คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : chapter 10
[บทที่10]
"เหลือแ่แสอนแล้วสินะ"
ยอูเสีย่ำ่อนะเินไปนั่บนเ้าอี้อย่าสบายใวาลมโ้อมอไปที่ร่าอเพื่อนสนิทับแฟนหนุ่มอัวเอที่ถูมัมืออยู่
"แเลิบ้าสัทียอู! เราไปทำอะไรให้แนัหนาวะ"
แบฮยอนแผเสียใส่ร่าเล็หมวามอทนับเริ่อที่เิึ้นทั้หมแล้วมันทั้อ่อนล้าเสียใและหวาลัวับสิ่ที่เผิอยู่
"ันบ้าั้นเหรอแบฮยอน"
"แล้วันไปทำอะไรให้แโรธแ้นถึนาสร้าเรื่อบ้าๆหลอพวเรามา่าันแบบนี้"
"แล้วแเยนึบ้ามั้ยว่าสิ่ที่แทำไว้ับันมันเ็บปวมาแ่ไหน"
ยอูำลัโรธมาโรธนเาสัมผัสไ้ว่าน้ำาอเามันไหลรอนออมา
"เรื่ออานยอลั้นเหรอ"
แบฮยอนเอ่ยเสียสั่น่อนะเสมอไปทาานยอลที่นั่เียบๆ้าร่าเล็านยอลูเียบมานแบฮยอนรู้สึลัว
"แ็รู้ีนี่แบฮยอน"
"แล้วแรู้มั้ยว่าันอบานยอลมา่อนแเสียอีแิว่าันะเสียใมั้ยเวลามอพวแสอนรัันน่ะ!!"
ลอเวลาที่ผ่านมาไม่ใ่ว่าแบฮยอนไม่เ็บปวไม่มีวามรู้สึร่าเล็เ็บเียนายแ่็้อทำัปิเพื่อปปิวามอ่อนแอนี่ไว้
"แอบถึนา้อเล่นู้ับมันเลยรึไ!"
ยอูหยิบแฟ้มเล่มหนาฟาใส่หัวอแบฮยอนอย่ารุนแรนอีฝ่ายล้มลไปนอนับพื้น
"อึ.."
"ทั้ๆที่ันถนอมแมาลอเือบหปีแ่แ็ไปเอาับมันแรู้มั้ยว่าันเสียในาไหน!!"
ยอูปาน้ำาออ้าๆ่อนะล้มลนั่ร้อไห้้าๆแบฮยอน
"แ..หมายวามว่ายัไ"
"ันไม่ไ้รัานยอลนที่ันรัือแเ้าใมั้ยแบฮยอน!!"
ยอูิว่าัวเอเป็นบ้าแน่ๆที่เอนยิ้มมาั้แ่บ้านอัวเอนถึหน้าโรเรียนวันนี้หน้าโรเรียนอเาเ็มไป้วยร้าน้ามามายที่ายทั้อุหลาบหลาสีุ๊าหมีน่ารั
ใ่แล้ววันนี้เป็นวันวาเลนไทน์และวันนี้เป็นวันที่ยอูะรวบรวมวามล้าที่มีทั้หมสารภาพรัับแบฮยอนเพื่อนสนิทอเา
็อโแลในมืออยอูที่เาเป็นนั้ใทำสุฝีมือโนมีพีู่ออยสอนั้แ่ทำ็อโแลและสอนผูโบว์สีมพูสวยที่เาใ้เวลาเือบทั้อาทิย์เพื่อที่ะทำมัน
"หน้าบานมาแ่ไลเลยนะรับุยอู"
ไอ้หมี่วอินเป็นนแรที่ทัยอูะที่เาำลัเินเ้ามาภายในห้อ
"ยุ่ไร้วย"
ยอูรีบ่อน็อโแลเอาไว้ใยระเป๋านัเรียนทั้ที่อนะแลบลิ้นใส่เพื่อนัวสูที่ำลัเบ้ปาใส่เา
"แ่นี้็้อโหใส่อ่ะ!"
"หยุิ๊๊อสัทีอิน ว่าแ่แบฮยอนยัไม่มาเหรอ"
"เห็นมันบอว่าะไปที่โรยิมอ่ะยอูลอไปูิ"
ยอูพยัหน้าหึหั่อนะรีบสะพายเป้เอนออไปาห้อเรียนทั้ทีุหมายอเาือโรยิมที่อยู่อีฟาหนึ่อึ
ายหนุ่มไม่รู้ว่าะสารภาพรัับแบฮยอนยัไีเพราะเาไม่ใ่นทีู่หล่อเท่สูเหมือนับนอื่นเาแ่ยอูเื่อว่าเาะูแลแบฮยอนไ้ีพอๆับผู้ายนอื่นเลย
ไม่นานนัร่าเล็อยอู็เินมาถึหน้าโรยิมวาลมโวามอไปรอบๆ่อนะเห็นแบฮยอนยืนอยู่รสนามบาส
รอยยิ้มปราบนใบหน้าใสอยอูทันทีเมื่อไ้พบับนที่เารัแ่แล้วรอยยิ้มอเา็้อหุบลเมื่อเห็นแบฮยอนำลัยื่นอไม้ให้ับานยอลอยู่..
