คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : BJIN - CLASSMATE [ROMANTIC?]
[ CLASSMATE ]
ผมกระชับกระเป๋าสะพายในมือเล็กน้อยก่อนจะหยุดลงที่หน้าประตูกระจกด้วยหัวใจที่เต้นเร็วกว่าปกติเล็กน้อย
' ห้องวีดีโอ B61 '
ทุกครั้งที่ผมเข้ามาเรียนพิเศษในห้องนี้ก็ยังเป็นแบบนี้ตลอด
ไม่ใช่เพราะอะไร....
แต่เป็นเพราะเพื่อนร่วมห้องเรียนที่ชื่อคิม ฮันบิน
ฮันบินเด็กกว่าผม1ปี เเต่เขาดันเรียนเร็วกว่าชาวบ้านและมาเรียนพิเศษในระดับเดียวกัน ตอนนี้ผมรู้จักกับเขามาเกือบจะ3เดือนได้
อาทิตย์ละ5วัน วันละ4ชม....ที่ต้องนั่งติดกันทำให้ผมกับเขาสนิท...ไม่สิ รู้จักกันเเละกันไม่น้อย
เเละผมได้แต่แอบชอบเขาอยู่แบบนี้
ผมค่อยๆดันประตูเข้าไปข้างในก่อนจะพบว่าคนที่ทำให้ผมตื่นเต้นนั้นยังไม่มาถึงห้องเรียนเลย
ตื่นเต้นไปทำไมกันนะจินฮวาน
ผมเดินเข้าไปยังที่นั่งของตัวเองที่อยู่ติดผนัง จัดข้าวของให้เข้าที่ หยิบหนังสือขึ้นมาวางไว้บนโต๊ะ ก่อนจะเอาหูฟังขึ้นมาฟัง และหยิบการ์ตูนขึ้นมาอ่าน
ห้องนี้น่ะ แทบไม่ค่อยมีคนเรียนหรอก จะมีก็แต่ผมฮันบินแล้วก็นักเรียนอีก 3-4 คนที่มาบ้างไม่มาบ้าง
ผมเริ่มสร้างโลกส่วนตัวให้ตัวเองทีละนิดทีละนิดจนกระทั่งรู้ตัวอีกทีก็มีมือมาดึงหูฟังข้างนึงออกไป
ผมเงยหน้าจากการ์ตูนที่อ่านอยู่ก่อนจะเห็นว่าคนที่ทำให้ผมใจสั่นทุกครั้งที่มองมาถึงเเล้ว เขานั่งอยู่ข้างๆผมนี่เอง หนำซ้ำยังเอาหูฟังข้างที่ถอดจากผมไป ไปใส่ไว้เองอีกด้วย
คิมฮันบินหรือบีไอกำลังนั่งอยู่ข้างๆผมแล้ว
ผมหันไปมองเขาที่ใส่แค่เสื้อยืดสีขาวและยีนส์เก่าๆตามสไตล์
วันนี้เขาดูอารมณ์ไม่ดีเเปลกๆนะ .... หน้าที่ปกติก็ดูดุๆอยู่เเล้ววันนี้ยิ่งดูไม่น่าคบเข้าไปใหญ่
ไม่มีคำทักทายอะไรออกมาจากปากของพวกเราทั้งคู่ มีแค่เสียงเพลงจากไอพอดเครื่องเก่าของผมเท่านั้นที่ยังเชื่อมพวกเราเอาไว้ไม่ให้เหมือนคนแปลกหน้า
ผมหยิบเอาสมุดเยินๆของตัวเองเล่มนึงออกมาก่อนจะเขียนอะไรบางอย่างลงไปในขณะที่วีดีโอที่จอทีวีเก่าๆเริ่มฉายภาพอาจารย์
'เป็นไร?' ผมส่งสมุดเล่มนั้นให้คนตัวสูงที่ทำหน้าเหมือนเบื่อโลกอยู่
ฮันบินมองข้อความจากผมซักพัก ก่อนจะควานหาปากกาจากกระเป๋าเป๋สีดำออกมาเขียนอะไรบางอย่างตอบกลับมา และส่งสมุดคืนมา
'เมื่อเช้าน้องรหัสส่งไลน์มาบอกชอบ.... เปลี่ยนเพลงหน่อยดิ ไม่ชอบเพลงนี้'
ผมกดเปลี่ยนเพลงตามที่เขาต้องการ ก่อนจะหยิบปากกามาตอบกลับไป
'คนที่18ของเดือนนี้สินะ'
ฮันบินเป็นเด็กฮอตสุดๆคนนึง เป็นคนดังมากๆในหมู่นักเรียนด้วยกัน อาจจะเพราะว่าเขาหน้าตาดีแถมยังเป็นแร็พเปอร์(ฝึกหัด?)ที่สนิทกับพวกแร็พเปอร์ใต้ดินเยอะมาก จึงพอจะมีชื่อเสียง และนี่ล่าสุดเจ้าตัวก็ได้เข้าทีมเต้นที่มีชื่อเสียงอีกต่างหาก
รวมๆแล้วคิมฮันบินคือคนที่ดูจะเพอร์เฟ็คไปซะทุกด้านจริงๆ
ผิดกับเด็กธรรดาๆแบบผม
นั่นแหละ ใครจะเชื่อว่าโลกกลมๆใบนี้จะเหวี่ยงคนที่ต่างกันสุดขั้วมาเจอกันได้?
