คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : _Chapter 2_
ฉันเดินลิ่วๆนำพอลโดยไม่คิดแม่แต่จะรอ หน้าก้มงุดๆ เพ่งมองทางเดิน เหตุผลแรกคือเพื่อไม่ให้ล้มอีก เหตุผลต่อมาคือเขินนนน จนไม่กล้ามองหน้าใคร.....
หน้าฉันต้องยังแดงอยู่ชัวร์กับเหตุการณ์เมื่อกี๊นี้... เพราะเจ้าหนอนแด๊บๆนั่นแท้เลย!!~ ทำให้ฉันตกใจจนต้องโดดพรวดไปกอดอีตาบ้านั่น >.< (ตัวเองผิดแท้ๆ ไปโทษหนอนน้อยผู้น่าสงสารที่เกือบโดนทับซะได้) พอลคงไม่คิดอะไรมากหรอกมั้ง เขาเคยอยู่อังกฤษนี่ คงกอดคนโน้นคนนี้เป็นประจำจนชินอยู่แล้ว แต่ฉันสิ ตั้งแต่เกิดมานอกจาพ่อไม่เคยกอดผู้ชายคนไหนซ้ากคนเลยนะ (เวอร์จิ้นจิ๊งง นั่นไฮสคูลปีสามแล้วนะยะ) แว้กกก ยิ่งคิดยิ่งเขิลลลล
ทั้งๆที่สนิทกันนะ แต่ฉันก็ยังรู้สึกแปลกๆอยู่ดีเวลาหมอนั่นเข้าใกล้ ไม่ค่อยเข้าใจ ทั้งเขิน แล้วก็....
"ยัยน้ำ!!" เสียงหวานๆของเด็กสาวผมสีน้ำตาลคนหนึ่งดังขึ้น ตรงหน้า ฉันที่สะดุ้งเฮือก กองหนังสือที่หอบมาร่วงกระจายลงบนพื้นอีกครั้ง
"แหม ซุ่มซ่ามจริงนะ" เด็กสาวคนเดิมเอ่ยบอกก่อนจะก้มลงช่วยเก็บของ
"ฉันแค่ตกใจเฉยๆเองอ่ะ แตมเรียกซะเสียงดัง" เมื่อหนังสือเล่มสุดท้ายถูกส่งมาให้จากเพื่อนสาว ฉันก็มองไปบนพื้นเพื่อหาอีกเล่มที่หายไปจากกอง
"หาอะไรอ่ะ" แตมถาม เธอเป็นเพื่อนสนิทสาวสวยหน้าตาดีที่สูงกว่าฉันประมาณคืบ ดวงตาสีน้ำตาลเช่นเดียวกับผมนั้นกำลังมองเพื่อนรักที่มองหาอะไรบางอย่างบนพื้นอย่างลุกลี้ลุกลน
"สมุดอาร์ทของฉัน.... หายไปไหน" แงแง สมุดเล่มสำคัญของฉันหายไปไหนง่ะ หายไปได้ยังไง ฉันว่าฉันหยิบมาจากคอนโต๊ะแล้วนะเมื่อเช้า
"จารย์ครอสมาแล้ว ไปนั่งๆ" เธอไม่ได้ฟังที่ฉันพูด แต่ลากไปนั่งโต๊ะประจำที่ เมื่อเรย์วิ่งเข้ามานั่งทัน ก่อนครูประจำชั้นของพวกเราจะเดินเข้ามาพอดี
"Hi Kids. I hope you all had the good morning right?" (สวัสดีเด็กๆ ครูหวังว่าเช้านี้คงเป็นเช้าที่ดีของพวกเธอใช่มั้ย) ครอส โร้สเตอร์ อาจารย์หนุ่มชาวอังกฤษ วัยสามสิบต้นๆทักนักเรียนของเขา ดวงตาสีเขียวหม่นนั้นมีประกายความอบอุ่นและใจดี ผมสีชาสั้นและหยักศกหน่อยๆก็ทำให้เขาดูเป็นคนอารมณ์ดีตามนิสัยจริง
"Of course sir" (ใช่ครับ/ค่ะ) เสียงส่วนมากในห้องตอบใช่กับคำถามของอาจารย์ เว้นเสียก็แต่ฉันนี่ล่ะ
"Not at all…" (ก็ไม่ทั้งหมด...) อุส่าห์พูดเบาๆแล้วนะ เขายังหันมาได้ยินอีก
"What anything happened Plarynam?" (มีอะไรเกิดขึ้นหรือปลายน้ำ) อาจารย์ประจำชั้นห้อง H - 3A ถามลูกศิษย์
"Ahh, nothing serious sir." (เอ่อ ไม่มีอะไรร้ายแรงหรอกค่ะ) ฉันตอบปัดๆเขาไป
"But it is surly has something, isn't it?"(แต่ก็มีอะไรใช่มั้ยล่ะ) อาจารย์หนุ่มถามอีกครั้ง ฉันจึงตัดสินใจพยักหน้าก่อนตอบเขาไป....
