คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ::PART 3:: ไร้สาระ
::PART 3:: ไร้ัสาระ 555+ [100%]
“ อะ แฮ่ม !!! ” อะไรกันลุง มาไออะไรแถวนี้ -_-^
ฉันเงยหน้ามองไปทางต้นเสียงที่กำลังเดินตรงมาหาฉันและผู้หญิงทั้งหกอย่างไม่รีบร้อน
ผู้ชายผิวขาวสีน้ำผึ้งผมสีฟ้าสดใสนัยน์ตาสีดำสนิทแววตาเต็มไปด้วยความกวนเบื้องล่าง ใบหน้าเรียบเนียนเปล่งประกายจนแสบตา ริมผีปากสีแดงช้ำธรรมชาติคิ้วเข้ม จมูกโด่งรับกับใบหน้าอย่างสวยงามเหมือนผู้หญิง และที่หน้าอกข้างซ้ายติดป้ายชื่อว่า ‘ทีระ’
“ คนที่จะเข้ามาเป็นหนึ่งในห้อง ‘เอคิง’ ผ่านการยอมรับจากสมาชิกในสิบสองคนซะก่อน ” เขาบอกเสียงเรียบ แล้วยิ้มที่มุมปากและมันก็ทำให้ฉันคันมือคันไม้มาก-*-
“ แล้วไงล่ะ...” ผู้หญิงคนหนึ่งเดินออกจากหน้ากระดานแล้วไปนั่งเท้าคางบนโต๊ะที่ว่างอยู่ด้วยใบหน้าที่ง่วงจัด
เธอคนนั่นมีดวงตาสีฟ้าสดใสแต่แววตาไม่ได้สดใสแม้แต่นิด ปากสีชมพูสวยอ้ากว้างแล้วหาวเสียงดังไม่อายใคร ใบหน้ารูปไข่รับกับทุกอย่างบนใบหน้าเธออย่างลงตัว และจะบอกว่าเธอคนนี้จัดได้ว่าเป็นคนสวยมาก ท่าทางบุคลิกที่เธอแสดงออกมา รับรองเลยว่าเธอต้องแสบไม่เบาและไม่แคร์ใครแน่ๆ อาจารย์โซนฟันธง(ทิ้ง)
“ และถ้าพวกเธอไม่ทำหรือทำไม่ได้ ก็ยื่นใบลาออก...”
“ พวกนายกำลังฝันหรอยะ !” ฉันตัดบทพูดของผู้ชายชื่อเฮล ที่เดินไปยืนข้างนายทีระนั่น
จะให้ลาออกกันง่ายๆได้ยังไง ข้อสอบมันยากนะเว้ย!!
“ จะทำหรือไม่ทำล่ะ ” และผู้ชายชื่อที่แมททิวก็พูดขึ้นอีกด้วยน้ำเสียงท้าทายถ้าฉันฟังไม่ผิดอะนะ แต่...ทำไมมันต้องแย่งกันพูดเนี่ยคนสวยไม่เข้าใจ !
“ ไม่ทำ/ทำค่ะ” ฉันกับผู้หญิงที่พึ่งเดินไปนั่งที่โต๊ะเมื่อกี้ตอบปฏิเสธ แต่ผู้หญิงอีกห้าคนกลับตอบตกลง
ยัยพวกนี้นี่ เดี๋ยวเถอะ !!!
“ นี่มันหน้าสนุกนะ >O< ”
“ โอ้เย้ ^O^” ไอ้...ปัญญาอ่อน -_-+
“ เธอต้องทำแล้วล่ะ สาวสวย :) ” ผู้ชายชื่อทีระพูดขึ้น หึ..ฉันเกลียดพวกแก๊ !!!
“ เหอะ คิดว่าจะมาบังคับฉันได้หรอไง ฉันน่ะ....โอสิตานะยะ!”
