ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : เพื่อฝัน
เพื่อฝัน ฉันและเธอ (My Dream)
นรินทร์ ชายหนุ่มนักฝันที่ฝันของเขาต้องเดิมพันด้วย เมย์ หญิงสาวผู้เป็นที่รักของเขาเอง
ริน นรินทร์ หนุ่มหน้าตาดีที่เป็นที่หมายปองของสาวๆ ทั้งสถาบัน เขาแลกที่จะคบกับ เมย์ ขวัญธิดา นักศึกษาศิลปศาสตร์ เพราะทั้งเขาและเธอเคยเรียนที่เดียวกันและทั้งพ่อและแม่ของทั้งสองฝ่ายต่างเป็นเพื่อนกันมาก่อน
ทุกวันริน จะมารับเมย์ที่บ้านและทานข้าวเช้าด้วยกัน และมาส่งเมย์ หลังจากที่เขาเลิกซ้อมดนตรีกับเพื่อนๆ ซึ่งเมย์เบื่อการมานั่งรอริน ซ้อมดนตรีแต่เธอก็พูดอะไรไม่ได้ จะมีก็แต่ ยอดที่คอยดูแลเธอตอนที่ริน ยุ่งอยู่กัยการซ้อม ยอดคือเพื่อนสนิทคนหนึ่งของริน ที่เขามีนิสัยแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง ซึ่งถ้าเมย์จะเลือก เมย์คงเลือกยอด เพราะมีอะไรบางอย่างที่เมย์ได้รับจากยอดโดยที่ไม่เคยได้รับจากรินเลย
“เมย์วันนี้เมย์ มาดูรินซ้อมด้วยหรือ พรุ่งนี้มีสอบนี่นา”
ยอดเอ่ยทักเมย์อย่างคุ้นเคย สร้างความไม่พอใจให้รินมาก
“เฮ้ย ไอ้ยอด เมย์จะสอบแล้วโกงการอะไรของแกว่ะ”
รินกล่าวอย่างไม่พอใจ
“ก็ข้าเห็นว่าเมย์เขาจะสอบแล้วมัวแต่มาดูเอ็งซ้อม เมย์จะเอาเวลาที่ไหนไปอ่านหนังสือว่ะ”
ยอดอธิบายอย่างใจเย็น
“เมย์เขาจะสอบ เขายังไม่พูดอะไรเลยแล้วแกมายุ่งอะไรด้วยว่ะ”
รินพูดอย่างไม่พอใจหวังให้ยอดโกรธ
“งั้นขอโทษด้วยนะ เราก็แค่หวังดี”
ยอดกล่าวไม่ให้เรื่องยืดยาว
“เก็บความหวังดีของแกไว้นะ เมย์เขาไม่ต้องการ”
รินกล่าวอย่างสะใจ แต่สีหน้าเมย์และยอดต่างคนต่างไม่พอใจ ริน
รินส่งเมย์กลับบ้านแล้วกำชับเมย์ไว้ว่า
“เมย์อย่ายุ่งกับไอ้ยอดมากนักนะ มันนิสัยไม่ค่อยดี ทั้งๆที่มันรู้ว่าเมย์เป็นของริน มันยังมาตามตอแยเมย์อีก”
เมย์มองหน้ารินอย่างไม่พอใจเอามากแล้วตอบว่า
“เมย์ไม่ใช่ของๆใครนะคะริน รินเห็นว่าเมย์เป็นของเล่นหรือไง ทุกครั้งที่รินพาเมย์ไปซ้อมดนตรีเคยถามเมย์บ้างไหมว่าเมย์ชอบหรือไม่ชอบ เมย์เบื่อการที่ต้องไปนั่งรอริน เมย์ไม่มีเวลาเป็นส่วนตัว ที่เมย์ไม่พูดเพราะเมย์เกรงใจคุณลุง ที่เมย์ยอมคบกับรินก็เพราะว่าเมย์ไม่อยากให้คุณลุงกับคุณแม่ผิดใจกัน เมย์ไม่ได้รักรินเลย แล้วอย่ามาพาเมย์ไปไหนต่อไหนตามใจอีกเมย์ขอร้อง”
เมย์ปิดประตูรถแล้ววิ่งเข้าบ้าน แต่รินก็วิ่งตามมาคว้ามือเมย์ไว้
“เมย์รินขอโทษที่รินไม่เคยคิดถึงจิตใจเมย์ แต่รินรักเมย์นะ รินผิดไปแล้วยกโทษให้รินเถอะนะเมย์”
เมย์เริ่มใจอ่อน แล้วน้ำตาของเมย์ก็เริ่มไหล รินได้โอกาสจึงรีบเช็ดน้ำตาและดึงเมย์มากอด
“ไม่ว่ารินจะทำร้าเมย์มากแค่ไหนแต่ต่อไปนี้รินจะทำทุกอย่างเพื่อเมย์ และจะไม่ทำให้เมย์ต้องเสียใจอีกรินสัญญา”
