คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : สถานีเติมรัก1
ณ สถานีรถไฟแห่งหนึ่งในกรุงเทพฯ หวาน!!! เร็วๆสิแกเดี๋ยวก็ไปขึ้นรถไฟไม่ทันหรอก
"เดินทางโดยสวัสดิภาพนะเพื่อน" เสียงของเพื่อนฉัน (บี) พูดด้วยความเป็นห่วงฉันจึงโบกมือลา และขึ้นรถไฟตอนนี้ฉันกำลังจะกลับบ้านเกิดซึ่งอยู่ที่จังหวัด ตรัง บ้านฉันทำธุระกิจเป็น รีสอร์ท มี ประมาณ 20ห้องนอน ตอนนี้ฉันจะกลับไปช่วยงาน พ่อกับแม่และตอนนี้ฉันยังโสด เอ๋! เดี๋ยวก่อน! ฉันไม่ได้โสดนิ เมื่อ1ปีก่อน ฉันมีแฟนชื่อ น้ำ เราเจอกันที่สถานีรถไฟ
ซึ่งมันบังเอิญกันมากตอนนั้นฉันก็กำลังจะกลับบ้านเกิด(จ.ตรัง) ทันใดนั้นฉันก็เหลือบไปเห็นคนๆนึงนั่งเยื้องจากฉันซึ่งดูมีภูมิฐานทั้งการแต่งกายแล้วก็หน้าตา มีแววตาสีน้ำตาล จมูกโด่งเป็นแท่งตรงสวย ริมฝีปากบางอมชมพูนิดๆ แต่ทำไมต้องมานั่งรถไฟด้วยล่ะ? และคนที่นั่งคู่กับเขาก็คือหญิงรูปงามซึ่งดูมีฐานะเช่นกัน ซึ่งถ้าดูดูแล้วก็ก็เเหมือนคู่รักธรรมดาๆคู่หนึ่ง แต่ฉันรู้สึกถูกชะตากับคนๆนั้น…."ท่านผู้โดยสารที่จะลงสถานีแรกกรุณาเก็บสัมภาระให้เรียบร้อยอีก10นาทีจะถึงสถานีแล้วค่ะ" หญิงคนนั้นดูท่าทางจะลงสถานีแรก เขานำสำภาระมาวางไว้กับพื้น และเมื่อรถไฟหญิงคนนั้นก็เดินลงจากรถไฟ เผอิญคนที่นั่งคู่กับฉันก็ลงสถานีนี้เหมือนกัน และตอนนี้ที่ข้างหน้าของฉันและชายคนนั้นก็ว่าง
ซักครู่นึงก็มีพนักงานมาขายเครื่องดื่มและอาหารว่าง ทันใดนั้น "ขอน้ำอัดลม2กระป๋องครับ" เสียงชายคนนั้นพูดขึ้น "แล้วจะรับอะไรเพิ่มอีกมั้ยค่ะ"เสียงของพนักงาน"งั้นเอาแซนวิส2ชิ้นครับ" และพนักงานก็เดินจากไปรถไฟค่อยๆแล่นเร็วขึ้นในขณะที่ฉันกำลังจะหยิบหนังสือขึ้นมาอ่าน ทันใดนั้น "ขอโทษนะครับถ้าไม่รังเกียจขอผมนั่งด้วยคน"ทันใดนั้นเขาก็ยื่นน้ำอัดลมกับแซวิสให้ฉัน "เชิญนั่งตามสบายค่ะ"ฉันจึงหยิบน้ำและแซนวิส"ขอบคุณค่ะ"
"ผมชื่อน้ำ ยินดีที่ได้รู้จักครับ" ชายคนนั้นเสนอตัว "ฉันชื่อหวานค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ"
