#เผลอรักหมดใจ ให้ยัยตัวร้าย#

ลำดับตอนที่ #1 : ทิชชู่สื่อรัก(รึเปล่า)

น่าเบื่อจริงๆ วันนี้นอนอยู่ดีๆก็มีอะไรบางอย่างมากระแทกผมตกเตียง -   -   -   - กำลังนอนสบายๆอยู่แท้ๆ  - 3 -  



    ‘ไอ้ฟิล์ม…….ตื่นได้แล้ว’



    ‘เจ๊ส้ม   ถีบชั้นตกเตียงอีกแล้วนะ ‘  ผมว่าพลางโยนหมอนใส่หัวพี่ส้มเช้ง  พี่สะใภ้ผมเองแหละ



    ‘แก…ไอ้ฟิล์ม นี่กล้าทำร้ายผู้หญิงหรอ’



    ‘โอ้ย  เจ็บนะเจ๊ ‘ ผมถูก พี่สะใภ้ทำร้าย  -0-  เหอะยายนี่ผมไม่นับว่าเป็นผู้หญิงหรอก ถึกซะขนาดนั้น  



ผมหยิบหมอนข้างใบเล็กๆ ใกล้ตัว แล้วโยนไปที่เจ๊ส้ม



    ‘พรึ่บ’     เจ๊ส้มหลบทันแต่….O๐ O’’



    “พี่ฟิน !”    หมอยเจ้ากรรมดันไปประทะใบหน้าหล่อๆของพี่ชายแสนดีของผมซะแล้ว



    “แก  ไอ้ฟิล์ม  แกบังอาจทำแฟนชั้น.....  แกตาย!”



    O_O’’



และแล้วอาหารเช้าวันนี้ผมก็นั่งบึ้งตึงมองเจ๊ส้ม



    “ฮะ  นายฟิล์ม ทำไมใช้ตาบวมๆของแกมามองชั้นงี้หละ^^”



ฮึใบหน้าหล่อๆของผม    เป็นแผลซะแล้ว  จำไว้นะเจ๊ส้ม ToT



    “ฟิล์ม   วันนี้รถออกกี่โมงหละ”   พี่ฟินที่กำลังทอดแพนเค้กถาม (ทำไมบ้านนี้หน้าที่มันกลับกันวะเนี่ย)



    “บ่ายสองสิบห้า”



    “ฮะ  งั้นนายก็อดดู  ชินจังตอนสามโมงอะดิ  สมน้ำหน้า เอะ แต่ว่านะ ถึงได้ดู ตาบวมๆของนายมันก็คงจะใช้ดูไม่ได้หรอก  555  

^o^”

ยัยส้มเย้ยหยันผม วอนแล้วนะโว้ย มาย้ำเรื่องชินจัง  -  - - เรื่องโปรดผมซะด้วย  ทำไมนะ ตั๋วเวลาอื่นถึงหมด     TT o TT



    “ไปเกิดใหม่เลยยัยส้มเช้ง”



    “นี่นายว่าชั้นหรอ  เดี๋ยวเหอะ”



เจ๊ส้มสุดแสบ  ขว้างแพนเค้กใส่หน้าผม แล้วรีบวิ่งไปหลบหลังพี่ฟิน  -_-



               “หนอย   ขี้โกงหนิ “ >o<



               “เฮอะ .......แค่อยากยืนใกล้ๆแฟนแล้วมันผิดตรงไหน  แหมไม่มีแฟนให้หลบเลยพาลใช่ปะหละ ^^”



                “นี่เลิกทะเลาะกันได้แล้ว  ฟิล์มเธอยอมๆ เค้าหน่อยเถอะหน่า  แล้วส้มเธอเอาแพนเค้กที่ฉันทำไปโยนทิ้งได้ไง T_T “



                “พี่ !  หน้าผมไม่ใช่ถังขยะนะ >O<” ”



และแล้วก็เกิดการประทะคารมกันต่อไป จนกระทั่งถึงเวลาที่ผมจะไปผมยกกระเป๋ามาวางไว้หน้าบ้าน ขณะที่   เจ๊ส้มเอาแต่ร้องไห้ จนกระดาษที่เช็ดน้ำมูกเกลื่อนเต็มบ้านเลยแหละ