'อือ... น่าเบื่อเน๊อะฮยอง บางทีผมก็อยากลองคบใครดูบ้าง... '
ผมอ่านประโยคนั้นขื่นๆ ก่อนจะเขียนในสิ่งที่ควรเขียนลงไป
มันเป็นเรื่องที่น่าเศร้าตรงที่ผมมักเป็นที่ระบายเสมอเวลาที่มีใครมาชอบเขาแล้วเขาปฏิเสธไป ทั้งๆที่ผมเองก็เป็นหนึ่งในคนพวกนั้นด้วย เพียงแต่ยังไม่ได้บอกเท่านั้นเอง
'โธ่ อย่างฮันบินซะอย่าง! ใครๆก็อยากคบทั้งนั้น นายก็ตอบตกลงไปซักคนก็สิ้นเรื่อง บู่ว -3-'
ผมส่งไปก่อนจะเเสร้งทำเป็นหันไปจดสิ่งที่อยู่บนจอ
ทุกๆครั้งที่เขามาเรียน เหตุการณ์เเบบนี้ก็จะเกิดขึ้นซ้ำๆ เล่าเรื่องเล็กๆน้อยๆในชีวิตประจำวัน แชร์เรื่องราวตลกๆ หรือแม้กระทั่งดราม่าใส่กัน
เรื่องทั้งหมดเริ่มต้นแค่จากที่ผมโดนแฟนเก่านอกใจแล้วนอนร้องไห้มาเกือบทั้งคืน แล้วตอนเช้าตาแดงมานอนฟุบในห้องเรียนเท่านั้นเอง
คนข้างๆเขาน่ะก็ไม่ได้เเคร์สุขภาพจิตเขาซักนิด มาขอยืมปากกา...แทบอยากจะว๊ากใส่เลยทีเดียว
จากที่รำคาญก็เริ่มกลายเป็นเขาเองที่เริ่มมองฮันบินบ่อยขึ้นเรื่อยๆ และเริ่มคุยเรื่องนู้นเรื่องนี้มาจนถึงตอนนี้
จุดเริ่มต้นเล็กๆที่นำเขาตกหลุมพรางที่เรียกว่า เสน่ห์ของคิมฮันบิน
3เดือนที่รู้จักกับเขา... ฮันบินเป็นคนดี ตลก อบอุ่น ในขณะเดียวกัน ก็เป็นคนที่ซื่อบื้อและยึดติด
เชื่อไม๊ว่าทั้งๆที่ฮันบินฮอตขนาดนั้น ตลอด3เดือนที่ผ่านมาก็มีคนมาชอบ ทั้งที่เข้ามาสารภาพตรงๆ หรืออ้อมๆ นับไม่ถ้วน แต่เขาไม่เคยรับรักใครซักคน ไม่ว่าคนนั้นจะสวยหล่อ เด่น ดัง มาจากไหน
แต่เจ้าตัวกานั่งนอยด์กับเขาตลอดเวลามีคนมาสารภาพรัก โดยเฉพาะคนที่เจ้าตัวสนิทด้วย
เพราะเด็กนี่มันเฟรนลี่เกินไปถึงได้เหมือนให้ความหวังคนอื่นอยู่ตลอด
ผมยังจำคำพูดของเขาในวันนั้นได้
ผมไม่มีวันคบใครหรอก ถ้าไม่ชอบคนคนนั้นจริงๆ
นั่นแหละปณิธานตลกๆของคิม ฮันบิน
ผมหันไปมองหน้ากระดาษที่ฮันบินส่งกลับมาให้ผมอีกรอบก่อนจะอ่านมันในใจ
'บ้า! ฮยอง...บางทีนะ ผมก็คิดว่าทำไมผมไม่ชอบใครซักคนซักทีนะ ผมไม่มีหัวใจรึยังไงกัน :( ผมเหนื่อยที่จะทำร้ายคนอื่นแล้ว นี่ต้องปฏิเสธอีกกี่คนวะ' ผมอ่านโน๊ตที่ถูกส่งกลับมา
เจ็บไม่เบาเลยทีเดียว
ผมตัดสินใจหันไปทำหน้ายู่ใส่เขาเล็กน้อยเหมือนเบื่อๆก่อนจะก้มลงเขียนอะไรบางอย่างตอบกลับไปก่อนจะพยายามละสายตาจากเขาไปโฟกัสที่เนื้อหาต่อ
'เอาหน่า เดี๋ยวก็เจอเองแหละ'
.
