คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
บทนำ
สรวสวรร์
เป็นินแนที่ามเินว่าใรๆ ะินนาารถึ สถาปัยรรมวิิรามระารา
โยส่วนให่เป็นสีาวบริสุทธิ์แ่แ้ม้วยทอำล้ำ่า อแ่และเรื่อใ้่าๆ
ถูสร้าสรร์ึ้นอย่าละเอียลออ ทุสิ่ล้วนสวยามราวภาพฝันและมีเอลัษ์ที่เ่นั
บรรยาาศร่มรื่น อวลลิ่นหอมรุ่นออไม้สวรร์วนให้เย็นสบายทั้ายและใอย่าที่หาไม่ไ้อีแล้ว
เสียระัใสััวานเป็นสัา
เหล่าเทพบุร เทพธิาพาันเินทาไปที่โถประุมที่แ่อย่าอ่อน้อย เถาวัลย์พันเี่ยวเลี้ยวลบนเสาให่าวสะอารอบๆ
ทารลาปู้วยพรมนุ่มาทอำยาวไปนถึ้านหน้าสุ
ลำับารยืนอเทพบุร
เทพธิาที่เ้าร่วมประุมเรียามหน้าที่และวามสำั
ทุอ์มีวหน้าและรูปร่าที่ามนไม่อาละสายา เสียพูุยและหัวเราะ็เพราะพริ้ราวเสียสะท้อนาแ้ว
ทว่าทุารเลื่อนไหวลับหยุนิ่
ทุเสียเียบสนิท เมื่อเทพผู้ปรอสวรร์ย่ารายเ้ามาในโถประุม
เสีย้าวเินที่ลน้ำหนัมั่นและใบหน้าหล่อเหลาเรียบนิ่นั้นน่าเราม
เหล่าเทพบุร เทพธิาถวายวามเารพอย่าพร้อมเพรีย
เพิ่มเิมือพวแ้มที่ึ้นสีระเรื่ออเทพธิาหลายอ์ บาอ์วาหวานึ้ว่าเิมมานั
ไม่ใ่เพราะวามสมบูร์แบบอเทพผู้ปรอสวรร์...ใรๆ
็ทราบีว่าท่านเทพไม่สนใเรื่อสรีและวามรั
หาเป็นเพราะ ‘เศวร’ เทพบุรอีอ์ที่้าวามหลัท่านเทพมา่าหา
ใบหน้าหล่อเหลาอันับสอในสรวสวรร์
(รอาท่านเทพ) เรียบนิ่ทว่าไร้ึ่วามเหมือนันับเทพผู้ปรอสวรร์
แม้ะมีศัิ์เป็นหลาน็าม
เทพผู้ปรอสวรร์เินไปนั่ที่บัลลั์สูสุสีทออร่าม สุรเสียทุ้มทรอำนาัึ้นท่ามลาวามสบ
“ที่เราเรียทุท่านมาในวันนี้
มีุประส์สอประาร ประารแร เราอื่นมและอบใพวท่านมาที่ั้ใปิบัิหน้าที่อนนเิวามเป็นระเบียบเรียบร้อย”
ทุอ์มีใบหน้ายิ้มแย้มแ่มใส ระทั่หุบรอยยิ้มลเมื่อไ้ฟัอีประโย
“แ่ประารที่สอ เนื่อาเทพบุรเศวรไ้เ้าไปแ้ไะารรมอมนุษย์ผู้หนึ่ อนนี้โะาอเหล่ามนุษย์ ึไ้ผิเพี้ยนและวุ่นวายไปมา”
เสียวิาร์ุบิบันไม่ไ้ส่ผล่อัวารแ่อย่าใ
เศวรยืนอยู่หน้าสุ ้านล่าอบัลลั์ ใบหน้าไร้ที่ิไม่แยแส เป็นที่ทราบันีว่าภายใ้ใบหน้าหล่อเหลาเรียบนิ่นั้นุ่อนนิสัยอบ่อวามวุ่นวายเป็นที่หนึ่ไว้
แ่็ไม่มีใรล้าัใเพราะเป็นถึหลานท่านเทพผู้มีำแหน่สูสุ
และนาเทพผู้ปรอสวรร์ล่าวัเือน เศวร็สบไ้แ่ไม่ี่วันเท่านั้น
“พวท่านอย่าไ้ัวลไป
ทุอย่าะลับมาเรียบร้อยเร็วๆ นี้ แ่เพราะารระทำที่ไร้ารรออเศวรไ้สร้าวามเือร้อนแ่ผู้อื่นมามาย
ทั้มนุษย์ และเทพบุร เทพธิา้วยันเอ เราึไม่อาละเลย”
แม้ะรับรู้ว่านเอ้อไ้รับโทษ
เศวร็ไม่แสอาารอในั ้วยิว่าท่านลุไม่ลโทษหลานรัหนัหนาอะไร
ในใึนึเพียว่าะทำอะไร่อีหลับารประุม
“เราะส่เาไปที่โลมนุษย์เป็นเวลาสามเือน
ระหว่านั้นเาะ้อเรียนรู้วามลำบาและิใที่ยัหมอมัวอมนุษย์ โยไร้ึ่พลัที่เยมีทั้สิ้น! ...หวัว่านี่ะเป็นัวอย่าให้พวท่านไ้”
“ท่านเทพ”
เสียทุ้มไม่เบาไม่ัเรียลุนเอ ลมหายใเศวราัหวะ
ิ้วเ้มมวมุ่น ส่เาไปที่โลมนุษย์เ่นนั้นหรือ โยที่ไม่สามารถใ้พลัไ้เนี่ยนะ
เาฝันอยู่หรืออย่าไร
ลื่นวิาร์ัึ้นอีระลอ
ปนไป้วยประโยแสวามเสียายอเหล่าเทพธิา เศวรเยหน้าึ้นมอลุอน
วาายแววมั่น “หลานไม่รับโทษนั้น”
“ไม่รับแล้วอย่าไร
ยัไเ้า็้อลไปที่นั่นอยู่ีเศวร ำประาศิาเราไม่สามารถเปลี่ยนแปลไ้”
สรรพนามที่เป็นันเอแสถึวามสนิทสนมับหลานาย
ทว่า้อมา่อนสายเลือ
“ท่านพ่อท่านแม่เล่า
พวเายอมหรือ” เทพบุรหนุ่มวยเอาบิามารามาเป็น้ออ้า
้วยบิามาราอเานั้นรัลูยิ่ว่าอะไรี พวท่านไม่มีทายอมแน่
“พวเายอมรับแล้ว”
“แ่!”
“หยุ่อรอเศวร! นี่ไม่ใ่รั้แรที่เ้า่อเรื่อ้วย้ำ เ้าทั้โมยลูแ้วเรา ทำให้ฝนไม่ามฤูาล ทำานารเาเสียหายันไปหลาย่อหลายรั้ ที่ผ่านมาเราเมาเ้ามาพอแล้ว
ยอมรับโทษโยีเถิ”
“ใรว่าหลานไม่รอ่อนเปลี่ยนโะาอมนุษย์
หลานมีเหุผล ท่านเทพ--”
“หรือะให้้าเพิ่มเป็นหนึ่ปี?!”
“ท่านลุ!”
โปริามอน่อไป...
ความคิดเห็น