"แล้วนี่คุณจะไปไหนหรอครับ" น้ำถาม "ฉันจะไปจ.ตรังค่ะ คือจะกลับไปช่วยงานที่บ้านน่ะค่ะ" "แล้วคุณจะไปไหนหรอค่ะ" หวานถาม "ผมก็จะไป ตรัง ครับ ผมก็จะกลับไปช่วยงานทางบ้านเหมือนกัน" "คุณเป็นคนที่นั้นหรอครับ" น้ำถาม "ใช่ค่ะ ฉันเป็นคนที่นั้น แต่มาเรียนใน กรุงเทพฯ" หวานตอบ "แล้วคุณเป็นคนที่ไหนหรอค่ะ" หวานถาม "ผมเป็นคนกรุงเทพฯครับ ส่วนทางบ้านผมทำธุระกิจโรงแรมที่นั้น ผมเลยจะกลับไปช่วยงาน" ทันใดนั้นก็มีเสียงพนักงานป่าวประกาศ "ท่านผู้โดยสารค่ะ อีก15นาที จะถึงสถานีต่อไปแล้วค่ะโปรดเช็คสำภาระด้วยค่ะ" ตุ๊ด! ตุ๊ด! …. "ครับ สวัสดีครับ พ่อหรอ เดี๋ยวผมจะถึงแล้ว อีกประมาณ15นาที ครับแล้วเจอกันครับ" น้ำพูดโทรศัพท์ "เอ่อ…แล้วคุณไปยังไงครับ"น้ำถาม "อ่อ เดี๋ยวที่บ้านฉันก็มารับค่ะ"หวานตอบ ทันใดนั้นรถไฟก็หยุด "ท่านผู้โดยสารค่ะขณะนี้ถึงจ.ตรังแล้วค่ะ" เสียงพนักงานพูด "ถ้ามีโอกาสเราคงได้เจอกันอีกนะครับ" น้ำพูด ส่วนฉันก็ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรและปล่อยให้เขาเดินจากไปจากนั้นฉันก็โทรศัพท์ให้ทางบ้านมารับและกลับรีสอร์ท
พอถึงรีสอร์ท ฉันก็เอาของไปเก็บไว้ในห้องจากนั้นก็อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า และลงไปทานอาหารเย็น จากนั้นจึงขอตัวขึ้นไปนอน ‘ถ้ามีโอกาสเราคงได้เจอกันอีกนะครับ’ คำพูดของน้ำขึ้นในหัวของฉัน ‘จะมีโอกาสแบบนั้นอีกมั้ยน้า’ "หลับดีกว่าเรา" หวานพูดกับตัวเอง
เช้าวันรุ่งขึ้น ก๊อก! ก๊อก! ‘ใครนะมาเคาะประตูแต่เช้า’ "มาแล้วค่ะ รอแปบนึง"หวานพูด
ขอบคุณทุกคนที่ช่วยกันเข้ามาอ่านนะค่ะ ถ้าผิดพลาดอะไรก็ขออภัยด้วยค่ะ ช่วยเม้นหน่อยน้า ^•^ ^•^ ^•^ ^•^ ^•^ ^•^ ^•^ ^•^ ^•^ ^•^ ^•^
ซึ่งมันบังเอิญกันมากตอนนั้นฉันก็กำลังจะกลับบ้านเกิด(จ.ตรัง) ทันใดนั้นฉันก็เหลือบไปเห็นคนๆนึงนั่งเยื้องจากฉันซึ่งดูมีภูมิฐานทั้งการแต่งกายแล้วก็หน้าตา มีแววตาสีน้ำตาล
จมูกโด่งเป็นแท่งตรงสวย ริมฝีปากบางอมชมพูนิดๆ แต่ทำไมต้องมานั่งรถไฟด้วยล่ะ?