.
.
.
CLASSMATE
"บายครับ กลับดีๆนะครับ~ " ฮันบินหันมาพูดกับผม ก่อนจะวิ่งอย่างรีบๆออกจากห้องไป
ผมค่อยๆลุกจากที่นั่งก่อนจะสะพายกระเป๋าและเดินออกจากห้องตามไป
ผมไม่เคยติดต่อกับฮันบินนอกห้องเรียนทั้งๆที่คุยกันประจำ ถึงเราเหมือนจะสนิทกัน แต่จริงๆแล้วเราไกลกันมากๆ
จริงๆอาจจะมีแต่ผมก็ได้ที่รู้จักเขา เขาอาจจะแทบไม่รู้จักผมเลยนอกจากชื่อกับอายุเท่านั้น
แค่นั้นจริงๆ
ผมเป็นได้เเค่นี้เเหละ...
สุดท้ายผมก็ไม่กล้าแม้กระทั่งจะบอกเรื่องสำคัญกับเขาด้วยซ้ำ
และเขาก็ไม่รู้หรอกว่าวันนี้จะเป็นวันสุดท้ายแล้วที่เขาได้เจอกับผม
“ลาก่อน คิมฮันบิน”
CLASSMATE
HANBIN’s SIDE
ผมเป็นคนประหลาด
ใครๆก็บอกผมมาแบบนั้น
เวลาเราชอบใครซักคน หัวใจของเราจะเต้นแรงเมื่ออยู่ใกล้ๆคนนั้นใช่ไม๊ครับ? แต่ทำไมมันไม่เคยเกิดขึ้นกับผมเลยซักครั้งนะ
ทั้งๆที่เพื่อนๆของผมมันก็มีแฟนกันไปไม่รู้กี่คนกันแล้ว แต่ผมก็ยังโสดอยู่อย่างงี้ตลอด
มันไม่ใช่ว่าผมไม่เหงาอะไรแบบนั้นหรอกนะ แต่ผมแค่อยากจะรอคนที่ผมคิดว่าทำให้ผมรักเขาได้จริงๆ
ทั้งๆที่จริงๆผมอาจจะไม่รู้จักสิ่งที่เรียกว่าความรักก็เถอะ
ผมอ้าปากหาวก่อนจะเดินเข้าไปเรียนห้องวีดีโอเหมือนที่ทำเป็นประจำ ก่อนจะกวาดสายตาหาคนที่คุ้นเคย และเป็นเหมือนแรงขับเคลื่อนให้ผพยายามมาเรียนเกือบทุกครั้ง
บางที การคุยกับคนบางคนก็ทำให้ผมรู้สึกดีขึ้นเยอะได้อย่างประหลาด
จินฮวานฮยอง...
ทำไมวันนี้มาสายนะ? ปกติเขาจะมาก่อนเริ่ม 10 นาทีนี่น่า นี่มันอีก 5 นาทีจะเริ่มแล้วนะ?
สงสัยวันนี้รถจะติดล่ะมั้ง?