“เมย์ก็ขอโทษที่เมย์ใจร้อนไปหน่อย เมย์ไปดูรินซ้อมทุกวันก็ได้แต่ถ้าเมย์อยากกลับเมย์จะกลับก่อนนะ”
“ได้เมย์จะเอาไงก็ได้”
“รินเมย์เข้าบ้านก่อนนะขับรถดีๆหละ ราตรีสวัสดิ์ค่ะ”
เมย์ค่อยๆถอยห่างจากรินแต่ริน ก็ดึงหน้าผากของเสย์มาจูบเบาๆ
“ราตรีสวัสดิ์ครับเมย์”
ทั้งเมย์และรินต่างก็แยกย้ายกันไปแต่คนที่กำลังนั่งเศร้าคือยอด ที่ผ่านมาเจอเหตุการณ์เข้าพอดี
แต่เดิมยอดเคยแอบชอบเมย์มาก่อนแต่พอสารภาพรักกับเมย์ๆกลับรับไม่ได้ และจากที่เคยเป็นเพื่อนสนิท เมย์กับยอดก็กลายเป็นคนที่ไม่รู้จักกัน จนเมย์มาคบกับริน จึงเริ่มคุยกับยอดอีกครั้ง
“สวัสดีจ๊ะเมย์วันนี้เราไปทานข้าวเย็นที่บ้านแอนด้วยกันนะวันนี้วันเกิดแอนหน่ะ”
สาเพื่อนเมย์กล่าวทักทาย
“เกือบลืมเลยงั้นเดี๋ยวเราโทรบอกที่บ้านก่อนนะ แล้วเราออกไปซื้อของขวัญกัน”
“แหม ไม่ต้องโทรบอกก็ได้มั้ง เพราะยังไงเธอก็มีคนคอยดูแลอยู่แล้วนี่นา”
“สา เธอก็”
“ทำไมจ๊ะ”
เมย์หน้าแดงแล้วไล่ตีสาจนหกล้มลงแต่ยอดก็มาช่วยประคองไว้
“เกือบไปแล้วนะเมย์”
เมย์มองหน้าสายังไม่ทันได้พูดอะไร รินก็ตรงมากระชากยอดออกจากเมย์ แล้วประคองเมย์ไว้
“เมย์เป็นไรมากไหม”
รินกล่าวอย่างเป็นห่วง
“เมย์ไม่เป็นไร โชคดีที่ยอดช่วยประคองไว้”
รินหันมามองหน้ายอด อย่างไม่พอใจ
“ขอบใจมากนะไอ้ยอดที่ช่วยเมย์ไว้”
ยอดยิ้มรับทั้งที่รู้ว่ารินไม่ได้กล่าวจากใจ
“เมย์เราไปกันเถอะ เดี๋ยวรินพาไปชื้อของขวัญให้แอนเอง”
รินประคองเมย์ไป ทิ้งยอดต้องยืนมองตาม
“รินเมย์เดนเองได้ ดูซิคนมองเต็มไปหมดแล้ว”
เมย์บอกริน เพราะทุกสายตามองมาที่เขาสองคน
“ก็รินรักเมย์นี่นา ไม่เห็นเป็นไรเลย”
“แต่เมย์อายนี่นา”
เมย์บอกอย่างเขินๆ
“รินปล่อยก็ได้แต่เมย์ต้องหอมรินทีหนึ่งนะ”
“บ้าคนบ้า”
“รินล้อเล่นนา”
ริน เมย์และสากำลังเลือกของขวัญอยู่ทันใดนั้นเสียงโทรศัพท์ของรินก็ดังขึ้น
รินรับโทรศัพท์แล้วหันมามองเมย์ สักพักเขาก็กลับมาด้วยสีหน้าไม่ดีนัก
“รินมีอะไรหรือเปล่า ดูไม่ค่อยสบายใจเลย”
“เอ่อเพื่อนๆโทรมาให้ไปซ้อมหนะ แต่รินบอกว่าเดี๋ยวไปส่งเมย์ที่บ้านเพื่อนแล้วค่อยไป”
“เมย์ว่ารินไปเถอะ เมย์กับสาไปกันเองได้ รินไปซ้อมเถอะนะ มันเป็นฝันของรินไม่ใช่หรือ”
รินนิ่งอยู่พักใหญ่
“งั้นรินไปก่อนนะมีอะไรโทรหารินนะ”
“ค่ะ”
เมย์รับคำอย่างเบื่อหน่าย จนสาสังเกตเห็น
“นี่เมย์ เธอคบกันเคยไปไหนด้วยกันเกิน 5ชั่วโมงไหม นอกจากไปดูรินเขาซ้อมนะ”
เมย์ตอบอย่างใจลอย
“ถ้าเคยเมย์คงไม่เบื่อหน่ายกับการเล่นดนตรีของเขาเลย”
เมย์ตอบซึ่งเป็นคำตอบที่สาต้องเกาหัว
....................................................................................................................
