คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : 2 - [100%]
2
“เรากลับกับพี่ก็ได้นะ”
BY WASIN
“แกอะไร ยังไง ที่ไหน เมื่อไหร่ อย่างไรยะ!!!” โจวว่าพลางเขย่าแขนฉันรัวๆ
“อะไรคือ อะไร ยังไง ที่ไหน เมื่อไหร่ อย่างไรของแกฮะ” ฉันว่าพลางจับมือที่โจวเขย่าแขนฉันเสียแทบหลุดให้หยุดได้แล้ว
“เอ้า! ก็เรื่องพี่ต้าร์สุดหล่อของฉันไงยะ”
“แกรู้จักพี่เขาด้วยหรอ” เหมยถามขึ้นมาบ้าง
“ต๊าย! ไม่อยู่รูไหนมาจ๊ะ ถึงไม่รู้จักพี่ต้าร์เดือนคณะแพทย์ cute boyของฉัน รูปก็หล๊อหล่อ พ่อก็ร๊วยรวย”
“อ้อเหรอ แกนี่รู้จักเขาไปทั่วเลยเนอะ -*-”
“ขวัญแกอย่ามาเนียน เล่ามาเลยๆ”
“ไม่มีอะไรหรอกแกก็แค่$%^&*)(*&^%$#$%^&*())%^#$%^&*()_)&^%” หลังจากนั้นฉันก็เล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อเช้าให้ทั้งสองคนฟัง
“อร๊าย! นี่มันมนตร์รักรถจักรยานชัดๆ” โจวเอ่ยขึ้นหลังจากฟังที่ฉันเล่าจบ
“เดี๋ยวๆ อะไรมนตร์รักรถจักรยาน พี่เขาก็แค่ช่วยฉัน แกดูสภาพฉันด้วย ถ้าเป็นแกหรือใครคนอื่น พี่เค้าก็คงช่วยเหมือนกันแหละน่า จริงมั้ยเหมย”
“…..” ไม่มีปฏิกิริยาตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก
“เหมย! เหมยๆๆๆ” ฉันจึงเรียกเพื่อนอีกครั้งพลางสะกิดแขนเพื่อนรักที่นั่งเงียบไป
“เป็นอะไรรึป่าว เงียบไปเลยเมื่อกี้เค้าเรียกแกก็ไม่ได้ยินอ่ะ”
“เปล่าๆ ไม่มีอะไร แล้วแกเจ็บเยอะมั้ย”
“ข้อเท้าบวมนิดหน่อยเอง”
“เห้ย! น้องกลุ่มนั้นจะคุยกันอีกนานมั้ยครับ ถ้าอยากคุยกันมากก็กลับไปคุยที่บ้านเลยไป๊” รุ่นพี่หน้าโหดเจ้าเดิมตะโกนเสียงดัง
“แกรุ่นพี่เค้าด่าเราแน่เลยอ่ะ” เหมยว่า พลางทำหน้าพยักเพยิดมาทางพวกฉันอีกคน
“แกก็เงียบสักทีซิ อีเหมย”
“เอ้า! เข้าระเบียบ! เข้าระเบียบ!”
“น้องพี่จะแนะนำรุ่นพี่ที่จะคอยดูแลน้องๆ ตลอดการรับน้องนี้นะ พี่ชื่อบูม นั่นพี่จ๋า
พี่คนนั้นทอย กาย มิ้นท์ ยอร์ช พวกพี่ๆเขาจะช่วยดูแลสวัสดิการของน้อง ใครอยากได้อะไรก็บอกพี่เค้าได้เลย ไม่ว่าจะน้ำ ขนมหรือใครไม่ไหวอยากจะพักหรือไม่สบายก็ขอพี่ๆเขาได้ เกือบลืม! พี่คินมือกลองของเรานะคร้าบบบบ~~~”
“แก~~~พี่คินอย่างหล่ออ่ะ *0* ”โจวเอ่ยขึ้นพร้อมกับทำท่าสะดีดสะดิ้งจนน่าหมั่นไส้
“ฉันว่าพี่เขา ดูหน้าคุ้นๆนะ” เป็นเหมยที่พูดขี้นหลังจากเพ่งมองดูใบหน้ามือกลองสุดหล่ออยู่นานสองนาน
“ใช่คนเดียวกับคนที่ไอ้ขวัญไปบอกรักตอนม.5รึป่าวแก คนที่เป็นรุ่นพี่โรงเรียนเราอ่ะ”
“ไม่รู้! ฉันจำไม่ได้ พวกแกจะพูดถึงอีกทำไมเนี่ย!” ฉันพูดเสียงดังพร้อมกับสีหน้าหงุดหงิดเพราะพี่คินที่ฉันบอกรักที่สองคนนี้พูดถึงได้สร้างรอยแผลไว้กลางใจฉันใหญ่เบ้อเร่อ
“อย่าโกรธไปเลยน่า แค่ล้อเล่นขำๆ ตุ๊ดขอโทษตุ๊ดผิดไปแล้ว”
“แกพี่คินมองมาทางเราด้วย พี่เขารู้หรอว่าเรากำลังนินทาพี่เขาอยู่หรือว่าเขาจะจำแกได้อ่ะขวัญ” เหมยเอ่ยขึ้น ทำให้ฉันหันไปสบตาผู้ชายคนนั้นแล้วก็พบว่า สายตาคมๆนั่นกำลังจ้องมองฉันอยู่ ฉันจึงรีบหลบสายตาไปทางอื่น