"Yes sir, just I lost the art mechanic design book." (ใช่ค่ะ หนูแค่ทำสมุดออกแบบเครื่องกลหาย) จบคำตอบเท่านั้นแหละ เพื่อนๆก็ฮือฮากันใหญ่ ในขณะที่อาจารย์เลิกคิ้วขึ้น
"It's fine kid. I'll find it for you. Don't worry, everything will be ok" (ไม่เป็นไรนะ เดี๋ยวครูจะช่วยเธอหาเอง ไม่ต้องเป็นห่วงนะ) อาจารย์ครอสบอกฉันที่พยักหน้ารับอย่างเศร้าๆ
"สมุดอาร์ทเธอหายหรอน้ำ" แตมถามฉันเบาๆ ในขณะที่อาจารย์เริ่มอบรมต่อไป
"อื้อ ฉันหยิบมันมาวันนี้ จะให้อาจารย์ดู แต่พอทำหล่นเมื่อกี๊ก็หาไม่เจอแล้ว" น้ำใสๆเริ่มเอ่อขึ้นมาที่ขอบตา ฉันปาดมันออกไปเร็วๆ เพราะกลัวอาจารย์หันมาถามอีก
"ใจเย็นๆนะ เดี๋ยวก็มีคนเอามาคืนเธอเองล่ะ" เสียงหวานปลอบพลางตบไหล่ฉันเบาๆ ซึ้งจิงๆเลยอ่ะแตมม (ซิกๆ)
"ใครเค้าจะเอามาคืนล่ะแตม สมุดเล่มนั้น ใครๆก็อยากได้"
ใช่... สมุดออกแบบเครื่องกลของนานาชาติ Uranus สมุดที่รวบรวมเอาความคิดของรุ่นพี่ไฮสคูลปี 3 ที่เป็นอัจฉริยะที่สุดในโรงเรียนเอาไว้ ความคิดที่ถ่ายทอดออกมาเป็นแบบเครื่องกล สิ่งประดิษฐ์ และทฤษฎีต่างๆได้อย่างสมบูรณ์แบบ หาข้อพิสูจน์ให้เป็นจริงได้ รวมทั้งสามารถนำไปสร้างชิ้นงานจริงๆได้ด้วย
สมุดเล่มนั้นถือเป็นสมองของโรงเรียนนี้ เพราะทุกๆหน้ามีข้อมูลที่สามารถเปลี่ยนแปลงประเทศ หรือบางทีอาจถึงกับเปลี่ยนแปลงโลกได้ ทั้งวิธีการใช้พลงงานความร้อนใต้ภิภพ เครื่องมือต่อต้านแรงโน้มถ่วง หรือแม้กระทั่งระเบิดปรมาณูขนาดเพียง 80 mm ที่อาณุภาพร้ายแรงจนสามารถถล่มเรือรบได้ 800 ลำ
อีกอย่างที่สำคัญ สมุดออกแบบเครื่องกล จะเป็นสมุดสำหรับความคิดของผู้ที่มีความสามารถมากที่สุดในโรงเรียนนี้และความภาคภูมิใจสูงสุด็จะอยู่ที่คนคนนั้น แต่หากใครที่สามารถเอาไปเป็นเจ้าของและออกแบบความคิดลงบนหน้ากระดาษในรุ่นนั้นได้จนสมบูรณ์ เกียรติที่อีกคนสมควรได้รับก็จะถือเป็นของเขาไปโดยปริยายและไม่มีข้อแม้ใดๆ....
....ยัยน้ำเน่า!! เธอทำอะไรลงไป สมุดเล่มนั้นคือสิ่งที่เธอทุ่มเทแรงกายแรงใจเรียนจนได้มันมาในที่สุดนะ... แล้วตอนนี้เธอกลับปล่อยมันหลุดลอยไปต่อหน้าต่อตาแบบนี้หรอ...
ฉันคิดกับตัวเองอย่างท้อแท้.... ใช่แล้ว ฉันเองเป็นคนที่จบไฮสคูลปี 2 ด้วยเกรด A+ ทุกวิชาและเป็นคนที่อาจารย์ครอสมอบสมุดออกแบบเครื่องกลให้ในวันปฐมนิเทศ
....แต่ตอนนี้.... ความฝันของฉันพัง สมุดเล่มนั้นหายไปแล้ว....
-----------------------------------------------------------------------------------------------
ตอนที่ 2 แล้วค่ะ
โซลแป้กมั้ยเนี่ย เรื่องนี้
ความคิดเห็น