“เมย์วันนี้แม่จะไปบ้านคุณลุงลูกไปด้วยกันไหมคะ”
“ไม่คะเมย์จะอ่านหนังสือฝากสวัสดีคุณลุงด้วยนะคะ”
“เอ้าไม่อยากไปเจอรินเขาหรือลูก”
“รินคงมัวแต่ซ้อมดนตรี เขาคงไม่มีเวลามาคุยกับเมย์หรอกคะ”
คำตอบของเมย์ทำให้แม่รู้ว่าเธอไม่ค่อยชอบที่รินทุ่มเทให้กับดนตรีมากกว่าเธอ
.................................................................................................................
“เมย์ครับวันพรุ่งนี้เราไปดูหนังด้วยกันนะ”
เมย์หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาอ่านข้อความ และมันเป็นข้อความแรกที่รินส่งมาชวนเธอไปข้างนอก เพราะส่วนใหญ่ข้อความจะมีแต่ข้อความแก้ตัวที่เขามารับหรือส่งเธอไม่ได้เพราะติดซ้อมดนตรี
....................................................................................................................
“สวัสดีครับคุณอา เมย์แต่งตัวเสร็จหรือยังครับ”
“เอ้ารินมาทานขนมกันก่อน เมย์เขาเพิ่งจะไปแต่งตัวเมื่อกี้เดี๋ยวคงลงมา”
“ครับ”
“รินมาเร็วจังเลย รอนานไหมคะ”
“รอเมย์ไม่ง่านานแค่ไหนรินก็รอได้”
“ปากหวานจริงนะรินนี่อยู่ต่อหน้าอายังหวานขนาดนี้แล้วถ้าอยู่กันสองคนจะหวานขนาดไหน”
แม่ของเมย์พูดจนทำให้ทั้งสองคนเขิน
“งั้นเมย์ไปก่อนนะคะแม่”
“สวัสดีครับคุณอา”
“ฝากเมย์ด้วยนะริน”
.........................................................................................................................
“เมย์วันนี้รินมีข่าวดีมาบอก”
รินกล่าวอย่างดีใจ แต่เมย์เริ่มทำหน้าไม่ค่อยดี เพราะข่าวดีของริน จะเป็นข่าวร้ายของเมย์เสมอ
“อะไรหรือริน”
รินจับมือเมย์มาแนบไว้ที่อกแล้วบอกว่า
“รินกำลังจะได้ไปประกวดวงดนตรีที่เชียงใหม่ ถ้าวงของรินชนะนะจะได้เป็นวงดนตรีดีเด่น และจะได้เซ็นสัญญากับค่ายเพลงที่จัดงานนี้ด้วย”
เมย์ถอนหายใจยาว เพราะลางสังหรณ์ของเธอไม่เคยพลาด
“ไปวันไหนหละริน”
รินทำหน้าไม่ค่อยดี
“พรุ่งนี้ ขึ้นเครื่อง แล้วเราจะไปเตรียมตัวที่นั่น 4วัน แล้วจึงลงประกวด”
“ไปวันหลังไม่ได้หรือริน มะรืนนี้วันเกิดเมย์นะ รินจะไม่อยู่อวยพรวันเกิดเมย์หรือ”
รินถอนหายใจ
“เมย์วันเกิดเมย์รินโทรมาอวยพรก็ได้นี่นา โอกาสนี้มันหาได้ยากมากนะเมย์ เรื่องนี้รินขอร้องเถอะนะ”
“เมย์จะไปมีสิทธิ์ห้ามอะไรรินได้หละ เมย์ขอให้รินประสบความสำเร็จก็แล้วกันนะ”
“รินขอบใจนะที่เมย์เข้าใจรินหนะ”
รินจับมือของเมย์มาแล้วค่อยจูบเบาๆ แต่ความรู้สึกเมย์รู้สึกว่ารินไม่ได้รักเมย์เหมือนที่เขาแสดงออกเลย เขารักเครื่องดนตรีของเขามากกว่าเมย์ซะอีก
.................................................................................