และคนที่นั่งคู่กับเขาก็คือหญิงรูปงามซึ่งดูมีฐานะเช่นกัน ซึ่งถ้าดูดูแล้วก็ก็เเหมือนคู่รักธรรมดาๆคู่หนึ่ง แต่ฉันรู้สึกถูกชะตากับคนๆนั้น…."ท่านผู้โดยสารที่จะลงสถานีแรกกรุณาเก็บสัมภาระให้เรียบร้อยอีก10นาทีจะถึงสถานีแล้วค่ะ" หญิงคนนั้นดูท่าทางจะลงสถานีแรก เขานำสำภาระมาวางไว้กับพื้น และเมื่อรถไฟหญิงคนนั้นก็เดินลงจากรถไฟ เผอิญคนที่นั่งคู่กับฉันก็ลงสถานีนี้เหมือนกัน และตอนนี้ที่ข้างหน้าของฉันและชายคนนั้นก็ว่าง
ซักครู่นึงก็มีพนักงานมาขายเครื่องดื่มและอาหารว่าง ทันใดนั้น "ขอน้ำอัดลม2กระป๋องครับ" เสียงชายคนนั้นพูดขึ้น "แล้วจะรับอะไรเพิ่มอีกมั้ยค่ะ"เสียงของพนักงาน"งั้นเอาแซนวิส2ชิ้นครับ" และพนักงานก็เดินจากไปรถไฟค่อยๆแล่นเร็วขึ้นในขณะที่ฉันกำลังจะหยิบหนังสือขึ้นมาอ่าน ทันใดนั้น "ขอโทษนะครับถ้าไม่รังเกียจขอผมนั่งด้วยคน"ทันใดนั้นเขาก็ยื่นน้ำอัดลมกับแซวิสให้ฉัน "เชิญนั่งตามสบายค่ะ"ฉันจึงหยิบน้ำและแซนวิส"ขอบคุณค่ะ"
"ผมชื่อน้ำ ยินดีที่ได้รู้จักครับ" ชายคนนั้นเสนอตัว "ฉันชื่อหวานค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ"
"แล้วนี่คุณจะไปไหนหรอครับ" น้ำถาม "ฉันจะไปจ.ตรังค่ะ คือจะกลับไปช่วยงานที่บ้านน่ะค่ะ" "แล้วคุณจะไปไหนหรอค่ะ" หวานถาม "ผมก็จะไป ตรัง ครับ ผมก็จะกลับไปช่วยงานทางบ้านเหมือนกัน" "คุณเป็นคนที่นั้นหรอครับ" น้ำถาม "ใช่ค่ะ ฉันเป็นคนที่นั้น แต่มาเรียนใน กรุงเทพฯ" หวานตอบ "แล้วคุณเป็นคนที่ไหนหรอค่ะ" หวานถาม "ผมเป็นคนกรุงเทพฯครับ ส่วนทางบ้านผมทำธุระกิจโรงแรมที่นั้น ผมเลยจะกลับไปช่วยงาน" ทันใดนั้นก็มีเสียงพนักงานป่าวประกาศ "ท่านผู้โดยสารค่ะ อีก15นาที จะถึงสถานีต่อไปแล้วค่ะโปรดเช็คสำภาระด้วยค่ะ" ตุ๊ด! ตุ๊ด! …. "ครับ สวัสดีครับ พ่อหรอ เดี๋ยวผมจะถึงแล้ว อีกประมาณ15นาที ครับแล้วเจอกันครับ" น้ำพูดโทรศัพท์ "เอ่อ…แล้วคุณไปยังไงครับ"น้ำถาม "อ่อ เดี๋ยวที่บ้านฉันก็มารับค่ะ"หวานตอบ ทันใดนั้นรถไฟก็หยุด "ท่านผู้โดยสารค่ะขณะนี้ถึงจ.ตรังแล้วค่ะ" เสียงพนักงานพูด "ถ้ามีโอกาสเราคงได้เจอกันอีกนะครับ" น้ำพูด ส่วนฉันก็ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรและปล่อยให้เขาเดินจากไปจากนั้นฉันก็โทรศัพท์ให้ทางบ้านมารับและกลับรีสอร์ท
พอถึงรีสอร์ท ฉันก็เอาของไปเก็บไว้ในห้องจากนั้นก็อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า และลงไปทานอาหารเย็น จากนั้นจึงขอตัวขึ้นไปนอน ‘ถ้ามีโอกาสเราคงได้เจอกันอีกนะครับ’ คำพูดของน้ำขึ้นในหัวของฉัน ‘จะมีโอกาสแบบนั้นอีกมั้ยน้า’ "หลับดีกว่าเรา" หวานพูดกับตัวเอง
