เดอะโพโล(The Plolo)

ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 1 การพบกันที่คาดไม่ถึง

 บริเวณชายเมืองเอโคน่าคือบริเวณที่คึุกคักที่สุดโดยเฉพาะเวลาที่ผู้คนออกมาจ่ายตลาด
"ราเชล ราเชล ตื่นได้แล้ว" เสียงแหลมสูงที่เด็กหญิงได้ยินเป็นประจำคือเสียงของผู้เป็นมารดาและเธอมักจะได้ยินทุกครั้งในเวลาสายเพราะเธอยัง"ไม่ตื่น" เด็กหญิงวัย 12 ปี เจ้าของเรือนผมสีทองเงายาวสวย นัยต์ตาสีชมพูพริ้ง ร่างกายผิวขาวนวลราวกับหิมะนามราเชล เธอเป็นถึงลูกสาวของคณะบดีแห่งเอโคน่า และวันนี้ เธอกำลังจะต้องเจอสิ่งที่ผลิกชีวิตของเธอ
เด็กหญิงหน้าตางัวเงียผู้ถูกบังคับให้ไปจ่ายตลาดแต่เช้าเดินโซซัดโซเซจนชนของคนนี้ที คนนั้นที ผมยาวของเธอมักไปเกี่ยวข้าวของคนนั้นคนนี้หล่นไปทั่ว ชุดกระโปรงแขนยาวสีชมพูหวายของเธอมักทำให้เธอสะดุดชายกระโปรงล้มบ่อยๆ "ว้าย ยัยราเชลมาจ่ายตลาด" เสียงของแม่ค้าขายผักตะโกนดัง แม่ค้าอีกหลายๆร้านทำหน้าแตกตื่นราวกับเห็นผี คนขายแก้วรีบห่อสินค้าของต้นอย่างแน่นหนา คนขายไหรีบเก็บไหไปวางไว้หลังร้าน "นี่ คุณแม่ค้าขายผักคะ ทำไมเห็นหนูแล้วต้องแตกตื่นกันด้วย" ราเชลถามอย่างไม่สบอารมณ์ "ก็ตอนนี้ ใครๆก็กลัวเธอ เพราะเธอชอบทำข้าวของใครต่อใครเสียหาย แล้วก็ได้รับฉายาว่า "กอสสิล่าแห่งเอโคน่าด้วย" พูดแล้วก็ขำ ฮ่าฮ่า" แม่ค้าขายผักหัวเราะชอบใจโดยที่ไม่รู้เลยว่าเด็กหญิงทำหน้ามุ่ยแล้ว ราเชลเดินต่อไปยังร้านขายไข่ดังที่มารดาสั่ง "ไข่ไก่ 3 อุ๊ย" ราเชลต้องสะดุดตาเมื่อเห็นวัตถุประหลาดคล้ายไข่ มีสีมรกตใสแวววาวเหมือนถูกฝังอัญมณีสีมรกตไว้ถูกวางอยู่ภายในแผงขายไข่นกกระจอกเทศ จนทำให้เธอฉงนว่าทำไมวัตถุที่สวยงามเช่นนี้จึงถูกวางรวใกับไข่ไก่ถูกๆแทนที่จะไปตั้งอยู่ในพิพิธภัณฑ์สถานแห่งชาติเอโคน่า "อุ๊ย คุณแม่ค้าขายไข่คะ นี่ใันอะไรกันคะ" ราเชลทำหน้าตาตื่น นิ้วเรียวยาวชี้ไปยังวัตถุประหลาด "อ๋อ เมื่อวานฉันไปทำความสะอาดท่าเรือ แล้วก็เจอมันพอดีน่ะ เธออยากได้ก็เอาไปสิ ประหลาดอย่างนี้ขายไม่ออกหรอก" แม่ค้าขายไข่กล่าวพลางส่ายหน้าหน่ายๆ "ขอบคุณมากเลยนะคะ งั้นหนูเหมาหมดแผงนี่เลยค่ะ" ราเชลยิ้มแป้น เธอไม่รู้เลยว่า สิ่งที่เธอทำอยู่นั้นอันตรายมาก
"อะไรนะ ของไม่ครบ!" ชายร่างท้วมตะคอกใส่ชายร่างเล็ก "ขอโทษครับท่านคลอส กระผมไม่รู้จริงๆ..." ชายร่างเล็กกล่าวหน้าเสีย "ฮึ่ม! ฉนให้เวลาแกหนึ่งอาทิตย์ หามันให้เจอ ไม่งั้นตาย!"
