คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : -Vol.1//การกลับมา+ไม่มีคำว่าให้อภัย//-
หลังจากที่พลพรรค ชาวโคโนฮะ และซึนะ อีก 1 คน เดินทางกลับมาจาก คิริงาคุเระ ทุกคนก็แยกย้ายกันกลับที่พักอาศัยของตน....
ชายหนุ่มเรือนผมสีขาว ผู้มีมีหน้ากากคอยบดบังหน้าตาที่ยังเป็นปริศนา เกาฟัวของตนแกรกๆ และลำพึงในใจว่า
//วันนี้วันที่ 14 กันยายนสินะ.......เฮ้อ พรุ่งนี้ก็จะวันเกิดเราแท้ๆ ไม่มีใครรู้เลยรึไง....- -// คาคาชิถอนหายใจ แล้วก้าวเท้าเดิน ไปทางถนนที่ทอดไปสู่ ที่พักของตน
"แม้กระทั่งเจ้านารูโตะ มันยังไม่รู้วันเกิดของเราเลย- -.....เหอะๆ...ก็ตอนเจอกันครั้งแรกเราไม่ได้บอกมันนี่หว่า - -"
โครม!!!
คาคาชิที่เดินมาอย่างช้าๆ โดนหญิงสาวร่างบางผู้หนึ่งชนซะเต็มแรง คาคาชิไม่ไดรับบาดแผลอะไรแม้แต่น้อย เค้ายังคงยืนอยู่ในท่าเดิม แต่หญิงสาวที่เดินชนกับเข้านั้น ล้มลงไปนอนกองอยู่ที่พื้นเสียแล้ว....
"โอย~เจ็บ~ ชอโทษค่ะ...เผอิญฉันกำลังรีบน่ะคะ เลยลืมมองทาง ขอโทษนะคะ" ญิงสาวผมสีน้ำตาล ลูบสะโพกของเธอที่กระทบกับ พื้นดินอย่างแรง เธอโอดครวญออกมาเบาๆ
"ไม่เป็นไร...."คาคาชิพูดด้วยเสียงเรียบเฉย เค้าเอื้อมมือจ่อหน้าหญิงสาวที่เดินชนเค้า หวังที่จะช่วยเหลือเธอ
"ขอบคุณค่ะ.....ว่าแต่คุณ....." หญิงสาวไม่ได้มองหน้าชายหนุ่มที่ช่วยเหลือเธอ เธอเอาแต่ปัดเสื้อผ้าอาภรณ์ของเธอ ที่เต็มไปด้วยดิน และฝุ่นเกาะอยู่
"คาคาชิ...ฮาตาเกะคาคาชิ.....เรียกคาคาชิก็ได้....." คาคาชิมองหญิงสาวที่มัวแต่ปัดเสื้อผ้าของเธออย่างทุลักทุเล
"ฮะ!!!!คาคาชิงั้นหรอ O_o"หญิงสาวผมสีน้ำตาลสลวย เงยหน้าขึ้นมองชายหนุ่มทันที เมื่ชายหนุ่มพูดชื่อของตน
"ใครน่ะ.....ทำไมถึงรู้จักชื่อฉันล่ะ - -"คาคาชิเกาหัวแกรกๆ และเพ่งมองหน้าตาของหญิงสาว
"ลืมกันได้ไงเนี่ย!!!ฉันไง ริน!!!เพื่อนรวมทีมมินาโตะของนายไง!!!! - -*" รินหยิกแก้มของคาคาชิ แล้วบิดแรงๆอย่างหมันไส้
"โอ๊ย!!!เบาๆซี่.....นี่รินจริงๆหรอ...จำไม่ได้เลยแฮะ - - " คาคาชิลูบแก้มของตนที่ถูกรินหยิกป้อยๆ