    “ฟิล์ม  นายเจ็บไหม ชั้นขอโทษนะ”  เธอว่าพลางลูบหน้าผม



    “-_-a เกิดบ้าอะไรอีกหละเจ๊  ชั้นเห็นเจ๊ร้องไห้มา 15 นาทีแล้วนะ”



    “ฟิล์มนายไปแล้วใครจะช่วยฉันถือของตอนไปเที่ยว  ใครจะทะเลาะกับฉัน  ชั้นจะระบายอารมณ์กับใคร



แล้วชั้นจะถีบใครตกเตียงหละ    T T  “         เธอสะอื้นหนักขึ้นอีก



-_-“” คิดถูกแล้วตูที่ไป   แต่ละอย่างดูดิ๊  เป็นอันตรายต่อตัวผมทั้งนั้น



    “คงได้เวลาแล้วแหละ  ไปเรียกแท็กซี่ได้แล้ว”



    “ฟิล์ม  นายเมลมาบ่อยๆนะ โทรมาด้วย อย่าลืม  ไม่งั้นชั้นจะตามไปฆ่านายถึงที่เลย”



สงสารเจ๊แกเหมือนกันหวะ  โอ๊ยน้ำตาผมเกือบไหลแล้ว  แต่ถ้าร้องไห้แล้วมันเสียฟอร์มหมด TT



    “เออ  ไม่ลืมหรอก เจ๊ดูแลพี่ผมดีๆนะ”



                “ปิดเทอมหน้าก็กลับมาด้วยหละ”



    “คร้าบบบบบ   งั้นไปก่อนนะเดี๋ยวไม่ทัน”



    “อืม ลาก่อนดูแลตัวเองดีๆนะ”





ผมลากกระเป๋าไปขึ้นแท็กซี่  เจ๊ส้มยังคงร้องไห้อยู่ TT - TT  ยังไม่ชินหรือไงนะ ร้องอยู่ทุกเทอมเลย  รถค่อยๆเคลื่อนตัวไปช้าๆ พร้อมกับภาพพี่ๆที่โบกมือให้ จนเห็นเป็นจุดเล็กๆ







-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------





                “คิม  ชั้นขอโทษนะ”  ^/l\\^



    “ไม่เป็นไรหรอก พวกนายไม่ผิด”



    “ผิดสิ  นี่คิม เธอไม่โกรธพวกชั้นแล้วหรอ >.<”



    “ไม่หรอก  ทั้งฝ้ายแล้วก็เอก เป็นคนที่เรารักทั้งคู่นะ  ถึงพวกเธอจะหักหลังฉัน แต่เรื่องของหัวใจมันบังคับไม่ได้หรอก  ถ้าเอกจะรักฝ้าย มันก็ไม่ผิดหรอก มิตรภาพสำคัญกว่านะ”   -_-“”



    “คิม  เธอไม่ได้รักฉันแล้วใช่ไหม  T T”



    “อย่ากังวลเลย ลืมไปเหอะหน่า  วันนี้ชั้นจะไปแล้วนะ อย่ามัวแต่ขอโทษกันสิ”



    “ฮือ  ฮือๆ TT O TT  ……..คิมโชคดีนะ”



    “โอ๊ะ  ยายฝ้ายแกอย่ากอดฉันแรงดิ อึดอัดโว้ย เสื้อฉันเปียกแล้ว >o<”



    “เราไปแล้วนะ”



    “อืม  แล้วจะส่งเมลไปนะ”



    “บาย  คิม เรียนดีๆหละ”



แล้วคนที่ชื่อเอกก็จูงมือคนชื่อฝ้ายเดินไป  ถ้าตาช้ำๆของผม ดูไม่ผิดรู้สึกว่าหลังจากที่พวกนั้นไปแล้ว คนชื่อคิมจะร้องไห้นะ  TT O TT  ทำไมผมต้องเสียใจแทนเธอด้วยเนี่ย  >o< ผมสงสารเธอเลยโยนห่อกระดาษทิชชู่ ที่เจ๊ส้มยัดใส่กระเป๋าผมเป็นโหล  -_-    ไปให้เธอห่อนึง แล้วรีบวิ่งไปแอบหลังเสา  -_-”… โถ่นี่ผมป๊อดรึเปล่าเนี่ย ส่งดีๆให้เค้าก็ไม่กล้า  ผมแอบมองคิมที่หันซ้ายหันขวาว่าใครโยนทิชชู่มาอยู่  แล้วรถไฟก็มาพอดี ผมเลยเดินไปขึ้นรถไฟ  แต่ก็เหลือบๆ  เห็นคิมใช้ทิชชู่ห่อนั้นเช็ดน้ำตา ^^”



