ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : .: 피해자 :. chapter 1
.: 피해자 :.
1
ตุบ...ตุบ...แกร๊ก
เสียงฝีเท้าที่ย่ำอย่างรุนแรงของใครคนหนึ่ง และเสียงลูกบิดประตูที่ดังขึ้น ปลุกชายหนุ่มหน้าเรียบให้ตื่นจากภวังค์
ชายแปลกหน้าคนนั้นค่อยๆเดินมาหยุดตรงหน้าของเขา ใช้นิ้วยาวจับที่ปลายคางของเขาเชิดขึ้น และขยับซ้ายขวาอย่างพิจารณา ขณะที่เจ้าตัวยังคงงุนงงกับทุกสิ่งรอบตัว
อี้ชิง กวาดสายตาไปทั่วอย่างอยากรู้ แม้ไม่ถนัดนักเพราะถูกคนแปลกหน้าจับชายคางเอาไว้ แต่สิ่งที่พบมีเพียง ความมืด ความเงียบ กลิ่นอับชื่น ตัวเขาและชายแปลกหน้า ที่อยู่มุมห้องแคบๆนี้
ร่างบางพยายามขยับข้อมือเพื่อปัดมือของคนตรงหน้าออกจากตนเอง แต่ก็ไม่อาจทำได้ อี้ชิงรู้สึกถึงความปวดร้าวที่ข้อมือและข้อเท้าของเขา และเขาก็ตกใจกับสิ่งที่พบ
ขณะนี้อี้ชิงถูกโซ่หนา ยึดข้อมือ และ ข้อเท้าตรึงไว้กับกำแพง!
ชายหนุ่มร่างสูงตรงหน้ายกยิ้มขึ้นมุมปากเมื่อเห็นร่างบางมีดวงตาที่ตื่นตระหนก และสีหน้าที่ค่อยๆซีดลงเรื่อยๆ
"หึ! กลัวหรอหนุ่มน้อย" เสียงทุ้มต่ำขอร่างสู ถามขึ้น และค่อยๆยื่นหน้าไปใกล้อีกฝ่าย ปลายจมูกแทบจะแตะกัน ทั้งสองใกล้กันจนสามารถฟังเสียงลมหายใจกันและกันได้เลยตอนนี้
"น...นายเป็นใคร แล้วนี่มันอะไรกัน" อี้ชิงตอบเสียงสั่น พยายามหดคอหนี แต่ก็ไม่เป็นผล
"อ่อ ลืมแนะนำตัวเลยผม คริส ครับ" คริสตอบเสียงยียวน พร้อมแสยะยิ้ม เจ้าตัวอาจคิดว่าหล่อ แต่อี้ชิงกลับเห็นว่ามัน สยอง เหลือเกิน
"นายจับฉันมาทำอะไร ถ้าคิดจะเรียกค่าไถ่ล่ะก็ขอบอกว่า ฉันอยู่ตัวคนเดียว ฐานะค่อนข้างจน ไม่มีเงินให้นายหรอก" อี้ชิงปรับเสียงให้ไม่สั่น และปรับสีหน้าให้เรียบเฉยแบบที่เขาชอบทำบ่อยๆ แต่ดวงตาของเขายังฉายแววความ กลัว ออกมาอย่างปิดไม่มิด
"งั้นหรอ.....งั้นนายก็คงหมดประโยชน์แล้วสิ จะทำยังไงกับนายดีน้าาาา" คริสหยิบมีดออกมาจากกระเป๋ากางเกงและค่อยๆไล้มันบนใบหน้าและลำคอขาวของร่างเล็ก ทำให้อี้ชิงตัวสั่น กลืนน้ำลายก็ช่างยากลำบากนัก
"ฉ...ฉันไปทำอะไรให้นาย" น้ำใสๆเริ่มคลอบนเบ้าของอี้ชิง เขาตัดสินใจกัดฟันถามไปอย่างกล้าๆกลัวๆ
เขากลัวว่าถ้าพูดไม่ถูกหูคนตรงหน้า เขาอาจ ไม่มีชีวิตอยู่รอดไปถึงวันพรุ่งนี้ ก็ได้
"ก็ไม่มีอะไรหรอก รู้แค่ว่าตอนนี้นายเป็น เหยื่อ ของผมก็พอนะครับคนสวย"
มีดเล่มบางในมือหนาค่อยๆเลื่อนไปตามตัวของร่างบางที่กำลังสั่นเทาจากความกลัว
"โอ๊ย!!"