วันนี้เมย์มามหาลัยเองโดยไม่มีริน ซึ่งสำหรับเมย์มันเป็นเรื่องปกติ แต่ยอดไม่ได้มองอย่างนั้น
“เมย์วันนี้รินไม่ได้มาส่งหรือ”
“รินเขาไปประกวดวงดนตรีที่เชียงใหม่หนะ แล้วยอดไม่ได้ไปด้วยหรือไง”
ยอดก้มหน้าแล้วเดนมาที่ม้านั่ง เมย์เดินตามมาช้าๆ
“ยอดก็จะไปอยู่นะ แต่รินหนะซิ เขาไม่ให้ไป”
“ทำไมรินเขาทำแบบนั้นหละ รินนะริน”
“เมย์ใจเย็นก่อนที่รินเขาไม่ให้ยอดไปหนะ เพราะเขาบอกว่าถ้าทั้งเขาและยอดไป ใครจะแลเมย์ เขาจึงให้ยอดคอยดูแลเมย์ตอนที่เขาไม่อยู่”
เมย์เงียบไป
“ที่จริงยอดไม่ชอบเขาเลย ยอดว่าเขาไม่ดีพอสำหรับเมย์ แต่ยอดเพิ่งรู้นะว่ารินเขารักเมย์มากแค่ไหน มีบางวันที่เขาไม่ได้ไปส่งเมย์เขาก็คอยโทรถามยอดว่าเมย์ถึงบ้านหรือยัง เพราะเขาไม่กล้าโทรหาเมย์เองเพราะกลัวว่าเมย์จะโกรธ บางวันเขายังให้ยอดออกมาดูว่าเมย์นอนหลับหรือยัง เมย์ ยอดว่ารินเขาเป็นคนดีคนหนึ่งเลยนะ ยอดเคยเสียดายที่เมย์ไปคบกับเขาแต่ตอนนี้ยอดไม่เสียดายแล้ว แต่ถ้าวันไหนรินทำให้เมย์เสียใจ ยอดพร้อมที่จะดูแลเมย์ต่อไปเสมอ”
“เมย์ขอบใจนะยอด ที่ยอดดีต่อเมย์มาตลอด เราจะเป็นแฟนกันไม่ได้แต่เราก็เป็นเพื่อนที่ดีต่อกันได้นี่นา”
.............................................................................................
“ริน นี่เมย์นะรินทำอะไรอยู่หนะ”
“เมย์รินคิดถึงเมย์จะแย่อยู่แล้ว ตอนนี้รินกำลังซ้อมอยู่ครับ”
“เมย์โทรมากวนหรือเปล่าคะริน”
“ไม่นะเมย์ รินก็ว่าจะโทรไปหาเมย์เหมือนกัน”
“เมย์จะไปเชียงใหม่พร้อมกับยอด รินว่าไงคะ”
“ตามใจเมย์ซิครับ ถ้ามาอย่าลืมโทรหารินนะครับ”
“รินก็อย่าลืมคิดถึงเมย์นะคะ แล้วเจอกันคะ”
“ครับ”
...........................................................................................
“รินตอนนี้เมย์มาถึงเชียงใหม่แล้วนะ”
“รินก็อยู่ข้างหลังเมย์นี่ไงครับ”
“ริน”
เมย์วิ่งไปกอดริน
“เหนื่อยไหมครับ”
“รินรู้ได้ไงเมย์ไม่ได้โทรบอกว่าจะมาวันนี้สักหน่อย”
“ก็ยอดมันโทรรายงานรินหมดแล้ว”
“ว่าแต่กอดรินสะแน่นเลยปล่อยได้แล้วครับ”
เมย์หน้าแดงแล้วค่อยๆคลายมือออก
“ก็เมย์คิดถึงรินนี่นา”
“ไปที่พักกันเถอะเมย์จะได้พักผ่อนนะ”
..........................................................................................