"ฮิฮิฮิฮิ ฉันสวยขึ้นจนจำไม่ได้ล่ะซี่ ^^" รินเชิดอกอย่าภูมิใจ
"ขี้เหร่จนจำไม่ได้ต่างหาก....เธอนี่ยิ่งโตยิ่งขี้เหร่นะ...ตอนเด็กๆก็ขี้เหรได้ที่อยู่แล้วเชียว - -"
"จ้า.....จะพูดอะไรก็เชิญเถอะ - -" รินส่ายหน้าอย่างหนักใจ
"แล้วนี่...เธอกลับมาโคโนฮะทำไมเนี่ย...เธอน่ะเร่ร่อนไปทั่วไมใช่หรอ - -"
"ก็วันนี้วันเกิดนายไงฉันก็เลยมาอวยพรวันเกิด ^^" รินยิ้มแป้ พร้อมกับตบไหล่คาคาชิเบาๆ
"ที่จริงไม่มีที่พักเลยจะมาขออยู่ด้วยก็บอกมาเถอะ - -" คาคาชิปัดมือของรินออกเบาๆ
"เออน่า...มันก็ทั้ง2อย่างแหละน่า - -*" รินทำหนร้าบึ้งตึง
"บ้านฉันไม่ตอนรับเธออยากไปไหนก็ไป - -" คาคาชิโบกหมูไล่ริน เหมือนเธอเป็น หมูเป็นหมา
"น้าคาคาชิ...เค้าไม่มีที่ไปจริงๆแล้ว *-*"รินทำตาเป็นประกาย แล้วเกาะแขนของคาคาชิเหนียวเหม์อนตังเม
"ไม่...ฉันไม่อยากเอาราคีเข้าบ้าน....- -"คาคาชิสะบัดแขนเพ่อให้หลุดพ้นจากริน
"น้าๆๆๆๆๆ เค้าไม่มีที่จะไปไหนแล้ว...มีแต่คาคาชิคุงสุดหล่อเนี่ยแหละ *-*"รินนั่งพับเพียบกับพื้นแล้ว เอาหน้าถูไถไปมากับขาของคาคาชิ
"หยุดทำอย่างนี้ได้มัน...เดี๋ยวราคีติด - -" คาคาชิทำหน้าแหยงๆ
"ไม่หยุดจนกว่าฉันจะได้ที่พัก - -" รินไม่สนใจคำพูดของคาคาชิเธอยังคงเอาหนาขาวๆของเธอถูไปมาบนขาของคาคาชิ
"นี่....ที่พักเนี่ยที่ไหนก็ได้ใช่มั้ยแม้จะไม่ใช่บ้านของชั้น - -"
"อาฮะ...ขอแค่เป็นที่สงบๆ ไม่มีใครมากวนใจ และมีน้ำพอ แค่นี้แหละ - -"รินเงยหน้ามองคาคาชิ
"งั้นก็มีอยู่ที่นึงล่ะนะ - -"
"ที่ไหนๆ!!!พาไปเร็วๆเดี๋ยวนี้เลยยยย^0^" รินปล่อยขาของคาคาชิ แล้วติดสะปริงกระโดขึ้นพลางลุกขึ้นเต้นไปมา
"เลิกเต้นแร้งเต้นกา แล้วตามฉันมา - -" คาคาชิเดินล้วงกระเป๋านำริน
"รับทราบครับผม - -> " รินทำท่าตะเบะ ก่อนที่จะสะพายกระเป๋าใบหญ่เดินตามคาคาชิต้อยๆ
ณ สนามฝึกฝน (ไม่ว่าจะฟิคไหน ก็ที่นี่หมดเลย - -) -------------------------------------------------------------------------------------------------
"ที่นี่แหละ - -" คาคาชิหยุดเดินและ กลับหลังหันมองหญิงสาวที่เดินตามเค้ามา อย่างหน่ายๆ
