ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : STORY2
STORY CHANBAEK
STORY2
STORY2
"ไม่จริงหรอก.
.
.
.
นายน่ะน่ารักที่สุดแล้ว" ให้ตายเถอะนี่ผมคิดอะไรอยู่เนี้ย! ผมกำลังหยอดคำพูดหวานๆให้ตัวละครในนิทานเนี้ยนะ? มันบ้าที่สุดเลย แล้วผมก็ทำให้แบคฮยอนนิ่งอึ้งไปสักพัก แล้วเขาก็พูดตัดบท
"พูดอะไรของนาย มาเถอะน่า ฉันจะพาไปหาเพื่อน นายเลิกพูดไร้สาระได้แล้ว" แล้วเขาก็เดินนำลิ่วออกไปทางอื่นจนเกือบลับตาผม เขาเดินไม่รอผมเลยรึไงกัน?
ผมเปิดหนังสือมาหน้าถัดไป เห็นแบคฮยอนมายืนอยู่ที่หน้าบ้านหลังหนึ่ง มันดูไม่ใหญ่เกินไปเหมือนคฤหาสน์ และไม่ได้เล็กเกินไปสำหรับที่คนๆนึงจะอยู่ แบคฮยอนเคาะประตูบ้านหลังนั้นสามทีพอเป็นมารยาท หลังจากนั้นก็มีผู้ชายอีกคนหนึ่งหน้าตาอายุราวๆกับแบคฮยอน แต่ตัวสูงกว่า และสีผมของเขามันเหมือนกันลูกกวาด ... มีสีทุกสีถูกย้อมอยู่ที่ผมของเขา และมันตัดกับใบหน้าขาวเนียนได้เป็นอย่างดี
"เซฮุนนายเพิ่งตื่นหรอ?" แบคฮยอนถาม พร้อมกับมือเล็กที่ยกขึ้นจัดปอยผมของเด็กผู้ชายคนนั้นให้เข้าที่เข้าทาง เหมือนจะชื่อเซฮุนด้วยละมั้ง
"ป่าวนะเมื่อกี้ฉันไปขยี้ผมตัวเองเองน่ะแหละ คันหัว"
"สงสัยนายใชัพลังมากเกินไปแล้วล่ะมั้ง?" แบคฮยอนพูดแล้วขำ จากนั้นสายตาของผู้ชายผมสีลูกกวาดก็มองมาที่ผม "แบคฮยอน นั่นใครน่ะ" แล้วแบคฮยอนก็มองมาที่ผมบ้าง เขายิ้มขำ
"ใช่ เค้าคือคนอ่าน นี่ปาร์คชานยอลน่ะเซฮุน ชานยอลนี่เซฮุน พระเอกของเรื่องนี้ ผมของเซฮุนสามารถเปลี่ยนสีไปตามอารมณ์ได้" มือเล็กของแบคฮยอนเลื่อนขึ้นไปขยี้ผมเซฮุนเบาๆอย่างขี้เล่น จนผมสีลูกกวาดนั่นกลับมายุ่งเหยิงอีกครั้ง ผมมองภาพนั้นอย่างน่าเอ็นดู แบคฮยอนเขาน่ารักจริงๆนะผมว่า
"อย่าน่าแบคฮยอน .. สวัสดีชานยอล ยินดีที่ได้รูัจักนะ" เซฮุนยิ้มพร้อมๆกับที่ผมของเขาเปลี่ยนมาเป็นสีฟ้า
"เช่นกันนะเซฮุน ตอนนี้ผมนายเป็นสีฟ้า นายกำลังอยู่ในอารมณ์ไหนหรอ?" ผมถาม
"ตอนนี้ฉันกำลังดีใจน่ะ แต่ถ้าฉันโกรธ ผมของฉันจะเป็นสีแดง มีอีกหลายสีเลยละ ฮะๆ" เซฮุนยกยิ้มบางๆเล็กน้อย แต่เขาก็ยังคงความเย็นชาไว้
"อืม ว่าแต่นายจะดีใจเพราะฉันงั้นหรอ?"