CLASSMATE
วันนี้เป็นวันที่5แล้วที่จินฮวานฮยองไม่มาเรียน...
น่าหงุดหงิดชะมัด เพราะอะไรเขาถึงหายไปยาวขนาดนี้กันนะ?
หรือว่าจะเลิกเรียนไปแล้ว
ผมนั่งคิดก่อนจะมองไปยังที่นั่งข้างตัวที่ตอนนี้ถูกใช้เป็นที่วางกระเป๋าของผมอยู่...
ผมน่าจะขอเฟสบุ๊คไม่ก็ไลน์เขาไว้เน๊อะ ให้ตายสิ หายไปอย่างงี้แม่งโคตรแย่อ่ะบอกเลย ทั้งๆที่เรียนมาด้วยกันเป็นเดือนๆ แต่พอจะไปก็ไปง่ายๆเลยเนี้ยนะ?
ก็แค่รุ่นพี่คนนึงน่า...
น่าแปลกที่มันทำให้ผมรู้สึกกระวนกระวายแปลกๆจนไม่อยากจะเรียนต่อมาซะดื้อๆ
จินฮวานฮยองเรียนอยู่โรงเรียนไรนะ....เหมือนผมจะเคยถามเขาอยู่นี่หว่า
ม.ปลายปี2 โรงเรียน... A?
หรือไม่ใช่วะ ทำไมวันนั้นเหมือนชุดนักเรียนที่เขาใส่มามันไม่ใช่
ผมเลิกสนใจจารย์’ในหน้าจออย่างถาวรก่อนจะหยิบมือถือขึ้นมาและทักรุ่นน้องคนสนิทไปทันที
BE I : ดงฮยอก!
DongDong : คร้าบบบ?
BE I : เออ ถามไรหน่อยดิ
DongDong :ว่ามาเลยเฮีย
BE I : มันมีร.ร.ไหนในโซล ใส่สูทผูกไทด์สีแดง...อืม ลายสก็อตบ้างป่าววะ
DongDong :โหย กว้างไปป่ะฮยอง
DongDong : สูทสีไรอ่ะ
สีไรวะ.... โอ๊ย...
เทาหรือน้ำเงินนะ....เอ๊ะ หรือเขียว
BE I : กูจำไม่ได้อ่ะ
DongDong : อย่างงี้จะรู้ไม๊เนี้ย ว่าแต่นี่ถามทำไมวะ หาใครอ๋อ
BE I : เออๆ พอดีมีรุ่นพี่คนนึง กูมีเรื่องอยากถามแต่ลืมขอเฟสไว้
DongDong : โหย
BE I : หิวหรอไอ้ดง มาหงมาโหย
DongDong : ป๊าววว
DongDong : ฮยองก็เอาลงทวิตดิ คนฟอลเยอะจะตาย ถามๆไปเดี๋ยวก็มีคนมาเมนชั่นมาตอบเองแหละ
BE I : จะดีหรอวะ?
DongDong : เอ้า ทำไมอ่ะ ลงไปเหอะ
แม่งจะดีหรอวะ...เอาเถอะแค่ถามหาคนเอง คงไม่มีอะไรมั้ง
ผมกดเปิดแอพทวิตเตอร์ขึ้นมาก่อนจะโพสรูปที่เคยถ่ายจินฮวานฮยองตอนไปกินข้าวด้วยกันเมื่อเดือนก่อนลงไปทันที
มีใครรู้จักคนนี้บ้างไม๊? ใครรู้จักเมนชั่นมาที
ทันทีที่ผมกดลงรูปนั้นไป ยอดรีก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆพร้อมๆกับยอดคนตอบที่มากขึ้นตามไปติดๆ
ใครอ่ะคะพี่
เดี๋ยวช่วยถามให้นะคะ
ทำไมพี่ต้องโพสรูปเขาอ่ะ? เพื่อนหรอคะ?
จะจีบอ๋อ
ปิ๊งคนนี้อ๋อพี่ ไม่เห็นน่ารักเลย
จริงดิ พี่บีไอจะจีบหรอ อกหักแปป
น้องบีไอของเจ๊ TT
ผมกวาดสายตามองเมนชั่นที่มากขึ้นเรื่อยๆ จนกระทั่งไปสะดุดกับเมนชั่นของคนคนนึง
คนนี้พี่จินฮวาน ม.ปลายปี 2 เรียนที่ YG School ค่ะ
กว่าจะมีคนรู้จัก....ผมอ่านมันอย่างรวดเร็วก่อนจะกดลบทวิตรูปของจินฮวานทิ้งไปทันทีที่ได้คำตอบ
โรงเรียน YG งั้นหรอ...