"วะ...ว้าวว!!!!สนามฝึกฝนหรอ สมัยตอนทีมเราฉันไม่ค่อยอยากจะเหยียบมันเท่าไหร่อ่ะนะ...แต่ตอนนี้มันน่าอยู่เป็นบ้าเล้ยยย><!!!!" รินกระโดดโลดเต้นไปรอบๆสนามฝึกฝน ก่อนที่จะทิ้งตัวลงนอนบนพท้นหญิอย่างรวดเร็ว
"เอ้า....ไหนลองเล่าการผจญภัยอันแสนงี่ง่าของเธอให้ฉันฟังหนอยซิเป็นค่าตอบแทน ที่ทำให้เธอได้ที่ซุกหัวนอน - -" คาคาชิทิ้งต วลงนอนบนพื้นหญ้านิ่มๆ ข้างๆริน
"ก็ตอนแรกฉันก็ไป คิริงาคุเระก็ไปเจอเด็กผู้ชายเห็นชื่อว่า...มิเทสึอะไรเนี่ยแหละ เห็นน่ตาน่ารักดี ก็เลยชวนคุยเล่นๆ แล้วจู่ๆก็มีเด็กผู้หญิงคนนึงวิ่งมาแล้วก็ตะโกนโหวกเหวว่า ฉันตั้งใจจะล่อลวงลูกชายของมิสึคาเงะ เลยหนีออกมาก็เกือบจะโดนเจ้าซาบุสะฆ่า.......พอไปอิวะงาคุเระก็ถูกไล่ล่าตามค่าหัวเนื่องจากไปเหยียบหัวทสึจิคาเงะที่นอนเล่นอยู่ที่สวน........ พอไปคุโมะงาคะเระก็ถูกเค้าใจผิดว่า คิดจะขโมยชุดชั้นในของภรรเมียไรคาเงะมาใส่...พอไปซึนะงาคุเระก็ถูกพวก โจนินจูนินขับไล่หาว่าเป็นพวกไร้สกุลรุนชาติ.....พอไปโอโตะก็เกือบโดนไอโอโรจิมารุจับไปชำแหละเป็นคอเล็กชั่นต่างหน้าของมัน....พอไม่มีที่ไปก็เลยกัลบมาเนี่ยแหละ - -" รินพูดสาดกระสุนเป็นชุด
"นี่เธอเจอกับเรื่องแย่ๆขนาดนี้เลยหรอ o_o"คาคาชิถลึงตาด้วยความอึ้ง
"เหอะ...ไม่จริงอ่ะพูดเล่น - -"
"..ตอนแรกสงสารกะใจให้ไปนอนเดดว้ย..ตอนนี้คิดง่าคงไม่ต้อแล้วล่ะนะ - -" คาคาชิยันตัวลุกขึ้น
"ง่า~อะไรอ่ะ เค้าพูดเล่นๆแค่นี้เองอ่ะ....ขอไปนอนด้วยคนเด่ T-T"รินทำปากเบะ
"ไม่มีคำว่าใหอภัยสำหรับคนโกหก - -" คาคาชิพูดทิ้งท้ายก่อนที่จะ......
ป๊องส์!!
ร่างของเค้าหายไปอย่างไร้ร้องรอยทิ้งให้หญิงสาวยนเอ๋ออยู่คนเดียว
"ไรฟะ...แค่นี้งอนไม่น่ารักเลย...." รินปาดเหงือที่อยู่บนหน้าผากของเธอ
"โห่ย~ร้อนจริงๆ..ไปอาบน้ำดีกว่า - -" รินคว้าผ้าเช็ดตัวก่อนจะเดินไปริมแม่น้ำที่อยู่ใกล้ๆ
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
จบ-ซะ-ที-ช่าง-เป็น-1-ตอน-อัน-ยาว-นานนนนนนน
เฮ้อๆๆๆ
ขอบคุณนะค้าบที่อ่าน
อย่าลืมติดตามต่อไปนะ
มอเม้นด้วยขอบคุณค่ะ ^^
ความคิดเห็น