นรินทร์ ชายหนุ่มนักฝันที่ฝันของเขาต้องเดิมพันด้วย เมย์ หญิงสาวผู้เป็นที่รักของเขาเอง
ริน นรินทร์ หนุ่มหน้าตาดีที่เป็นที่หมายปองของสาวๆ ทั้งสถาบัน เขาแลกที่จะคบกับ เมย์ ขวัญธิดา นักศึกษาศิลปศาสตร์ เพราะทั้งเขาและเธอเคยเรียนที่เดียวกันและทั้งพ่อและแม่ของทั้งสองฝ่ายต่างเป็นเพื่อนกันมาก่อน
ทุกวันริน จะมารับเมย์ที่บ้านและทานข้าวเช้าด้วยกัน และมาส่งเมย์ หลังจากที่เขาเลิกซ้อมดนตรีกับเพื่อนๆ ซึ่งเมย์เบื่อการมานั่งรอริน ซ้อมดนตรีแต่เธอก็พูดอะไรไม่ได้ จะมีก็แต่ ยอดที่คอยดูแลเธอตอนที่ริน ยุ่งอยู่กัยการซ้อม ยอดคือเพื่อนสนิทคนหนึ่งของริน ที่เขามีนิสัยแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง ซึ่งถ้าเมย์จะเลือก เมย์คงเลือกยอด เพราะมีอะไรบางอย่างที่เมย์ได้รับจากยอดโดยที่ไม่เคยได้รับจากรินเลย
“เมย์วันนี้เมย์ มาดูรินซ้อมด้วยหรือ พรุ่งนี้มีสอบนี่นา”
ยอดเอ่ยทักเมย์อย่างคุ้นเคย สร้างความไม่พอใจให้รินมาก
“เฮ้ย ไอ้ยอด เมย์จะสอบแล้วโกงการอะไรของแกว่ะ”
รินกล่าวอย่างไม่พอใจ
“ก็ข้าเห็นว่าเมย์เขาจะสอบแล้วมัวแต่มาดูเอ็งซ้อม เมย์จะเอาเวลาที่ไหนไปอ่านหนังสือว่ะ”
ยอดอธิบายอย่างใจเย็น
“เมย์เขาจะสอบ เขายังไม่พูดอะไรเลยแล้วแกมายุ่งอะไรด้วยว่ะ”
รินพูดอย่างไม่พอใจหวังให้ยอดโกรธ
“งั้นขอโทษด้วยนะ เราก็แค่หวังดี”
ยอดกล่าวไม่ให้เรื่องยืดยาว
“เก็บความหวังดีของแกไว้นะ เมย์เขาไม่ต้องการ”
รินกล่าวอย่างสะใจ แต่สีหน้าเมย์และยอดต่างคนต่างไม่พอใจ ริน
รินส่งเมย์กลับบ้านแล้วกำชับเมย์ไว้ว่า
“เมย์อย่ายุ่งกับไอ้ยอดมากนักนะ มันนิสัยไม่ค่อยดี ทั้งๆที่มันรู้ว่าเมย์เป็นของริน มันยังมาตามตอแยเมย์อีก”
เมย์มองหน้ารินอย่างไม่พอใจเอามากแล้วตอบว่า
“เมย์ไม่ใช่ของๆใครนะคะริน รินเห็นว่าเมย์เป็นของเล่นหรือไง ทุกครั้งที่รินพาเมย์ไปซ้อมดนตรีเคยถามเมย์บ้างไหมว่าเมย์ชอบหรือไม่ชอบ เมย์เบื่อการที่ต้องไปนั่งรอริน เมย์ไม่มีเวลาเป็นส่วนตัว ที่เมย์ไม่พูดเพราะเมย์เกรงใจคุณลุง ที่เมย์ยอมคบกับรินก็เพราะว่าเมย์ไม่อยากให้คุณลุงกับคุณแม่ผิดใจกัน เมย์ไม่ได้รักรินเลย แล้วอย่ามาพาเมย์ไปไหนต่อไหนตามใจอีกเมย์ขอร้อง”
เมย์ปิดประตูรถแล้ววิ่งเข้าบ้าน แต่รินก็วิ่งตามมาคว้ามือเมย์ไว้
“เมย์รินขอโทษที่รินไม่เคยคิดถึงจิตใจเมย์ แต่รินรักเมย์นะ รินผิดไปแล้วยกโทษให้รินเถอะนะเมย์”
เมย์เริ่มใจอ่อน แล้วน้ำตาของเมย์ก็เริ่มไหล รินได้โอกาสจึงรีบเช็ดน้ำตาและดึงเมย์มากอด
“ไม่ว่ารินจะทำร้าเมย์มากแค่ไหนแต่ต่อไปนี้รินจะทำทุกอย่างเพื่อเมย์ และจะไม่ทำให้เมย์ต้องเสียใจอีกรินสัญญา”