                                    

                                                    - - - - - - - - - - - - - - - - - - -- - - - -- - -- - -- -



ทันทีที่ถึง แรงจูงใจบางอย่างก็ทำให้ผมแอบตามคิมไป คิมดูจะไม่รู้เลยว่าผมตาม^^ และแล้วผมก็เหลือบไปเห็นผู้ชายคนหนึ่งทำท่าทางลับๆล่อๆ มองไปที่คิม >O<” ผมเห็นท่าว่าจะไม่ดี ก็เลยสังเกตชายผู้นั้น เอ๊ะมันกำลังวิ่งไปทางคิมแล้ว  >.<



    “พลัก” o_O



             “ แกทำอะไรหนะ”



    “แกนั่นแหละทำอะไร”   ไอ้โรคจิตนั่นมันกำลังจะฉุดคิมผมก็เลยผลักมันล้มลง ส่วนคิมก็เหลือบๆนิดนึงแล้วเดินต่อไป --  --  --



สงสัยเธอจะไม่รู้  -_-

    

            “ไอ้โรคจิตแก  อย่าอยู่เลย”



และแล้วผมก็ต่อยกับไอ้โรคจิตจน มันน่วมเลย ส่วนผมหรอ  ระดับนี้แล้วไม่มีทางแพ้หรอก ^^ ไอ้นั่นมันวิ่งหนีไปผมก็เลย ตามคิมต่อ  แต่คิมล่วงหน้าไปนานแล้ว ผมก็เลยไม่รู้ว่าเธอไปไหน T Tผมหมดหวังที่จะตามก็เลยเดินไปคอนโดที่ผมอยู่   เอ๊ะผู้หญิงที่คุยกับพนักงานนี่คิม นี่นา  ^O^

    

                “เอ่อที่จองไว้หนะค่ะ ห้อง 503”



คิมพูดกับพนักงานต้อนรับ  เอ้ 503 ใกล้ห้องผมเลยนี่นา ^O^ (ผมห้อง 510 ) อะไรจะบังเอิญขนาดนี้  ถือว่าผมโชคดีก็แล้วกัน และแล้วเรื่อง



ดีๆก็มีเข้ามาในชีวิตของผมบ้างแล้วหละ  ^^

                                    



                                              ......................................................................................





  ฉันเดินทอดน่องไปเรื่อยๆ พร้อมกับคิดถึงเรื่องของเอกกับฝ้าย ฉันรักเอกมาก แต่ฉันก็รักฝ้ายไม่แพ้กัน ฉันไม่อยากโทษพวกเค้าเลย



โอ้ยทำไมน้ำตาไม่หยุดไหลสักทีนะ T_T ฉันหยิบทิชชู่ที่ตกลงมาใส่หัว T Tตอนอยู่ สถานีรถไฟมาซับน้ำตา ของใครก็ไม่รู้แหละ  แต่ช่างมันเหอะ ในเมื่อตกลงมาใส่ชั้นมันก็ต้องเป็นของฉันดิ ^^เอ๊ะแปลกๆตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว  เหมือนมีคนตามเลย ฉันหันไปมองข้างหลัง ก็เห็นพวกนักเลงกำลังต่อยกัน พวกนี้ไม่คิดจะทำอะไรสร้างสรรค์เลยใช่ไหนเนี่ย –.,- ฉันด่าพวกนั้นอยู่ในใจ แล้วก็เดินไปเรื่อยๆจนกระทั่งถึงคอนโดที่พ่อโทรมาเช่าไว้ให้  



    “เอ่อ  ที่จองไว้หนะค่ะห้อง503”



    “อ๋อค่ะ  คุณคิมใช่ไหมคะ ^^ ”



    “ค่ะ”



ฉันรับกุญแจมาจากพนักงานแล้วก็เดินไปขึ้นลิฟท์ จนถึงชั้น5 ห้องที่3