ทำไงดีครับ!?ผมไม่สามารถหนีจากน้องสาวของผมได้เลย

         "สวัสดีครับ ผมอาทานาชิ ยูตะ ครับ ปีนี้ผมอายุ 16 เเล้วครับ"

ตึก ตึก ตึก [เสียงฝีเท้า]

          "ที่จ๋าาาา~อรุณสวัสดิ์"สาวน้อยผมสีน้ำตาลเดินเข้ามาทักทายอรุณสวัสดิ์ยามเช้ากับผู้เป็นพี่ชาย

           "อรุณสวัสดิ์ ยาชิโระ"ผู้เป็นพี่ชายตอบกลับไปด้วยความเรียบนิ่ง

          "หึย!?เป็นไงคะชุดนักเรียนตัวใหม่ของหนู"คุณน้องสาวถามคุณพี่ชายด้วยความสงสัย

          "กะ...ก็น่ารักดีนะ"คุณพี่ชายตอบด้วยท่าทางเขินอายเเละเข้าไปลูกหัวคุณน้องสาว

          "ยูตะ,ยาชิโระ ลงมาได้เเล้วลูก"เสียงผู้ชายไวกลางคนดังขึ้นเเต่ไม่ทันไรเสียงนั้นก็โดนสวนกลับทันที

         "ผมไม่ใช่ลูกคุณ!?เป็นเเค่พ่อเลี้ยงเเท้ๆ"

         "พี่ค่ะ..."คุณน้องสาวพูดด้วยน้ำเสียงที่ดูเศร้าเเละเสียใจ

          "พวกเราไปกันเถอะ"คุณพี่ชายรีบจูงมีคุณน้องสาวออกจากบ้านใน

ขณะนั้นคุณน้องสาวของหันหน้ากลับไปยังบ้านของตนเเละเเสยะยิ้มออกมา

ตกเย็น

        "ฮัลโหล!?นี้พี่เองนะ"ชายหนุ่มกับลังพูดโทรศัพท์กับคนที่ดูเหมือนจะเป็นน้องสาว

        "คืนนี้พี่จะไม่กลับบ้านนะ"หลังจากที่ชายหนุ่มพูดจบเขาก็รีบวางสายเเละเดินไปหาเพื่อนๆของเขาโดยที่คุณน้องสาวยังไม่ตอบอะไร

ไม่นานนักชายหนุ่มที่กำลังเที่ยวอยู่กับเพื่อนๆของเขาก็รู้สึกใจไม่ดีจึงรีบกลับบ้าน

เเละเเล้วชายหนุ่มผู้เป็นที่ชายก็ต้องตกใจเมื่อเขาเห็นผู้ชายที่เขาบอกว่าเป็นพ่อเลี้ยงนอนตายอยู่ตรงหน้าเขา

จากนั้นไม่นานชายหนุ่มก็สังเกตุเห็นเงาเล็กๆที่ลบอยู่ในความมืด

      "อะ-ออกมานะ!?"ชายหนุ่มตะโกนของไปทั้งๆที่กลัว

      "พี่ยูตะ...พี่เองงั้นหรอคะ"

เขาถึงกับประหลาดใจเพราะคนที่เดินออกมาไม่ใช่โจรหรืออย่างใดเเต่เป็นน้องสาวของเขาที่ตัวเต็มเป็นด้วยเลือด

ภาพที่เขาเห็นคือน้องสาวของเขา"ยาชิโระ"ที่กำลังถือมีดเเละทั้งตัวก็เต็มเป็นด้วยเลือด

       "ฮุฮุ พี่ค่ะ...ยาชิโระน่ะ...เป็นเด็กดีใช่ไหมค่ะ~"คุณน้องสาวพูดพร้อมยิ้มให้กับยูตะผู้เป็นพี่ชาย

        "หนูฆ่า...คนที่พี่เกลียดให้เเล้วนะคะ"

หลังจากนั้นไม่นานยูตะก็สลบไปเเล้วเขาก็ตื่นขึ้นมาอีกทีในเช้าวันต่อมา

-โปรดติดตามตอนต่อไป-

-จบ-