ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ ปฐมบทแห่งการเริ่มต้น
ราตรีอันเงียบสงบ ชาวเมืองใหญ่ๆอย่างเอโคน่ากำลังเข้าสู่นิยามแห่งความฝัน
แต่สิ่งที่ขัดต่อความปกติของชาวเมืองแห่งนี้ คือมีคนบางกลุ่มที่ยังไม่หลับ พวกเข้าเป็นใครกัน ไม่มีใครรู้ เสียงฝีเท้าของอาชาทอดดังตั้งแต่ต้นสะพานข้ามแม่น้ำสายหลักของเอโคน่าไปจนถึงสุดเขตแดนของสะพาน เกวียนที่ถูกลากมากว่าสิบเล่มหยุดชะงักท่ามกลางความเงียบสงบอันแสนปกติของเอโคน่า บริเวณที่จอดไม่ใช่ที่ไหนไกล ท่าเรือขนส่งสินค้าของเอโคน่านั้นเอง ชายร่างเล็ก หน้าตาน่ากลัว ผมสีดำคล้ำยาวรุงรังประบ่า มีผ้าคลุมสีดำกับกางเกงขาดๆคอยปกปิดร่างเล็กของเขาไว้ ชายฉกรรภ์กว่าสิบคนเดินตามมา คนกลุ่มนี้ดูน่ากลัวเหลือเกิน กลุ่มชายผู้น่ากลัวกว่าสิบคนเดินเข้าไปภายในโกดังร้างซึ่งตั้งอยู่สุดเขตของท่าเรือ "ของที่สั่งได้ครบหรือเปล่า" เสียงทุ้มต่ำนี้ทำให้ชายร่างเล็กผู้ลึกลับถึงกับสะดุ้ง ชายลึกลับพาร่างเล็กหันขวับไปทางชายร้างท้วม หนวดเครายาวรุงรัง สวมเสื้อคลุมเช่นเดียวกับเขาแต่แค่เสื้อคลุมตัวนั้นดูดีกว่า "น่าจะ ครับ" ชายลึกลับตอบอย่างกล้าๆกลัวๆ "ฉันไม่ต้องการคำว่าน่าจะ ของที่จะส่งไปต้องมีคุณภาพเท่านั้น!" ชายร่างท้วมตะกอกใส่จนชายลึกลับเผลอถอยร่างเล็กไปจนสุดโกดัง "เอ่อ ยังไงท่านช่วยไปดูเองเลยดีกว่าครับ" ชายลึกลับกล่าว "พวกแกไปเอาตัวอย่างมาสิ" ชายร่างท้วมสั่งดั่งผู้เป็นนาย ไม่นาน ชายฉกรรภ์กว่าสิบกว่าคนก็ยกกล่องไม้ใบใหญ่มาวางไว้ตรงหน้าของชายร่างท้วม ชายร่างท้วมใช้มือใหญ่ของเขาลูบคลำกล่องไม้ใหญ่อย่างถนอมแล้วนิ้วใหญ่ก็ค่อยๆแง้มฝากล่องออกเผยเห็นวัตถุที่่ถูกบรรจุไว้ มันคือวัตถุทรงไข่คล้ายกับไข่นกกระจอกเทศ มีสีสรรค์หลากหลายและสะท้อนให้เห็นเพรชที่ถูกฝังไว้ข้างในวัตถุแวววาว "อืม" ชายร่างท้วมใช้มือใหญ่ประคองวัตถุดังกล่าวขึ้นมาหนึ่งชิ้น นิ้วใหญ่ลูบคลำผิวของวัตถุอย่างเบามือ "ใช่ได้" ชายร่างท้วมกล่าว "ครับท่าน" ชายร่างเล็กค้อมให้ผู้เป็นนาย ชายร่างท้วมสแยยิ้มที่มุมปากพลางหัวเราะในใจ "ของทั้งหมดจะถูกส่งภายในคืนนี้ ผ่านเรือ" ชายร่างท้วมกล่าวเสียงดัง มือใหญ่นำวัตถุที่เคยถือมาเก็บไว้ในกล่องไม้ดังเดิม "ครับ" ชายร่างเล็กรวมถึงชายฉกรรภ์สิบกว่าคนกล่าวรับคำสั่ง "หึหึ แกได้เห็นดีกันแน่ โมเฟล"
