ตอนที่ 18 : CH.17 : หรือว่าจีบ? (แจ้งภาค2)
พับผ่าสิ! ทั้งคืน!!!
ฉันรู้สึกว่าตัวเองตัวสั่น ร่างกายร้อนวูบวาบ อดจินตนาการถึงภาพวาบหวามไม่ได้
“นายนอนกับฉัน?”
เขาแสยะยิ้ม ฉันเอามือขยุ้มหัวทันที
“กรี๊ด!!!” เขาปล่อยให้ฉันกรีดร้องโดยไม่มีทีท่าว่าจะห้าม จนกระทั่งฉันเหนื่อยแล้วหยุดไปเอง ฉันหายใจหอบขณะมองเขาอย่างเดือดดาล
“แค่นอน ไม่ได้ทำอะไรมากกว่านั้น”
“นายบอกว่าแตะต้อง นายทำอะไร!”
ราชาทำหน้านิ่งๆ “กอด หอม จูบ”
“กรี๊ด! นายมีสิทธิ์อะไรมาทำแบบนั้นกับฉัน ไอ้บ้า!” ฉันตรงเข้าไปทุบตีเขาด้วยความไม่พอใจปนอับอาย หมดกัน!
ราชาพยายามปัดมือฉันออกเพื่อปกป้องตัวเอง พอหนักเข้าราชาก็คว้าตัวฉันเข้าไปกอด ร่างของเราสองคนแนบชิดกัน ฉันรู้สึกว่าหัวใจสูบฉีดเลือดอย่างรวดเร็ว ใบหน้าร้อนฉ่า ราชาโน้มหน้าลงมาใกล้หน้าฉันจนฉันต้องเอียงคอหลบ เขาแสยะยิ้ม
“ก็เธอนอนดิ้นไปดิ้นมาจนเกือบจะถีบฉันตกเตียง ฉันเลยต้องกอด พอไม่หยุดก็หอม แต่เธอก็ยังไม่ยอมหยุด ฉันเลยต้องจูบ”
ไอ้ที่ฉันนอนดิ้นก็เพราะว่าปวดท้อง ฮึ่ย! เสียท่าให้เขาจนได้ ให้ตายสิ!
“พอทั้งกอดทั้งหอมทั้งจูบเธอก็หลับสบายจนถึงเช้า เธอต้องขอบคุณฉันด้วยซ้ำ”
“ฝันไปเหอะ! ไอ้คนฉวยโอกาส!”
“มีโอกาสมาวางอยู่ตรงหน้า ใครจะไม่คว้าเอาไว้”
“นายจะบอกว่าฉัน... อ่อยนายงั้นสิ!” ฉันถามเสียงสูง
“แล้วแต่จะคิด แต่ตอนนี้รีบไปอาบน้ำก่อนเถอะ ฉันจะพาเธอไปส่ง”
“ไม่ต้องมาเปลี่ยนเรื่องเลย”
“ฉันแค่กลัวว่าพ่อเธอจะสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้นกับลูกสาวสุดที่รัก”
เมื่อนึกถึงพ่อฉันก็ผลักเขาออก ซึ่งเขาก็ยอมปล่อยฉันแต่โดยดี ป่านนี้พ่อฉันต้องเป็นห่วงฉันมากแน่ๆ แล้วฉันจะโกหก เอ้ย! บอกพ่อยังไงดีล่ะ
พอเห็นท่าทางของฉันเขาก็ยิ้มเยาะ “โกหกให้เนียนๆ ล่ะ”
ฉันอ้าปากเหวอ เฮ้ย! อย่ามารู้ใจฉันนะ!
ราชาใช้ปลายนิ้วดันคางฉันให้หุบปาก “น่าเกลียด”
หัวใจฉันเต้นแรง ให้ตายเถอะ! อ่อยฉันเหรอ
“นายจะรับผิดชอบฉันยังไง”
เขาเป็นฝ่ายชะงักอึ้ง “...คืออะไร?”
