ผมอยากเป็นยากุ(ซ่าส์)

ลำดับตอนที่ #2 : กลุ่ม SUN ตะวัน และสมาชิก 5-D

ตอน  สมาชิก5- Dและ กลุ่ม Sun ตะวัน

    เมื่อทาคุยะรู้จักเอมี่ เอมี่ได้เล่าเรื่องต่างๆในห้อง 5-D ให้ทาคุยะฟัง

“ทาคุยะ ห้องเรามีสมาชิกทั้งหมด 40 คนรวมกับนายก็ 41 คน เรามีหัวหน้าห้องคือ ฟารีน เพื่อนในห้องไม่มีใครกล้าขัดฟารีนหรอกนะ เพราะว่า พ่อของฟารีน เป็นมาเฟีย แต่ ฟารีนก็ไม่ชอบทำตัวเหมือนมาเฟียหรอก แต่เมื่อมาเป็นหัวหน้าห้องฟารีนก็ยิ่งเหมือนมาเฟียเข้าไปทุกวัน” เอมี่เริ่มเล่าพร้อมกับการกินโมจิของชอบ

“กินไหมอะทาคุยะ” เอมี่พูดพร้อมยื่นโมจิให้ทาคุยะ

“ไม่อะ เดี๋ยวติดฟัน” ทาคุยะบอกเอมี่พร้อมชี้ที่ฟัน

“เอ้าหรอ เอ้อ ลืมไปทาคุยะดัดฟัน” เอมี่หันกลับไป พร้อมกับเอาโมจิวางลง เตรียมที่จะเล่าต่อ

“เอ้อ แล้วเรื่องกลุ่มนายตะวัน เราเรียกกันว่า Sun มีนายตะวัน ลูกชายเจ้าของคอกม้าที่ใหญ่ที่สุดในจังหวัด นายวีรชน ลูกชายเจ้าของโรงแรมชื่อดัง แล้วก็นายชิตพล ลูกคนเดียวของเจ้าสัวชิตพงศ์ ทั้งสามคนเนี่ยชอบวางอำนาจแต่ที่น้อยๆก็มีชิตพลเพราะเกรงใจ ฟารีนเพราะว่าเขาเป็นแฟนกัน แต่ในห้องนี้มีสองคนที่ไม่กลัวพวกเขา นั่นก็คือ ฟารีน แล้วก็ ริยา” เอมี่หันมากินโมจิต่อ ทาคุยะมองหน้า รอเอมี่พูดต่อ

“เอมี่ แล้วทำไม ริยาถึงไม่กลัว พวกนายตะวันหละ” เอมี่วางโมจิลง

“ก็เพราะว่า ริยา กับนายตะวันเคยเป็นเพื่อนที่สนิทมากๆมาก่อนแต่มีเรื่องอะไรซักอย่างที่ทำให้สองคนเนี่ยไม่ถูกกัน แต่ที่เห็นๆงี้นะ สองคนนี้ห่วงกันจะตายไป” เอมี่ทำท่าเหมือนเล่าจบ ก่อนที่จะหันมาถามทาคุยะ

“แล้วนายมาเรียนนี่พักอยู่ไหนอะ เผื่อเราจะไปเยี่ยม” เอมี่พูดจบ ฟารีนเดินมาพอดีได้ยิน

“อาจารย์ให้ทาคุยะ ไปพักที่บ้านชิตพล เพราะใกล้โรงเรียนดี และพ่อเขาอนุญาตแล้ว” เอมี่ทำท่าเข้าใจ

“ทาคุยะ เย็นนี้เรามีงานเลี้ยงรับนายที่บ้านนายชิตพล นายเก็บของจากบ้าน เข้าบ้านนายชิตพลเลยนะ เราจะให้นายวีรชนไปรับตอน 5 โมงเย็น” ฟารีน หันมามองทาคุยะที่ทำท่างงงงอยู่ แล้วอดยิ้มไม่ได้เมื่อทาคุยะ ทำท่ารับทราบเหมือนเด็ก ก่อนที่จะเดินออกไป เอมี่รีบเข้ามาหาทาคุยะ