เช้าวันรุ่งขึ้น ก๊อก! ก๊อก! ‘ใครนะมาเคาะประตูแต่เช้า’ "มาแล้วค่ะ รอแปบนึง"หวานพูด
ขอบคุณทุกคนที่ช่วยกันเข้ามาอ่านนะค่ะ ถ้าผิดพลาดอะไรก็ขออภัยด้วยค่ะ ช่วยเม้นหน่อยน้า ^•^ ^•^ ^•^ ^•^ ^•^ ^•^ ^•^ ^•^ ^•^ ^•^ ^•^
ซักครู่นึงก็มีพนักงานมาขายเครื่องดื่มและอาหารว่าง ทันใดนั้น "ขอน้ำอัดลม2กระป๋องครับ" เสียงชายคนนั้นพูดขึ้น "แล้วจะรับอะไรเพิ่มอีกมั้ยค่ะ"เสียงของพนักงาน"งั้นเอาแซนวิส2ชิ้นครับ" และพนักงานก็เดินจากไปรถไฟค่อยๆแล่นเร็วขึ้นในขณะที่ฉันกำลังจะหยิบหนังสือขึ้นมาอ่าน ทันใดนั้น "ขอโทษนะครับถ้าไม่รังเกียจขอผมนั่งด้วยคน"ทันใดนั้นเขาก็ยื่นน้ำอัดลมกับแซวิสให้ฉัน "เชิญนั่งตามสบายค่ะ"ฉันจึงหยิบน้ำและแซนวิส"ขอบคุณค่ะ"
"ผมชื่อน้ำ ยินดีที่ได้รู้จักครับ" ชายคนนั้นเสนอตัว "ฉันชื่อหวานค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ"
"แล้วนี่คุณจะไปไหนหรอครับ" น้ำถาม "ฉันจะไปจ.ตรังค่ะ คือจะกลับไปช่วยงานที่บ้านน่ะค่ะ" "แล้วคุณจะไปไหนหรอค่ะ" หวานถาม "ผมก็จะไป ตรัง ครับ ผมก็จะกลับไปช่วยงานทางบ้านเหมือนกัน" "คุณเป็นคนที่นั้นหรอครับ" น้ำถาม "ใช่ค่ะ ฉันเป็นคนที่นั้น แต่มาเรียนใน กรุงเทพฯ" หวานตอบ "แล้วคุณเป็นคนที่ไหนหรอค่ะ" หวานถาม "ผมเป็นคนกรุงเทพฯครับ ส่วนทางบ้านผมทำธุระกิจโรงแรมที่นั้น ผมเลยจะกลับไปช่วยงาน" ทันใดนั้นก็มีเสียงพนักงานป่าวประกาศ "ท่านผู้โดยสารค่ะ อีก15นาที จะถึงสถานีต่อไปแล้วค่ะโปรดเช็คสำภาระด้วยค่ะ" ตุ๊ด! ตุ๊ด! …. "ครับ สวัสดีครับ พ่อหรอ เดี๋ยวผมจะถึงแล้ว อีกประมาณ15นาที ครับแล้วเจอกันครับ" น้ำพูดโทรศัพท์ "เอ่อ…แล้วคุณไปยังไงครับ"น้ำถาม "อ่อ เดี๋ยวที่บ้านฉันก็มารับค่ะ"หวานตอบ ทันใดนั้นรถไฟก็หยุด "ท่านผู้โดยสารค่ะขณะนี้ถึงจ.ตรังแล้วค่ะ" เสียงพนักงานพูด "ถ้ามีโอกาสเราคงได้เจอกันอีกนะครับ" น้ำพูด ส่วนฉันก็ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรและปล่อยให้เขาเดินจากไปจากนั้นฉันก็โทรศัพท์ให้ทางบ้านมารับและกลับรีสอร์ท
พอถึงรีสอร์ท ฉันก็เอาของไปเก็บไว้ในห้องจากนั้นก็อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า และลงไปทานอาหารเย็น จากนั้นจึงขอตัวขึ้นไปนอน ‘ถ้ามีโอกาสเราคงได้เจอกันอีกนะครับ’ คำพูดของน้ำขึ้นในหัวของฉัน ‘จะมีโอกาสแบบนั้นอีกมั้ยน้า’ "หลับดีกว่าเรา" หวานพูดกับตัวเอง