“เมย์ก็ขอโทษที่เมย์ใจร้อนไปหน่อย เมย์ไปดูรินซ้อมทุกวันก็ได้แต่ถ้าเมย์อยากกลับเมย์จะกลับก่อนนะ”
“ได้เมย์จะเอาไงก็ได้”
“รินเมย์เข้าบ้านก่อนนะขับรถดีๆหละ ราตรีสวัสดิ์ค่ะ”
เมย์ค่อยๆถอยห่างจากรินแต่ริน ก็ดึงหน้าผากของเสย์มาจูบเบาๆ
“ราตรีสวัสดิ์ครับเมย์”
ทั้งเมย์และรินต่างก็แยกย้ายกันไปแต่คนที่กำลังนั่งเศร้าคือยอด ที่ผ่านมาเจอเหตุการณ์เข้าพอดี
แต่เดิมยอดเคยแอบชอบเมย์มาก่อนแต่พอสารภาพรักกับเมย์ๆกลับรับไม่ได้ และจากที่เคยเป็นเพื่อนสนิท เมย์กับยอดก็กลายเป็นคนที่ไม่รู้จักกัน จนเมย์มาคบกับริน จึงเริ่มคุยกับยอดอีกครั้ง
“สวัสดีจ๊ะเมย์วันนี้เราไปทานข้าวเย็นที่บ้านแอนด้วยกันนะวันนี้วันเกิดแอนหน่ะ”
สาเพื่อนเมย์กล่าวทักทาย
“เกือบลืมเลยงั้นเดี๋ยวเราโทรบอกที่บ้านก่อนนะ แล้วเราออกไปซื้อของขวัญกัน”
“แหม ไม่ต้องโทรบอกก็ได้มั้ง เพราะยังไงเธอก็มีคนคอยดูแลอยู่แล้วนี่นา”
“สา เธอก็”
“ทำไมจ๊ะ”
เมย์หน้าแดงแล้วไล่ตีสาจนหกล้มลงแต่ยอดก็มาช่วยประคองไว้
“เกือบไปแล้วนะเมย์”
เมย์มองหน้าสายังไม่ทันได้พูดอะไร รินก็ตรงมากระชากยอดออกจากเมย์ แล้วประคองเมย์ไว้
“เมย์เป็นไรมากไหม”
รินกล่าวอย่างเป็นห่วง
“เมย์ไม่เป็นไร โชคดีที่ยอดช่วยประคองไว้”
รินหันมามองหน้ายอด อย่างไม่พอใจ
“ขอบใจมากนะไอ้ยอดที่ช่วยเมย์ไว้”
ยอดยิ้มรับทั้งที่รู้ว่ารินไม่ได้กล่าวจากใจ
“เมย์เราไปกันเถอะ เดี๋ยวรินพาไปชื้อของขวัญให้แอนเอง”
รินประคองเมย์ไป ทิ้งยอดต้องยืนมองตาม
“รินเมย์เดนเองได้ ดูซิคนมองเต็มไปหมดแล้ว”
เมย์บอกริน เพราะทุกสายตามองมาที่เขาสองคน
“ก็รินรักเมย์นี่นา ไม่เห็นเป็นไรเลย”
“แต่เมย์อายนี่นา”
เมย์บอกอย่างเขินๆ
“รินปล่อยก็ได้แต่เมย์ต้องหอมรินทีหนึ่งนะ”
“บ้าคนบ้า”
“รินล้อเล่นนา”
ริน เมย์และสากำลังเลือกของขวัญอยู่ทันใดนั้นเสียงโทรศัพท์ของรินก็ดังขึ้น
รินรับโทรศัพท์แล้วหันมามองเมย์ สักพักเขาก็กลับมาด้วยสีหน้าไม่ดีนัก
“รินมีอะไรหรือเปล่า ดูไม่ค่อยสบายใจเลย”
“เอ่อเพื่อนๆโทรมาให้ไปซ้อมหนะ แต่รินบอกว่าเดี๋ยวไปส่งเมย์ที่บ้านเพื่อนแล้วค่อยไป”
“เมย์ว่ารินไปเถอะ เมย์กับสาไปกันเองได้ รินไปซ้อมเถอะนะ มันเป็นฝันของรินไม่ใช่หรือ”
รินนิ่งอยู่พักใหญ่
“งั้นรินไปก่อนนะมีอะไรโทรหารินนะ”
“ค่ะ”
เมย์รับคำอย่างเบื่อหน่าย จนสาสังเกตเห็น
“นี่เมย์ เธอคบกันเคยไปไหนด้วยกันเกิน 5ชั่วโมงไหม นอกจากไปดูรินเขาซ้อมนะ”
เมย์ตอบอย่างใจลอย
“ถ้าเคยเมย์คงไม่เบื่อหน่ายกับการเล่นดนตรีของเขาเลย”
เมย์ตอบซึ่งเป็นคำตอบที่สาต้องเกาหัว
....................................................................................................................
