คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : file12 :: after all [ 25% ]
Sweet dream or a beautiful nightmare
Somebody pinch me, your love's too good to be true
KIM JINHWAN's SIDE
คิมจินฮวานไม่ใช่คนดี
อันนั้นเขารู้ตัวเอง
ในขณะเดียวกันเขาก็ไม่เคยคิดว่าตัวเองเป็นคนไม่ดีเช่นเดียวกัน
ผมลืมตาขึ้นมองไปยังอีกคนที่กำลังนอนอยู่บนเตียงเดียวกัน
แสงจากภายนอกกระทบกับผ้าปูที่นอนฟูฟ่องสีขาวและร่างของกูจุนเฮวที่ทอดตัวนอนอยู่ข้างๆเขายังทำให้แปลกใจที่ครั้งที่ลืมตา
บางทีเขาก็สงสับว่าทำไมคนตรงหน้าถึงใจดีกับเขานักหนา
เขาไม่เคยเข้าใจระบบความคิดของคนตรงหน้าทำงานยังไง
บางครั้งคนคนนี้ก็เหมือนเด็กยังไม่โต แต่ในบางครั้งคสามคิดของเขาก็ทำให้ผมแปลกใจ
กูจุนฮเวเหมือนกับเขาวงกต
เขาวงกตที่เขาไม่รู้ว่าควรจะเดินไปปทิศทางไหน
ยิ่งพอเขาเหมือนจะรู้ก็พบว่าตัวเองกลับหลงอยุ่ในหนทางอันซับซ้อน
ผมค่อยๆลุกขึ้นช้าๆพยายามไม่ให้อีกคนรู้ตัว
ก่อนจะรีบตรงไปจนถึงห้องน้ำภายในตัวห้องนอน
ภาพบนกระจกที่ยังไม่คุ้นชนทำให้ผมรุ้สึกแปลกๆ สีผมสีดำแซมด้วยปอยสีเงินที่มาจากผลกระทบของสารเคมี
ถึงมันจะลดน้อยลงไปบ้างแล้ว แต่ก็ยังดูผิดปกติอยู่ดี
ทั้งชีวิตของเขาใช้ชีวิตโดยการพยายามทำตัวให้ไม่เป็นที่สนใจอยู่เสมอ
ยิ่งถูกมองข้ามไปเท่าไหร่ก็ยิ่งดีเท่านั้น สีผมเป็นอีกหนึ่งอย่างที่เขาไม่เคยคิดจะทำมันมาก่อน
ผมยังจำได้ดีถึงวันแรกที่ถุกผู้คุมพาตัวเข้ามาที่นี่
หลังจากมีหมอนับสิบคนมารุมล้อมตรวจนู่นตรวจนี่ไปเรื่อยๆ
ก่อนจะถูกโยนไว้ในห้องพักโทรมๆเหมือนหมูเหมือนหมา
หลังจากนั้นไม่ว่าวันเขาก้ส่งผมไปห้องพิเศษ
ถึงมันจะสะอาดสะอ้านและมีเตียงจริงๆให้นอนแต่มันทั้งหดหู่และเยบเหงาจนน่าตกใจ
มันเป็นเวลาเกือบสามเดือนนับตั้งแต่ที่กูจุนฮเวพาเขาเข้ามาอยู่ที่นี่
เขาไม่ค่อยรู้ความเป็นไปของโลกภายนอกเท่าไหร่ ทุกๆวันเขาก็แค่ตื่นขึ้นมากินข้าว
บางทีก็นั่งช่วยงานจุนฮเวหรือ่านหนังสือที่ถูกส่งเข้ามาเติมเรื่อยๆจนจากที่เคยีเพียงแค่ครึ่งนึงของชั้นหนังสือตอนนี้มันเกือบจะเต็มแล้ว
สิ่งที่น่าทึ่งคือคิมจินฮวานกำลังหัวเราะและยิ้มออกมา
มันเป็นเรื่องที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาซักพักแล้ว
ปลอกคอที่ถูกใส่มานานถูกถอดออกไปแล้ว
กูจุนฮเวถอดมันออกไปหลานวันก่อนเพราะบอกว่าเขาเชื่อใจในตัวผม
บางทีกุจุนฮเวอาจจะคิดผิด
ผมมองร่างกายตัวเองที่เริ่มมีเนื้อมีหนังขึ้นมาเล็กน้อยกว่าตอนที่ถูกจับเอาไว้ในตัวโรงพยาบาลใหญ่
ทุกๆเรื่องที่เกิดขึ้นมันช่างน่าแปลกประหลาดและอยุ่เหนือการควบคุม
ผิดเพี้ยนไปจากที่เคยคิดไว้ตั้งเท่าไหร่กัน
ผมค่อยๆปิดประตูต้องน้ำอย่างเบามือ
เปิดก๊อกน้ำให้สุด และวักน้ำขึ้นมาล้างหน้าแรงๆ
นี่เขากำลังทำอะไรอยู่ นายกำลังทำอะไรกับชีวิตตัวเองอยู่กันแน่
ได้แต่จ้องตัวเองในกระจกราวกับว่าเงาของตัวเองจะหาคำตอบให้กับผมได้
หยดน้ำจากปลายผมหยดลงพื้นเป็นจังหวะ ผมพยายามผลักทุกความคิดในหัวออกไปก่อนจะล้วงมือเข้าไปใต้เคาน์เตอร์อ่างล้างหน้า
หยิบเอาของที่ซ่อนไว้ออกมา
เครื่องส่งสัญญาณขนาดเล็กที่ถูกซ่อนเอาไว้ถูกเปิดขึ้น
ทันทีที่เปิดสัญญาณจากไฟก็กระพริบรัวเป็นรหัสที่ถูกฝังอยู่ในหัว
ใช้เวลาไม่นานก็พอจะเข้าใจเบื้องหลังของชุดรหัสที่ส่งมา
ผมไม่เสียเวลามากและรีบกดปุ่มเป็นจังหวะตามที่คิดมาตั้งแต่เมื่อเย็น
เรื่องจริงคือเขายังไม่อยากให้มันจบลง
ถึงอย่างนั้น...เขาก็ไม่มีทางหลอกตัวเองไปได้มากกว่านี้อีกแล้ว
เขาเดินทางมาถึงทางตันแล้ว
’11.25.3.DAY’
นาฬิกาเริ่มเดินถอยหลังแล้ว
แต่คิมจินฮวานมี่วันที่จะถอยหลังได้อีก
หมดเวลานอกของเขาแล้ว
ถึงเวลาที่...จะต้องเอาชนะและล้างหมากบนกระดานตานี้แล้ว
talk
สำหรับพาร์ทของจุนฮวานนั้นเเต่งมันส์สุดไรสุดจริงๆ งื้ออออ
เรื่องนี้ไม่เกินสี่ตอนจบเเน่นอน..!
อีก75% จะกลับไปยังคู่หลักของเราเเละนะ
KIWI's
ความคิดเห็น