“ยังจะถามอีก นายกอดนายหอมนายจูบฉัน นายก็ต้องรับผิดชอบการกระทำสิ”
“เธออยากให้ฉันแต่งงานกับเธอเหรอ”
ฉันชะงักแล้วเฉมองไปทางอื่น ไม่กล้าสบตาเขาตรงๆ “ไม่ต้องถึงขนาดนั้น ก็แค่...”
แค่อะไรดีล่ะ ฉันจะให้เขารับผิดชอบยังไง
“เลิกคิดเพ้อเจ้อ”
“หะ?” ฉันหันกลับไปมองเขางงๆ เขาส่ายหน้าท่าทางอ่อนใจ
“ฉันโกหก”
“หมายความว่ายังไง”
“ที่ว่า กอด หอม จูบ ฉันโกหก ฉันไม่ได้ทำอะไรเธอ เธอเมาขนาดนั้น ฉันไม่มีอารมณ์หรอก” เขาบอกด้วยใบหน้านิ่งเฉยราวกับมองไม่เห็นสีหน้าโกรธแค้นของฉัน เขาเป็นบ้าอะไร
“สนุกมากเหรอ”
“หึ! ถ้าให้ฉันต้องรับผิดชอบผู้หญิงทุกคนที่ฉัน กอด หอม จูบ ฉันคงรับไม่ไหว มันเยอะ”
“ไอ้ทุเรศ!” ฉันขว้างหมอนใส่เขาด้วยความโมโห “เสียแรงที่ฉันอุตส่าห์คิดว่านายเป็นคนดี”
“ฉันไม่ใช่คนดี” เขาบอกอย่างไม่สะทกสะท้านแล้วหยิบหมอนขึ้นมาปัดๆ “เธอคิดว่าผู้ชายที่หิ้วผู้หญิงมาจากผับเขาต้องการอะไร ต้องการพามานั่งภาวนาสวดมนต์เหรอ”
“นายคงทำบ่อยสิท่า”
“ถ้าเธอไม่เมาเละ ฉันก็คงทำ ดูเหมือนว่าเธอเสียดายนะ คราวหน้าก็อย่าเมาสิ ฉันจะได้สนองให้”
“นายก็ไม่ต่างอะไรจากไอ้พวกสวะเมื่อคืน”
“ต่างสิ ฉันไม่ทำอะไรคนที่ไม่มีทางสู้”
ฉันกำมือแน่นแล้วหันหลังให้เขาอย่างทนไม่ไหว ไม่อยากมองหน้าเขา ผู้ชายอะไรก็ไม่รู้ นิสัยไม่ดี ฮึ่ย!
เขาหายไปสักพักก็กลับมาพร้อมเสื้อผ้าผู้หญิง แต่มันไม่ใช่ของฉัน
“ชุดของฉันล่ะ”
“มันเหม็น”
“เหม็นก็เรื่องของฉัน ไม่ได้จูงจมูกนายมาดม”
ราชาแค่นเสียงอย่างเหลือเชื่อ แล้วโยนเสื้อผ้าให้ฉัน “จะใส่ไม่ใส่ก็เรื่องของเธอ”
ฉันโยนคืนให้เขา เขาเลิกคิ้วสูงอย่างน่ากลัว
“ไม่ใส่ใช่ไหม” เขาก้มลงไปเก็บพวกมันขึ้นมาแล้วเดินออกไป ฉันแค่นเสียงเหมือนเขาแล้วเดินตามไปอย่างเอาเรื่อง
“ฉันจะใส่เสื้อผ้าของฉันเท่านั้น นายเก็บมันไว้ให้ผู้หญิงของนายเถอะ หรือว่านายจำไม่ได้ว่าของใครเป็นของใคร ผู้หญิงพวกนั้นก็แปลก กลับไปยังไงไม่เอาเสื้อผ้าไปด้วย”
“น้องสาวฉันต้องเปลือยออกไปจากที่นี่เหรอ”
