ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    {SF/OS} IKON/WIN by KIWI's [NOW::BJIN]

    ลำดับตอนที่ #8 : BJIN - Dark Side of Moon pt.1 [PG] 100%

    • อัปเดตล่าสุด 9 พ.ย. 57


    ฉลองประกาศสมาชิกiKON !


    DARK SIDE Of MOON   



    Do I trust some and get fooled by phoniness,
    Or do I trust nobody and live in loneliness?
    Because I can’t hold on / when I’m stretched so thin
    I make the right moves but I’m lost within
    I put on my daily faзade but then
    I just end up getting hurt again






    เขาบอกว่าคนเรามักจะเห็นดวงจันทร์ด้านเดียวเสมอ    

     





     

    “อ่ะ.. อ๊า...”

    ร่างบางจิกลงไปบนแผ่นหลังของร่างสูงที่อยู่เหนือร่างเพื่อระบายความเสียวซ่านที่อีกฝ่ายกำลังมอบให้ หลังจากใช้เวลาเพียงไม่นานสุดท้ายเขาทั้งสองก็ปลดปล่อยออกมาในจังหวะเดียวกัน

    ก่อนที่จะจบกิจกรรมบนเตียงนี้กับด้วยจูบอันร้อนเเรงอีกเป็นอย่างสุดท้ายก่อนที่ร่างสูงจะทิ้งตัวลงนอนข้างๆอีกคนแทนแทน

     

    คืนนี้ดำเนินมาอย่างยาวนานเเละและร้องแรง ตอนนี้มันกำลังจะจบลง

    ร่างกายที่เริ่มปวดหนืบของคิม จินฮวานทำให้เขาเริ่มรู้ตัวว่าควรพอสำหรับวันนี้ก่อนที่พรุ่งนี้จะลุกไม่ไหว

    คิม จินฮวานหันไปมองร่างหนาที่นอนอยู่ข้างๆและเอามือโอบเขาไว้หลวมๆโดยที่ไม่ได้สนใจอะไรเป็นพิเศษ... ไม่มีความรู้สึกอะไรถูกส่งมาจากคนข้างๆเขา

     

    เขากับฮันบินมีเซ็กส์กันมานับครั้งไม่ถ้วน....ทั้งที่ไม่ได้เป็นอะไรกัน

     

    ฐานะที่จินฮวานขีดไว้กับเด็กหนุ่มสุดฮอตคนนี้คือแค่คู่นอนเท่านั้น เช่นเดียวกับที่อีกฝ่ายขีดเส้นไว้ให้เขาเช่นกัน ด้วยสถานะของทั้งสองคน ตอนนี้นี่คือสิ่งที่เหมาะสมที่สุดแล้ว

     

    ไม่มีใครในเกาหลีไม่รู้จักจินฮวาน นักร้องดาวรุ่งที่กำลังดังเป็นพลุแตกอยู่ในขณะนี้

    ด้วยภาพลักษณ์ที่น่ารักเเละใสซื่อจนมัดใจสาวๆและหนุ่มๆทั้งประเทศไว้ รวมถึงการวางตัวของจินฮวานที่ไม่เคยมีเรื่องราวข่าวฉาว ทำให้คนมองจินฮวานด้วยความชื่นชมเสมอ

    โดยที่ไม่มีใครรู้ว่าคิมจินฮวานคนนี้ไม่ใช่คนดีอย่างที่คิดกัน

    เขาเป็นแค่มนุษย์คนนึง ถ้าจัดประเภทคงอยู่ในหมวดเทาออกไปทางเทาเข้มซะมากกว่า

    แต่เพราะอย่างนั้นตัวตนของเขาจึงต้องถูกซ่อนเอาไว้ ห้ามบอกใครเด็ดขาด

     

    และเเน่นอนว่าจินฮวานก็ควบคุมตัวเองได้ดีจนน้อยคนเท่านั้นที่จะรู้จักตัวตนที่แท้จริงของเขา.... และหนึ่งในนั้นคือคิม ฮันบินคนที่นอนข้างๆเขาอยู่ตอนนี้

     

     

