Sukuru Josei โรงเรียนสตรีผีเฮี้ยน

ลำดับตอนที่ #2 : จุดเริ่มต้น...ปฐมนิเทศอันน่าสยดสยอง

ตอนที่ 1

จุดเริ่มต้น... ปฐมนิเทศอันน่าสยดสยอง

     ~ โรงเรียนโจเซ ~

          นักเรียนจำนวนมากมารวมตัวกันเพื่อจะเข้าหอประชุม เนื่องจากว่าในวันนี้คือวันรายงานตัวนักเรียนที่เข้า

มัธยมศึกษาปีที่ 4 นั่นเอง

          "ปึ้ก โครม"

          "ขอโทษค่ะ ไม่เป็นอะไรใช่ไหมคะ" ผู้หญิงที่เดินชนกับเด็กสาวรุ่นราวคราวเดียวกันถามด้วยความเป็นห่วง

          "ไม่เป็นไรค่ะ... ขอบคุณ" หญิงสาวตอบหน้าตายก่อนจะเดินต่อไปอย่างไร้จุดหมาย

          และในขณะนั้นเองที่หญิงสาวหน้าตายคนนั้นเห็นเงาลางๆบางอย่าง ปรากฎขึ้นเหนือหัวของเด็กนักเรียน

ที่กำลังพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน คาดว่าเด็กเหล่านั้นคงมองไม่เห็นเงานั่นแน่ๆ แต่แล้วเงาก็เปลี่ยนรูปร่างกลาย

เป็น คน...

          ใช่แล้วไม่ผิดแน่นั่นเป็นรูปร่างของคนเพียงแต่รูปร่างนั่นไม่ใช่คนปกติทั่วไปอย่างแน่นอนเพราะว่าร่างนั้น

เต็มไปด้วยเลือดทั่วร่างกายไปต่างอะไรจากคนที่ถูกราดด้วยน้ำแดงมาเลย ซ้ำร้ายแขนด้ายซ้ายของเขายังขาด

ท้องส่วนหนึ่งเป็นรูโหว่ชวนให้น่าสะอิดสะเอียน ที่รู้ๆนั่นคือวิญญาณแน่นอนและเป็นวิญญาณของเด็กผู้ชายเสีย

ด้วยหญิงสาวที่เห็นเงานั้นก็พลอยทำให้ตัวเองเศร้าไปด้วยเพราะเห็นหน้าตาอันมัวหมองของเด็กหนุ่มคนนั้นแล้ว

มันนึกถึง...  ในตอนนั้นแต่ทว่าตอนนี้ไม่ใช่เวลาจะมาเศร้าเสียใจอะไรใดๆทั้งนั้นเพราะว่าขณะนี้วิญญาณเด็กหนุ่ม

ง้างมีดที่ตนถือเตรียมที่จะฟันคอฝ่ายตรงข้ามอย่างไร้สาเหตุ

          ควับ~~!!

          อย่า!!...พอซะที เลิกทำร้ายคนบริสุทธิ์เถอะค่ะพอได้แล้ว!!

          หญิงสาวคิดในใจราวกับว่าจะทำท่าเหมือนสิ่งที่เธอคิดในใจนี้มันสามารถสื่อถึงอีกฝ่ายได้ และมันก็ได้ผล

อีกด้วย วิญญาณเด็กหนุ่มง้างมือข้างที่ถือมีดลงก่อนจะตอบกลับมาว่า

          ทำไม... เธอห้ามฉันทำไม เธอไม่แค้นบ้างเหรอ เธอไ่ม่เสียใจบ้างเหรอ ทำไมเขาทำร้ายฉันได้ ดุด่าว่าตีฉัน

ได้ กระทั่งฆ่าฉัีน ก็ยังได้ ทำไมฉันจะทำแบบนี้กับคนอื่นบ้างไม่ได้

          วิญญาณเด็กหนุ่มตอบมาด้วยใบหน้าโกรธแค้นที่เต็มไปด้วยน้ำตาที่เป็นเลือดไหลอาบเป็นทางยาว แล้ว

เขาที่ว่าหมายถึงใครกัน... หญิงสาวถอนหายใจก่อนจะหลบสายตาไปมองพื้นดินพลางตอบกลับไปอีกว่า

          ฉันเข้าใจค่ะ ...นายท่านแค่อยากให้คุณหนูตั้งใจเรียนทำตัวดีๆเพื่อจะให้คุณหนูมารับช่วงต่อยังไงล่ะคะ แต่

ว่าคุณหนูกลับทำตัวแบบนี้ ที่ดิฉันกลับมาก็เพื่อทำให้คุณหนูไปสบายๆนะคะ ไม่ต้องมาทนทุกข์ทรมานแบบนี้ยังไง

ล่ะคุณหนูอดทนอีกแค่นิดเดียวนะคะคุณหนูจะไปสบายแล้ว...