รอยยิ้มอแบฮยอนับท่าทีที่เินอายู็รู้ว่าแบฮยอนอบานยอลและำลัะสารภาพรัับร่าสูที่ยืนอมยิ้ม้วยท่าทีที่เอะเินเ่นัน
ยอูเม้มริมฝีปานเารู้สึไ้ถึลิ่นาวเลือในปาหัวใวน้อยำลัแหลสลายไม่มีิ้นีับภาพรหน้า
ภาพที่านยอลำลัโน้มัวลไปูบับแบฮยอนที่เาเฝ้าถนอมมาลอ
็อโแลในมืออยอูถูปาทิ้ลถัยะไม่มีิ้นีวาลมโแ่ำเพราะพิษอน้ำาที่ไหลไม่หยุลอทาที่เาเินออมาาโรยิม
"ันไม่ยอมให้แเป็นอนอื่นหรอแบฮยอนแ้อเป็นอันนเียวเท่านั้นำไว้"
"ลอเวลาที่ผ่านมาเือบหปีันรัแมาลอแบฮยอนที่ันยอมไปบับมันเพราะ้อารให้แไม่ไ้อยู่ใล้มัน..แล้วแรู้มั้ยลอเวลาที่ันบับมันันไม่เยมีวามสุเลยัน้อลายเป็นนที่แย่ในสายาแมาลอแิว่าันะมีวามสุมั้ยแบฮยอน!!!"
วามริาปาอยอูที่พร่ำบอออมาราวับนสิแทำเอาแบฮยอนใไม่น้อยับวามลับที่ยอูปิบัเามาลอ
"นายหลอันอย่าั้นเหรอยอู"
านยอลที่นั่ฟัเียบๆมาลอเอ่ยึ้นเสียสั่น
"ใ่ ันหลอแมาลอานยอล"
ยอูหันไปมอานยอล่อนะระเบิเสียหัวเราะออมาราวับนสิฟั่นเฟือ
"นทีู่รัมีแ่แบฮยอนนเียวเท่านั้นมึำเอาไว้านยอล"
ยอูึร่าแบฮยอนให้นอนลับพื้น่อนที่เาะึ้นไปร่อมร่าอีฝ่ายเอาไว้
"ะทำอะไรแบฮยอน!!"
านยอลวาเสียัเมื่อเารับรู้ถึวามไม่ปลอภับอแบฮยอน
"ในเมื่อูรัษามึไม่ไ้ั้นู็อทำลายมึ้วยัวอูเอ็แล้วัน"
"อย่านะยอู ไม่!! อึ"
แบฮยอนส่ายหน้าทั้น้ำาาเอร่าเล็ถูออโยน้ำมืออยอูเรียวาาวอแบฮยอนถูับแยออาัน
"มึะทำอะไรแบฮยอน!! ปล่อยเมียูเี๋ยวนี้นะไอ้เหี้ย"
านยอลิ้นสุแรเพื่อที่ะเ้าไป่วยร่าเล็ที่ำลัถูยอูย้ำยีอย่าไม่เหลือิ้นี
"โอ้ยย เ็บเอาออไป"
แบฮยอนรีร้อสุเสียเหมือนเอ็นเนื้ออยอูถูสอใส่เ้ามาใน่อรัอย่ารุนแรนแบฮยอนรับรู้ไ้ถึลิ่นาวเลือที่ละลุ้ไปทั่ว
"แบฮยอน..เรารัแนะ"
"รี๊"
ยอูผละออาร่าเล็อแบฮยอนที่นอนหมสภาพอยู่ับพื้นเรียวาสวยทั้สอ้าเปรอะเปื้อนไป้วยราบอสุิและเลือมามายลิ่นเหม็นาวโลียัลบอลอวนไปทั่วบริเว
"อึ..ันเลียแยอู"
แบฮยอนเอ่ยเสียสั่นน้ำาทั้สอ้ามันไหลออมานเารู้สึแสบาไปหมแบฮยอนทั้ยะแยสัมผัสอยอูทั้อับอายที่านยอล้อมาเห็นเรื่ออัปยสแบบนี้
"แ่ันรัแแบฮยอน ันรัแมา"
มืออยอูลูบใบหน้าอแบฮยอน้วยวามหลใหล
"ันเลียแยอู! ันยะแยแ!"