    คิม ฮันบินเป็นโปรดิวเซอร์ในค่ายเพลงคู่เเข่งของค่ายที่จินฮวานสังกัดอยู่ ทั้งเก่งเเละดังมากๆในหมู่แฟนคลับเพราะหน้าตาอันหล่อเหลาของเจ้าตัว แถมยังโพล่มาฟีทให้กับศิลปินในค่ายบ่อยๆ เขาเจอกับฮันบินโดยบังเอิญตอนที่เขาไปปาร์ตี้กับเพื่อนไอดอล

    ปกติเขามักจะวางตัวอย่างดีเสมอแม้กระทั่งเพื่อนๆของเขาก็ไม่มีใครรู้ตัวตนของเขา

    จินฮวานสามารถเล่นบทบาทหนุ่มน้อยผู้น่ารักใสซื่อไม่แตะต้องแอลกอฮอลและอบายมุขทุกอย่างได้อย่างแนบเนียน จนกระทั่งเขาเจอเข้ากับฮันบิน

    เขายังจำวันแรกที่อีกฝ่ายมองเขาเหมือนมองเห็นเขาทะลุปรุโปร่งได้ นั่นทำให้จินฮวานรู้สึกไว้ใจคนตรงหน้าแม้จะรู้ว่าอีกฝ่ายเป็นศัตรูก็ตาม จำได้ถึงสัมผัสของฮันบินที่เป็นเหมือนแม่เหล็กดูดเขาเข้าไป

     

    จินฮวานหรี่มองตามฮันบินที่ลุกขึ้นไปสูบบุหรี่เหมือนทุกครั้งก่อนจะตัดสินใจลุกขึ้นในที่สุด

    พรุ่งนี้จินฮวานมีงานเเต่เช้า ถ้าเขาไม่อยากมีปัญหากับเมเนเจอร์ เขาควรจะออกไปจากห้องตั้งแต่ตอนนี้

     

    “รีบกลับหรอ?ฮันบินเอ่ยถามก่อนจะเดินเข้าไปหาจินฮวานที่กำลังลุกขึ้นมาเพื่อเเต่งตัวอยู่

    “อือ พรุ่งนี้มีถ่ายแบบการกุศล.... กับเด็ก”จินฮวานพูดหน้ามุ่ยก่อนจะนึกถึงความสยดสยองของงานถ่ายเเบบครั้งนี้

     

    นั่นทำให้ฮันบินเผลอยิ้มออกมาเล็กน้อยเมื่อเห็นสีหน้าของจินฮวาน

    อีกเรื่องที่ฮันบินรู้เกี่ยวกับจินฮวานคือ จินฮวานเกลียดเด็กเป็นที่สุด

    ตอนที่จู่ๆแม่ของเขาเอาฮันบยอลน้องสาวตัวดีของเขามาฝากไว้ที่คอนโดแล้วจินฮวานแวะมาหา เจ้าตัวเเทบหันหลังเดินออกจากห้องไม่ทัน ราวกับเห็นผียังไงอย่างงั้น

    แต่จริงๆด้วยภาพลักษณ์ของจินฮวานก็ไม่แปลกที่จะได้ถ่ายแบบการกุศลกับเด็กๆหรอก

     

     

    ฮันบินคีบบุหรี่ที่หมดไปค่อนมวนออกจากปากตัวเองก่อนจะส่งไปให้ร่างบางตรงหน้า

    จินฮวานทำท่าลังเลอยู่เล็กน้อยก่อนจะตัดสินใจอ้าปากรับบุหรี่เข้าไปก่อนจะสูบมันต่อจากฮันบิน

     

     

     

    “           นายกำลังจะทำให้ฉันติดบุหรี่อีกรอบ....”จินฮวานพูดพร้อมส่งเสียงจิ๊จ๊ะในลำคอก่อนจะโยนบุหรี่ที่หายไปจากตอนที่ฮันบินส่งให้พอสมควรลงไปบนที่เขี่ยบุหรี่บนโต๊ะ

     

    “หึ... ตอนพี่สูบบุหรี่ก็... เซ็กซี่ดีออก :) “ ฮันบินพูดปัดความรับผิดชอบ

    “เหอะ.... เซ็กซี่บ้านนายสิ คิมจินฮวานเนี้ยนะ” ร่างบางพูดก่อนจะคว้าเอาหมากฝรั่งในเป้ที่วางอยู่ใกล้ๆโยนใส่ปากตัวเอง

     