หยาดน้ำใสไหลอาบแก้มของร่างบางทันทีที่ปลายมีดคมลากผ่านหน้าท้องและบาดเขาจนเลือดไหลไม่หยุด แข่งกับน้ำตาของเขา
คริสตกใจเล็กน้อยแต่ก็รีบปรับสีหน้าให้เป็นปกติเช่นเดิม
เขาไม่ได้ตั้งใจทำให้คนสวยตรงหน้ามีรอยขีดข่วนเลย แต่เพราะมือที่คงจะหนักไป จึงเผลอกรีดหน้าท้องขาวเนียนของร่างบางค่อนข้างลึกทีเดียว เขานึกโกรธตัวเองเล็กน้อยที่ทำให้คนตรงหน้ามีบาดแผล แต่ก็ไม่ได้แสดงท่าทีอะไรออกมา
ไม่มีเสียงร้อง และ สะอื้นจากคนตรงหน้า มีเพียงสายน้ำใสที่ไหลไม่หยุดกับสีหน้านิ่งเฉย ทำให้ร่างสูงขมวดคิ้วขึ้นเล็กน้อย
ความกลัว ดวงตาที่สั่นคลอน ร่างกายที่สั่นด้วยความกลัว หายไปไหนแล้วล่ะ?
"ฆ่าผมไปซะตอนนี้เลย...จะได้มั๊ย?..."
อี้ชิงกัดปากเพราะความเจ็บปวดบริเวณหน้าท้องและพยายามเอ่ยถามคำถามบางอย่างออกไปออกไป ทำให้คริสยิ้มมุมปากกับความกล้าของอีกคน
เสียงฝีเท้าที่ย่ำอย่างรุนแรงของใครคนหนึ่ง และเสียงลูกบิดประตูที่ดังขึ้น ปลุกชายหนุ่มหน้าเรียบให้ตื่นจากภวังค์
ชายแปลกหน้าคนนั้นค่อยๆเดินมาหยุดตรงหน้าของเขา ใช้นิ้วยาวจับที่ปลายคางของเขาเชิดขึ้น และขยับซ้ายขวาอย่างพิจารณา ขณะที่เจ้าตัวยังคงงุนงงกับทุกสิ่งรอบตัว
อี้ชิง กวาดสายตาไปทั่วอย่างอยากรู้ แม้ไม่ถนัดนักเพราะถูกคนแปลกหน้าจับชายคางเอาไว้ แต่สิ่งที่พบมีเพียง ความมืด ความเงียบ กลิ่นอับชื่น ตัวเขาและชายแปลกหน้า ที่อยู่มุมห้องแคบๆนี้
ร่างบางพยายามขยับข้อมือเพื่อปัดมือของคนตรงหน้าออกจากตนเอง แต่ก็ไม่อาจทำได้ อี้ชิงรู้สึกถึงความปวดร้าวที่ข้อมือและข้อเท้าของเขา และเขาก็ตกใจกับสิ่งที่พบ
ขณะนี้อี้ชิงถูกโซ่หนา ยึดข้อมือ และ ข้อเท้าตรึงไว้กับกำแพง!
