★RACHA-MINI★ สะกิดรักทวงถามหัวใจยัยตัวแสบ ภาค1 (อ่านต่อภาค2)

ตอนที่ 5 : CH.04 : ราชา

วันต่อมา...

มหาวิทยาลัย P

“พอฉันทำตาหวานออดอ้อนเข้าหน่อย เท่านั้นแหละ...ควักบัตรเครดิตแทบไม่ทัน”

“ฮ่ะๆ” คำบอกเล่าของกาววาทำให้ฉันกับณรินทร์หัวเราะออกมาพร้อมกัน

เมื่อวานกาววาไปเดตกับหนุ่มหล่อคณะศิลปกรรมศาสตร์ที่ใครๆ ก็เลื่องลือว่ามีนิสัยเย็นชา กาววาเธอไม่ได้คิดจริงจังอะไรหรอก ก็แค่คบเล่นๆ ฆ่าเวลารอคนที่ใช่จริงๆ แล้วปัญหามันก็อยู่ที่ว่า จะมีไหมไอ้คนที่ว่าน่ะ

“หมอนั่นน่ะ ใครบอกว่าเป็นหนุ่มเย็นชายะ จะบอกอะไรให้นะ อยู่กับฉันน่ะทำตัวเหมือนเด็กๆ เลย ขอกอด ขอหอม ขอจูบ แถมยังขอ...”

“ขออะไรอ่ะ!” ณรินทร์รีบถามด้วยอาการอยากรู้เต็มที่ คนที่อุบอิบคำตอบเอาไว้ยิ้มอย่างมีเลศนัยทำให้ฉันอดคิดลึกไม่ได้

ขอกอด ขอหอม ขอจูบ สิ่งที่เหลือจะให้ขอคงหนีไม่พ้น... อ๊ายๆ คิดอะไรเนี่ย!

“ขออมยิ้มน่ะสิ!”

ฉันถึงกับปล่อยก๊ากออกมา

“จะบ้าหรือไง หมอนั่นรวยขนาดนั้นคงไม่ขออมยิ้มจากเธอหรอก ฮ่ะๆ” ณรินทร์เอ่ยขึ้นขณะที่ควบคุมเสียงหัวเราะของตัวเองให้เบาลงหน่อยเพราะตอนนี้คนที่นั่งอยู่รอบๆ หันมามองกันหมดแล้ว

“อมยิ้มมันก็คือยิ้ม ยิ้มๆๆๆ ก็อย่างที่พวกเธอคิดแหละ หมอนั่นขอเรื่องอย่างว่า แต่มีหรือที่คนอย่างฉันจะเสียเหลี่ยมให้ง่ายๆ ไม่ได้แอ้มฉันหรอก คิกๆ”

“เธอนี่หาเรื่องสนุกทำได้ตลอดสิน่า แล้วหลังจากดูหนังเสร็จเขาพาเธอไปไหนต่อ?” ณรินทร์ถามขึ้นทำให้กาววาต้องทำหน้าคิดหนัก

เฮ้ย! ไหนเมื่อกี้บอกว่าไม่มีทางเสียเหลี่ยมให้ไง

“อย่าบอกนะว่า... โรงแรม”

“เปล่า!”

“คอนโด!”

“เปล่า!”

“แล้วไปไหนล่ะ?”

กาววาถอนหายใจยาวเหยียดไกลถึงหน้ามหาวิทยาลัย “เฮ้อ... จะไปไหนแล้วเป็นทุกข์เท่าไปเตะบอลล่ะ! หมอนั่นทิ้งฉันให้นั่งเบื่ออยู่ข้างสนามแล้วตัวเองก็ไปสนุกกับเพื่อนๆ สงสัยจะโมโหที่ฉันไม่ให้คำขออย่างหลัง เชอะ! ขอบอกไว้ก่อนนะ ฉันเกลียดผู้ชายเล่นบอลมาก ฉันบอกเลิกหมอนั่นไปแล้ว!”

“เฮ้ย! เร็วจัง” ฉันอดอุทานด้วยความตกใจไม่ได้

ผู้ชายที่ผ่านเข้ามาในชีวิตของกาววา ก็มีอีตาอมยิ้มนี่แหละที่ใช้เวลาคบน้อยที่สุด แค่สองวันเอง

“ฉันเบื่อ!!!” กาววาเน้นเสียงชัดแจ่มแจ้ง เธอหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาก่อนจะจิ้มๆ ลงไป “ผู้ชายเนี่ยนะมีแต่หวังเรื่องบนเตียงกับผู้หญิง ไม่มีใครจริงใจเลยสักคน เฮ้อ! หาของเล่นใหม่ดีกว่า”

“ตลอดเลยเธอน่ะ คอยดูเหอะ สักวันจะเสียทีให้พวกนั้น”

“อย่าแช่งนะยัยมินิ!” กาววาหน้าเหวอทันที “คนอย่างฉันไม่มีทางเสียรู้ให้พวกผู้ชายหรอกย่ะ!”

