ธาราแห่งฤทัย
ข้า จิ้งจอกแดงผู้โชคร้าย ทั้งที่อุตส่าห์อยู่อย่างสันโดษในป่าลึกก็ยังมีบุรุษอาบเลือดเดินเข้ามาหาถึงในกระท่อม! ทั้งยังเรื่องมากราวสตรี "นู่นก็ไม่กิน นี่ก็ไม่กิน ตกลงเจ้ากินอะไรได้บ้าง!" "กินเจ้ากระมัง"
ผู้เข้าชมรวม
120
ผู้เข้าชมเดือนนี้
1
ผู้เข้าชมรวม
ข้อมูลเบื้องต้น
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ธาราแห่งฤทัย
ข้า อู่เลี่ยงหรู จิ้งจอกแดงผู้โชคร้าย
ทั้งที่อุตส่าห์อยู่อย่างสันโดษในป่าลึกก็ยังมีบุรุษอาบเลือดเดินเข้ามาหาถึงในกระท่อม!
ทั้งยังเรื่องมากราวสตรีก็มิปาน
"นู่นก็ไม่กิน นี่ก็ไม่กิน ตกลงเจ้ากินอะไรได้บ้าง!”
“กินเจ้ากระมัง”
พ...เพ้ย! บุรุษผู้นี้...นอกจากจะย่ำยีความมั่นใจของนางจนไม่เหลือซากโดยการเปรียบขนของนางกับซอสพริกเสฉวนแล้ว
เขายังมีใจคิดจะถลกหนัง แร่เนื้อจิ้งจอกผู้มีบุญคุณอย่างข้ากินอีกหรือ?! อกตัญญูนัก!
อู่เลี่ยงหรู
“ขนของข้าเป็นสีน้ำตาลแดงเงางาม
ฟูฟ่องและนุ่มนิ่มยิ่งกว่าขนสัตว์อื่น ๆ บนแผ่นดินนี้ ซ้ำยามพบแสงแดดอ่อน ๆ ยังทอประกายทองวิบวับอร่ามตา
เจ้ามีสิทธิ์อันใดมาเปรียบเทียบขนอันสวยงามสูงส่งของข้ากับซอสพริกเสฉวนเหม็น ๆ
ของเจ้ากัน!” ข้ากล่าวเสียงแหลมดัง
เหวินเทียนหลิว
“ข้าหาใช่สัตว์ป่าอย่างเจ้า
เนื้อดิบทั้งหลายที่เจ้าสรรหามามันสกปรกเกินไป แต่หากเจ้ายังไม่หยุดโวยวายน่ารำคาญล่ะก็...ไม่แน่ข้าอาจจะเปลี่ยนใจลองกินเนื้อดิบดูสักครั้ง
เริ่มที่เนื้อจิ้งจอกแถวนี้เป็นอันดับแรก” เขากล่าวเสียงเยียบเย็น
ฝากติดตามด้วยนะคะ^^
มธุรสเอง
ผลงานอื่นๆ ของ - มธุรส - ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ - มธุรส -
ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้
ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้
ความคิดเห็น