุกคุณ แล้วชื่อของคุณผมตั้งให้อัลบัสหลังจากรู้ความจริงของคุณ ก่อนที่จะปะทะกับจอมมาร” แฮร์รี่บอก
“ชั่งมันเถอะ” เซเวอรัสมองหน้าเด็กชายทั้งสองอย่างละเอียด—อืม…ฝาแฝดคนละฝา คนโตหน้าเหมือนเดรโกแต่ผมสีเดียวกับแฮร์รี่ ต่างกับอีกคนที่หน้าเหมือนแฮร์รี่ และดวงตาสีเขียวมรกตของลิลลี่ แต่สีผมเหมือนเดรโก เหมือนคนคนละอย่างมองดูก็รู้ทันทีใครเป็นพ่อแม่ เดรโกช่างมีความสามารถเสียจริง—เซเวอรัสคิด
ลมสายหนึ่งพัดมาหยุดที่ตรงกลางวงสนทนาปรากฏจดหมายสีเลืองสามฉบับตีตราสัญลักษณ์ฮอกวอกส์ตจ่าหน้าด้วยสีมรกตถึงเด็กทั้งสาม เจมส์รีบหยิบของตัวเองไปทันทีมุมปากกระตุกสีหน้าบ่งบอกว่าถูกใจสุดๆเรียบดึงมาอ่าน
โรงเรียนคาถาพ่อมดแม่มดและเวทมนตร์ศาสตร์ฮอกวอกส์ต
อาจารย์ใหญ่ : มิเนอร์ว่า มักกอลนากัลป์
(เหรียญตราเมอร์ลินชั้นพิเศษ แม่มดผู้กล้าหาญ หัวหน้ากลุ่มแอนิแมนจัสสากล)
ถึงคุณเอฟเวนส์
เรามีความยินดีที่จะแจ้งให้คุณทราบว่าโรงเรียนคาถาพ่อมดแม่มดและเวทมนตร์ศาสตร์ฮอกวอกส์ต รับคุณเข้าเรียนในปีนี้ ที่แนบมาพร้อมกันนี้คือรายการหนังสือและของใช้จำเป็น
โรงเรียนเปิดวันที่ 1 กันยายนนี้ เราจะคอยนอกฮูกของคุณจนถึงวันที่ 31 กรกฎาคม
ขอแสดงความนับถือ
เซเวอรัส สเนป
(เซเวอรัส สเนป)
รองอาจารย์ใหญ่
“นี่ปู่เซฟเป็น รองอาจารย์ใหญ่ที่ฮอกวอกส์ตหรอฮะ” อัลบัสถามหลังจากอ่านจดหมายแผ่นแรกของตัวเอง
“ใช่” เซเวอรัสตอบ
“สุดยอด หึหึหึ” เจมส์พูด
“อย่าคิดทำไรแผงๆนะเจมส์ อย่าลืมว่าแม่ไปด้วย” แฮร์รี่เตือนลูกชายตัวดี
“ไม่หรอฮะ แต่ผมจะทำผมบอกแม่ก่อนแน่นอน ที่แน่ๆผมขอห้องแห่งความลับไว้ใช้ส่วนตัวกับอัลนะคร้าบ” เจมส์รีบพูด
“นี่ยังไม่ทันไร ลายก็ออกแล้วหรือไง ฉันยังนั่งหัวโด่อยู่นี่นะเจมส์ พอตเตอร์” เซเวอรัสเอ่ย เขาคิดว่าฮอกวอกส์ตคงไม่มีทางสงบอีกหลายปีแน่
“โถ่…ปู่เซฟ ผมแค่หาที่สงบฝึกซ้อมคาถา อ่านหนังสือ คิดคาถา คิดสูตรปรุงยา คิดของเล่นก็แค่นั้น” เจมส์เข้าไปออดอ้อนเซเวอรัส “ผมมีสูตรปรุงยาที่คิดเองกับอัลจี้หลายอย่างเลยน้า รับรองปู่ต้องสนับสนุนผมอย่างแน่นอน” เจมส์ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์
“ฉันไม่เชื่อ ฝีมือปรุงยาแฮร์รี่ห่วงแตกสิ้นดี แล้วเธอจะทำได้” เซเวอรัสพูด เขารู้ว่าฝีมือปรุงยาของแฮร์รี่พอใช้ได้ไม่ถึงกับแย่อย่างที่เขาพูด แต่เด็กทั้งสองจะมีความสามารถระดับนั้นตอนนี้ได้ยังไง เขาสงสัย