อยู่ไม่ไกลโรงเรียนผมเลยนี่น่า
CLASSMATE
JINHWAN’s SIDE
“คิม จิน ฮวานนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน”เสียงของแทฮยอนปลุกผมจากที่กำลังจะหลับคากองหลังสือตรงหน้า
ตอนนี้ผมกำลังทำรายงานอยู่บ้านแทฮยอนนั่นแหละ โดยที่ไอ้คุณเจ้าของบ้านเอาแต่นั่งส่องทวิตเตอร์อยู่ได้มีแต่ผมที่ทำงานอยู่คนเดียว
“มีอะไร?”
“นี่รูปมึงป่ะเนี้ย?”แทฮยอนพูดก่อนจะยื่นโทรศัพท์มาจนเกือบจะติดหน้าผม
รูปผมจริงด้วยว่ะ? ไปเอามาจากไหนเนี้ย?
“ไปเอามาจากไหนอ่ะ รูปนี้ไม่ใช่ที่กูเคยถ่ายกะมึงหนิ”
“มึงรู้จักบีไอด้วยหรอ? เนี้ย เขาโพสรูปมึงลงทวิตอ่ะ โอ๊ย เขินแทนเพื่อนแปปป”แทฮยอนพูดอย่างดี้ด๊า คงเพราะเจ้าตัวนั้นก็เป็นหนึ่งในคนที่ติดตามฮันบินอยู่เหมือนกัน
แต่จะบ้าหรอฮันบินจะโพสรูปผมลงทวิตเพื่อไรกัน
“ไม่ต้องมาหลอกกูเลย”
“หลอกเพื่อไรเล่า เข้าไปเช็คในไลน์ห้องดิ ยุนฮยองมันแคปส่งมาอ่ะ เหมือนตอนนี้บีไอเขาจะลบทวิตนั้นไปแล้ว”
ผมรีบคว้าเอามือถือที่วางอยู่ใกล้ตัวมาเปิดไลน์ทันทีก่อนจะพบว่ามีเพื่อนหลายคนส่งไลน์มาในทำนองเดียวกันว่าบีไอทวิตรูปของผมลงทวิตเตอร์
ผมกดเข้าไปในไลน์ห้องก่อนจะเข้าไปดูรูปที่ยุนฮยองส่งมา
ในตอนที่ผมเห็นมันตอนแรกนั้นผมไม่ค่อยจะเชื่อสายตาตัวเองเท่าไหร่แต่จู่ๆมันก็เปลี่ยนเป็นควารู้สึกตื่นเต้นจนอยากจะกรี๊ดออกมาดังๆซะอย่างงั้น
อย่างน้อยเขาก็รู้ว่าคิมฮันบินคิดถึงเขาอยู่บ้างแล้วกัน...
อย่างน้อยน่ะนะ
“เป็นไง ยิ้มไม่หุบเลยนะมึง ไปเจอเขาได้ไงงง ในรูปแม่งฟ้องนะว่าไปกินข้าวด้วยกันอ่ะ แล้วทำไมเขาออกมาตามหาล่ะ?”
“ก็รู้จักกันนิดหน่อย...เรียนพิเศษด้วยกัน แต่ไม่ได้แลกเฟสแลกเบอร์ไว้ แล้วกูไม่ได้ไปเรียนที่นั่นแล้ว”
“โหยยย มึงงง นี่มึงเรียนพิเศษที่เดียวกะฮันบิน? ไม่อ่อยไปเลยอ่ะ”แทฮยองพูดด้วยน้ำเสียงเสียดาย
“ไม่ตลกนัมแทฮยอน”
“จริงๆ เป็นกูนี่ไม่เหลือ 555”
“กูจะฟ้องพี่มิโน”ผมยกเอาแฟนของเพื่อนตัวดีขึ้นมา
“ตามบายเลยมึง กูไม่แคร์ ไม่ต้องมาเปลี่ยนเรื่อง มึงจะเอาไงต่อ”
“เอาไง... เอาไง อะไรของมึง”
“เอ้า ก็ฝ่ายนู้นเค้าออกตัวมาซะขนาดนี้ มึงจะไม่ติดต่อกลับไรงี้เลยหรอ”
“....”