เช้าวันรุ่งขึ้น ก๊อก! ก๊อก! ‘ใครนะมาเคาะประตูแต่เช้า’ "มาแล้วค่ะ รอแปบนึง"หวานพูด
ขอบคุณทุกคนที่ช่วยกันเข้ามาอ่านนะค่ะ ถ้าผิดพลาดอะไรก็ขออภัยด้วยค่ะ ช่วยเม้นหน่อยน้า ^•^ ^•^ ^•^ ^•^ ^•^ ^•^ ^•^ ^•^ ^•^ ^•^ ^•^
"ผมชื่อน้ำ ยินดีที่ได้รู้จักครับ" ชายคนนั้นเสนอตัว "ฉันชื่อหวานค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ"
"แล้วนี่คุณจะไปไหนหรอครับ" น้ำถาม "ฉันจะไปจ.ตรังค่ะ คือจะกลับไปช่วยงานที่บ้านน่ะค่ะ" "แล้วคุณจะไปไหนหรอค่ะ" หวานถาม "ผมก็จะไป ตรัง ครับ ผมก็จะกลับไปช่วยงานทางบ้านเหมือนกัน" "คุณเป็นคนที่นั้นหรอครับ" น้ำถาม "ใช่ค่ะ ฉันเป็นคนที่นั้น แต่มาเรียนใน กรุงเทพฯ" หวานตอบ "แล้วคุณเป็นคนที่ไหนหรอค่ะ" หวานถาม "ผมเป็นคนกรุงเทพฯครับ ส่วนทางบ้านผมทำธุระกิจโรงแรมที่นั้น ผมเลยจะกลับไปช่วยงาน" ทันใดนั้นก็มีเสียงพนักงานป่าวประกาศ "ท่านผู้โดยสารค่ะ อีก15นาที จะถึงสถานีต่อไปแล้วค่ะโปรดเช็คสำภาระด้วยค่ะ" ตุ๊ด! ตุ๊ด! …. "ครับ สวัสดีครับ พ่อหรอ เดี๋ยวผมจะถึงแล้ว อีกประมาณ15นาที ครับแล้วเจอกันครับ" น้ำพูดโทรศัพท์ "เอ่อ…แล้วคุณไปยังไงครับ"น้ำถาม "อ่อ เดี๋ยวที่บ้านฉันก็มารับค่ะ"หวานตอบ ทันใดนั้นรถไฟก็หยุด "ท่านผู้โดยสารค่ะขณะนี้ถึงจ.ตรังแล้วค่ะ" เสียงพนักงานพูด "ถ้ามีโอกาสเราคงได้เจอกันอีกนะครับ" น้ำพูด ส่วนฉันก็ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรและปล่อยให้เขาเดินจากไปจากนั้นฉันก็โทรศัพท์ให้ทางบ้านมารับและกลับรีสอร์ท
พอถึงรีสอร์ท ฉันก็เอาของไปเก็บไว้ในห้องจากนั้นก็อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า และลงไปทานอาหารเย็น จากนั้นจึงขอตัวขึ้นไปนอน ‘ถ้ามีโอกาสเราคงได้เจอกันอีกนะครับ’ คำพูดของน้ำขึ้นในหัวของฉัน ‘จะมีโอกาสแบบนั้นอีกมั้ยน้า’ "หลับดีกว่าเรา" หวานพูดกับตัวเอง
เช้าวันรุ่งขึ้น ก๊อก! ก๊อก! ‘ใครนะมาเคาะประตูแต่เช้า’ "มาแล้วค่ะ รอแปบนึง"หวานพูด
ขอบคุณทุกคนที่ช่วยกันเข้ามาอ่านนะค่ะ ถ้าผิดพลาดอะไรก็ขออภัยด้วยค่ะ ช่วยเม้นหน่อยน้า ^•^ ^•^ ^•^ ^•^ ^•^ ^•^ ^•^ ^•^ ^•^ ^•^ ^•^