“เหรอ~”

“เออ!” ดูเหมือนกาววาจะไม่ชอบใจจริงๆ ถึงได้กระแทกเสียงมาขนาดนั้น “ถ้าเป็นเธอก็ว่าไปอย่าง อ่อนต่อโลก ไร้เดียงสา”

“เหอะๆ มินิเนี่ยนะไร้เดียงสา” ณรินทร์ไม่ค่อยเห็นด้วยสักเท่าไหร่ ฉันจึงถลึงตาใส่

“โอะ!” จู่ๆ ณรินทร์ก็ทำหน้าตกใจขึ้นมา ฉันกับกาววารีบหันไปมอง

“มีอะไรณรินทร์?”

“นั่นๆ ราชานี่นา” เธอชี้ไปที่ทางเข้าตึกคณะด้วยอาการตื่นเต้น ฉันกับกาววารีบหันไปมอง

ราชาที่ว่าก็คือหนุ่มหล่อคณะบริหารน่ะเหรอ ทำไมถึงมาโผล่ที่คณะบัญชีของเราได้ล่ะ?

เจ้าของร่างสูงกว่าหนึ่งร้อยแปดสิบสองเซนติเมตรที่หาดูได้ตามเพจนักศึกษา So hot ในมหาวิทยาลัยกำลังเดินเด่นสง่ามาตามทางเดินภายในตึก ผิวขาวจัดเปล่งออร่าจนผู้หญิงที่มองตามต้องก้มมองสีผิวของตัวเองด้วยความอิจฉา ผมสีดำสนิทเซ็ททรงเท่ห์ๆ ใบหน้าเรียวยาว คิ้วหนาเข้มได้รูป ดวงตาทรงเสน่ห์ นัยน์ตาสีเทาจางๆ ดูแปลกประหลาดกว่าคนทั่วไปจ้องมองไปด้านหน้าโดยไม่สนใจจะเหลียวมองสาวๆ ที่พยายามส่งสายตายั่วยวนให้เลยแม้แต่น้อย จมูกโด่งเชิดรั้น ริมฝีปากหยักลึกสีแดงสดไม่มีรอยยิ้มใดๆ ปรากฏ เขาแต่งกายด้วยชุดนักศึกษาที่ไม่ค่อยเรียบร้อยสักเท่าไหร่ และนั่นทำให้เขาดูเท่แบบแบดบอยสุดๆ ไปเลย

โอ๊ย! ใจจะละลาย เลือดกำเดาฉันจะไหลไหมเนี่ย

เขาเดินตรงมาทางนี้เรื่อยๆ ขณะที่คนอื่นพากันซุบซิบกันใหญ่ ร้อยวันพันปีไม่มีข่าวคราวว่าเขามาเหยียบที่นี่ แต่วันนี้เขามา... หรือว่าหมอนั่นมาจีบใคร? แต่ไม่เคยได้ยินเลยว่าหมอนั่นสนใจผู้หญิงด้วย ฉันแอบคิดนะว่าเป็นเกย์ ไม่เคยคบใครจริงๆ หล่อๆ แบบนี้ยังโสดสนิท เหลือเชื่อปะล่ะ

“เขามาหาใคร? / เขามาทำไม?” ทั้งกาววาและณรินทร์พร้อมใจกันยิงคำถามใส่ฉัน

“อ้าว! นั่งอยู่ด้วยกันแล้วฉันจะรู้ไหมยะ”

“เขาเดินมาทางนี้อ่ะ มาหาพวกเรา!” ณรินทร์เขย่าแขนฉันอย่างแรง

“นี่! อาจจะมาจีบใครก็ได้” กาววาวิเคราะห์อย่างตื่นเต้น ฉันก็คิดแบบนั้น

“เธอเหรอ?” ณรินทร์พยักหน้าใส่กาววา

เฮ้! ไม่คิดว่าจะเป็นฉันบ้างหรือไง

“ถ้าเป็นแบบนั้นก็ดีน่ะสิ แต่ฉันไม่เคยรู้จักกับเขามาก่อนนะ” ราชาเดินเข้ามาใกล้พวกเรามากขึ้นทำให้กาววาลดเสียงลงจนกลายเป็นเสียงกระซิบ “พวกเธอมีใครเคยรู้จักกับเขาหรือเปล่า”

“ฉันก็ไม่เคย” ณรินทร์บอกก่อนจะหันมามองฉัน “งั้นก็เป็นเธอน่ะสิมินิ เหลือเชื่อเลยอ่ะ!”

“จะบ้าหรือไง ฉันไม่เคยรู้จักเขาเหมือนกัน เขาไม่ได้มาหาพวกเราหรอก ฉันวะ...”

กึก!

เพราะเท้าของราชาหยุดอยู่ที่โต๊ะของพวกเราทำให้พวกเราเลิกกระซิบกระซาบ แล้วเงยหน้าขึ้นมองเจ้าของร่างสูงนั้นงงๆ เขามาหาพวกเราเหรอ จริงๆ น่ะเหรอ งั้นใครล่ะ! ฉัน? ณรินทร์? หรือว่ากาววา?