ิิ้ืิีวันนี้เป็นวันที่ดีที่สุดสำหรับราเชล เธอได้ทั้งไข่ชั้นดีกับวัตถุสีสวยนี่มาด้วย ที่ห้องนอนใหญ่ มีเตียงสีชมพูหวานตั้งตระหง่าน เด็กหญิงกำลังเตรียมเครื่องอาบน้ำสำหรับการชำระร่างกายในยามเช้าของเธอ "กุกกักๆ" เสียงบางสิ่งบางอย่างดังเข้ามาในหูของราเชล เด็กหญิงหันขวับไปยังเตียงนอนสีชมพูหวาน "กรี๊ด!" เด็กหญิงร้องสุดเสียงเมื่อนัยต์ตาสสีชมพูมองเห็นเจ้าตัวประหลาดคล้ายตุ๊กตาไดโนเสาร์สีฟ้ามีชีวิต แต่ที่ต่างไปคือมันไม่มีเขี้ยวและมันมีปีก ขนาดของมันพอๆกับหนังสือใหญ่ซัก 5 เล่มวางซ้อนกัน "ราเชล" เจ้าตัวประหลาดสะกิดหน้าของเด็กหญิงที่หลับตาปี๋เบาๆ "ไม่ต้องกลัว ฉันคือโพโล ต่อไปนี้ฉันจะต่อสู้เคียงข้างเธอ" เจ้าตัวประหลาดกล่าว "สู้ สู้อะไร ฉันไม่รู้เรื่อง" เด็กหญิงตะโกนใส่เจ้าตัวประหลาดบินได้ "เฮ้ิอ! นี่เธอไม่รู้ได้ยังไง เธอเอาฉันมาก็ต้องรู้สิ" เจ้าตัวประหลาดกล่าวอย่างหน่ายใจ "เปล่า ฉันขอนายมาจากร้านขายไข่" เด็กหญิงกล่าวอย่างกล้าๆกลัว "งั้นฉันจะอธิบายให้ฟัง" เจ้าตัวประหลาดกล่าว "ฉันคือโพโล เป็นสัตว์วิเศษ ที่เอาไว้ต่อสู้ โพโลเกิดมาเพื่อสู้ ผู้ที่มีโพโลจะถูกเรียกว่าเพลสเซิล เพลสเซิลจะมี 5 ระดับด้วยกัน ได้แก่ เพลส พาร่า พลอนโด โพโลแมน/วีแมน โพโลมาสเตอร์ เพลสเซิลจะต้องสู่เคียงข้างโพโล ถ้าแพ้ โพโลจะถูกนำไปกักขังไว้ที่โพโลแอมเบิร์ส หรือนรกดีๆของโพโล ส่วยเพลสเซิลจะต้องถูกทำลาย แต่ถ้าชนะหลายๆครั้ง ระดับก็จะได้อัพขึ้น เมื่อเป็นโพโลมาสเตอร์ จึงสามารถเลิกต่อสู้ได้" เจ้าตัวประหลาดหรือโพโลอธิบาย "ไม่เอา ฉันไม่สู้อะไรทั้งนั้น" ราเชลรีบเบือนหน้า "ไม่ได้ ถ้าเธอไม่สู้ เธอก็จะต้องถูกจับไปเป็นทาสรับใช้ในโพโลแอมเบิร์ส ตอนนั้น เจ้าแห่งโพโลจะเรียกตัวเธอมา" โพโลน้อยอธิบาย "งั้นฉันก็ไม่ยุ่งกับนายแล้ว!" ราเชลตะโกนใส่ "ก็ไม่ได้อยู่ดี" โพโลน้อยส่ายหน้า "อะไรก๊านนนน" ราเชลร้องดัง "ราเชล เบาๆหน่อย!" ผู้เป็นมารดาตะโกนดังขึ้นมาจากด้านล่าง "ไม่ต้องห่วง ฉันจะสอนทุกทักษะให้เธอ" โพโลน้อยอธิบาย "เอาไงเอากันวะ สู้ก็สู้ แต่นายจะสู้ได้ไง ตัวเล็กขนาดนี้ แล้วเราจะไปสู้อะไรนั้นที่ไหน" ราเชลถาม "ไม่ต้องห่วง เมื่อมีเพลสเซิลใหม่กำเนิดขึ้น ทางอารีน่าหรือสถานที่ต่อสู่ของโพโลจะบันทึกลงกระดานแข่งขัน แล้วเพลสเซิลจะถูกเรียกตัวไปสู้กับคู่แข่งที่เหมาะสม เมื่อเธอชนะ พลังของฉันก็จะอัพเกรตขึ้น" โพโลน้อยอธิบาย "เออนี่ คุยกันตั้งยาว นายชื่ออะไรล่ะ" ราเชลถาม "ชื่อของโพโลเพลสเซิลจะต้องเป็นคนตั้งจะ" โพโลน้อยกล่าว "งั้น นายมีร่างกายเหมือนไดโนเสาร์ แต่มีปีก ฉันของตั้งชื่อนายว่า บีโน่และกัน" ราเชลกล่าว "ทำไมล่ะ" ผู้ถูกตั้งชื่อถาม "คำว่าเบิร์ดรวมกับคำว่าไดโน่ไง" ราเชลอธิบาย บีโน่พยักหน้า "ราเชลเรามาสู้ไปด้วยกันนะ" "อืม Let's go Polo arena!!"