    นั่นทำให้ฮันบินขำออกมา

     

    ไม่มีใครรู้หรอกว่าพี่จินฮวานเซ็กซี่ขนาดไหน... นอกจากเขาเอง

     

    โดยเฉพาะตอนที่จินฮวานอยู่ใต้ร่างของเขาเเละกรีดร้องชื่อเขาออกมาอย่างร้องแรง นั่นมันเซ็กซี่มากๆจนเขารู้สึกสงสัยทุกครั้งที่คนตรงหน้าออกทีวีด้วยภาพของศิลปินผู้บริสุทธิ์

                ว่าคนคนนั้นใช่คนเดียวกับจินฮวานที่เขารู้จักจริงๆหรอ

     

    “ฉันไปและ ไว้ว่างๆจะมาหาอีก”จินฮวานพูดก่อนจะหยิบแว่นเลนส์กระจกขึ้นมาสวมเเละยกฮู้ดเสื้อหนาวขึ้นมาบังหน้าเอาไว้ก่อนจะเดินไปที่ประตูคอนโดของฮันบิน

     

    ในขณะที่จินฮวานกำลังจะเดินออกไปนั้นเองร่างสูงก็พูดพร้อมกับส่งยิ้มกวนๆออกมา

     

     

     

    “ไม่ต้องรีบมานะพี่ ถุงยางหมด :)”


     

    20%





     

    DARKSIDE OF MOON

     

     

    คิม จินฮวานกำลังเดินลงจากเวทีด้วยความเหนื่อยอ่อน...

    บางครั้งการทำงานหนักๆติดต่อกันก็ทำให้รู้สึกเหนื่อยที่จะยิ้มให้กล้องเต็มทน

     

    แน่นอนว่าการมาถึงจุดนี้เป็นความฝันของเขา แต่ในขณะเดียวกันมันก็แลกมาด้วยหลายอย่าง

    ทั้งสุขภาพ เเละเวลาส่วนตัว แต่สำหรับจินฮวานนั้นสิ่งที่เขาสูญเสียไปไม่ใช่เเค่นั้น...

     

    เขายังเสียตัวตนของตัวเองไปอีกด้วย

     

    จินฮวานไม่ใช่คนเลว หรือคนไม่ดีอะไรขนาดนั้น แต่การที่เขาต้องมาทำตัวเป็นพ่อพระตลอดเวลาก็ทำให้เขาอึดอัด

    เขาทำมันเป็นปกติจนบางทีเขาเกือบจะลืมไปแล้วว่าตัวเองเป็นคนยังไงกันแน่...

     

    เขาเคยแอบตกใจนะที่ตัวเองแสดงมันออกไปได้อย่างเป็นธรรมชาติเกินไป.... หรือบางทีเขาควรไปลองแสดงละครดูบ้างนะ?

     

    จินฮวานเดินทอดน่องไปเรื่อยๆตามทางเดินโดยที่มีจุดหมายอยู่ที่ห้องพักศิลปินของตัวเอง

    ก่อนที่จะหันไปเจอคนที่คุ้นเคยซะก่อน

    นัม แทฮยอน นักร้องเบอร์หนึ่งของค่ายที่ฮันบินทำงานอยู่ หรือค่ายคู่แข่งนั่นเอง

    ดังนั้นก็เหมือนเขากับคนคนนี้ก็คือคู่แข่งกันนั้นแหละ

     

     

    “อันยองครับ รุ่นพี่”เป็นจินฮวานที่เอ่ยคำทักทายพร้อมส่งยิ้มไปให้อีกคน

    เพราะ นัม แทฮยอนเดบิ้วต์ก่อนเขาประมาณหนึ่งปีนั่นทำให้ให้เขาต้องเรียกคนคนนี้ว่ารุ่นพี่ตลอดแม้จะอายุเท่าๆกัน

    “อ่า  อันยอง คิม จินฮวาน”แทฮยอนหันมาทักทายเขาตอบกลับด้วยประโยคปกติและน้ำเสียงเรียบๆปนหน่ายๆราวกับเบื่อเขาเต็มทน