“มีอะไรเหรอราชา” กาววาถามพร้อมกับยิ้มหวานโปรยเสน่ห์

“เธอรู้จักชื่อฉันเหรอ?” ราชาขมวดคิ้วยุ่ง

“ใครจะไม่รู้จักล่ะ นายฮ็อตจะตาย”

พระเจ้า! ฮ็อตขนาดนี้แล้วยังไม่รู้ตัวอีก อย่าบอกนะว่าเขาก็ไม่รู้ว่าตัวเองมีแฟนเพจด้วยอ่ะ

“ช่างเถอะ” เขาทำเหมือนไม่ใส่ใจอะไรนัก แต่กาววานี่สิ ทำหน้าเพ้อฝันล่องลอยหลุดโลกไปแล้ว “ใครชื่อมินิรินทร์ ฉัตรมงคลชัย?”

“!” ฉันเบิกตากว้างด้วยความตกใจเมื่อได้ยินชื่อและนามสกุลอันภาคภูมิใจของตัวเองมาตลอด20ปี และยิ่งหลุดออกมาจากปากของผู้ชายที่ชื่อราชาแล้วด้วย ตกใจจนแทบช็อก เรารู้จักกันเหรอ???

“ว่าไง?” เขาเลิกคิ้วสูงอย่างกับกำลังหาเรื่อง หัวใจฉันเต้นแรง

กาววากับณรินทร์ค่อยๆ หันกลับมามองฉัน นั่นคงเป็นคำตอบให้เขาได้แล้ว ราชาแสยะยิ้มเย็นๆ อย่างน่ากลัว ฉันรู้สึกใจไม่ดี ราชามาตามหาผู้หญิงว่าแปลกแล้ว ยิ่งมาตามหาฉันที่ไม่เคยรู้จักกันเลยสักนิดยิ่งแปลกเข้าไปใหญ่ และที่เป็นปัญหาคาใจโลกแตกคือ เขาเอาชื่อฉันมาจากไหน ทั้งชื่อพร้อมกับนามสกุล

ราชาจ้องหน้าฉันนิ่งๆ “เธอสินะ?”

ฉันกลืนน้ำลายลงคอก่อนจะพยักหน้ารับช้าๆ “นายมีอะไรกับฉันงั้นเหรอ?”

ราชามองหน้าฉันนิ่งๆ อีกสักพักก่อนจะกอดอกทำเท่ห์เรียกคะแนนนิยม โลกอีกใบของฉันกำลังกรี๊ดกร๊าดเพราะความหล่อของเขา

“ถ้าอยากได้บัตรนักศึกษาคืนก็ตามฉันมา” พูดจบก็หันหลังเดินตรงไปที่ประตูทันที ทิ้งคำถามไว้ให้ฉันมากมาย

บัตรนักศึกษาของฉันงั้นเหรอ? ฉันคว้ากระเป๋าของตัวเองมาค้นดูทันที บัตรนักศึกษาของฉันไม่ได้อยู่ในกระเป๋า แสดงว่าอยู่ที่เขาจริงๆ ด้วย แล้วไปอยู่ที่เขาได้ยังไง? อ้อ! สงสัยฉันจะไปทำหล่นไว้ที่ไหนแล้วเขาเก็บได้ล่ะมั้งเลยเอามาคืน แต่ไม่เห็นต้องให้ตามออกไปเลย คืนตรงนี้ก็ได้ ฉันไม่อยากตกเป็นเป้าสายตานะ ยิ่งสายตาของสาวๆ แล้วด้วย ยึ๋ย! น่ากลัวชะมัด! ทำอย่างกับฉันไปตบหน้าพวกคุณเธอมาอย่างนั้นแหละ

“บัตรนักศึกษาเธอหายล่ะสิ แล้วเขาก็เก็บมันได้ โหยยย หล่อแล้วยังเป็นพลเมืองดีอีกต่างหาก” ณรินทร์แทบคลั่ง

“ฉันอยากได้เขา”

“แรงไปปะยัยกาววา!”

“ก็อยากได้จริงๆ นี่ ใครจะไม่อยากได้เขาล่ะ ผู้ชายอะไรก็ไม่รู้ หล่อ รวย เรียนเก่ง นิสัยดี เพอร์เฟกต์สุดๆ”

“เดี๋ยวฉันมานะ” ฉันเอ่ยขัดอาการเพ้อของเพื่อนๆ แล้วลุกขึ้นเดินตามเขาออกไปท่ามกลางสายตาอยากรู้อยากเห็นของเพื่อนๆ ร่วมคณะ

ที่นอกตึกคณะ ราชากำลังยืนเอามือซ้ายล้วงกระเป๋ากางเกง ส่วนมือขวาถือบัตรเล็กๆ ใบหนึ่งอยู่ นั่นคงจะเป็นบัตรนักศึกษาของฉัน