" มัทนะพาธา "

ลำดับตอนที่ #4 : 4

สุเทษณ์  : (ตวาด)แหม มัทนา เจ้านี่ช่างเจ้าเล่ห์นัก แต่ละคำที่พูดออกมา มีแต่คำไม่ดี ช่างเป็นคำพูดที่ตลบตะแลง เมื่อข้าถาม เจ้าก็ไม่ตอบ และไม่เต็มใจฟัง ถ้าให้เจ้าได้หัวใจไป เจ้าก็จะไม่รับรัก ข้าจึงจะให้เจ้าไปจากสวรรค์ เพราะถ้าหากเจ้าไปชอบคนอื่นเข้าข้าก็คงจะทุรนทุราย โศกเศร้า ไม่อยากจะได้ยิน ได้เห็นอีก เพราะฉะนั้นจะให้เจ้าไปจุติที่โลกมนุษย์ เจ้าต้องการจะเกิดรูปใดล่ะเป็นสัตว์2เท้า หรือสัตว์4เท้า หรือจะเป็นอย่างอื่น เลือกตามใจเจ้าเถอะ แล้วข้าจะสาปให้เจ้าเป็นเช่นนั้น จนกว่าเจ้าจะสำนึกในความผิดของตนเอง และอ้อนวอนข้า เมื่อนั้น ข้าจะให้เจ้ากลับสวรรค์ดังเดิม แล้วตกลงเจ้าจะเป็นอะไรล่ะ

มัทนา  : หม่อมฉันเป็นแต่เพียงนางมัทนา ไม่คิดจะอวดดี ตัวข้านั้นโชคไม่ดีที่ไม่ได้รับใช้ท่าน  ในความเมตตาของท่าน นั้น หม่อมฉันจะรับใช้และตอบแทนท่าน แล้วที่ท่านให้เลือกนั้น หม่อมฉันขอเป็นดอกไม้ ที่สวยงาม พันธุ์ไม้นั้นแล้วแต่ท่านจะทรงเห็นชอบ ขอให้มีเพียงแต่ ขอให้มีกลิ่นที่รื่นรมหอม ด้วยกลิ่นของหม่อมฉันนั้น จะได้ถวายท่านไปบูชา หม่อมฉันขอเพียงแต่ให้ได้ทำประโยชน์แก่ท่านเท่านั้น

สุเทษณ์  : ที่เจ้าขอมานั้นข้าจะให้เป็นตามนั้น  ท่านมายาวิน นางมัทนา นางต้องการที่จะเป็นดอกไม้ ดอกไม้ใดมีทั้งสีทั้งกลิ่น ที่สวยงามและหอมมั๊ยท่าน แต่ต้องมีหนามไว้ ป้องกันไม่ให้พวกสัตว์เดรัจฉานทำลาย

มายาวิน  : ดอกไม้ที่สวยงามดังที่พระองค์ถามมานั้น มีในสวนนันทะโน ที่ มเหสีพระอินทร์ ทรงโปรด เห็นมีแต่ในท้องฟ้า ในแดนคนนั้นยังไม่มี

สุเทษณ์  : ไม้นี้ชื่ออะไร เจ้าจงบอกเรามา

มายาวิน : ไม้นี้ชื่อ ผะกากุพชะกะ สีแดงเหมือนผู้หญิงยามอาย มีขนาดใหญ่และมีกลิ่นหอมส่งกลิ่นไปไกล รวมทั้งมีหนามมากมายเหมือนมีเข็มอยู่ ผึ้งบินอยู่ขวักไขว่ รสชาติหวาน กินแล้วอร่อย รสหวาน  กินแล้วระงับความโกรษและมีสรรพคุณหลายอย่างด้วย

สุเทษณ์ : ดีล่ะ จะให้นางมัทนา เป็นดอกไม้นี้ เจ้าจะว่าไง

มัทนา : หม่อมฉันพอใจดอกไม้ที่ท่านกล่าวมา ขอพระคุณอย่างยิ่งที่ทรงเมตตาข้า

ด้วยอำนาจที่ข้ามี จงสาปให้นางมัทนา ไปเกิดใหม่ จากแดนสวรรค์สู่แดนมนุษย์ เป็นดอกไม้ที่ชื่อ กุพชะกะ ให้เป็นเช่นนั้นจนกว่าจะรู้สึกหนักใจ และเมื่อถึงวันเพ็ญ ให้เจ้าเป็นมนุษย์ได้เพียง 1 คืน แต่ ถ้าเจ้ารักกับผู้ชายเมื่อไหร่ เจ้าจะไม่กลับมาเป็นดอกไม้อีก แต่ถ้าเจ้ามีความรักแล้วเป็นทุกข์ ก็จงอดทนต่อไป อ้อนวอนข้า แล้วข้าจะให้อภัย

นางมัทนาจง ไปเกิดเป็นกุหลาบงาม ที่ป่าหิมะวัน ข้าขอสาปไว้!!!

(พิณพาทย์ทำเพลงคุกพาทย์ สุเทษณ์แผลงฤทธิ์ฟ้าแลบแวบวาบตลอดเพลง พอถึงรัวท้าย มัทนาร้องกรี๊ดและล้มลงกับพื้น)

สุเทษณ์ :

(ปิดม่าน)