Fic Ouran: ++ I'm a Princess ฉันคือเจ้าหญิงนะ!!!++

ลำดับตอนที่ #8 : Vol.3 กำเนิดรองผู้จัดการหญิง [100%]

 

ยังไม่ทันเอ่ยชื่อออกมาหนุ่มน้อยหน้าหวานก็ถูกเด็กสาวร่างเล็กดึงเข้าไปสู่อ้อมกอดของเธอ ร่างเล็ก ลูบเรือนผมของฮารุฮิเบาๆ อย่างทะนุถนอม (ไม่ต้องห่วงไม่ใช้เลสเบี้ยน - -;)

 

“ผมของเธอ....ไปทำอะไรมา...”โชโกะใช้นิ้วชี้แตะที่ปลายคางของฮารุฮิเบาๆ

 

“อ๋อ...นี่น่ะหรอ เด็กแถวบ้านเอาหมากฝรั่งมาติดผม มันแกะยากฉันก็เลยตัดทิ้ง...”ฮารุฮิลูบปลายผมของเธอเบาๆ

 

“ไอเด็กคนนั้นมันเป็นใครฉันจะจัดการสั่งยิงเป้าซะ.....อ่ะ!เกือบลืมต้องจัดการธุระให้เสร็จก่อน”

 

เด็กสาวร่างเล็กใช้พัดลายดอกซากุระปิดหน้าพลางเหลือบตาไปมองหนุ่มๆและนับจำนวนคนดู

 

“จากข้อมูลน่าจะมีหกคนนี่ถ้าไม่นับฮารุฮิแล้ว....หายไปไหนอีกหนึ่งคนล่ะ....”

 

ทุกคนเพ่งสายตามองไปที่โชโกะ ด้วยท่าทีหน่ายๆ

 

“ลืมไปแล้วหรอ....ว่าเธอกำลังเหยียบเขาอยู่น่ะ - -;”คาโอรุแฝดชายที่ยืนอยู่ด้านซ้าย พูดขึ้น นิ้วชี้ไปที่ร่างสูงที่นอนน้ำตาไหลพรากอยู่

 

“อ๋อ!ลืมไป”โชโกะยกเท้าของเธอขึ้น ก่อนที่จะใช้เท้า เตะร่างสูงให้กลิ้งไปหา พวกโฮสต์ทั้ง 5 คน (ฮารุฮิถูกโชโกะกอดอยู่ )

 

“แง....แง เค้าโดนเตะอ่ะT-T” เสียงร้องไห้ของคิงแห่ง Host clubขึ้นก็มีเสียงปลอบโยนตามๆมา โชโกะมองพวกเขา โดยยังมีพัดผิดใบหน้าอยู่แล้วพูดว่า

 

“หึ..ไม่เอาถ่านกว่าที่เขาบอกอีกนะเนี่ย....”เด็กสาวพูดด้วยเสียงเหยียดๆ

 

“ไม่ทราบว่า คุณผู้หญิง รู้เรื่องของพวกเราได้ยังไงเหรอครับ”หนุ่มแว่นมาดขรึมพูดขึ้นพลางใช้มือ กระดกแว่นตาของเขาขึ้นเบาๆ ด้วยตาคม เพ่งมองไปที่ร่างบางอย่างขึงขัง

 

“หึ...ข้อมูลดีๆนี่น่ะเหรอ ฉันได้มาจากซึกะคลับ แห่งโรงเรียนสตรีโรเบเลีย” เด็กสาวพูดพลาหัวเราะออกมาเบาๆ

 

“นี่พวกเรา....จะซวยซ้ำซวยซ้อนเพราะเจ้าพวกซึกะคลับไปจนถึงเมื่อไหร่T-T”ทามากิพูดด้วยเสียงสั่นเครือ ก่อนจะสิ้นสติลงไปในที่สุดท่ามกลางชาวโฮสต์คลับที่คอยปฐมพยาบาลกันอย่างเป็นห่วง

 

“นายท่าน!!!”สองพี่น้องฮิตาจิอิงตะโกนเสียงดัง ก่อนจะถลึงตามองโชโกะด้วยความโกรธ

 