    ถ้ามีคนฟังอยู่ก็คงสัมผัสได้ถึงความรู้สึกบางอย่างที่ถูกแฝงไว้ในประโยคเหล่านั้น

    จริงๆเขาคิดว่าที่นัมแทฮยอนมีปฎิกิริยาอย่างนี้กับเขาคงเพราะเจ้าตัวรู้นั่นแหละว่าเขาแค่เฟคเป็นคนดีเท่านั้น

    แทฮยอนเป็นคนที่นิสัยไม่แย่นะ ถึงแจะดูแรงๆเหวี่ยงๆก็เถอะ อย่างน้อยแสดงตัวตนของตัวเองออกมาได้ดีกว่าเขา แถมยังมีคนยอมรับในตัวตนจริงๆอีกต่างหาก แถมเจ้าตัวยังเก่งมากๆจนเขาต้องยอมรับเลยว่าคนคนนี้มีความสามารถมากทีเดียว มากกว่าเขาหลายขุมเลย

    นัมแทฮยอนมาจากค่ายสามารถการันตีได้ถึงคุณภาพคับแก้วของศิลปินและเพลง

    ในขณะที่เขาโด่งดังได้เพราะความสามารถเป็นส่วนหนึ่งและภาพลักษณ์ที่ค่ายสร้างมันขึ้นมาให้

    นั่นเป็นข้อแตกต่างใหญ่ที่ทำให้เขารู้สึกอิจฉาแทฮยอน ในขณะเดียวกันอีกคนก็คงรู้สึกไม่ต่างที่คนร้องเพลงไม่เก่งมากอย่างเขากลับมาเชือดเฉือนกับตัวเองได้อย่างสูสีในชาร์ตเพลงต่างๆ

     

    “วันนี้มาอัดรายการหรอครับ”ผมถามตามมารยาท

    “อืม แล้วนี่นายก็มาอักเหมือนกันงั้นหรอ? ยังไม่คัมแบคหนิ”

                “ผมมาเป็น MC ให้น่ะครับ”

                “อ่า MC.. ยินดีด้วยนะ งั้นฉันขอตัวก่อนแล้วกัน”นัมแทฮยอนพูดก่อนจะเดินเลี่ยงไป

               

                หลังจากมองตามอีคนไปไม่นาน จินฮวานก็เดินต่อไปเรื่อยๆจนมาถึงห้องพักของตัวเอง

                เขาไม่ชอบการมานั่งรอในนี้เท่าไหร่... เพราะเขาเป็นศิลปินเดี่ยวดังนั้นเขาจึงไม่มีเพื่อนที่ไหนมานั่งคุยเล่น ช่างแต่งหน้าก็มาแต่งให้แล้วก็ไป รวมถึงเมเนเจอร์ฮยองที่ต้องดูแลเขาพร้อมๆกับไปคุมเมเนเจอร์ของวงบอยแบนด์ใหม่ของค่ายอีกทีตามที่ท่านประธานขอมา

                และคงเป็นเพราะเขาพอจะมีชื่อเสียงอยู่ทำให้เขาได้รับสิทธิ์ที่จะใช้ห้องเดี่ยวที่ไม่ต้องไปแชร์กับใครให้วุ่นวาย ทำให้ในห้องมีแต่เก้าอี้โล่งๆเต็มไปหมดแบบนี้

                จินฮวานทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟาในห้องก่อนจะหลับตาลง

                เงียบชะมัดเลยให้ตายสิ...

               

     

                การที่เขาต้องมาอยู่ในห้องแคบๆแบบนี้คนเดียวทำให้เขาฟุ้งซ่านมากเกินไป...

                เหงื่อเริ่มซึมออกจากมือทั้งสองข้างของจินฮวานและตาที่เริ่มกลอกไปมาทำให้เขาดูวิตกจริตมากขึ้นไปอีก

     

                มันเป็นอาการอยากบุหรี่ของเขา....

                จินฮวานกำมือตัวเองแน่นๆอีกครั้งก่อนจะหายใจเข้าลึกๆ... เขาไม่น่าสูบบุหรี่ตัวนั้นไปเลย

                ให้ตายสิ....