"ใช่สิ นิทานเล่มนี้มีตัวเอกแค่คนเดียว มันไม่สมบูรณ์ใช่มั๊ยละ เราต้องการตัวเอกอีกหนึ่งคน ที่จะมาคู่กับฉัน" เซฮุนพูดพร้อมยกยิ้มบางๆขึ้นมาอีกครั้ง เป็นรอยยิ้มที่ผมไม่ค่อยจะมั่นใจซักเท่าไหร่ว่ามันจะเป็นรอยยิ้มแห่งความดีใจหรือรอยยิ้มแห่งความชั่วร้ายดี
"แล้วคนอ่านก่อนหน้านั้นละ.. ทำไมนายไม่เอาพวกเขามาเป็นพระเอกของเรื่อง?" ผมถาม
"ชานยอล หนังสือเล่มนี้เป็นหนังสือใหม่ นายเป็นคนแรกที่ซื้อหนังสือนี้มาอ่าน เราเลยจะเอานายมาเป็นพระเอกของนิทานเล่มนี้" สีผมของเซฮุนตอนนี้เริ่มเปลี่ยนมาเป็นสีเทา เขาอยู่ในอารมณ์ไหนกัน..
ผมชักรู็สึกไม่ดีกับนิทานเล่มนี้แล้วสิ..
"ตอนนี้ฉันกำลังดีใจน่ะ แต่ถ้าฉันโกรธ ผมของฉันจะเป็นสีแดง มีอีกหลายสีเลยละ ฮะๆ" เซฮุนยกยิ้มบางๆเล็กน้อย แต่เขาก็ยังคงความเย็นชาไว้
"อืม ว่าแต่นายจะดีใจเพราะฉันงั้นหรอ?"
"ใช่สิ นิทานเล่มนี้มีตัวเอกแค่คนเดียว มันไม่สมบูรณ์ใช่มั๊ยละ เราต้องการตัวเอกอีกหนึ่งคน ที่จะมาคู่กับฉัน" เซฮุนพูดพร้อมยกยิ้มบางๆขึ้นมาอีกครั้ง เป็นรอยยิ้มที่ผมไม่ค่อยจะมั่นใจซักเท่าไหร่ว่ามันจะเป็นรอยยิ้มแห่งความดีใจหรือรอยยิ้มแห่งความชั่วร้ายดี
"แล้วคนอ่านก่อนหน้านั้นละ.. ทำไมนายไม่เอาพวกเขามาเป็นพระเอกของเรื่อง?" ผมถาม
"ชานยอล หนังสือเล่มนี้เป็นหนังสือใหม่ นายเป็นคนแรกที่ซื้อหนังสือนี้มาอ่าน เราเลยจะเอานายมาเป็นพระเอกของนิทานเล่มนี้" สีผมของเซฮุนตอนนี้เริ่มเปลี่ยนมาเป็นสีเทา เขาอยู่ในอารมณ์ไหนกัน..
ผมชักรู็สึกไม่ดีกับนิทานเล่มนี้แล้วสิ..
30% pause
Talk:
อัพมาใหม่ได้30%พร้อมกับความหิวโหยที่สุดของที่สุด 55555555555555 เครื่องเค้าช้ามากอ่ะบอกเลยแง คืออยากเขียนเยอะๆแต่มันก็เกินความอดทนอ่ะ มันดึกแล้วด้วยโดนแม่ไล่ไปนอน
คราวนี้เอาละสิ.. เซฮุนจะทำอะไรชานยอล แล้วชานยอลยังจะได้รัก(?)แบคฮยอนอยู่มั๊ย 55555
รอติดตามกันนะคะ แต่อ่านแล้วก็อย่าลืมเม้นอย่าลืมโหวตให้ด้วยน้าา
ทวิตไรท์สามารถคุยได้ทุกเมื่อ @beapp_
enjoy reading <3
#สตรชานแบค
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น