CHANBAEK:: STORY

ลำดับตอนที่ #1 : STORY1

   

STORY CHANBAEK


 CHAPTER 1

   
       







ตอนนี้ปาร์คชานยอลกำลังเดินเพ่นพ่านอยู่ในร้านหนังสือร้านหนี่งของห้างสรรพสินค้าชื่อดัง สายตาไล่มองไปยังหนังสือเล่มน้อยเล่มใหญ่ที่วางเรียงกันตามประเภทอย่างเป็นระเบียบ  นี่เขาเครียดจริงๆนะ .. ไม่รู้ว่าเขาควรจะอ่านหนังสือเรื่องอะไรดี  เพราะชานยอลเป็นเหมือนแฟนคลับตัวยงของร้านหนังสือร้านนี้เลยก็ว่าได้ ดังนั้นหนังสือเกือบทั้งร้านนี้ชานยอลล้วนอ่านมันไปหมดแล้ว  เวลานี้เขาทำเพียงเดินมองหนังสือตอนใหม่ๆที่น่าสนุกก็เท่านั้นเอง 



       เขาเดินมองลอคนู้นบ้างลอคนี้บ้าง จนเขาเดินมาที่ลอคของ 'หนังสือนิทาน' 


        ปกติเขาไม่ได้เป็นคนอ่านหนังสือนิทานนะ แต่สายตาของเขาพาไปเห็นนิทานเล่มหนึ่งที่ตั้งอยู่ชั้นล่างสุดของชั้นหนังสือนิทาน  เป็นหนังสือที่มีความหนาพอสมควรและมีจำนวนเยอะเหมือนกับเพิ่งเอามาตั้งขาย หน้าปกก็ไม่ได้ดูโด่นเด่นอะไรเหมือนหนังสือเล่มอื่นๆ  เขาหยิบหนังสือเล่มที่ไม่ได้ถูกห่อเอาไว้ขึ้นมาพลิกไปพลิกมา ดูเนื้อหาข้างใน ที่มีรูปภาพมากกว่าตัวหนังสือซะส่วนใหญ่  พอมองไปที่ปกหลังของหนังสือมีคำพูดเล็กๆที่เป็นภาษาอังกฤษเขียนไว้ว่า 'The story have a magic' นิทานวิเศษงั้นหรอ? มันทำให้เขารู้สึกแปลกใจเล็กน้อย แต่มันก็กระตุ้นต่อมอยากซื้อของเขาได้อย่างดี


        ชานยอลถือหนังสือเล่มนั้นไว้ในมือแล้วเดินตรงไปยังแคชเชียร์ที่ยังว่างอยู่ ยื่นหนังสือนิทานเล่มนั้นให้กับพนักงานแล้วหยิบเงินจำนวนหนึ่งออกมาจากกระเป๋าสตางค์ เมื่อทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยเขาก็ถือถุงนิทานออกมาและมุ่งจะกลับบ้านโดยทันที


         มันเป็นนิสัยของชานยอลไปซะแล้ว ที่เวลามีของใหม่ๆน่าสนใจมาอยู่ในมือของเขา เขาจะพามันกลับบ้านและไปทำความรู้จักกับของชิ้นนั้นให้มากกว่านี้ .. มันก็ราวๆกับเด็กที่เห่อของเล่นชิ้นใหม่ และอยากจะเล่นมันเดี๋ยวนั้นเดี๋ยวนี้ซะเลย
  


                                                                    -STORY CHANBAEK-

 
      CHANYEOL'S PART


ตอนนี้ผมอยู่ในห้องนอนของผม ผมนั่งอยู่บนเตียงที่มันมีไว้สำหรับคนหนึ่งคนนอนได้พอดี นั่งพิจารณาเจ้าหนังสือนิทานนี่ ผมมองหน้าปกมันแต่ก็ไม่ได้สนใจอะไรมากหรอก ชื่อหนังสือเป็นเหมือนกันชื่อของคน แต่มันก็ไม่ได้ถูกจดจำอยู่ในสมองของผมซักเท่าไหร่ แล้วจากนั้นผมก็เปิดหนังสือเพื่อที่จะอ่านเนื้อเรื่องข้างใน



    กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มันเป็นประโยคเริ่มต้นของนิทานทั่วไป แต่สิ่งที่ทำให้ผมแปลกใจคือ ทั้งหน้านี้มันมีเพียงคำๆนี้คำเดียว กับภาพบ้านหนึ่งหลังท่ามกลางทุ่งดอกไม้เล็กๆ ไม่ก็ป่าโล่งๆ ทั้งๆที่มันควรจะมีมากกว่านี้  ผมจะเปิดไปดูหน้าถัดไปแต่ผมก็ได้ยินเสียงประตูเปิด



      แอ๊ดด ..  ผมหันไปเพื่อจะดูว่าใครที่เข้ามาในห้องนอนของผม แต่เสียงนั่นมันไม่ได้มาจากประตูห้องนอนของผม   พอผมมองกลับมาที่หนังสือ   ปรากฏว่าประตูของบ้านหลังนั้นถูกเปิดออกมาโดยผู้ชายตัวเล็กๆคนนึงที่ยืนหลบๆซ่อนๆอยู่หลังประตูเหมือนกลัวอะไรซักอย่าง จากนั้นสายตาของเขาจากที่มองซ้ายมองขวา มองมาทางผมแทน เลยกลายเป็นว่าตอนนี้ผมกับเขากำลังสบตากันผ่านหนังสือเล่มเล็กๆนี่อยู่... จะว่าไป หน้าตาเขาก็น่ารักมากจริงๆนะ.. น่ารักจนใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเลย..



