คำสัญญาครั้งสุดท้าย...

ลำดับตอนที่ #1 : คำสารภาพรักจากกล้อง...

ณ ชนบทที่ห่างจากตัวเมืองเล็กน้อยหญิงวัย 80 ปีคนหนึ่งเธอยืนอยู่ท่ามกลางความหนาวเหน็บเธอมีเพียงพันคอสีชมพูอ่อนเพียงผืนเดียวที่ปกป้องความหนาวเย็นจากรอบๆในแววตาของเธอดูเย็นชาแต่กลับแฝงไปด้วยอารมณ์ลึกซึ้งที่ใครก็มิอาจเข้าถึงและสัมผัสได้ เธอยิ้มและนั่งลงตรงใต้ต้นขวดแล้วนั่งพิงพร้อมกับหลับตาลง...ย้อนกลับไป 64 ปีที่ที่แล้ว..." ยาย ฉันไปเรียนก่อนนะจ๊ะ" เธอพูดพร้อมกับจูงจักรยานสีแดงคันเก่าๆ ออกมาจากบ้านที่เธออาศัย ขวัญแก้ว เธอเป็นเด็กเรียบร้อยและชอบช่วยเหลือผู้อื่นเสมอเธอชอบบรรยากาศในชนบทตอนเช้านี่จริงๆ มันช่างสดชื่นมากเธอคิด กริ๊ง..กริ๊ง.." ขวัญแก้วรอเราด้วย" เสียงกระดิ่งดังมาตามด้วยเสียงตะโกนจากเด็กหนุ่มเพื่อนสนิทของเธอตั้งแต่เยาว์วัย เขามีชื่อว่า" กล้อง" เป็นเด็กหนุ่มใสซื่อขี้อายที่จริงใจเขามีฐานะพออยู่พอกินเหมือนกับขวัญแก้วกล้องแอบชอบขวัญแก้วมาเนิ่นนานแล้วแต่กล้องก็ไม่เคยที่จะบอกความจริงและแสดงอาการเลยเพราะกล้องรู้ว่ายังไงขวัญแก้วก็ไม่ชอบและกลัวจะไม่ได้เห็นหน้าขวัญแก้วอีกแต่ทำไมความรักทีกล้องมีให้ขวัญแก้วมันถึงได้มีเพิ่มขึ้นทุกวันอย่างงี้นะ กล้องพึมพำในใจ " อ๊ะ!กล้องดูนั่นสิ" ขวัญแก้วอุทานทำให้กล้องสะดุ้งเล็กน้อย " หืมมีอะไรเหรอ" กล้องถามขวัญแก้วพลางมองหน้าเนียนใสที่ทำให้เขามีความสุขมากจริงๆ " ต้นไม้อะไรก็ไม่รู้สิ ดูสิแปลกดีนะรูปร่างอย่างกับขวดแน่ะ" ขวัญแก้วบอกกับเพื่อนหนุ่มพลางชี้มือไปยังต้นประหลาดนั่น " อ๋อ ต้นนั้นกล้องเคยได้ยินคนเขาพูดกันว่าชื่อต้นขวด คงจะเป็นต้นขวดล่ะมั้ง" กล้องอธิบายพลางมองหน้าของขวัญแก้ว "อ๋อ อืมทีนี้ขวัญแก้วรู้แล้วล่ะจ๊ะ" ขวัญแก้วบอก " เอางี้ไหมขวัญแก้วตอนเลิกเรียนเรามาดูกันไหม" กล้องเสนอความคิดเพราะเห็นขวัญแก้วจ้องมองต้นขวดอย่างกับจะมาดูให้ได้ " อืมเป็นความคิดที่ดีมากเลยตกลงงั้นตอนเย็นกล้องมารับเราที่ห้องนะ" ขวัญแก้วบอกแก่ชายหนุ่มเพื่อนสนิทของเธอ " จ้า ตกลง"�กล้องตอบกลับ เลิกเรียน..." เลิกเรียนแล้วตอนนี้ทำไมกล้องยังไม่มารับเราอีกนะ" ขวัญแก้วนั่งรออย่างใจจดใจจ่อ แต่แล้วทันใดนั้นก็มีผู้หญิง�5 คน หน้าตาใช้ได้เดินเข้ามาในห้องโดยมีผู้หญิงคนหนึ่งผมสั้นประบ่ารูปร่างสูงหุ่นดีเดินตรงมายังขวัญแก้วด้วยใบหน้าแค้น " แกชื่อขวัญแก้วใช่ไหม" ผู้หญิงคนนั้นถามชื่อ ขวัญแก้วไม่ตอบแต่พยักหน้าหงึกหงัก ผู้หญิงคนนั้นตบหน้าเธอไปหนึ่งฉาดใหญ่ " แกแย่งแฟนฉันเรอะ"�แล้วผู้หญิงอีก 4 คนก็เข้ามาจะทำร้ายขวัญแก้ว " หยุดนะ! พวกเธออย่าทำร้ายขวัญแก้วถอยไปไกลๆเลย" กล้องตะหวาดผู้หญิงพวกนั้นลั่นห้อง " ขวัญแก้วไม่ได้ไปแย่งแฟนใครสักหน่อยพวกเธอทำตัวไม่ดีเองต่างหากผู้ชายถึงไม่เอา" กล้องตะหวาดไปอีกผู้หญิงพวกนั้นเงียบแล้วผู้หญิงที่เคยตบขวัญแก้วเป็นคนแรกก็ร้องไห้แล้ววิ่งออกไปจากห้องพวกผู้หญิงอีก 4 คนก็วิ่งตามไป กล้องไม่รีรอกล้องรีบเข้าไปช่วยเหลือขวัญแก้วที่อยู่ในสภาพโทรมผมเปียที่เคยได้รูปแต่ตอนนี้มันยุ่งเสียกว่ารังนกอีก�กล้องอุ้มขวัญแก้วไปยังห้องโรงพยาบาลอย่างรวดเร็ว " กล้องเราขอโทษนะที่ต้องทำให้นายเหนื่อย" ขวัญแก้วบอกกับกล้องด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา " ไม่เป็นไรหรอกแค่นี้เอง" กล้องบอก " แล้วเราจะได้ไปดูต้นขวดด้วยกันอีกหรือเปล่า"�ขวัญแก้วพูดกับกล้องขณะที่อยู่ในอ้อมแขน " ได้สิ ได้แน่นอน�เธออย่าเพิ่งเป็นอะไรนะ" กล้องพูดกับขวัญแก้วก่อนที่ขวัญแก้วเริ่มหลับตาลงเพราะสลบไป....�
���