Sukuru Josei โรงเรียนสตรีผีเฮี้ยน

ลำดับตอนที่ #3 : เรื่องน่าประหลาดใจเกี่ยวกับ ยูมิ....

เมื่อมาถึงหน้าหอพัก ทั้ง 5 วิ่งขึ้นไปยังห้องพักแต่ก็พบว่ามีเด็กรุ่นเดียวกันเบียดแน่นที่บันไดเต็มไป

หมดทำให้ยูมิโดนดันไปอยู่แถวหลังๆ 

     "คุณหนู ไอ!!...อะ!?" ยูมิเอามือปิดปากตัวเองอย่างรวดเร็ว ก่อนจะรีบวิ่งหนี(ฝูง)นักเรียนหญิง  ไปยังห้องผู้ดูแล

หอพักแห่งนี้

     "เกือบไปแล้วสิน่า  ก็เป็นซะแบบนี้ทุกทีสิ นึกว่าเป็นเพื่อนของคุณหนูทุกทีเลย" ยูมิรำพึงกับตัวเองเบาๆ

     หือ? คุณหนูเหรอ ยูมิเป็นใครกันแน่?  คงต้องรอดูกัน

     "แต่ว่านี่เรามาทำอะไรที่นี่กันเนี่ยะ...? เราต้องมาหยุดคุณหนูสิแล้วเราจะมามัวดีกับชีวิต มัธยม ในอดีตทำไมกัน

ล่ะเนี่ย ช่างน่าเศร้านัก"

     ขณะที่ยูมิกำลังบ่นกับตัวเองอย่างร่าเริง(?)ก็ต้องกลับมาหวาดผวาอย่างเดิมอีกครั้ง

     วิ้ว~~~วว

     เสียงนั้นดังขึ้นช้าๆและเบาๆ  เจ้าของเสียงนั้นลอยไปมารอบตัวยูมิ  หญิงสาวที่ตัวแข็งทื่อราวกับถูกพันธนาการ

เอาไว้อย่างแน่นหนา แต่...ความจริงไม่ใช่อย่างนั้น

     ไม่ใช่ขยับไม่ได้!! แต่เธอไม่กล้าแม้แต่จะหายใจด้วยซ้ำ!!  เพียงแค่เธอเห็นหน้าเด็กหนุ่มอายุราว 16 ที่ลอยไป

มารอบตัวเธอเมื่อครู่ มีสีหน้ากระหายเลือดอย่างเห็นได้ชัดบนใบหน้ามีแต่รอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความเคียดแค้น 

เด็กหนุ่มที่ลอยวนรอบยูมิทำท่าทีเหมือนทักทาย แล้วก็จากไป  ร่างสีดำเคลื่อนไหวกึ่งช้ากึ่งเร็วขึ้นบันไดที่มีแต่นัก

เรียนหญิงเบียดกันแน่น  ทว่าแน่นอนไม่มีใครมองเห็นเด็กหนุ่มผู้นั้นเป็นแน่...

     คุณหนูขึ้นไปที่ชั้น 2 ทำไม ....ดะ...เดี๋ยว ชั้น 2 ? เหรอไม่จริงใช่มั้ย  

     ยูมิคิดในใจขณะที่สีหน้ากำลังบ่งบอกให้เห็นว่าอันตรายกำลังจะเกิดขึ้น

     ตึกๆๆๆ!!!

     "ขอโทษเจ้าค่ะ ... ขอทางหน่อยค่ะ" ยูมิวิ่งขึ้นบันไดอย่างรีบร้อนและรวดเร็ว ไม่แม้แต่จะหยุดคิดเลยว่าเมื่อกี๊เธอ

หลุดปากพูดภาษาสาวใช้ออกไป


     เมื่อยูมิขึ้นมาบนชั้น 2 ก็ยังคงมีเด็กนักเรียนที่เบียดกันแน่นอยู่ดี  แน่นอนเธอไม่รีรออะไรทั้งสิ้นรีบหาเด็กหนุ่มคน

เมื่อกี๊จนในที่สุด..
   
    นั่นมัน...  ถ้าฉันจำไม่ผิด พื้นที่ส่วนนี้เป็นคฤหาสถ์กลาง และบริเวณนี้ก็คือ...

    ห้องของคุณหนู!!!....