"แล้วนี่คุณจะไปไหนหรอครับ" น้ำถาม "ฉันจะไปจ.ตรังค่ะ คือจะกลับไปช่วยงานที่บ้านน่ะค่ะ" "แล้วคุณจะไปไหนหรอค่ะ" หวานถาม "ผมก็จะไป ตรัง ครับ ผมก็จะกลับไปช่วยงานทางบ้านเหมือนกัน" "คุณเป็นคนที่นั้นหรอครับ" น้ำถาม "ใช่ค่ะ ฉันเป็นคนที่นั้น แต่มาเรียนใน กรุงเทพฯ" หวานตอบ "แล้วคุณเป็นคนที่ไหนหรอค่ะ" หวานถาม "ผมเป็นคนกรุงเทพฯครับ ส่วนทางบ้านผมทำธุระกิจโรงแรมที่นั้น ผมเลยจะกลับไปช่วยงาน" ทันใดนั้นก็มีเสียงพนักงานป่าวประกาศ "ท่านผู้โดยสารค่ะ อีก15นาที จะถึงสถานีต่อไปแล้วค่ะโปรดเช็คสำภาระด้วยค่ะ" ตุ๊ด! ตุ๊ด! …. "ครับ สวัสดีครับ พ่อหรอ เดี๋ยวผมจะถึงแล้ว อีกประมาณ15นาที ครับแล้วเจอกันครับ" น้ำพูดโทรศัพท์ "เอ่อ…แล้วคุณไปยังไงครับ"น้ำถาม "อ่อ เดี๋ยวที่บ้านฉันก็มารับค่ะ"หวานตอบ ทันใดนั้นรถไฟก็หยุด "ท่านผู้โดยสารค่ะขณะนี้ถึงจ.ตรังแล้วค่ะ" เสียงพนักงานพูด "ถ้ามีโอกาสเราคงได้เจอกันอีกนะครับ" น้ำพูด ส่วนฉันก็ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรและปล่อยให้เขาเดินจากไปจากนั้นฉันก็โทรศัพท์ให้ทางบ้านมารับและกลับรีสอร์ท
พอถึงรีสอร์ท ฉันก็เอาของไปเก็บไว้ในห้องจากนั้นก็อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า และลงไปทานอาหารเย็น จากนั้นจึงขอตัวขึ้นไปนอน ‘ถ้ามีโอกาสเราคงได้เจอกันอีกนะครับ’ คำพูดของน้ำขึ้นในหัวของฉัน ‘จะมีโอกาสแบบนั้นอีกมั้ยน้า’ "หลับดีกว่าเรา" หวานพูดกับตัวเอง
เช้าวันรุ่งขึ้น ก๊อก! ก๊อก! ‘ใครนะมาเคาะประตูแต่เช้า’ "มาแล้วค่ะ รอแปบนึง"หวานพูด
ขอบคุณทุกคนที่ช่วยกันเข้ามาอ่านนะค่ะ ถ้าผิดพลาดอะไรก็ขออภัยด้วยค่ะ ช่วยเม้นหน่อยน้า ^•^ ^•^ ^•^ ^•^ ^•^ ^•^ ^•^ ^•^ ^•^ ^•^ ^•^
พอถึงรีสอร์ท ฉันก็เอาของไปเก็บไว้ในห้องจากนั้นก็อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า และลงไปทานอาหารเย็น จากนั้นจึงขอตัวขึ้นไปนอน ‘ถ้ามีโอกาสเราคงได้เจอกันอีกนะครับ’ คำพูดของน้ำขึ้นในหัวของฉัน ‘จะมีโอกาสแบบนั้นอีกมั้ยน้า’ "หลับดีกว่าเรา" หวานพูดกับตัวเอง
เช้าวันรุ่งขึ้น ก๊อก! ก๊อก! ‘ใครนะมาเคาะประตูแต่เช้า’ "มาแล้วค่ะ รอแปบนึง"หวานพูด
ขอบคุณทุกคนที่ช่วยกันเข้ามาอ่านนะค่ะ ถ้าผิดพลาดอะไรก็ขออภัยด้วยค่ะ ช่วยเม้นหน่อยน้า ^•^ ^•^ ^•^ ^•^ ^•^ ^•^ ^•^ ^•^ ^•^ ^•^ ^•^
เช้าวันรุ่งขึ้น ก๊อก! ก๊อก! ‘ใครนะมาเคาะประตูแต่เช้า’ "มาแล้วค่ะ รอแปบนึง"หวานพูด
ขอบคุณทุกคนที่ช่วยกันเข้ามาอ่านนะค่ะ ถ้าผิดพลาดอะไรก็ขออภัยด้วยค่ะ ช่วยเม้นหน่อยน้า ^•^ ^•^ ^•^ ^•^ ^•^ ^•^ ^•^ ^•^ ^•^ ^•^ ^•^
ขอบคุณทุกคนที่ช่วยกันเข้ามาอ่านนะค่ะ
ถ้าผิดพลาดอะไรก็ขออภัยด้วยค่ะ ช่วยเม้นหน่อยน้า
^•^ ^•^ ^•^ ^•^ ^•^ ^•^ ^•^ ^•^ ^•^ ^•^ ^•^
ความคิดเห็น