ฉันชะงักแล้วมองใบหน้าเย็นชาของเขาอย่างระมัดระวัง “เสื้อผ้าพวกนี้เป็นของน้องสาวนายเหรอ”
เขาไม่ตอบ แต่ฉันเข้าใจ
“โธ่เอ๊ย! ก็ไม่บอกตั้งแต่แรก นายมีน้องสาวด้วยเหรอ”
“ไม่เกี่ยวกับเธอ”
ฉันแค่นเสียงอีกครั้ง “ครั้งหน้าถ้าเจอฉันอีก ไม่ต้องมาทักฉันนะ”
“ได้ เธอโดนฉุดฉันก็จะมองดูเฉยๆ”
“ไม่มีแบบนั้นอีกแล้วย่ะ” เขาเดินหนี ฉันขยับไปขวางหน้าเอาไว้ “จะไปไหน เอาชุดมา”
ฉันแบมือไปตรงหน้าเขา เขาเหยียดปากอย่างน่าตบแล้วยัดใส่มือฉัน
“ทำไมไม่เปลือยออกไปเลยล่ะ”
“ไอ้บ้า!”
ฉันกับเขา อย่าได้เจอกันอีกเลย เพี้ยง!
ฉันขมวดคิ้วยุ่งเมื่อราชาจอดรถที่หน้าบ้านหลังหนึ่ง แต่ไม่ใช่บ้านของฉัน ไหนเขาบอกว่าจะไปส่งฉันไง แล้วทำไมถึงได้พามาที่นี่ บ้านของณรินทร์
ไม่ต้องกดกริ่งณรินทร์ก็วิ่งออกมาเปิดประตูให้ ปกติบ้านเธอมีคนใช้นี่นา แต่ทำไมเธอถึงมาเปิดเอง ทำอย่างกับไม่อยากให้คนในบ้านรู้ว่าใครมา ณรินทร์มองเข้าไปในบ้านท่าทางลุกลี้ลุกลนชอบกล เดี๋ยวคนในบ้านก็คิดว่าพวกเราค้ายากันหรอก
“ขอบใจนะราชา” ณรินทร์พูดกับราชาแล้วดึงฉันเข้าไปในรั้ว
“อืม” ราชาหันมาทางฉัน “เมื่อเช้าไอ้เกสเทอร์โทรมาบอกฉันเรื่องคนร้ายที่ฉุดเธอ พวกมันโดนจับแล้ว ตอนนี้กำลังถูกดำเนินคดีอยู่ ยังไงถ้าเธอกลับบ้านแล้วก็แวะไปให้ปากคำที่โรงพักด้วย เดี๋ยวฉันก็จะไปเหมือนกัน”
พออยู่ต่อหน้าเพื่อนฉันพูดดีเชียวนะ
“อ๋อ อื้อ ขอบคุณนะ(กัดฟัน) และก็ฝากขอบคุณเพื่อนของนายด้วย”
ราชาเดินกลับไปขึ้นรถแล้วขับออกไปทันที พอคล้อยหลังเขาณรินทร์ก็อมยิ้ม
“อะไรของพวกเธอ ฉันงง หมอนั่นบอกจะพาฉันมาส่ง แต่มาส่งที่บ้านเธอ แล้วเขารู้จักบ้านเธอได้ยังไง” ฉันขมวดคิ้วยุ่ง ณรินทร์ชะงักเล็กน้อยก่อนจะปรับสีหน้าให้เป็นปกติ
สองคนนี้แปลกๆ นะ คงไม่ใช่ว่ากำลังจีบกันอยู่หรอกใช่ไหม ยังไงฉันกับเขาก็... ช่างเถอะ! ฉันกับเขาไม่ได้เป็นอะไรกัน