     มีใครอยู่ในนั้น? ถ้าไม่รีบช่วยล่ะก็... ไม่อยากจะคิด

    ปัง!!

    ยูมิเปิดประตูอย่างแรงและรีบปิดประตู  เธอพบเด็กสาวรุ่นเดียวกับเด็กข้างนอกกำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่  ขณะ

เดียวกันยูมิก็พบเด็กหนุ่มคนนั้น  ทั้งๆที่เด็กหนุ่มผู้นั้นยืนอยู่เฉยๆ ยูมิไม่รออะไรทั้งนั้นรีบกระชากตัวเด็กสาวที่นั่งอยู่

บนเตียงของห้องด้วยสีหน้าแปลกใจลงมาอย่างรวดเร็ว 

     เพล้ง!!

     เป็นอย่างที่เธอคิด อยู่ๆกระจกข้างหลังจุดที่เด็กสาวคนนั้นนั่งอยู่ก็แตกขึ้นมาเฉยๆเหมือนมีใครเอาค้อนขนาด

ใหญ่  มาทุบที่กระจกบานนั้นอย่างรุนแรง

     ร่างสีดำทำหน้าไม่พอใจเป็นอย่างมาก  จึงพุ่งตรงเข้าไปยังเด็กสาวที่ถูกยูมิช่วยเมื่อกี๊แล้วเข้าไปบีบคอเธอ

    "แค่ก...อะ"  เด็กสาวดิ้นทุรนทุรายแต่ไม่อาจดิ้นหลุดจากความอาฆาตแค้นของร่างสีดำนั้นได้

    ร่างสีดำจึงพาร่างเด็กสาวนั่นไปที่หน้าบันได แล้วโยนเธอลงไปในกลุ่มเด็กผู้หญิงที่กำลังเบียดกัน  แน่นอนคิด

หรือว่าคนที่กำลังเบียดกันอยู่จะหลีกทางให้ได้ถึงแม้จะตกใจที่อยู่ๆก็มีเด็กผู้หญิงที่ลอยมาแล้วมีท่าทางเหมือนคน

ที่ถูกโยน


     หึหึหึ  นี่แหละพวกมนุษย์อย่างพวกแก อย่าขัดขวางไปเลย  ไม่มีทางที่จะช่วย....

     ไม่ทันที่เด็กหนุ่มจะพูดจบ พวก ไอ ก็วิ่งเข้าไปรับตัวเด็กผู้หญิงคนนั้นเอาไว้

     อะไรกัน!!!??

     "เป็นอะไรมั้ย?...นี่อกหักมาสิเนี่ยถึงมาโดดบันไดที่มีแต่ฝูงคนเห็นแก่ตัว!! วิ่งไปมาอยู่น่ะ รู้อยู่แล้วใช่มั้ยว่ายัย

พวกนี้ไม่ช่วย หรือ หลีกทางให้น่ะ ฉลาดดีแต่ฉันไม่เห็นด้วยนะจ๊ะ... เอ๋??"

    ไอที่พูดพลางอมยิ้มพลางแปลกใจที่อยู่ๆเพื่อนสาวก็กอดเธอและร้องห่มร้องไห้ไปด้วย

     หึหึหึ  นี่แหละพวกมนุษย์อย่างพวกดิฉัน  ที่วิญญาณอย่างเราๆน่ะเดาอารมณ์ไม่ออก หึหึหึหึ  ....ท่าน

แหละกลับลงไปยังที่ที่ท่านมาซะ!!  กลับไปชดใช้กรรมซะ!!.... กลับไปยัง...นรกซะ!!  คนอย่างคุณหนู

น่ะมีแต่ที่นันแหละค่ะ  ที่จะกลับไปได้...

     กลับไปเถอะค่ะ  นายท่านเองก็ต้องชดใช้กรรมที่นั่นเช่นกัน ฉะนั้นท่านมิรุไม่ต้องเสียเวลาฆ่านายท่าน

เองหรอกค่ะกลับกัน...

     หญิงสาวที่ทีแรกทำเสียงตวาดโมโห ที่ตอนนี้เปลี่ยนท่าทีเป็นอ้อนวอนขอร้องอย่างโดยดี

     ไม่!!  เธอไม่ต้องมาปกป้องพ่อฉัน  คนพรรค์นั้นน่ะ ให้นรกจัดการมันไม่สาสมสำหรับฉันหรอก!!