               

                จนแล้วจนรอดคิม จินฮวานก็ไม่เคยเลิกมันได้จริงๆ

                ถ้าเขาย้อนเวลากลับไปได้เขาจะคิดที่จะเริ่มสูบไอ้กระดาษม้วนนรกนี่เลยจริงๆ นอกจากทำลายสุขภาพแล้วยังทรมานเวลาเลิกอีก

                ปกติก่อนเขาจะมาเป็นไอดอลเต็มตัวเขาไม่ได้ติดมันขนาดนี้ แต่พอมีอะไรหลายๆอย่างเข้ากระทบทำให้เขาเริ่มอยากจะสูบมันมากขึ้นๆเรื่อยเพราะความเครียดที่สะสม

     

                ร่างบางค่อยๆลุกขึ้นไปคว้าเอากระเป๋าของเมเนเจอร์ของตนขึ้นมาก่อนจะคว้าเอาซองบุหรี่และไฟแช็คในกระเป๋าออกมายัดใส่เสื้อนอกตัวเองไว้และเดินออกไปจากห้อง

     

                ต้องไปหาที่ที่ไม่มีคน...

                จินฮวานจ้ำอ้าวออกไปนอกเขตที่พักศิลปินก่อนจะเลี่ยวเข้าไปยังประตูหนีไฟที่อยู่ห่างออกไปเล็กน้อย

                นั่งลงก่อนจะจุดบุหรี่ขึ้นสูบอย่างที่ต้องการ นี่ถ้าเมเนเจอร์ฮยองรู้คงตบเขาคว่ำแหงๆ

     

     

                เดี๋ยวไว้หลังหมดช่วงงานเยอะๆเขาจะพยายามเลิกมันก็แล้วกันนะ...

     

     

     









     

     

    “นายแอบไปสูบบุหรี่มาอีกแล้วใช่มีจินฮวาน?”เสียงของเมเนเจอร์ดังขึ้ทันทีที่จินฮวานเข้ามาในห้องพักอีกครั้ง

    ภาพของพี่ชายที่จินฮวานเคารพตามปกติถูกแทนที่ด้วยภาพของชายหนุ่มร่างสูงที่หน้าตาแสดงถึงความโกรธจากความผิดของจินฮวานในครั้งนี้

    “....” ร่างบางได้แต่อ้ำอึ้งไม่กล้าพูดอะไรออกไปจนเวลาผ่านไปซักพักจึงเอามือล้วงซองบุหรี่ออกมาเหมือนจะสารภาพกลายๆ

    “คิม จินฮวาน นายก็รู้หนิว่าท่านประธานสั่งงดห้านายแตะไอ้นี่อย่างเด็ดขาด! ไม่เคยฟังกันบ้างเลยสินะ” เสียงของเมเนเจอร์ฮยองดังเข้าในหูของจินฮวานอีกครั้ง

    “ผมขอโทษ ผมเครียดๆน่ะ”

    “ทำไมพูดอะไรไร้ความรับผิดชอบแบบนี้ห้ะ? นายก็รู้ว่าตอนนี้ภาพลักษณ์นายมันกำลังดีสุดๆ อย่าเอาเรื่องแค่นี้มาทำให้มันเสียหายเด็ดขาด”

    “....”

    “นี่ ถ้านักข่าวรู้เข้า เขาไม่ปล่อยนายไปง่ายๆแน่ แถวนี้มีนักข่าวป้วนเปี้ยนเต็มไปหมด ทำอะไรหัดคิดมั่งสิ

    “....”

    “นายไม่ใช่คนทั่วไปอีกแล้วนะจินฮวาน นายเป็นไอดอล แต่ก่อนนายจะไปทำตัวเส็งเคร็งที่ไหนก็ได้ฉันไม่แคร์หรอกแต่ต้องไม่ใช่ตอนที่นายเป็นคนดังและมีฉันเป็นเมเนเจอร์”

    “....”

     “ไม่อยากเป็นแล้วหรอนักร้องเนี้ย ห้ะ?

    “....!!

    จินฮวานเบิกตาขึ้นอย่างตกใจ อารมณ์หงุดหงิดจากการขาดนิโคตินที่เหลืออยู่นิดหน่อยทำให้เขายับยั้งตัวเองได้น้อยลง การโดนดูถูกความฝันที่ร่างเล็กทุ่มเทให้ทั้งชีวิตจึงทำให้เจ้าตัวถึงกับพูดกึ่งตะคอกออกมา

    “ถ้าผมไม่อยากเป็นจะมาอยู่ตรงนี้ทำไม...!