"เลียนัใ่มั้ยห้ะ"
มือที่ที่ำลัลูบไล้ใบหน้าอแบฮยอนเลื่อนมาำรอบอาว่อนะออแรบีบ้วยอารม์โทสะที่เริ่มปะทุึ้น
แบฮยอนนอนิ้นพลาน้วยวามทรมานลมหายใอเาเริ่มิัเป็นห้วๆภาพยอูรหน้าเาเริ่มเลือนราลไปทุที
"อย่า่าแบฮยอน! มา่าุแทนนี่"
นั่นเสียอานยอลใ่มั้ย...ทำไมานยอลถึ้อปป้อเา้วยทั้ๆทีเา็ไม่ไ้มีวามสำัับานยอลเลยสันิ
"ทำัวเป็นพระเอริๆนะานยอล"
ยอูปล่อยมือออาออแบฮยอน่อนะหันไปมอานยอล
"มึมันเลวยอู!มึทำแบบนั้นทำไม"
"เพราะู้อหารให้มึเ็บปวไานยอลูเ็บเพราะเรื่ออมึับแบฮยอนมาเยอะแล้วูอยาให้มึรู้บ้า รับรู้วามรู้สึอูบ้า!"
ยอูแผเสียใส่้วยโทสะที่เือเาหันไปหยิบแันที่ถูวาเอาไว้บนโ๊ะึ้นมา่อนะฟาไปที่ศรีษะอานยอลอย่าแรนเลือระาย
เลือสีเ้มระเ็นไปทั่วบริเวรวมถึใบหน้าาวอยอู้วยร่าสูล้ทลนอนับพื้น้วยวามมึนและเ็บี๊ที่ศรีษะ
"ไม่! อย่าทำอะไรานยอลเลยฮืออออ"
แบฮบอนล่าวึ้น้วยน้ำเสียสะอึสะอื้นร่าเล็่อยๆลานไปหาานยอล้าๆ
ยอูมอทั้สอ้วยสายาที่ว่าเปล่าทำไมเาะไม่เ็บที่ทำแบบนี้เาเอ็รัแบฮยอนมาไม่่าับายยอลเ่นันเผลอๆที่ผ่านมายอูนนีู้แลแบฮยอนไ้ีว่าานยอลเสียอี
ยอูแอบมอแบฮยอนที่ำลันั่อแบนโ๊ะเรียนเพราะเมื่อเ้าร่าเล็ไม่ไ้ื้อ้าวเ้ามาิน
"หิว้าวมาๆเลยอ่ามินอ;^;"
นัวเล็หันไปอแับมินอริมฝีปาสีแสเบะออมาน้อยๆอย่านโนัใยอูมอแบฮยอน้วยวามเอ็นู ไอ้หมูอ้วนเอ้ย
เาเปิระเป๋าัวเอออ่อนะหยิบล่อแนวิออมาวามริแล้วแนวิล่อนี้เป็นมื้อลาวันอยอูแ่เายอมสละให้แบฮยอนิน็ไ้
"ไปห้อน้ำันมินอเราปวี่"
"โอเแบฮยอน"
เพื่อนร่าเล็ทั้สอนเินุยนุ้นิ้ออไปาห้อเรียนแล้วยอูึลุึ้น่อนะเินไปที่โ๊ะอแบฮยอนเพื่อนำล่อแนวิไปวาไว้
"ินให้อร่อยนะหมูอ้วน"
ยอูอมยิ้มเล็น้อย่อนะรีบเินมานั่ที่เิมเพื่อรอให้แบฮยอนลับมาาห้อน้ำและเห็นแนวิอที่นแอบเอาไปวาไว้
ไม่นานแบฮยอน็เินเ้ามาภายในห้อและเป็นไปามาว่าร่าเล็ำลัรีร้อีใที่เห็นแนวิล่อให่วาไว้อยู่
"ใรเอามาวาไว้อ่ะ"แบฮยอนเปิล่อแนวิ่อระหยอบึเนมาหนึ่ิ้น
"เอ๊ะ! หรือว่าะเป็นานยอล"มินอสะิยิๆให้แบฮยอนหันไปมอทาานยอลที่มานัุ่ยับอินั้วป่เมื่อไหร่็ไม่รู้
ยอูหุบยิ้มลททันทีเมื่อเห็นแบฮยอนทำท่าเินอายแถมยัส่สายาหวานเยิ้มไปให้ไอ้านยอล้วย
"อบุนะายยอล"
ไอ้านยอล็เออออไปับแบฮยอนมันส่ยิ้มให้่อนะยีหัวแบฮยอนเบาๆ
ทั้ๆที่แนวิล่อนั้นเป็นอเาแ่วามีวามอบับไปอยู่ที่านยอลเสียหม เฮ้อทำุบูาโทษริๆเลย
ยอูสะบััวเพื่อไล่เรื่อราวในอีออไปเพราะสุท้ายพวมันทั้สอ็ทรยศเาทัู้่้อ่า!