ชายหนุ่มร่างสูงตรงหน้ายกยิ้มขึ้นมุมปากเมื่อเห็นร่างบางมีดวงตาที่ตื่นตระหนก และสีหน้าที่ค่อยๆซีดลงเรื่อยๆ
"หึ! กลัวหรอหนุ่มน้อย" เสียงทุ้มต่ำขอร่างสู ถามขึ้น และค่อยๆยื่นหน้าไปใกล้อีกฝ่าย ปลายจมูกแทบจะแตะกัน ทั้งสองใกล้กันจนสามารถฟังเสียงลมหายใจกันและกันได้เลยตอนนี้
"น...นายเป็นใคร แล้วนี่มันอะไรกัน" อี้ชิงตอบเสียงสั่น พยายามหดคอหนี แต่ก็ไม่เป็นผล
"อ่อ ลืมแนะนำตัวเลยผม คริส ครับ" คริสตอบเสียงยียวน พร้อมแสยะยิ้ม เจ้าตัวอาจคิดว่าหล่อ แต่อี้ชิงกลับเห็นว่ามัน สยอง เหลือเกิน
"นายจับฉันมาทำอะไร ถ้าคิดจะเรียกค่าไถ่ล่ะก็ขอบอกว่า ฉันอยู่ตัวคนเดียว ฐานะค่อนข้างจน ไม่มีเงินให้นายหรอก" อี้ชิงปรับเสียงให้ไม่สั่น และปรับสีหน้าให้เรียบเฉยแบบที่เขาชอบทำบ่อยๆ แต่ดวงตาของเขายังฉายแววความ กลัว ออกมาอย่างปิดไม่มิด
"งั้นหรอ.....งั้นนายก็คงหมดประโยชน์แล้วสิ จะทำยังไงกับนายดีน้าาาา" คริสหยิบมีดออกมาจากกระเป๋ากางเกงและค่อยๆไล้มันบนใบหน้าและลำคอขาวของร่างเล็ก ทำให้อี้ชิงตัวสั่น กลืนน้ำลายก็ช่างยากลำบากนัก
"ฉ...ฉันไปทำอะไรให้นาย" น้ำใสๆเริ่มคลอบนเบ้าของอี้ชิง เขาตัดสินใจกัดฟันถามไปอย่างกล้าๆกลัวๆ
เขากลัวว่าถ้าพูดไม่ถูกหูคนตรงหน้า เขาอาจ ไม่มีชีวิตอยู่รอดไปถึงวันพรุ่งนี้ ก็ได้
"ก็ไม่มีอะไรหรอก รู้แค่ว่าตอนนี้นายเป็น เหยื่อ ของผมก็พอนะครับคนสวย"
มีดเล่มบางในมือหนาค่อยๆเลื่อนไปตามตัวของร่างบางที่กำลังสั่นเทาจากความกลัว
"โอ๊ย!!"
หยาดน้ำใสไหลอาบแก้มของร่างบางทันทีที่ปลายมีดคมลากผ่านหน้าท้องและบาดเขาจนเลือดไหลไม่หยุด แข่งกับน้ำตาของเขา
คริสตกใจเล็กน้อยแต่ก็รีบปรับสีหน้าให้เป็นปกติเช่นเดิม
เขาไม่ได้ตั้งใจทำให้คนสวยตรงหน้ามีรอยขีดข่วนเลย แต่เพราะมือที่คงจะหนักไป จึงเผลอกรีดหน้าท้องขาวเนียนของร่างบางค่อนข้างลึกทีเดียว เขานึกโกรธตัวเองเล็กน้อยที่ทำให้คนตรงหน้ามีบาดแผล แต่ก็ไม่ได้แสดงท่าทีอะไรออกมา
ไม่มีเสียงร้อง และ สะอื้นจากคนตรงหน้า มีเพียงสายน้ำใสที่ไหลไม่หยุดกับสีหน้านิ่งเฉย ทำให้ร่างสูงขมวดคิ้วขึ้นเล็กน้อย
ความกลัว ดวงตาที่สั่นคลอน ร่างกายที่สั่นด้วยความกลัว หายไปไหนแล้วล่ะ?
"ฆ่าผมไปซะตอนนี้เลย...จะได้มั๊ย?..."