    “ฉันไม่ได้ต้องการคำตอบจากนาย!! เมเนเจอร์ของจินฮวานตะโกนดังขึ้นไปอีกจนจินฮวานถึงกับตัวสั่นน้อยๆด้วยความกลัว

    “ผมก็ไม่ต้องการคำเตือนจากฮยองเหมือนกัน ผมรู้น่าว่าตัวเองทำอะไรอยู่”จินฮวานตอบกลับไปตามอารมณ์โกรธที่ปะทุในอก

    “แล้วนายจะเสียใจที่พูดประโยคนั้นออกมาก”เมเนเจอร์หนุ่มพูดก่อนจะเดินหันหลังให้จินฮวานด้วยความโกรธและออกจากประตูห้องไป

     

     

     

     

    หลังจากนั้นไม่กี่นาทีต่อมาจินฮวานก็รู้ว่าเขากำลังทำผิดมหันต์

    ...เขากำลังทะเลาะกับคนที่ดูแลเขามาเป็นปีโดยไม่บ่นซักคำ กำลังทะเลาะกับคนที่จะปกป้องเขาจนถึงนาทีสุดท้าย

     

     

    และเขาทำได้แค่ทิ้งตัวลงกับที่นั่งในห้องก่อนจะร้องไห้ออกมาเงียบๆ.... คนเดียว....

     

     

     

     

     

                DARK SIDE OF MOON

     

     

                2 A.M.

    ครืด ครืด...

                เสียงสั่นจากมือถือราคาแพงของฮันบินดังขึ้นในขณะที่เจ้าตัวกำลังจดจ่ออยู่หน้าคอมพิวเตอร์ของตัวเอง

                คิมฮันบินเลื่อนสายตาออกจากหน้าจอช้าๆก่อนจะเหลือบไปองมือถือที่วางอยู่บนโต๊ะ ก่อนที่จะถึงกับเลิกคิ้วด้วยความประหลาดใจเมื่อเห็นชื่อที่ปรากฏอยู่บนหน้าจอ

     

    [KIM.J]

     

                เพราะมันเป็นชื่อที่เขาเมมเบอร์จินฮวานเอาไว้...

     

                ฮันบินเอื้อมมือมากดรับสายก่อนจะยกขึ้นแนบหู

                (รบกวนรึเปล่า...)

                “เปล่าครับ”

                (คือ...ฉันไม่อยากกลับคอนโด... ฉั..น ไม่กล้าติดต่อเพื่อนคนอื่น...)

                “จะมาที่นี่ก็ได้นะครับ”ร่างสูงรีบพูดชิงออกไปก่อน ไม่รู้เพราะอะไรแต่ฮันบินรู้สึกได้ว่านี่มันไม่ปกติ จินฮวานกำลังอ่อนแอมากๆ

                แถมตอนนี้ฝนยังตกหนักอยู่อีกต่างหาก

                (ขอบคุณนะ.. ฮันบิน.. )

                “แล้วนี่อยู่ไหนครับ ให้ไปรับไม๊?”ฮันบินพูดก่อนจะเดินไปหยิบกุญแจรถที่วางอยู่ไม่ไกลมาเตรียมไว้อย่างรวดเร็ว เตรียมพร้อมที่จะออกไปรับปลายสาย

     

                (จริงๆคือ...ฉันอยู่หน้าห้องนายแล้วน่ะ)

                จินฮวานตอบกลับมาในจังหวะที่ร่างสูงกำลังจะบิดลูกบิดประตูออกไปพอดี... เมมื่อได้ฟังดังนั้นยิ่งทำให้ฮันบินรู้สึกได้ถึงบางอย่างผิดปกติเข้าไปใหญ่...

                เขารีบเปิดประตูอย่างรวดเร็ว

     

     

     

                ก่อนจะเจอจินฮวานที่ตัวเปียกฝนจนชุ่มตั้งแต่หัวจรดเท้า

                ร่างเล็กในเสื้อบางๆที่ลู่ติดร่างกายและทำท่าจะล้มแหล่ไม่ล้มแหล่ทำให้เขารีบเข้าไปประคองไว้ทันทีที่เห็น และหลังจากนั้นเขาก็ได้กลิ่นเหล้าที่ฉุนออกมาชัดเจน

                “ฮะ...ฮันบินอา...”