“ อะไรนะ โอดโอยหรอ ”
“ โอ๊ยโอ๊ย ของพี่เป้าอะน่ะ เก่าแล้วๆ ” นายหัวแดงพูด = =
“ บู้ๆๆ >.< ” ทั้งห้องพากันขำที่ฉันโพล่งออกไปแบบนั่น !
ถ้าไปถามพวกมากเฟียญี่ปุ่น ใครๆก็รู้จักฉันทั้งนั่นยะ ไอพวกบ้า ๆๆๆ แง้ๆ T^T
“ เสียงไปทางที่ทำมากกว่า เตรียมตัวรับบททดสอบได้เลยจ๊ะสาวน้อย ^O^” ไอผู้ชายที่มีชื่อตรงอกซ้ายว่า แดเนียล พูดขึ้นแล้วสร้างเสียงหัวเราะให้กับห้องอีกครั้งที่หักหน้าฉันและผู้หญิงตาสีฟ้านั่นได้
“ เหอะ...” ผู้หญิงตาสีฟ้าสบถในลำคอแล้วฟุบหน้ากับแขนของหล่อนโดยไม่คิดจะช่วยฉัน
ฉันเข้าใจนะว่าเธอเป็นคนไม่แคร์โลก แต่ช่วยแคร์ฉันหน่อยสิยะTOT
“ ทะ..ทำไมฉันต้องทำด้วยฮะ มีเหตุผลอะไร ” ฉันเถียงเสียงดัง กล้ามาสั่งฉันเรอะ! ขนาดพี่ฉันยังไม่กล้าหือด้วยเลยนะ เดี๋ยวโดนนน !!
-_-+ สีหน้าพวกบ้านั่น
“ กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด T[]T ”
นี่เหรอสวรรค์ที่ฉันรอมาตลอด อุส่าห์ดั้นด้นมาสอบ ห้องนี้มันบ้าชัดๆ ! ฉันจะเอาทุเรียนไปเฉาะหัวไอคนที่บอกว่าห้องเอคิงคือห้องที่เลิศที่สุด
มันใช้สมองส่วนไหนคิดกัน T_T
“เอาล่ะถึงเวลามาทำความรู้จักกันแล้ว ” ฉันเดินไปนั่งข้างผู้หญิงตาสีฟ้านั่น โดยไม่สนใจยัยพวกบ้าที่กรี๊ดกร๊าดเหล่าสมาชิกห้องเอคิงอยู่ ปัญญาอ่อนกับปัญญาอ่อนเจอกันไม่ต้องพูดถึง กรี๊ด! โอโซนอยากตาย
“ ฉัน ทีระ ” หมอนั่นชี้ที่ตัวเองแล้วยิ้ม หมั่นไส้คนหล่อเว้ย ! หมั่นไส้ !!
“ ไม่ได้ถาม ” ฉันเอ่ยขึ้นเสียงดัง จนเจ้าตัวหุบยิ้มแล้วส่งสายตาฟาดฟันมาให้
“ ส่วนฉัน เฮล >O< ” หน้าโหดแต่ทำตัวบ้าๆบวมๆ เหอะ !