“นี่! ร้องเพลงไปเถอะ พวกแกไม่ต้องไปสนใจเขาหรอก” ฉันว่า พร้อมหันไปสนใจรุ่นพี่คนอื่นๆที่กำลังทำกิจกรรมข้างหน้า
หลังจากจบกิจกรรมรับน้องในวันนี้ก็เป็นเวลาบ่าย4โมง เหล่านักศึกษาปี1 ต่างหมดแรงเพราะมีกิจกรรมให้ทำทั้งวัน
“อีขวัญ วันนี้แกไม่ต้องไปทำงานร้านแม่ฉันนะ เดี๋ยวฉันลางานให้แกเอง”
“ลาทำไมอ่ะแก ให้ฉันไปล้างจานก็ได้นี่”
“เดินให้รอดก่อนมั้ยยะ”
“นั่นสิขวัญ กลับกับเค้านะ เดี๋ยวเค้าไปส่ง”
“ไม่เป็นไรหรอกเหมย บ้านเราอยู่คนละทางเลย”
“ทางเดียวกันหรือคนละทางเค้าก็ไปส่งได้น่า”
“งั้นแกกลับกับฉันนังขวัญเพราะเราทางเดียวกัน”
“แต่แกขี่มอเตอร์ไซค์นะโจว” เหมยเอ่ยขึ้นพร้อมกับสีหน้าเป็นกังวลเพราะฉันมีไม้ค้ำอาจทำให้ลำบากในการกลับไปกับโจว
“น้องๆ น้องเหมยคะ” พี่มิ้นท์รุ่นพี่ในคณะทำให้พวกเราชะงักแล้วหันไปมอง
“คะพี่ พี่เรียกหนูหรอคะ?” หญิงสาวผิวขาวเชื้อสายจีนทำหน้างงพร้อมยกนิ้วชี้ชี้เข้าหาตัวเอง
“ใช่จ้ะ พี่อยากจะคุยกับเรื่องประกวดดาวเดือนว่า อยากจะส่งน้องเป็นตัวแทนคณะอ่ะ น้องจะว่ายังไง”
“จะดีเหรอพี่ หนูเนี่ยนะ”
“ดีสิน้อง ปะ ไปคุยรายละเอียดกันหน่อย”
“แป๊ปนึงนะพี่”
“พวกแกไปเป็นเพื่อนฉันหน่อยสิ นะๆๆ” เหมยหันมาทำหน้าอ้อนวอนใส่พวกฉันทั้งสองคน เธอมักเป็นแบบนี้เสมอ คุณเธอจะทำอะไรต้องคอยมีพี่เลี้ยงคอยดูตั้งแต่สมัยมัธยมแล้วล่ะ
“แล้วอีขวัญล่ะ มันเดี้ยงขนาดนี้จะกลับยังไง” โจวว่าแล้วหันมามทางฉัน
“แกไปเป็นเพื่อนเหมยเหอะ เดี๋ยวเค้าว่าจะกลับรถเมลล์ไม่ก็แท็กซี่เอง”
“จะดีหรอขวัญ แกไหวนะ”
“ไม่ต้องห่วงหรอกน่า พวกแกรีบๆไปเถอะ พี่เขารอแย่แล้ว”
“เค้าว่าขวัญนั่งรอเราสองคนอยู่นี่ ถ้าเสร็จแล้วรอกลับพร้อมกันดีกว่าไหม” เหมยออกความเห็น ซึ่งเธอคิดว่านี่แหละเหมาะสมที่สุดแล้ว
“ให้พี่ไปส่งก็ได้นะครับ”
“เอางั้นก็ได้ เดี๋ยว! เมื่อกี้ใครพูดอะไรนะ?” ฉันว่าพลางหันไปมองต้นตอของเสียง
“พี่ต้าร์ *0* มารับยัยขวัญกลับบ้านเหรอคะ” โจวยิ้มเจ้าเล่ห์ขึ้นมาทันที เมื่อพบว่าน้ำเสียงเมื่อสักครู่นี้เป็นชายหนุ่มรุ่นพี่หน้าตาดีคนเมื่อเช้านี้
“พอดีพี่จะมาคุยเรื่องรถจักรยานน้องขวัญเลยได้ยิน จริงๆ เรากลับกับพี่ก็ได้นะ” วศินหันมาสบตากับจอมขวัญยิ้มๆ
“ก็ดีนะแก ไม่รู้ว่าฉันสองคนจะเสร็จเมื่อไหร่ แกกลับบ้านไปพักเถอะ”
“อีตุ๊ด! ปล่อยขวัญกลับกับคนแปลกหน้าจะดีหรอว่ะ” เหมยเหม่ยแอบกระซิบกระซาบกับโจวเพราะเป็นห่วงความปลอดภัยของเพื่อนรัก
“นังชะนีน้อยหอยสังข์ แกนี่ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย ให้ขวัญมันกลับพี่ต้าร์แหละดีแล้ว ตอนนี้ไม่ใช่เวลาของเพื่อนเข้าใจนะยะ”
“พอดี๊ พอดีเลยนะคะ งั้นให้ขวัญกลับกับพี่ต้าร์นั่นแหละค่ะ ฝากดูแลเพื่อนพวกหนูด้วยนะคะ ไปก่อนนะไอ้ขวัญ บาย” โจวยิ้มร่าแล้ววิ่งออกไปทันทีหลังพูดจบ ส่วนยัยเหมยเหม่ยน่ะเหรอ...