     


       "นายชื่ออะไรหรอ?" จู่ๆก็มีเสียงลอดออกมา  ผมตั้งสติขึ้นแล้วมองหนังสืออีกครั้ง.. เด็กชายคนนั้นกำลังพูดกับผมหรอ? 

  

 

 

       "นายพูดได้หรอ?" ผมถาม 

 

 

 

        "พูดได้สิ นี่..นายยังไม่ตอบฉันเลยนะว่านายชื่ออะไร" เขาตอบแล้วจ้องมองผมอย่างพิจารณา 

 

 

      "ชานยอล ปาร์คชานยอลน่ะ.. นายละชื่ออะไร?" ประโยคที่ผมพูดไปทำเอาเขาขมวดคิ้วเข้ม ผมพูดอะไรผิดไปครับ? 

 

 

      "นี่นายไม่ได้อ่านหน้าปกหรอ? บยอน แบคฮยอนไง ชื่อของฉัน ฉันเป็นตัวเอกของนิทานเล่มนี้" นั่นสิ ผมพลิกกับไปดูหน้าปกอีกครั้ง.. ชื่อน่ารักดีแฮะ หน้าตาก็น่ารัก.. เสียดายจังนะที่เขาเป็นแค่ตัวละครในนิทานน่ะ   ผมเปิดกลับมาหนัาเดิมแล้วเริ่มต้นบทสนทนาอีกครั้ง 

 

 

      "แล้วนี่นายพูดได้ยังไงละ.. นายอยู่ในหนังสือนี่" อีกครั้งหนึ่งที่ผมทำเขาขมวดคิ้ว เขาคงไม่พอใจอะไรซักอย่างแน่ๆ 

 

 

      "ก็นี่มันนิทานวิเศษนะปาร์คชานยอล! นายรู้อะไรมั่งเนี่ย! ฉันเลยมองเห็นนาย พูดกับนายได้ไงเล่า!" พูดจบปากเล็กๆก็เชิดขึ้นแล้วหันหน้าหนีไปอีกทาง งอนผมสินะ   ผมขำเล็กน้อยให้กับภาพที่เห็นตรงหน้า 

 

 

     "ฮะๆ นายนี่น้าา.. ฉันขอโทษ ก็ฉันเอาแต่สนใจเนื้อเรื่องข้างในมากกว่าหน้าปกนินา  เห็นพระเอกคนนี้หน้าตาน่ารักดีก็เลยอยากอ่าน.." ผมยกยิ้มที่มุมปากขึ้นแล้วมองปฏิกิริยาของแบคฮยอนในเวลาต่อมา แก้มใส้ปลี่ยนเป็นสีแดงฝาดๆ บวกกับหน้าตาเหลอหลาเหมือนคนที่กำลังเพ้อฝัน 

 

  "พระเอกหรอ.. ฉันไม่ใช่พระเอกซะหน่อย ฉันเป็นเพื่อนพระเอกต่างหาก ฉันกำลังจะไปหาเขา แล้วก็ดันมาเจอกับนายซะงั้น" คำพูดของแบคฮยอนทำเอาผมคอตก ผมคิดว่าแบคฮยอนควรจะเป็นพระเอกมากกว่าผู้ชายคนไหนๆ เลย มันคงทำให้ผมอยากอ่านมันมากกว่าเดิมแน่ๆ..

 

   "งั้นนิทานเรื่องนี้มันคงไม่น่าสนใจแล้วละ.. ฉันอยากให้นายเป็นพระเอกมากกว่า นายจะได้มีบทเยอะๆและฉันจะได้เห็นนายทั้งเรื่อง ฉันชอบแบบนั้นมากกว่า.." ผมพูดไปตามที่คิด นิสัยของผมมันก็เป็นแบบนี้หล่ะครับ ชอบพูดตรงไปตรงมา คิดอะไรได้ก็จะพูดออกมาตามที่คิด มันดูอึดอัดนะการที่เก็บสิ่งที่เราคิดมาไว้ในใจน่ะ 

    

 

   "ฉันก็อยู่กับพระเอกทั้งเรื่องนั่นแหละหน่า ฉันไม่ได้เด่นน้อยไปกว่าพระเอกเลยนะ แถมพระเอกก็น่ารักกว่าฉันอีก" 

 

 

   "ไม่จริงหรอก.

.

.

.

.

.

.

.

.

นายน่ะน่ารักที่สุดแล้ว" 

 

     

-STORY CHANBAEK- 















TALK:

                                                                                   ค้างมั๊ยให้ทาย 55555555555555555 #ไม่หรอก 555555555555555555555555555555555555555555 เป็นไงกันมั่งละโอเคมั๊ย เค้าแต่งละภาษาไม่สวยอ่ะบอกเลยแงง แต่ก็เอานะเค้าจะพยายามจนสุดฝีเท้า(?) 555555555555555555  ชอบไม่ชอบอะไรยังไงมีผิดพลาดตรงไหนก็เม้นให้ด้วยน้าา    



    ถ้าจะเม้นในทวิตก็นี่เลยย @beapp_


 










enjoy reading <3 #สตรชานแบค

 


    

G Minor!