“ ฉัน แดเนียลนะเออ” ช่างเป็นคำพูดที่ไม่เข้ากับหน้าตาเสียนี่กะไร ฉันเอือมมือสะกิดผู้หญิงตาสีฟ้าที่หลับอยู่
“ นี่ ๆ เธอชื่ออะไรอะ ^[]^ ” ผู้หญิงคนนั่นเงยหน้าขึ้น
“ ส่วน ฉัน..บลาๆๆ/อ๋อฉันชื่อ ผักหวานน่ะ Zz ” และผักหวานก็หลับต่อ-__-^
“ กรี๊ดดดดดด ! หล่อจังเลยคะ/ขอเบอร์ได้มั้ยวิน ” ยัยห้าคนที่เหลือต่างพากันไปรุมตอมสมาชิกในห้อง
“ ว้าวว *O* น่ารักทั้งนั้นอะ ! ” สมาชิกเคอิงคนหนึ่งพูดขึ้น
“ จะน่ารักยังไง เราก็ไม่ช่วยพวกเธอหรอกนะสาวๆ อิๆ ” นายหัวทองยื่นโทรศัพท์ให้ยัยบ้าคนนึงที่ไปขอเบอร์เขา
“ ไม่เป็นไรค่า สุดหล่ออ >.,< ” ยัยพวกนี้ = =;;
“ โอ๊ย ! เดี๋ยวเราต้องไปนั่งพิมพ์เบอร์แจกสาวๆแล้วล่ะ ” ผู้ชายผมสีเขียวเหมือนขี้วัวพูดแล้วเดินมาทางฉันกับผักหวานที่นั่งดูศึกแมลงวันตอมขี้
“ นี่ ๆ ” นายหัวเขียวสะกิดฉัน (อย่างแรง)
“ อะไรยะ!? ” ฉันสะบัดหน้าไปหานายหัวเขียนอย่างหงุดหงิด
“ ขอเบอร์หน่อยสิ ”
“ หะ หา…” มาขอฉันทำไม
“ เราจะได้ติดต่อเธอไงล่ะ เพื่อพวกเราจะยอมรับเธอเป็นสมาชิกแล้วจะได้บอกไง ” ไอเรื่องนี้ -*-
“ ช่ายยยย ๆ ^O^~ ” และสมาชิกคนอื่น ๆก็เดินมามุงฉันกับผักหวานที่ตอนนี้นอนไม่รู้เรื่อง
“ เหอะ ! ”
“ เอาเบอร์มา ”
“ ไม่มี ”
“ อีเมลอ่ะ -_______-^”
“ เชย ”
“ เฟสล่ะ ? -_______-^^”
“ ไม่ออน ” ดูหน้าพวกนั่นสิ ก๊ากกกกกก ๆ ขำ
“ ทวิต-_______-^^^ ”
“ ไม่เล่น ”
“ พิน -_______-^^^^”
“ โปรหมด ”
“ @#$@$%^@$! ” สมาชิกทั้งสิบสองคนต่างพากันร้องโหยหวนที่ไม่สามารถงัดปากฉันได้
“ บอกมาซะดี ๆ -_-++” อยู่ดี ๆ ไอบ้านั่นก็ตีหน้าโหดทำให้ฉันที่กำลังหัวเราะต้องหุบปาก
“ อะ....อะไร! อะไรก๊าน ”
และในที่สุดพวกมันก็ได้เบอร์ และอีกบลาๆ ของฉันไปฮึ๋ยยย !! ถ้าฉันไม่บ้าจี้ขอสาบานได้เลยว่าไอพวกบ้านี่ไม่ได้เบอร์ฉันแน่นอน ยืนนอน นั่งนอนเลย !
ไอ้พวกไร้สาระ :( (บทนี้ทั้งบทมันไร้สาระเหมือนพวกข้างบนจริงๆ นะเออ 555+)
พักเที่ยง
“ เฮ้ๆ ผักหวานไปกินข้าวกัน ! ” ฉันเข่ยาหัวยัยผักหวานที่หลับมาตั้งแต่เช้าจนถึงเที่ยง
หลังจากสมาชิกทั้งสิบเอ็ดคนได้ข้อมูลของฉันไป พวกนั่นทุกตัวก็หายหัวไปในพริบตา -_-^
“ ฮืออ~ ” ผักหวานเงยหน้าขึ้นมองฉันที่ยืนสวยอยู่-,.-
“ ปะ ! ไปกินข้าวกับฉันน้ะ ”
“ อื้ม ๆ ” และผักหวานก็….
“ ZzZz คร่อกกก Zz ฟี้~ ” ยัยผักหวานมันนอนต่อค่า !
ป้าบบบ !!!