“เมย์วันนี้แม่จะไปบ้านคุณลุงลูกไปด้วยกันไหมคะ”
“ไม่คะเมย์จะอ่านหนังสือฝากสวัสดีคุณลุงด้วยนะคะ”
“เอ้าไม่อยากไปเจอรินเขาหรือลูก”
“รินคงมัวแต่ซ้อมดนตรี เขาคงไม่มีเวลามาคุยกับเมย์หรอกคะ”
คำตอบของเมย์ทำให้แม่รู้ว่าเธอไม่ค่อยชอบที่รินทุ่มเทให้กับดนตรีมากกว่าเธอ
.................................................................................................................
“เมย์ครับวันพรุ่งนี้เราไปดูหนังด้วยกันนะ”
เมย์หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาอ่านข้อความ และมันเป็นข้อความแรกที่รินส่งมาชวนเธอไปข้างนอก เพราะส่วนใหญ่ข้อความจะมีแต่ข้อความแก้ตัวที่เขามารับหรือส่งเธอไม่ได้เพราะติดซ้อมดนตรี
....................................................................................................................
“สวัสดีครับคุณอา เมย์แต่งตัวเสร็จหรือยังครับ”
“เอ้ารินมาทานขนมกันก่อน เมย์เขาเพิ่งจะไปแต่งตัวเมื่อกี้เดี๋ยวคงลงมา”
“ครับ”
“รินมาเร็วจังเลย รอนานไหมคะ”
“รอเมย์ไม่ง่านานแค่ไหนรินก็รอได้”
“ปากหวานจริงนะรินนี่อยู่ต่อหน้าอายังหวานขนาดนี้แล้วถ้าอยู่กันสองคนจะหวานขนาดไหน”
แม่ของเมย์พูดจนทำให้ทั้งสองคนเขิน
“งั้นเมย์ไปก่อนนะคะแม่”
“สวัสดีครับคุณอา”
“ฝากเมย์ด้วยนะริน”
.........................................................................................................................
“เมย์วันนี้รินมีข่าวดีมาบอก”
รินกล่าวอย่างดีใจ แต่เมย์เริ่มทำหน้าไม่ค่อยดี เพราะข่าวดีของริน จะเป็นข่าวร้ายของเมย์เสมอ
“อะไรหรือริน”
รินจับมือเมย์มาแนบไว้ที่อกแล้วบอกว่า
“รินกำลังจะได้ไปประกวดวงดนตรีที่เชียงใหม่ ถ้าวงของรินชนะนะจะได้เป็นวงดนตรีดีเด่น และจะได้เซ็นสัญญากับค่ายเพลงที่จัดงานนี้ด้วย”
เมย์ถอนหายใจยาว เพราะลางสังหรณ์ของเธอไม่เคยพลาด
“ไปวันไหนหละริน”
รินทำหน้าไม่ค่อยดี
“พรุ่งนี้ ขึ้นเครื่อง แล้วเราจะไปเตรียมตัวที่นั่น 4วัน แล้วจึงลงประกวด”
“ไปวันหลังไม่ได้หรือริน มะรืนนี้วันเกิดเมย์นะ รินจะไม่อยู่อวยพรวันเกิดเมย์หรือ”
รินถอนหายใจ
“เมย์วันเกิดเมย์รินโทรมาอวยพรก็ได้นี่นา โอกาสนี้มันหาได้ยากมากนะเมย์ เรื่องนี้รินขอร้องเถอะนะ”
“เมย์จะไปมีสิทธิ์ห้ามอะไรรินได้หละ เมย์ขอให้รินประสบความสำเร็จก็แล้วกันนะ”
“รินขอบใจนะที่เมย์เข้าใจรินหนะ”
รินจับมือของเมย์มาแล้วค่อยจูบเบาๆ แต่ความรู้สึกเมย์รู้สึกว่ารินไม่ได้รักเมย์เหมือนที่เขาแสดงออกเลย เขารักเครื่องดนตรีของเขามากกว่าเมย์ซะอีก
.................................................................................