อี้ชิงกัดปากเพราะความเจ็บปวดบริเวณหน้าท้องและพยายามเอ่ยถามคำถามบางอย่างออกไปออกไป ทำให้คริสยิ้มมุมปากกับความกล้าของอีกคน
"ไม่ได้หรอกครับ ทำอย่างนั้นก็หมดสนุกกันพอดีสิ หึ!"
คำตอบที่คริสตอบออกมา แม้อี้ชิงจะคาดคำตอบไว้แล้ว แต่ก็ยังรู้สึกขัดใจอยู่ไม่น้อย ก็เขาไม่อยากทรมานต่อไปแล้วนี่.......
'ทำไมไม่ฆ่าฉันไปซะล่ะ นี่นายต้องการอะไรจากฉันกันแน่? คริส....'
ตืดดด.......ตืดดดดดด
เสียงโทรศัพท์ที่สั่นเป็นเจ้าเข้าอยู่บนโต๊ะข้างตัวทำให้ร่างสูงละสายตาจากอี้ชิงและเดินไปรับโทรศัพท์ทันทีโดยมีสายตาของร่างบางคอยมองตามอยู่
"ครับ เรียบร้อยแล้วครับ"
.
.
.
"ถูกตัวแน่ครับ"
.
.
.
"เดี๋ยวผมจะรีบไปครับ ครับ"
ร่างสูงของคริสเก็บโทรศัพท์เข้ากระเป๋าเสื้อ ก่อนจะหันมามองอี้ชิงเล็กน้อย และเดินออกจากห้องไปโดยไม่พูดอะไร
ทิ้งให้ร่างบางที่โดนตรึงกับกำแพงไว้ในท่ายืน ให้อยู่ลำพังกับความเงียบ ความชื้น ความมืด กลิ่นอับของห้อง และ กลิ่นคาวของเลือด ที่ไม่มีท่าว่าจะหยุดไหล....
.............................................................................................................................
-TALK-
ด้นสดๆ เลยนะเนี่ย 5555555
มันหน่วงไปมั๊ย? -0-
พี่คริสทิ้งม๊าเลย์ยืนจมกองเลือดอ่ะ ! T^T
ม๊าจะเป็นไรมั๊ยเนี่ยยย?
ติดตามต่อไปเรื่อยๆนะค้าาาาาา
เม้น โหวต ให้กำลังใจกันด้วยน้าาา ♥
'ทำไมไม่ฆ่าฉันไปซะล่ะ นี่นายต้องการอะไรจากฉันกันแน่? คริส....'
ตืดดด.......ตืดดดดดด
เสียงโทรศัพท์ที่สั่นเป็นเจ้าเข้าอยู่บนโต๊ะข้างตัวทำให้ร่างสูงละสายตาจากอี้ชิงและเดินไปรับโทรศัพท์ทันทีโดยมีสายตาของร่างบางคอยมองตามอยู่
"ครับ เรียบร้อยแล้วครับ"
.
.
.
"ถูกตัวแน่ครับ"
.
.
.
"เดี๋ยวผมจะรีบไปครับ ครับ"
ร่างสูงของคริสเก็บโทรศัพท์เข้ากระเป๋าเสื้อ ก่อนจะหันมามองอี้ชิงเล็กน้อย และเดินออกจากห้องไปโดยไม่พูดอะไร
ทิ้งให้ร่างบางที่โดนตรึงกับกำแพงไว้ในท่ายืน ให้อยู่ลำพังกับความเงียบ ความชื้น ความมืด กลิ่นอับของห้อง และ กลิ่นคาวของเลือด ที่ไม่มีท่าว่าจะหยุดไหล....
.............................................................................................................................
-TALK-
ด้นสดๆ เลยนะเนี่ย 5555555
มันหน่วงไปมั๊ย? -0-
พี่คริสทิ้งม๊าเลย์ยืนจมกองเลือดอ่ะ ! T^T
ม๊าจะเป็นไรมั๊ยเนี่ยยย?
ติดตามต่อไปเรื่อยๆนะค้าาาาาา
เม้น โหวต ให้กำลังใจกันด้วยน้าาา ♥
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น