ฉันตบหัวยัยผักหวานเบาๆ แต่คงเจ็บจิ๊ดไปถึงสมองเลยล่ะ พอฉันตีป้าบยัยผักหวานก็ลุกปั๊บ
ตื่นได้สักทีสิน้ะ = =;;
“ ปะ...ไปสิ ”
ฉันกับผักหวานเดินเข้าโรงอาหารที่เต็มไปด้วยผู้ชาย ผู้คนอัดแน่นกันแทบจะไม่มีโต๊ะให้นั่งด้วยซ้ำ ฉันกับผักหวานตัดสินใจว่าจะซื้อข้าวไปนั่งกินที่โต๊ะหินอ่อนใต้ต้นไม้ข้าง สนามบาสที่บัดนี้ ไม่มีคนนั่งเพราะไปอัดกันในโรงอาหารแทน
“ เฮ ! พวกเธอเพิ่งลงมาหรอ? ” นายแดเนียลยกมือผลักหัวฉันหลังจากเอ่ยพูดจบ
ไอหมอนี่ มันวอนซ้าแล้ว
“ ก็เห็นอยู่จะถามเพื่อ และบอกไว้ก่อนเลยนะ อย่ามาเล่นหัวเข้าใจไหม ! ”
“ บ่นอะไรของเธอวะ ” นายแมททิวพูดขึ้นแล้วเดินเอาท่อนแขนไปพาดไหล่ผักหวานที่ยืนหลับอยู่
“ เหอะ! ผักหวานไปกินข้าวกันเถอะ ” ฉันตั้งใจจะลากมือผักหวานแต่ไอบ้าแมททิวตีมือฉันซะงั้น
“ อ่อ นี่เธอ...ชื่อผักหวานหรอเนี่ย ” นายแมททิวหันไปถามผักหวาน ยัยผักหวานก็พยักหน้ารับอย่างง่ายดาย
“ ผักหวานนนน~ ชื่อเพราะนะเนี่ย ” และนายวินก็โผล่มาจากไหนไม่รู้พูดขึ้น
“ แล้วเธอล่ะ ชื่ออะไร ” ถามพรุ่งนี้สิ !
“ โอโซน...โอโซนคนสวยเรียกซะสิ ”
“ คนสวย -*- ” นายคงอยากตายสินะวิน
“ แล้ววันนี้ฉันจะได้กินข้าวม้ายยยย ! ” ฉันตะโกนใส่หน้าไอบ้าทั้งสามคนเสียงดัง ฉันว่าน้ำลายฉันคงไปติดที่หน้าพวกเขาเยอะเลยล่ะ = =;; ขอโทษด้วยน้ะเอฟเฟ็คเยอะไปหน่อย
“ แน่นอน...ว่าเธอไม่ได้กิน! ” ใครที่ไหนมาปากสุนัขแถวนี้เนี่ย
“ อ้าว มาแล้วเหรอวะ^O^ ” ทั้งสามคนหลีกทางให้ผู้มาใหม่ได้เดินมาประจันหน้ากับฉันและมันทำให้ฉันถึงกับหัวใจจะวาย ไม่นะมันต้องไม่ใช่เส้ !!
“ ยัยปลวกหน้าเกียม ! ” อ๊ากกกกกก หมอนั่นเห็นฉันแล้ว แถมเรียกว่าปลวกไม่พอยังมีหน้าเกรียมอีก
เพราะ....คนมาใหม่นั่นคือ ลุงหัวงอกที่หมูกระทะเจ้าเก่าไงคะ T_T
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
ขอแถลงการหน่อยนะเออ
เผื่อบางคนอื่นแล้วงง ว่าจุดประสงค์ของเรื่องคืออะไรในบทนี้
ขอตอบ ณ ที่นี้เลยว่าบทนี้ไม่มีอะไร =_=/โดนถีบ
55555555. อย่าถีบกันนะเออ บ๊ายบายยยย ^O^
ความคิดเห็น