“โจว รอฉันด้วยยยยยย~~~~~”
หลังจากที่ฉันโดนเพื่อนทั้งสองคนจอมแสบทิ้งฉันไป ฉันก็มานั่งอยู่บนรถของพี่ต้าร์ รถทั้งคันเงียบสนิท ฉันจึงเลือกที่จะทำลายความเงียบนั้นลง
“จริงๆแล้ว พี่ไม่น่าลำบากพี่เลยนะคะ”
“ลำบากอะไรแค่นี้ เล็กน้อยน่ะ” วศินละสายสายตาจากท้องถนนพร้อมหันมามองร่างบางอย่างเอ็นดู
“แล้ว... ที่วิ่งเมื่อเช้าเป็นไงบ้างคะ?”
“ฮ่าๆ วิ่งแค่นั้นเอง สบายมาก พี่ชอบออกกำลังกายน่ะ J”
“แล้ว...จักรยาน?”
“พี่เกือบลืมบอกเราไปเลย จักรยานมันพังเพราะน็อตมันผุแล้วร้านเขาหาอะไหล่ไม่ได้ เค้าบอกว่าจักรยานรุ่นนี้มันค่อนข้าง...”
“เก่าใช่ไหมคะ55 ช่างมันเถอะค่ะ จริงๆแล้วขวัญก็ซื้อมือสองมาในราคาไม่แพงมาก ใช้ได้นานขนาดนี้ก็คุ้มแล้วล่ะค่ะ”
“ให้พี่ซื้อคันใหม่ชดใช้ให้เถอะนะ”
“ห้ามเลยนะคะพี่ต้าร์! ถ้าพี่ทำอย่างนั้น ขวัญจะโกรธพี่มากๆเลย พี่ช่วยขวัญมากขนาดนี้แล้ว คงรับน้ำใจพี่อีกไม่ได้แล้วล่ะค่ะ เดี๋ยวพี่ขับตรงไปแล้วเลี้ยวซ้ายตรงซอยข้างหน้าเลยนะคะ”
“แต่ยังไม่เห็นมีบ้านคนเลยนะ” วศินทำหน้าสงสัย
“เดี๋ยวขวัญ เดินเข้าไปต่อเองค่ะ ขอบคุณมากนะคะที่มาส่ง”
“แน่ใจนะว่าจะไม่ให้พี่ไปส่งข้างใน”
“ขวัญสะดวกให้พี่ส่งตรงนี้มากกว่าค่ะ”
“เอาอย่างนั้นก็ได้ครับ โชคดีนะไว้เจอกันๆ” ฉันไม่ได้ตอบอะไรเพียงแต่ยิ้มกลับไปให้ร่างสูง ก่อนจะพยุงตัวเองเดินกลับบ้าน แต่สายตาดันเหลือบไปเห็นรถสปอร์ตคันหรูสีดำที่ขับเฉียดมาทำให้น้ำกระเซ็นใส่ฉันเล็กน้อยก่อนจะเลี้ยวเข้าไปในบ้านหลังเดียวกับที่เป็นจุดหมายของฉัน ขับดีๆไม่เป็นรึไงนะ =_=++
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
พระเอกยังไม่มีบทเลย พระรองทำคะแนนนำไปแล้วนะคะ
ตอนหน้าขอสปอยล์ว่าจะได้รู้จักพระเอกแน่อน แต่! นางจะเป็นคนยังไง
มีเบื้องลึกเบื้องหลังอะไรต้องคอยติดตามกันนะจ๊ะ
ไม่ค่อยมีคนมีคนคอมเม้นท์เลย ไม่สนุกกันเหรอคะ PRISTINเสียใจนะ
ถ้าคอมเม้นท์เยอะก็จะมีแรงใจในการอัพบ่อยๆนะคะ <3
ถ้าชอบก็คอมเม้นท์ให้กำลังใจด้วยนะคะหรือจะมาพูดคุุยกันก็ได้ :)
ฝากติดตามด้วยน้า~
แล้วเจอกันตอนหน้า...
PRISTIN
ความคิดเห็น