นั่นสิ ผมควรติดต่อเขากลับไปรึเปล่านะ
แต่ที่ผมตัดสินใจเลิกเรียนก็เพราะอยากเลิกเจอเขาไม่ใช่รึไง.... ยังไงเขาก็ไม่ได้ชอบผมอยู่แล้ว
“เอ้า เงียบอีก”
“มึง ถ้ามึงรู้ว่าคนที่มึงชอบเขาไม่ได้ชอบมึง มึงจะทำไงวะ”
CLASSMATE
HANBIN’s SIDE
“แก คนนั้นใช่คิมฮันบินป่ะนะ”
“น่าจะใช่อ่ะ ที่ดังๆใช่ป่ะ”
“เท่ห์เน๊อะ”
โอเค เขาว่ามันไม่ใช่ควาคิดที่ดีเท่าไหร่ที่มายืนอยู่หน้าโรงเรียนคนอื่นตอนที่พึ่งเลิกเรียนแบบนี้... สังเกตได้จากคนรอบตัวที่มองอย่างกับเขาเป็นตัวประหลาด
ก็แน่ล่ะ โรงเรียนนี้ใส่เครื่องแบบสีเทาแต่เขาดันใส่เครื่องแบบนักเรียนสีขาวมานี่น่า
เมื่อไหร่จะลงมานะ?
เขาไม่รู้ว่าเพราะอะไรเหมือนกันที่ดลใจให้เขาโดนเรียนคาบสุดท้ายมายืนรอคิมจินฮวานที่หน้าโรงเรียนแบบนี้ ทั้งๆที่ทั้งเฟสหรือไลน์ก็มีคนส่งมาให้เขา แต่พอจะกดแอดไปจริงๆกลับรู้สึกแปลกๆขึ้นมาซะได้
ผมมองไปยังกลุ่มนั่งเรียนที่ทยอยเดินออกจากโรงเรียนและพยายามหาคนที่ผมตามหา แต่จนแล้วจนรอดก็ไม่เจอซักที
นี่มันเลิกมาจะชั่วโมงแล้วนะ...
เอาไงดีเนี้ย
“นูน่าครับ”ผมเรียนรุ่นพี่ปี2คนนึง (ดูจากชุดนักเรียนเอา)ก่อนจะส่งยิ้มให้
“อ่ะ...อ่า เรียกพี่หรอ?”พี่คนนั้นตอบผมก่อนจะชี้ไปที่ตัวเองอย่างงงๆ
“อ่า.. คือผมตามหาคนที่ชื่อจินฮวานอยู่น่ะครับ พอจะรู้ไม๊ว่าจะไปที่ไหนได้...”
“จินฮวานงั้นหรอ ปกติเขาจะอยู่ที่ชมรมร้องเพลงล่ะมั้ง แต่ปกติจะเลิกซ้อมแล้วนะ ไม่รู้สิ ลองไปดูนะ ห้องดนตรีที่ตึกนู้นน่ะ”เขาว่าก่อนจะชี้ไปที่ตึกเรียนที่ไม่ไกลจากที่ผมยืนอยู่มากเท่าไหร่
“ขอบคุณครับ J ”
ผมกล่าวขอบคุณพี่สาวคนนั้นก่อนจะโค้งเล็กน้อยและรีบตรงไปยังตึกเรียนนั้นทันที
ผมมองซ้ายมองขวาตามทางเดินที่เริ่มร้างผู้คน เพราะนักเรียนต่างก็ทยอยกลับกันไปเกือบหมดแล้วก่อนจะมาหยุดอยู่ที่หน้าห้องที่มีป้ายหน้าห้องแขวนไว้ว่าห้องดนตรี
เสียงกีต้าร์เบาๆที่ดังคลอเสียงร้องเพลงดังขึ้นในขณะที่ผมกำลังจะเปิดประตูเข้าไปทำให้ผมชะงักมือและเผลอยืนฟังอยู่ที่เดิมตั้งแต่ต้นจนจบ
เสียงเหมือนกับที่ผมได้ยินบ่อยๆเวลาคุยกับเขา แต่ไม่น่าเชื่อว่าเขาจะร้องเพลงออกมาได้ดีขนาดนี้