          หญิงสาวพยายามกล่อมให้ฝ่ายตรงข้ามใจอ่อนแต่ทว่ามันกลับไม่ได้ผล อีกฝ่ายโต้กลับมาอย่างโกรธแค้น

          ไม่... ฉันจะไม่ไปไหนจนกว่าจะเจอหน้าพ่ออีกครั้งใครก็ห้ามฉันไม่ได้แล้วจะได้เห็นดีกัน!!

          วิญญาณเด็กหนุ่มกล่าวอย่างขุ่นเคืองก่อนจะหายไปอย่างไร้ร่องรอย หญิงสาวถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะ

พบกับเด็กหญิงที่ชนเธอเมื่อสักครู่นี้

          "เธอ ชื่อ "โซวมะ ยูมิ" ใช่ไหมอยู่ห้อง 4/3 สินะ หลงทางอยู่เหรอตามฉันมาสิฉันก็อยู่ 4/3 จ้ัะ" เด็กสาวร่าเริง

ที่อุตส่าห์วกกลับมาเพื่อมาพาเพื่อนไปยังแถว

          "ขะ...ขอบใจ เอ่อ..." ยูมิเงียบไปชั่วขณะหนึ่ง

          "อายูมุ มัตสึยามะ อายูมุ จ้ะ เรียกฉันว่า ไอ ก็ได้นะเพราะว่าในห้องเราเนี่ยมันมีคนที่ชื่อ อายูมุ อยู่สองคน"

          เด็กสาวไร้เดียงสากล่าวอย่างร่าเริงก่อนจะลากยูมิเพื่อพาไปยังแถวประจำห้อง

   ----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

     ~ ห้องเรียนประจำชั้น ม.4/3 ~

          ยูมิ กับ ไอ เดินหาที่นั่งก็พบที่นั่งเหลืออยู่สองที่พอดีแต่ขณะที่คิดจะนั่งก็เห็นว่ามีคนได้มานั่งอยู่ก่อนแล้ว

เป็นผู้หญิงสามคน ไอ และ ยูมิ จึงตัดใจนั่งๆไป

          "อ๊ะ สวัสดีจ้ะย้ายมาใหม่เหรอเธอสองคนน่ะ!!" 1ใน3คนนั้นฝ่ายที่นั่งข้างยูมิเริ่มทักก่อน

          "จ้ะสวัสดีจ้ะ ฉันชื่อ มัตสึยามะ อายูมุ เรียกฉันว่าไอนะส่วนคนนั้นชื่อ โซวมะ ยูมิ จ้ะ ยินดีที่ได้รู้จัก" ไอแนะ

นำตัวเองกับยูมิให้เพื่อนๆรู้จัก

          "ฉัน ฮายามะ มิชิโกะ ทางนี้คือ ชิบะ อายูมุ เรียกเขาว่า อามุ แล้วกัน สุดท้ายนี่คือ ฟูจิวาระ อาสึกะ ยินดีที่ได้

รู้จักเช่นกันจ้ะ" มิชิโกะแนะนำเรียงตัวตั้งแต่ต้นจนจบ

          "นี่เดี๋ยวเค้าจะให้ไปเลือกห้องพักแน่ะ พักได้สูงสุด 6 คน เราพักห้องเดียวกันนะ OK?" ไอ ถามอย่างตื่นเต้น

          " OK!! / ตกลง / โอ้้~~!!" ทุกคนลงความเห็นชอบเป็นเสียงเดียวกัน หลังจากนั้นทั้ง 5 จึงรีบวิ่งกัีนไปยังหอ

พักพร้อมกับเพื่อนคนอื่นๆเมื่อคุณครูให้สัญญาณ...