“เซฟ คุณดูถูกฝีมือผมไปหน่อยรึเปล่า” แฮร์รี่แย้ง
“มันคือความจริง” เซเวอรัสพูด แต่ซีเรียสเองยังพยักหน้าเห็นด้วยเลย
“หึ…ผมจะพิสูจน์ให้ดู ปู่ซีเรียสคร้าบผมของเลือดซักขวดเล็กๆได้ไหมครับ” เจมส์เสียงหวานหาซีเรียสทันที พร้อมกับกระซิบเสียงเบา “ผมทำให้ปู่กับเป็นผู้ชายแบบเดิมดีมั้ยครับ”
“เธอทำได้หรอ” ซีเรียสกระซิบถามต่อ
“ได้แน่นอนครับ ผมต้องตรวจดูร่างกายปู่นิดหน่อยตอนนี้ น้ำยาคงเสร็จก่อนเปิดเทอม แต่ต้องหลังคุณปู่คลอดน้องนะครับ” เจมส์กระซิบบอก
“กระซิบอะไรกัน” เซเวอรัสถามเสียงนิ่ง เขารู้สึกมีอะไรไม่ชอบมาพากลในบทสนทนา
“เปล๊า” ซีเรียสตอบเสียงสูง
“นี่ก็ดึกมากแล้วพักที่ก่อนนะครับ” แฮร์รี่ชวน เจมส์กับอัลบัสคิดว่าโชคเข้าข้างสุดๆถ้าพวกเขาตกลง อัลบัสที่เห็นเงียบไม่แย้งเรื่องความสามารถกับเซเวอรัสใช่ว่าจะยอมรับ แต่เขาคิดอะไรเหมือนเจมส์ไว้แล้วต่างหาก
“ครีเชอร์เตรียมห้องพักไว้สามห้อง” แฮร์รี่เรียกครีเชอร์เตรียมที่พัก แต่ไม่ทัน…
“สองห้องก็พอ แฮร์รี่อย่าลืมว่าซีเรียสตอนนี้เป็นเมียฉัน” เซเวอรัสว่า
“ครับ ตามนั้นครีเชอร์”
“ครีเชอร์รับทราบคำสั่ง เตรียมห้องพัก” เอลฟ์แก่ประจำบ้านรับคำก็หายตัวไปจัดการ
“ผมไปเตรียมอาหารมาให้พวกคุณดีกว่า” แฮร์รี่ว่า แล้วลุกออกไปจากห้อง
“เราสองคนไปช่วยแม่นะฮะ” อัลบัสบอก ฝาแฝดตามแฮร์รี่ไปติดๆ
“เซฟ ฉันไปช่วยแฮร์รี่น้า” ซีเรียสอ้อน
“ไม่ได้”
“แฮร์รี่ไม่ให้ฉันทำไรหรอก ฉันแค่อยากคุยกับลูกทูนหัวนะน้า” ซีเรียสตื้ออ้อนเซเวอรัสจนใจอ่อน พยักหน้าตกลง ซีเรียสก็หายไปหาแฮร์รี่อย่างรวดเร็ว
“อยู่เป็นเพื่อนพ่อนะ เซฟา”
“ฮะ” เซฟาตอบทั้งๆที่อยากจะไปห้องครัวเหมือนกัน ก็เห็นอยู่ว่าต้องมีเรื่องสนุกแน่นอน แต่ทำไงได้ล่ะ เดี๋ยวค่อยไปแจมก็ได้ ...เซ็งเลย
==========================
มาแล้ว เค้าไม่ได้หายไปไหนน้า แต่งานโคตรเยอะ รายงานทุกวิชา อาทิตย์หนึ่งไม่น้อยกว่า สามเล่ม เล่มหนึ่งไม่น้อยกว่า 40 -50 หน้า แถมสอบอีก นี่เค้าเบื่ออ่านหนังสือสอบฟุดฟุดเลยหนีมานี่แหละ ใครเป็นเหมือนเค้าบ้าง ยกมือ
จะต่อเรื่อยๆแน่นอน แต่หายไปช่วงๆตามสถานกาณ์ ว่างงาน เบื่อ เซ็ง อะไรประมาณนี้
ทวงได้ที่เพจนะ ติเต็มที่ คุยกันได้เสมอ
https://www.facebook.com/henrina.prince?ref=hl
หรือ เฟสบุ็ค https://www.facebook.com/henrina.prince
ความคิดเห็น