่าทิ้ให้หม
มีเล่มยาวที่ยอูเหน็บเอาไว้้านหลัถูึออมา้าสายาเย็นามอไปยัทัู้่ที่นอนหมแรร้อไห้อยู่ับพื้น
"านทำใีๆไว้นะ"
แบฮยอนอยาะเอื้อมมือไปอานยอลแน่นๆแ่เาลับทำอะไรไม่ไ้นอามอูนที่ัวเอรัิ้นทุรนทุราย้วยวามเ็บปว
แบฮยอนไม่เยรู้มา่อนเลยว่ายอูแอบอบเาและถึแม้ว่ายอูะสารภาพับเารๆแบฮยอน็ไม่มีทาที่ะรัยอูเพราะทั้หัวใอแบฮยอนมีเพียแ่านยอลนเียว
"อึ..แบ"
ร่าอานยอลถูยอูใ้เท้าเะใ้ออห่าาแบฮยอนเสียวีร้ออแบฮยอนยิ่เพิ่อารม์โรธให้ับยอู
"อย่า่าานยอล..อย่าาอึ"
มีเล่มให่ถูยึ้นเหนือหัวและเป้าหมายที่ยอูเล็เอาไว้็ือหน้าออานยอล
ึ!
แบฮยอนเบิาว้า้วยวามใเมื่อมีปลายแหลมถูฝัลึลไปรหน้าอ้ายอานยอลเลือสีแสมามายพุ่ระายออมาเป็นวว้าราวับเื่อนแ
"ไม่! านยอลฮือออออออ"
"ูให้โอาสมึไ้รำลาแบฮยอนเป็นรั้สุท้ายเอาสิานยอลรีบๆลาหึๆๆๆ"
านยอลัฟันัวเอ่อนะใ้แรเฮือสุท้ายพูประโยหนึ่ึ้นมา
"แบฮยอน..ันรันายมานะ"
วามเ็บหนึบเริ่มแผ่่านไปทั่วร่าอานยอลในหัวอเาาวโพลไปหมอีไม่นาน
านยอลไม่ใ่ผู้ายที่ีมานัเาบับยอู็ริแ่หัวใอเาลับมีเพียแ่แบฮยอนเท่านั้นร่าสูแอบบู้ับแบฮยอนมานานโยที่ไม่รู้เลยว่าที่ผ่านมายอูรู้มาโยลอ
"ายะเถอะานยอล"
มีเล่มเิมเือลมาบนออร่าสูนเลือระายไปทั่วพร้อมับวิาที่หลึลอยออมาาร่าอานยอล
"ไม่นะ..านยอลอึ"
แบฮยอนลานไปหาร่าไร้วิาอานยอล่อนะบลบนแผอที่แสนอบอุ่นอนที่เพิ่ะาไป
เสียร้อไห้รวสะอื้นไป้วยวามปวร้าวัึ้นมาท่ามลาวามเียบเสียร้อที่แทบะาใอแบฮยอนทำให้ยอูเริ่มสับสนในารระทำอน..ยอูทำถูแล้วใ้มั้ย
แบฮยอนยับหน้าลบนแผออานยอลอยู่แบบนั้นและพร่ำบอรัานยอล้ำๆราวับนบ้า
"านยอลอย่าาเราไป ื่นึ้นมาสิอย่านอนนิ่แบบนี้อึ"
มืออยอู่อยๆยื่นออไปเพื่อะสัมผัสับไหล่บาอแบฮยอนแ่มือเล็็้อะัเอาไว้แบบนั้นและมอแบฮยอนที่ร้อไห้อย่าเียบๆ
"ทุอย่ามันเป็นเพราะวามเห็นแ่ัวอแยอูันเลียแ!!!"
แบฮยอนแผเสียใส่ทั้น้ำาำ็เลียสอำ็เลียยอูไม่เยเป็นนีในสายาอแบฮยอนเลยใ่มั้ย
"ไ้เลียูนัั้น็ายไปอยู่ในนรพน้อมับมันเลยไป"
TBC..
โ้แบ็มาว่ะรี๊..;___; อนหน้าบแล้วเ้อ
อยาให้เียนพิเศษู่ไหนบ้าหรือะเียนทุู่แม่เลย55555555555
ความคิดเห็น