“ทามะจัง~!!!”หนุ่มน้อยหน้าหวาน หยุดกินเค้กทันที ก่อนจะวิ่งตรงรี่มาหาร่างสูงที่นอนไร้สติอยู่

 

“หึ!ถ้ามีผู้นำอ่อนแอขนาดนี้คงจะคุยกันง่ายขึ้นนะ”โชโกะยิ้มเหยียดๆ

 

“คุยกัน...คุยกันเรื่องอะไร”เด็กหนุ่มน้อย อุ้มกระต่าย (แบล๊คฮันนี่ ) พูดขึ้น ก่อนที่จะมองโชโกะด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง ถ้าโชโกะเป็นผู้ชายล่ะก็ ป่านนี้เค้าตั๊นหน้ายับไปแล้วบังอาจมาทำทามะจังที่น่ารักของพวกเขาก่อนนิ แต่อีกฝ่ายเป็นผู้หญิงทุกคนก็คงทำอะไรไม่ได้นอกจาก อดทน

 

เด็กสาวใช้พัดชี้หน้าชาวโฮสต์คลับ แล้วจึงประกาศว่า

 

“ฉันจะพาฮารุฮิออกจากชมรมโฮสต์คลับแห่งนี้!!!”โชโกะพูดด้วยเสียงขึงขัง เธอกระชับวงแขนที่กอดฮารุฮิอยู่ให้แน่นยิ่งขึ้น

 

“หึ...แล้วเธอจะช่วยยังไงหละ...^ ^”ฮิคารุคลี่ยิ้มออก

 

“ฮารุฮิน่ะติดหนี้ชมรมเราอยู่ตั้ง 8 ล้านเยน”คาโอรุคลี่ยิ้มออก

 

“แน่นอนว่าฮารุฮิต้องอยู่ใช้หนี้เราจนกว่าจะจบการศึกษา!!!” สองพี่น้องฮิตาจิอิงพูดพร้อมกัน ด้วยใบหน้ายิ้มๆเสียงของฝาแฝดดูมั่นใจว่าฮารุฮิของพวกตน จะปลอดภัยและไม่จากพวกเขาไปแน่ๆ

 

“ไม่ต้องเป็นห่วง ฉันจะจ่ายหนี้ให้ฮารุฮิทั้งหมดเอง บวกดอกเบี้ยด้วยเลยยังได้....
^ ^”  โชโกะยิ้มมุมปาก

 

“ฮะ!!ฮารุฮิจะออกจากชมรมงั้นหรอ!!”ทามากิกระเด้งตัวลุกขึ้นจากพื้นทันที ใบหน้าของเขาดูขึงขังและจริงจังกว่าที่ผ่านๆมาน้ำตาคลอบเบ้านัยน์ตาสีม่วงสวย

 

“อย่าเอาฮารุฮิอย่าเอาฮารุฮิไปนะ”แต่คนบ้าก็ยังบ้า อยู่วันยังค่ำ ทามากิ ลงไปนอนดิ้นบนพื้นไปมา ก่อนจะพูดด้วยเสียงสั่นเครือปนกับเสียงร้องไห้ ไม่นานซักพักก็สลบไปเป็นครั้งที่ 2

 

“อ้าว~นายท่านเป็นลมไปอีกแล้ว..”คาโอรุนั่งยองๆก่อนจะจิ้มหัวของทามากิเบาๆ

 

“เฮ้อ~พึ่งไม่ได้เล้ย~”ฮิคารุถอนหายใจเบาๆ ก่อนส่ายหน้าเบาๆอย่างหนักใจ

 

สิ่งที่เด็กสาวเห็นทำให้เธอถอนหายใจเฮือกใหญ่ และพูดว่า

 

“นอกจากจะเป็นสามัญชนแล้วยังเป็นสามัญชนคนอ่อนแออีกตังหากชมรมนี่มีแต่คนงี่เง่าทั้งนั้นเลย..”