                “ไปดื่มที่ไหนมาเนี้ยพี่!?

                “.....”

                “พี่! คิม จินฮวาน!”ฮันบินเขย่าตัวร่างเล็กก่อนจะพยายามเรียกอีกคนแต่ดูเหมือนว่าจะช้าเกินไปแล้ว...

     

                คิม จินฮวานหลับไปแล้ว..

     

                ฮันบินค่อยๆช้อนตัวอุ้มจินฮวานขึ้นมาอย่างเบามือก่อนจะเดินไปยังห้องนอนและวางจินฮวานลงกับเตียง

     

                ฮันบินถอนหายใจออกมาเบาๆก่อนจะจัดท่าให้จินฮวานนอนสบายขึ้นก่อนจะตัดสินใจเดินไปหยิบผ้าเช็ดผมผืนเล็กในห้องมาเช็ดตัวให้จินฮวาน และหยิบเสื้อยืดของตัวเองออกมาจะเปลี่ยนให้ร่างเล็ก

                ใครกันที่ทำให้คนเข้มแข็งอย่างจินฮวานเป็นได้ขนาดนี้?

     

                เขาไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไรแต่เขารู้สึกเหมือนตัวเองกำลังเป็นห่วงจินฮวานมากๆ...มากเกินกว่าที่ควรจะเป็น ซึ่งมันเป็นสิ่งที่ไม่ควรเกิดขึ้น

                เขาจงใจเอาตัวเข้ามาพัวพันกับจินฮวานเพราะคนคนนี้น่าสนใจแต่ตอนนี้จินฮานกำลังจะล้ำเส้นเข้าแล้ว...

                ฮันบินแกะกระดุมเสื้อของจินฮวานออกก่อนจะลงมือเปลี่ยนเสื้อผ้าแห้งให้คนตรงหน้าอย่างรวดเร็ว

     

                และในขณะที่ฮันบินกำลังจะลุกออกไปนั้นเองมือของฮันบินก็ถูกคว้าเอาไว้ด้วยมือเล็กของจินฮวานที่ฮันบินนึกว่าหลับไปแล้ว

     

     

     

                “อย่าไปนะ...”เสียงสั่นๆของจินฮวานทำให้ร่างสูงถึงกับชะงักก่อนจะหันมาก่อนจะนั่งลงที่หัวเตียงใกล้ๆจินฮวาน

                มือของจินฮวานยังคงเกาะมือของเขาไว้แน่น จนสุดท้ายฮันบินจึงตัดสินใจเปลี่ยนมาเป็นกุมมือของจินฮวานไว้แทน

                สีหน้าของคนตัวเล็กเริ่มผ่อนคลายลงอีกครั้งเมื่อฮันบินกุมมือเขาเอาไว้ก่อนจะพลิกตัวมานอนตักของฮันบินแทนและเข้าสู่นิทราในที่สุด

     

     

                “เฮ้อ... นี่พี่จะยั่วผมให้ได้จริงๆใช่ไม๊ห้ะ? คิม จินฮวาน”

     

     

    END PART 1
    TBC.





     

     
     

    TALK

    เรื่องนี้จะมี 2 พาร์ทนะเคิ้บ .____________.

    พี่จินช่าง...โซฮอตมากคร่ะ

    ฮันบินด้วยยยยยยยยยยย T//////////////T

    พึ่งหัดแต่งอะไรกึ่งเรทๆครั้งแรก อภัยในความกากด้วย ฮือ

    ตอนนี้แหล่งรวม SF นี้มีชื่อแล้วนะคะ!

    ชื่อ The Great Step (for two of us) #ยาวแปป ถถถถถถถถถถ

    รู้สึกช่วงนี้เด็กดีมันชอบรวนๆเวลาเม้น มีคนบอกว่าเด้งตลอดเลย TT
     
    ใครไม่เม้นก็ทวิตก็ได้ ;0;

    ขอตั้งแท็คฟิคได้ไม๊ 555

    เป็นแท็ครวมของคลังนะ ใช้ชื่อว่า #StepOfBJIN นะ มาจากชื่อคลังเรา ฮิฮิ

    แท็กนี้เวิ่นได้ทุกเรื่องเลยยยย !

    ไม่รู้จะมีคนเล่นไม๊ 5555


     


    © themy butter
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×