จนสุดท้ายผมก็ตัดสินใจเปิดประตูเข้าไปแล้วก็จบกับจินฮวานที่ก้มหน้าก้มตานั่งเล่นกีต้าร์อยู่ริมหน้าต่างคนเดียว
ถึงแม้จะเป็นเวลาแค่อาทิตย์กว่าๆที่ไม่ได้เจอแต่ดูเหมือนเขาจะผมยาวขึ้นเล็กน้อย
และถึงมันจะแค่อาทิตย์เดียวแต่ผมกลับรู้สึกเหมือนไม่ได้เจอกันมานาน คงจะเพราะว่าปกติเราเจอกันแทบทุกวันล่ะมั้ง
ผมรู้สึกได้ถึงความรู้สึกบางอย่างที่เริ่มชัดเจนขึ้นมาในหัวตัวเอง
ไม่ทันที่ผมจะพูดทักทายจินฮวานฮยองก็รู้ตัวและเงยหน้าขึ้นมาซะก่อน
“ฮ..ฮันบิน” สีหน้าของเจ้าตัวที่ดูจะเหวอๆตอนที่เห็นผมนั่นดูน่ารักมากทีเดียว
บางทีการที่เขาตีตัวห่างจากผมไปอาจจะทำให้ผมเริ่มรู้สึกเหมือนมองเขาเปลี่ยนไปทีละนิด...
หรือจริงๆเขามองคนตรงหน้าว่าน่ารัก น่าทะนุถนอมแบบนี้มานานแล้วก็ไม่รู้เพียงแต่เขามัวแต่คิดว่าการชอบใครซักคนจะต้องหวืออวากว่านี้
จริงๆความรักอาจจะเกิดขึ้นได้ง่ายๆก็ได้นะ
“อันยองครับ J ”
“เอ่อ..มาทำไรที่นี่อ่ะ”เขาพูดหน้าตาตื่นก่อนจะวางกีต้าร์ลงกับที่ตั้ง
“ก็ว่าจะมาตามหาคนแถวนี้แหละ ไม่ยอมไปเรียนพิเศษ”
“ง่า...ฉันเปลี่ยนมาเรียนที่บ้านแทนแล้วน่ะ แม่จ้างครูมาสอน”
“ช่างเหอะ ผมพึ่งรู้นะว่าฮยองร้องเพลงเก่ง”ผมพูดก่อนจะเดินเข้าไปใกล้จินฮวานฮยองมากขึ้น
“ก็..เรื่อยๆแหละ ไม่ได้จริงจังขนาดนั้น”
“แต่ก็ดีนี่น่า ไว้ว่างๆชวนฮยองไปอัดเพลงที่ผมแต่งบ้างดีกว่า”
“ห้ะ...”
“ไว้ว่างๆจะชวนฮยองไปดูหนังด้วย ไปเที่ยว ไปเดินเล่น ไปกินขนม ไปสวนสัตว์หรือสวนสนุกด้วยก็ดีนะ ผมไม่ได้ไปมานานแล้ว”
“อะไรกัน ฉันงงนะ”
“แต่เริ่มจากวันนี้... ไปเดทที่เมียงดงกันไม๊ครับ”
“ดะ..เดท?”
“อือ เดท”
“...”
“ฮยองควรตอบตกลงสิ ผมกำลังขอฮยองไปเดทนะ”
“ก็...นายบอกจะไม่เดทกับคนที่ไม่ชอบไม่ใช่รึไง...”
“ก็นี่ไง ผมกำลังจะไปเดทกับคนที่ผมชอบอยู่”
“ฉัน เนี้ยนะ?”
“ใช่ ผมชอบฮยอง... ถ้าไม่ชอบจะมาหาถึงนี่ไม๊ล่ะ”
“แต่ว่า...”
“เป็นแฟนกันนะครับ คิม จินฮวาน J”
TALK
รู้สึกช่วงนี้ห่อเหี่ยวจากการเรียนพิเศษมาก...เลยแต่งมาเล่นๆ 555
อยากมีเพื่อนร่วมห้องแบบฮันบินบ้างอะไรบ้าง #ได้ข่าวว่าเมนพี่จินฮวาน
เจอกันเรื่องหน้า!
O W E N TM.
ความคิดเห็น