 

“ดูท่า....คุณผู้หญิงคงต้องการที่จะให้ฮารุฮิออกจากชมรมสินะครับ”หนุ่มแว่นละสายตาจากบอร์ดที่เขาถือไว้ข้างกายเสมอก่อนจะมองโชโกะที่กอดฮารุฮิไว้อยู่ด้วยสีหน้าเรียบเฉยเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

 

“ใช่...” น้ำเสียงของโชโกะเย็นชาดุจดั่งน้ำแข็ง แต่นั่นไม่ทำให้หนุ่มแว่นร่างสูงผู้ยิงคำถามสะทกสะท้านแม้แต่น้อย

"อืม..แต่ผมว่าคุณ..ก็คงไม่อยากจะเป็นศัตรูกับตระกูลโอโทริหรอก..ใช่มั้ยครับ ( เพราะฮารุฮิป๊อบปูล่ามาก ถ้าขืนออกจากชมรมไปก็คงจะเสียกำไรไปเยอะเหมือนกัน )

"หึ...นายก็คงไม่อยากเหยียบเท้า คนตระกูลโทโมโยะเหมือนกันใช่มั้ย.." เด็กสาวหัวเราะเบาๆ มือซ้ายใช้พัดปิดหน้า

เมื่อคำพูดประโยคนั้นหลุดออกมาจากปากของโชโกะเด็กหนุ่มฮานิโนะสึกะและโมริโนะสึกะถึงกับสะดุ้งเฮือกฮันนี่กระตุกแขนเสื้อของเคียวยะเบาๆ

"นี่..เคียวจัง..ผู้หญิงคนนั้นบอกว่าเป็นคนของตระกูลโทโมโยะ...เค้าว่าเคียวจังอย่าไปมีเรื่องกับเขาจะดีกว่าน้า~" ฮันนี่พูดด้วยน้ำเสียงสั่นๆ 

"ถ้ารุ่นพี่พูดแบบนั้นล่ะก็นะ.."เคียวยะละสายตาจากโชโกะแล้วหัีนหลังกลับเดินไปยังโต๊ะตัวประจำ 

"ถ้ารุ่นพี่เคียวยะไม่ช่วย!!ฮารุฮิก็ต้องออกจากชมรมนะ!!"แฝดผู้เป็นน้องพูดขึ้น

" แถมนายท่านกำลังจะตายอยู่แล้วด้วย"ฮิคารุใช้ไม้เขี่ยทามากิที่นอนสลบเหมือดอยู่เบาๆ

แต่ทว่าคำพูดของแฝดทั้งสอง ไม่ได้ทำให้เคียวยะรู้สึกอะไรแม้แต่น้อยหนุ่มแว่นยังคงนั่ง เขียนๆ จดๆ อะไรบางอย่างอยู่บนโต๊ะ โดยมองแฝดจอมป่วนด้วยหางตาเล็กน้อย

"ถ้าไม่มีใครคัดค้าน ฉันก็จะขอพาฮารุฮิจังออกจากชมรมนี้ทันที เพราะจากที่ฉันเห็นฮารุฮิจังอยู่ในชมรมนี้ดูไม่มีความสุขเลย"โชโกะพูดก่อนจะดึงฮารุฮิตามไปด้วย

"เดี๋ยวก่อนสิโชโกะ" ฮารุฮิสะบัดข้อมือออกเบาๆและพูดตต่อว่า

"ถึงชมรมนี้จะมีคนที่ดูไม่ปกติทำให้รู้สึกกลัวตอนแรกแต่ก็ไม่ใช่ว่าผมจะไม่มีความสุขถ้าอยู่ชมรมนี้.."