“นี่นายแจ๋วมากเลยรู้ไหม ในรอบสามเดือนนี้ไม่มีใครทำให้ฟารีนยิ้มได้เลยนะ” เอมี่พูดพร้อมกับการกินโมจิเช่นเดิม ที่เอมี่พูดทำให้ทาคุยะอดถามไม่ได้ว่าทำไม

“เอมี่ ทำไมหรอ ฟารีนถึงไม่ยิ้มอะ” เอมี่กำลังจะอ้าปากพูด แต่เป็นจังหวะที่ริยาเข้ามาพอดี

“ริย่า โอ๊ะโอ เป็นไรนี่ นายตะวัน ทำไรให้ไม่พอใจอีกหรอจ๊ะ” ริยา หันมามองเอมี่อย่างไม่สบอารมณ์

“เอมี่ อย่าพูด ชื่อนายนั่นให้ริยาได้ยินอีก ริยาเกลียดนายนั่น” ริยาพูดพร้อมลุกออกจากโต๊ะ แค่ทาคุยะขวางทางเดินอยู่ ริยาจึงผลักทาคุยะออกไป ทำเอาทาคุยะเซ เอมี่เดินตามไม่ห่างแต่ไม่ได้เดินออกไปด้วย

“วันนี้เจ๊ เขา รมณ์ ไม่ดีอะนายตะวัน แกล้งสำเร็จแล้วแน่เลย” ทาคุยะทำท่าสงสัยตามแบบฉบับ ในห้องตอนนี้

มีคนอยู่ไม่กี่คน เอมี่ก็เลย พาทาคุยะ แนะนำเพื่อนในห้อง เท่าที่เอมี่แนะนำ ทำให้ทาคุยะรู้ว่า แม้ว่าห้องนี้จะมีกลุ่มเจ้าปัญหาอย่างพวกนายตะวัน ก็ยังมีอีกหลายคนที่ทาคุยะพอจะเข้าได้ อย่างเช่น โจ เด็กที่เรียนเก่งที่สุดในห้อง กับ หลิว คุณหนู สาวสวยที่สุดในห้อง เรียบร้อยที่สุด ที่ทาคุยะพอจะเข้าด้วยได้แต่ เขากำลังลืมไปว่าเขากำลังลืมจุดประสงค์หลักที่เขามาที่นี่

เอมี่เล่าเรื่องห้อง 5-D ให้ทาคุยะฟังอย่างละเอียด ไม่ว่า การได้แชมป์ ห้องเรียนที่แย่ที่สุด โดยการตัดสินจากคณะกรรมการนักเรียน ห้องเด็กรวยที่สุดจาการโหวต ของแม่ค้าในโรงเรียน ห้องที่ครองแชมป์การโดดเรียนวิชาอาจารย์ที่ปรึกษานานที่สุด จากคำ.ด่...ของอาจารย์วัชรี และเอมี่เล่าถึงเรื่องที่น่าภูมิใจที่สุดของห้อง คือ การได้แชมป์ห้องที่มีสีสัน รอยยิ้ม และมิตรภาพ ระหว่างเพื่อนมากที่สุด โดยการตัดสินจาก คณะอาจารย์ทั้งโรงเรียน ทาคุยะรู้สึกว่ายังดีที่ห้องที่เขามาอยู่มีข้อดีอยู่บ้าง เอมี่ยังเล่าถึงนิสัยแปลกๆของคนในห้องที่ทาคุยะไม่เคยเห็นที่ไหนมาก่อน เช่น โจ คนที่เรียนเก่งที่สุดในห้อง เขาชอบแอบไปคุยกับต้นไม้ที่หลังอาคารเรียน โดยเขาให้เหตุผลว่า ต้นไม้ทำให้เขาสบายใจเวลาคุยด้วย แอนนา ชอบเอาจิ้งจกใส่กระเป๋ามาโรงเรียน เธอบอกว่าจิ้งจกเขาขอมาโรงเรียนด้วย แทน ที่คุยกับเพื่อนแต่ละประโยคไม่เกิน5คำ  และพรีม ที่ชอบบอกรักคนอื่นไปทั่ว ในโรงเรียนใครที่พรีมไม่เคยบอกรักหนะแปลก ทาคุยะกำลังจะอ้าปากพูดว่า เขานี่แหละที่ยัยพรีมอะไรนี่ยังไม่เคยบอกรัก แต่ไม่ทันที่ทาคุยะจะออกเสียง สาวเจ้าก็พรวดพราดเข้ามา