     มิรุ โมโหสุดขีด  ทว่าตอนนี้มิรุในร่างคนปกติ ที่ไม่มีใครเห็น โดนยูมิ หญิงสาวที่ยืนแสยะยิ้มอย่างเยาะเย้ย โบก

มือไปมา และจู่ๆระหว่างมือของยูมิก็มีโซ่เส้นยาวโผล่ขึ้นมา  ทางที่ยูมิแกว่งมือไปก็จะมีโซ่โผล่ขึ้นมา  ...และก็มีไฟ

ไฟที่แสนจะรุนแรงพร้อมที่จะเผาร่างของผู้ที่โดนไฟนี้เผาให้ไหมเกรียมไม่เหลือซากติดอยู่ที่ร่างของมิรุ

     คุณหนูคะ  ยอมไปกับดิฉันดีๆเถอะค่ะ  ดิฉันเห็นว่าท่านมิรุเป็นลูกผู้มี่พระคุณของดิฉันนะคะ  ตอนนี้

ดิฉันกำลังออมแรงของไฟนี้อยู่  ยอมไปกับเราซะดีๆเถอะค่ะ...

     สิ้นสุดคำพูดของยูมิก็มีชายสวมชุดสีดำถือเคียวโผล่ขึ้นมาจากพื้นดิน  ในตอนนี้เวลา การเคลื่อนไหว การทำ

กิจกรรมต่างๆ ทุกอย่างหยุดอยู่กับที่หมด ตั้งแต่ที่ยมทูตสองตนนั้นโผล่ขึ้นมาจากพื้น

     ยูมิ...แก  เป็นแค่คนใช้!!  บังอาจนัก!!   

     มิรุพูดด้วยน้ำเสียงและและสีหน้าที่โกรธแค้น

     ก็ฉันไม่ใช่คนชั่วอย่างท่านนี่คะ

     ยูมิสวนกลับไปด้วยสีหน้าที่ออกจะหวาดๆ 

     พวกแกไม่มีทางหยุดยั้งฉันได้!!

     ฝุบ!!

     เดี๋ยว...!! โธ่!!  หนีรอดไปได้อี่กแล้ว

     ยูมิ ที่ผิดหวังกับการที่เธอทำหน้าที่ล้มเหลว...  จริงๆแล้วยูมินี่เป็นใครกันแน่?    

     ท่าน ราเกีย จะจัดการอย่างไรต่อครับแม้แต่ เพลิงโลกันตร์ของนรกยังทำอะไรเจ้าหนุ่มนั่นไม่ได้

     ยมทูตทางซ้ายมือเอ่ยปากถาม... ราเกีย? ราเกียงั้นเหรอ!!??

     เจ้ากลับไปยังนรกไปรายงานท่านราชันย์ยมทูตว่า ภารกิจล้มเหลว แต่ข้าขอสาบานว่าต้องหยุดท่านผู้

นั้นให้ได้

     เสียงใสปนความน่าเกรงขามนั้น สั่งยมทูต ทั้งสองตนให้กลับไปส่วนตัวเองก็คืนสภาพจากสภาพของหัวหน้า

ยมทูต??  มันเรื่องอะไรกันแน่

     หึหึ หัวหน้ายมทูตเอ๋ยรอข้าก่อน...  ข้าคือหัวหน้าแห่งผู้ต่อต้านยมทูตไว้ถึงวันนั้นแล้วเราต้องได้เจอ

กันแน่

     ชายหนุ่ม  แปลกหน้าหัวเราะอย่างสะใจก่อนจะเดินออกไป

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

     ชายหนุ่มที่หัวเราะอย่างชอบอกชอบใจ ในความมืด กับ มิรุ วิญญาณอาฆาตที่มีความแค้นแรงกล้า  จะทำให้

ยูมิ หรือ ราเกีย(?) ต้องลำบากใจหนักยิ่งขึ้นงั้นหรือ  แล้วตกลง ยูมิ นี่เป็นใครกันแน่...

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

THANKSS ทุกๆท่านที่เข้ามาอ่าน มาเม้น(หรือไม่เม้นก็ตามที) ขอบคุณจ้า^_^มือใหม่หัดแต่งน้า(แต่งลบแต่งลบ- -)