ฮิคารุและคาโอรุสะดุ้งเฮือกทันทีเมื่อได้ยินคำพูดของฮารุฮิ

"ไอที่ว่าคนที่ดูไม่ปกติเนี่ย"แฝดพี่พูด

"คงจะไม่ใช่พวกเราสองคนหรอกนะ" แฝดน้องพูด

"คงจะเป็นนายท่านมากกว่าล่ะมั้ง" ทั้งสองพูด

"แต่มันก็สนุกดีนะฮะ"ฮารุฮิหันไปมอง ชายหนุ่ม ทั้ง 6 ด้วยใบหน้ายิ้มๆฮารุฮิจับมือทั้งสองของโชโกะ

"ขอบคุณนะที่อยากจะช่วยจ่ายหนี้ให้ผมแต่ว่า...ผมขออยู่ทำงานชดใช้หนีด้วยตัวเองดีกว่า..."ฮารุฮิเงยหน้าขึ้นมองโชโกะและคลี่ยิ้มให้เด็กสาว

"ฮารุฮิจัง..."โชโกะมองฮารุฮิด้วยสายตาซึ้งๆ 

" โอ้~ฉันซึงใจจริงๆเลย T-T" แฝดทั้งสองพูดพร้อมกัน มือเช็ดน้ำตาที่ปริ่ม

หลังจากที่ฮารุฮิพูดจบทามากิก็ฟืนคือชีพ

"อ๋อ...ยังงี้เองหรอครับคุณหนูก็คงเป็นห่วงฮารุฮิมากสินะครับ"ทามากิยันตัวช้าๆก่อนจะลุกขึ้นไปนั่งยัง เก้าอี้สุดหรู ทามากินั่งเอามือเท้าคางแลวเปรยตามองโชโกะโดยยังคงรักษามาดผู้ดีเอาไว้

"ใช่.."โชโกะมองทามากิด้วยสายตาเรียบนิ่ง

"ถ้าอย่างนั้นล่ะก็จะลองสังเกตความเป็นอยู่ของฮารุฮิในชมรมนี้เอามั้ยครับแล้วคุณหนูก็จะรู้เอง ว่าเรา ชาวโฮสต์คลับดูแลฮารุฮิเป็นอย่างดี เหมือนไข่ในหิน เอ..ไม่สิ... เพชรในหินจะดีกว่า"ทามากิยิ้มให้โชโกะ

"งั้นฉันก็ขอลองสังเกต แบบใกล้ชิดนะงั้นฉันขอสมัครเปนผู้จัดกา...เอ๊ะ! เดี๋ยวในชมรมนี้มีผู้จัดการหญิงแล้ว...อืม งั้น"โชโกะคลี่พัดออกเบาๆพร้อมกับใช้พัดโบกลมเบาๆ 

"ฉันขอสมัครเป็นรองผู้จัดการหญิงก็แล้วกัน..."โชโกะพูดด้วยสายตาแน่วแน่

"ได้เลยครับผมขอตกลงและ คนในชมรมก็ไม่โต้แย้ง"ทามากิพูด พร้อมกับมองไปยังชาวโฮสต์คลับ ที่จ้องทามากิตาเขม็ง

'ใครบอกว่าฉันจะรับยัยนี่ฟะ!!' สายตาของพี่น้องฮิตาจิอิง

'ทามะจังอย่าตัดสินคนเดียวซี่~' สายตาของฮันนี่

'.......' สายตาของโมริไม่สามารถอ่านออกได้

'แกอยากตายรึไงทามากิ!!' สายตาของราชาเงาผู้โหดร้าย

ทามากิถึงกับหน้าซีดตัวสั่นทันที เมื่อชาวโฮสต์คลับหันมามองเขา ด้วยสายตาน่าสะพรึงกลัวทามากิจึงส่งสายตายลูกหมาน้อยกลับไปอ้อนวอนชาวโฮสต์คลับ


'งี้ด~งี้ด~ น้าเค้าขอร้องนะตัวเอง' สายตาของทามากิ 

สายตาลูกหมาน้อยของทามากิ ทำใหทุกคนในชมรมใจอ่อน

"ฉันโทโมโยะ โชโกะฮิเมะของฝากตัวที่โอรังโฮสต์คลับแห่งนี้ด้วยค่ะ" เด็กสาว เสียบพัดไว้ที่โอบิของชุดกิโมโน ก่อนจะโค้งเล็กน้อยอย่างสวยงาม ไร้ที่ติ

pearl eus

*@N R!$*