“ทาคุ เอ๋ ทาคุยะ น่ารักดีนะคะ พรีมรักคุณเข้าแล้วหละ รักพรีมนะคะ” ทาคุยะอ้าปากค้าง ก่อนที่ยัยพรีมจะเดินจากไป เอมี่อดหัวเราะไม่ได้ ทำเอาทาคุยะเขินจนหน้าแดง

“ทาคุยะ นายอยู่นี่ ต้องระวังตัวนะ วันนี้มีแค่แก๊งค์นายตะวัน เย็นนี้นายเจออีกกลุ่มแน่ เย็นนี้พวกเขาเอานายเละแหงเลย” เอมี่พูดจบพร้อมยัดโมจิก้อนโตเข้าปาก

“ทำไมหรอ เอมี่ ยังมีกลุ่มที่แย่กว่าพวกนายตะวันอีกหรอ” ทาคุยะถามเอมี่อย่างสงสัย เอมี่ตกใจ ทำเอาจนโมจิติดคอ

“นายจะพูดงี้ให้พวกนายตะวันได้ยินไม่ได้นะ แล้วที่ว่าแย่ก็ไม่ได้แย่นักหรอกแค่แย่กว่าพวกนายตะวันหน่อยเดียวเอง วันนี้เขาไม่มาโรงเรียน แต่เย็นนี้เขาไปแน่ แล้วที่แน่ๆ พวกนายตะวันเตรียมแผนแก้เผ็ดนายไว้แล้วหละ แล้วนี่นายต้องไปอยู่บ้านนายชิตพลด้วย เราว่าอีกไม่นานกลุ่มนายตะวันมีสมาชิกเพิ่ม ชื่อทาคุยะแน่เลย”

ทาคุยะหัวเราะ เขาคิดในใจว่า ก็ดีซิ เขาจะได้พิสูจน์ให้กลุ่มไฟร์ เห็นว่าเขาเป็นยากุซาได้

“แล้วกลุ่มที่ว่า กลุ่มไหนหรอ” เอมี่หันว้าย หันขวา

“พวกนี่มันมีชายสาม หญิงหนึ่ง ชื่อกลุ่ม ZF นักเลงทั้งกลุ่ม มีหัวหน้ากลุ่มเป็นผู้หญิงชื่อ ซาร่า  แล้วก็ จอห์น ไมค์  และ นิค แต่เขาก็ดีกับเพื่อนในห้องนะ แต่นอกห้องไม่ไว้หน้า แต่ไมค์ได้รับการโหวตจากเพื่อนๆว่าหล่อที่สุดในห้อง” เอมี่พูดพร้อมทำท่าเพ้อฝัน ริยาเข้ามาในห้องอีกครั้งด้วยสีหน้าที่ดีขึ้น

“มี่ เป็นไรอะ ไม่สบายหรอ” ริยาถามพร้อมๆกับลากเก้าอี้มานั่นใกล้ทาคุยะ เอมี่หันมามองริยา

“ริย่า หายแล้วหรอ เอ๊ นายตะวันง้อแล้วหรอ” เอมี่ถามเชิงสงสัย ริยาไม่ตอบได้แต่ยิ้มๆ ที่เอมี่พูดว่าง้อ หมายถึง หาเรื่องแกล้งนายตะวันได้แล้วหรอ