แต่สิ่งที่ขัดต่อความปกติของชาวเมืองแห่งนี้ คือมีคนบางกลุ่มที่ยังไม่หลับ พวกเข้าเป็นใครกัน ไม่มีใครรู้ เสียงฝีเท้าของอาชาทอดดังตั้งแต่ต้นสะพานข้ามแม่น้ำสายหลักของเอโคน่าไปจนถึงสุดเขตแดนของสะพาน เกวียนที่ถูกลากมากว่าสิบเล่มหยุดชะงักท่ามกลางความเงียบสงบอันแสนปกติของเอโคน่า บริเวณที่จอดไม่ใช่ที่ไหนไกล ท่าเรือขนส่งสินค้าของเอโคน่านั้นเอง ชายร่างเล็ก หน้าตาน่ากลัว ผมสีดำคล้ำยาวรุงรังประบ่า มีผ้าคลุมสีดำกับกางเกงขาดๆคอยปกปิดร่างเล็กของเขาไว้ ชายฉกรรภ์กว่าสิบคนเดินตามมา คนกลุ่มนี้ดูน่ากลัวเหลือเกิน กลุ่มชายผู้น่ากลัวกว่าสิบคนเดินเข้าไปภายในโกดังร้างซึ่งตั้งอยู่สุดเขตของท่าเรือ "ของที่สั่งได้ครบหรือเปล่า" เสียงทุ้มต่ำนี้ทำให้ชายร่างเล็กผู้ลึกลับถึงกับสะดุ้ง ชายลึกลับพาร่างเล็กหันขวับไปทางชายร้างท้วม หนวดเครายาวรุงรัง สวมเสื้อคลุมเช่นเดียวกับเขาแต่แค่เสื้อคลุมตัวนั้นดูดีกว่า "น่าจะ ครับ" ชายลึกลับตอบอย่างกล้าๆกลัวๆ "ฉันไม่ต้องการคำว่าน่าจะ ของที่จะส่งไปต้องมีคุณภาพเท่านั้น!" ชายร่างท้วมตะกอกใส่จนชายลึกลับเผลอถอยร่างเล็กไปจนสุดโกดัง "เอ่อ ยังไงท่านช่วยไปดูเองเลยดีกว่าครับ" ชายลึกลับกล่าว "พวกแกไปเอาตัวอย่างมาสิ" ชายร่างท้วมสั่งดั่งผู้เป็นนาย ไม่นาน ชายฉกรรภ์กว่าสิบกว่าคนก็ยกกล่องไม้ใบใหญ่มาวางไว้ตรงหน้าของชายร่างท้วม ชายร่างท้วมใช้มือใหญ่ของเขาลูบคลำกล่องไม้ใหญ่อย่างถนอมแล้วนิ้วใหญ่ก็ค่อยๆแง้มฝากล่องออกเผยเห็นวัตถุที่่ถูกบรรจุไว้ มันคือวัตถุทรงไข่คล้ายกับไข่นกกระจอกเทศ มีสีสรรค์หลากหลายและสะท้อนให้เห็นเพรชที่ถูกฝังไว้ข้างในวัตถุแวววาว "อืม" ชายร่างท้วมใช้มือใหญ่ประคองวัตถุดังกล่าวขึ้นมาหนึ่งชิ้น นิ้วใหญ่ลูบคลำผิวของวัตถุอย่างเบามือ "ใช่ได้" ชายร่างท้วมกล่าว "ครับท่าน" ชายร่างเล็กค้อมให้ผู้เป็นนาย ชายร่างท้วมสแยยิ้มที่มุมปากพลางหัวเราะในใจ "ของทั้งหมดจะถูกส่งภายในคืนนี้ ผ่านเรือ" ชายร่างท้วมกล่าวเสียงดัง มือใหญ่นำวัตถุที่เคยถือมาเก็บไว้ในกล่องไม้ดังเดิม "ครับ" ชายร่างเล็กรวมถึงชายฉกรรภ์สิบกว่าคนกล่าวรับคำสั่ง "หึหึ แกได้เห็นดีกันแน่ โมเฟล"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น