วันนี้เมย์มามหาลัยเองโดยไม่มีริน ซึ่งสำหรับเมย์มันเป็นเรื่องปกติ แต่ยอดไม่ได้มองอย่างนั้น
“เมย์วันนี้รินไม่ได้มาส่งหรือ”
“รินเขาไปประกวดวงดนตรีที่เชียงใหม่หนะ แล้วยอดไม่ได้ไปด้วยหรือไง”
ยอดก้มหน้าแล้วเดนมาที่ม้านั่ง เมย์เดินตามมาช้าๆ
“ยอดก็จะไปอยู่นะ แต่รินหนะซิ เขาไม่ให้ไป”
“ทำไมรินเขาทำแบบนั้นหละ รินนะริน”
“เมย์ใจเย็นก่อนที่รินเขาไม่ให้ยอดไปหนะ เพราะเขาบอกว่าถ้าทั้งเขาและยอดไป ใครจะแลเมย์ เขาจึงให้ยอดคอยดูแลเมย์ตอนที่เขาไม่อยู่”
เมย์เงียบไป
“ที่จริงยอดไม่ชอบเขาเลย ยอดว่าเขาไม่ดีพอสำหรับเมย์ แต่ยอดเพิ่งรู้นะว่ารินเขารักเมย์มากแค่ไหน มีบางวันที่เขาไม่ได้ไปส่งเมย์เขาก็คอยโทรถามยอดว่าเมย์ถึงบ้านหรือยัง เพราะเขาไม่กล้าโทรหาเมย์เองเพราะกลัวว่าเมย์จะโกรธ บางวันเขายังให้ยอดออกมาดูว่าเมย์นอนหลับหรือยัง เมย์ ยอดว่ารินเขาเป็นคนดีคนหนึ่งเลยนะ ยอดเคยเสียดายที่เมย์ไปคบกับเขาแต่ตอนนี้ยอดไม่เสียดายแล้ว แต่ถ้าวันไหนรินทำให้เมย์เสียใจ ยอดพร้อมที่จะดูแลเมย์ต่อไปเสมอ”
“เมย์ขอบใจนะยอด ที่ยอดดีต่อเมย์มาตลอด เราจะเป็นแฟนกันไม่ได้แต่เราก็เป็นเพื่อนที่ดีต่อกันได้นี่นา”
.............................................................................................
“ริน นี่เมย์นะรินทำอะไรอยู่หนะ”
“เมย์รินคิดถึงเมย์จะแย่อยู่แล้ว ตอนนี้รินกำลังซ้อมอยู่ครับ”
“เมย์โทรมากวนหรือเปล่าคะริน”
“ไม่นะเมย์ รินก็ว่าจะโทรไปหาเมย์เหมือนกัน”
“เมย์จะไปเชียงใหม่พร้อมกับยอด รินว่าไงคะ”
“ตามใจเมย์ซิครับ ถ้ามาอย่าลืมโทรหารินนะครับ”
“รินก็อย่าลืมคิดถึงเมย์นะคะ แล้วเจอกันคะ”
“ครับ”
...........................................................................................
“รินตอนนี้เมย์มาถึงเชียงใหม่แล้วนะ”
“รินก็อยู่ข้างหลังเมย์นี่ไงครับ”
“ริน”
เมย์วิ่งไปกอดริน
“เหนื่อยไหมครับ”
“รินรู้ได้ไงเมย์ไม่ได้โทรบอกว่าจะมาวันนี้สักหน่อย”
“ก็ยอดมันโทรรายงานรินหมดแล้ว”
“ว่าแต่กอดรินสะแน่นเลยปล่อยได้แล้วครับ”
เมย์หน้าแดงแล้วค่อยๆคลายมือออก
“ก็เมย์คิดถึงรินนี่นา”
“ไปที่พักกันเถอะเมย์จะได้พักผ่อนนะ”
..........................................................................................
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น