“ก็ทำนองนั้น เอ้อ ทาคุยะมานี่ คิดถึงบ้านไหม โรงเรียนเด็กญี่ปุ่นมีอะไรสนุกๆเล่นไหม อยู่นี่มีทุกชาติ เลยไม่รู้เลยว่าเล่นไรถึงจะสนุก” ริยาตอบเอมี่พลางหันมาถามทาคุยะ ไม่ทันที่ทาคุยะจะตอบ

“แล้วนายมีแฟนยังอะ ดูท่าไม่มีแน่เลยอะ เฉิ่มซะงี้” ทาคุยะทำอะไรไม่ถูก เอมี่จึงตอบแทน

“คงมีแหละเนอะ คุยะ ริย่าถามงี้ทาคุยะก็เขินอะเด่ พอเหอะเอมี่ว่าเราไปหาไรกินดีกว่า จะเย็นแล้ว” เอมี่รีบเปลี่ยนเรื่องพูดก่อนที่ริยาจะถามทาคุยะจนพูดไม่ออก พลางชวนทาคุยะไปด้วยกันแต่ทาคุยะปฏิเสธ

    เย็นของวันนั้นวีรชนไปรับทาคุยะที่บ้านแม้ว่าบ้านทาคุยะจะไม่ไกลโรงเรียนนัก แต่ตามระเบียบการแลกเปลี่ยนนักเรียน นักเรียนต้องไปพักอยู่ที่บ้านของนักเรียนคนใดคนหนึ่ง ที่อยู่ในห้องเดียวกัน

    วีรชนเห็นทาคุยะทำท่ากล้าๆกลัวๆ จึงชวนคุยไปเรื่อยขณะขับรถ

“ทาคุยะ นายสนใจใครเป็นพิเศษไหม เราหมายถึงสาวๆในห้อง เราเป็นพ่อสื่อให้ได้นะ แต่ยกเว้น ยัยซอมบี้ ฟารีน ซาร่า แล้วก็ ต้นหลิว เอ๋ หรือนายมีแฟนแล้ว” วีรชนหันมารอฟังคำตอบจากทาคุยะ

“ไม่หรอก เราไม่สนใครเป็นพิเศษหรอก แล้วว่าแต่ทำไมถึงห้าม 4 คนนั้นหละ” วีรชนหัวเราะ

“ก็ยัยซอมบี้ ไอ้ตะวันคงไม่ยอม ฟารีน นายต้องข้ามศพ ไอ้พลไปก่อน ซาร่า ก็ไม่เอาอะแค่สบตาเราก็ตายแล้ว ส่วนต้นหลิว ข้าจอง ไงรู้แล้วใช่ไหม” ทาคุยะทำหน้าแบบฉบับเดิม จนวีรชนต้องถาม

“สงสัยอะไรอีกหละเรื่องไอ้ตะวันกับยัยซอมบี้หรอ ไม่มีไรหรอก คนอย่างไอ้ตะวันกับยัยซอมบี้ไม่มีใครยอมใคร แต่.............ช่างเหอะ นายไม่ต้องรู้หรอก ว่าแต่วันนี้นายเตรียมตัวมาพร้อมหรือยัง”ทาคุยะเงียบ ถอนหายใจยาว

“ไม่มีไรมากหรอกน่า เราเล่นกันเบาะๆ แต่วันนี้นายเจอยัยซาร่านายไม่อยากเจ็บตัวนายต้องอยู่ใกล้ๆไอ้ตะวัน เพราะว่ายัยซาร่าแอบชอบนายตะวัน คงไม่กล้าทำไรนายต่อหน้าไอ้ตะวัน” ทาคุยะพยักหน้ารับ รถแล่นตรงสู่เส้นทางที่ทาคุยะกำลังก้าวเข้าสู่การเป็นยากุซา