“ฉันเป็นคนโทรไปบอกให้เขามาส่งเธอที่นี่เอง ขืนเขาไปส่งเธอที่บ้านเธอมีหวังพ่อของเธอซักไซ้ไม่เลิก เมื่อคืนฉันโกหกพ่อเธอว่ายัยกาววาไม่สบายหนัก พวกเราเลยต้องไปดูแลยัยนั่นที่คอนโด ส่วนทางพริ้นซ์ หมอนั่นก็ช่วยอีกแรง ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ พ่อเธอไม่มีวันรู้เรื่องที่เกิดขึ้นแน่นอน”
อย่างนี้นี่เอง ณรินทร์รอบคอบที่สุด เธอรู้ดีว่าพ่อของฉันเป็นห่วงฉันมาก ถ้าเกิดเรื่องอะไรจะถามไม่เลิก ต้องรู้อย่างละเอียดจนไม่เหลือข้อสงสัยใดๆ จึงจะพอใจ มันก็ดีน่ะนะที่พ่อรักฉัน แต่บางครั้งมันก็มากเกินไปจนฉันเองยังอ่อนใจ
รักฉันแต่ไม่ยอมให้ฉันได้ทำในสิ่งที่รัก พ่อตามใจฉันทุกอย่าง ยกเว้นอยู่เรื่องเดียวคือเรื่องแข่งรถ พ่อสั่งห้ามเด็ดขาด ฉันเคยขัดคำสั่งจนโดนพ่อโกรธไปหลายวัน ตั้งแต่ตอนนั้นฉันก็ไม่ให้พ่อรู้เรื่องอีกเลย ฉันต้องหลบๆ ซ่อนๆ เฮ้อ... รู้สึกแย่จังเลย
ฉันอิจฉาราชาชะมัด
“ขอบใจนะเพื่อนรัก รักเธอที่สุดเลย” ฉันกอดเธอแล้วอ้ำๆ อึ้งๆ
“มีอะไรเหรอ หรือว่าเมื่อคืนเธอกับราชา...”
“เปล่า!” ฉันรีบปฏิเสธ เธอหรี่ตาลง “ถามอะไรหน่อยสิ เธอรู้หรือเปล่าว่าราชามีน้องสาว”
“รู้สิ”
“อ้อ...”
“ถามทำไม เธอเจอเหรอ”
“ถามเฉยๆ ก็ฉันไม่รู้ไง แล้วเธอเคยเจอหรือเปล่า”
“ก็...” เธอชะงักแล้วทำท่าแปลกๆ “ไม่เคยเจอเหมือนกัน ได้ยินแต่เค้าพูดๆ กันมา”
*** เนื่องจากมีปัญหาทางเทคนิคนิดหน่อย จึงขอไปต่ออีกบทความหนึ่ง ไปตามอ่านกันต่อนะคะ
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
ปากร้ายแบบนั้น่าโดนกำราบนะ ว่ามั้ยราชา
นิยายเรื่องนี้เป็นอีกหนึ่งเรื่องที่ประทับใจค่ะ
ไรท์ จัยร้ายยยย ไม่เห็นมีฉากเลิฟซีนเรย ไอเราก็นึกว่าจะมี อุตสา
ตั้งใจอ่านทั้งวันทั้งคืน เราก็นึกว่าจะมีฉากเลิฟซีน
สุดท้ายก็...เสียใจ แต่...ก็ชอบอยู่ดีแหละ
ชอบมากๆเลย><
ไหนๆก็ตอนสุดท้ายแล้วขอพูดอะไรซสักอย่างก่อนไปอ่านเรื่องต่อไป
"เป็นเรื่องที่สนุกมากกกก ฟินมากกๆ รู้สึกรัก ราชาแล้วก็มินิมากๆเลย"
แฮปปี้ๆๆๆ
ขอบคุณนะคะไรเตอร์
สนุกมากๆค่ะ ^^